Uit medelijden adopteren

Het is niet op mij van toepassing, maar was er eigenlijk gewoon benieuwd naar..
Wie heeft er wel eens een hond in huis genomen omdat je medelijde met hem/haar had?
Bv omdat hij mishandeld werd, al heel lang in het asiel zat, omdat je hem gevonden hebt of een advertentie op marktplaats tegen kwam en na een zielig verhaal het niet kon laten gaan?
Ben benieuwd naar de reacties

Nee, dat heb ik niet gedaan om deze reden.Ik heb wel allemaal dieren uit het asiel maar wel overwogen.
Ik heb wel een hondje waar ik medelijden mee had maar zij is gekomen omdat ik een tweede hondje erbij wilde nadat het maatje van Elmer overleed.

Zelfs als het uit medelijden is, kan het nog zeer overwogen gebeuren!
Soms komt gewoon het medelijden iets sneller binnen dan de planning, maar ondoordacht is iets anders.
Je hebt voor een gepland of emotioneel adopteren toch altijd een proefperiode, want zelfs bij geplande adopties kan er wel eens iets niet helemaal goed zitten/gaan.

Ik heb een voorbeeld; ik was al lang dol op paarden en opeens was de mogelijkheid daar, anders moest het veulen naar de stoeterij en dat vond ik te zielig.
Op een twee drie had ik een wei en stalling en m'n paard wordt dit jaar.....27! 

En af en toe als de plaats er is, dan komt er een katje bij.(bij aangelopen katten is er wel het probleem dat die soms even snel vertrokken zijn als ze gekomen zijn, vandaar.)
De laatste was een ocharmekatje van Chris, zij is hier nu toch alweer een dik jaar, dus denk dat ze goed thuis is!

Dat heb ik gedaan, zo heb ik onze Gina (poes) toen ze 6/7weken was meegenomen omdat ze in een klein afgesloten hoekje zat weg gestopt in een schuur (dus ook nog eens harstikke koud) met 2 nestjes , ze stonk en zag er vies uit.. kon het dus niet laten.. t liefst had ik ze allemaal meegenomen! Ze is heel schuw naar vreemde maar echt mijn lievelingetje! 

Niet een hond, maar wel De rest van m'n dieren, 2 katten, 1 konijn (konijn keek echt heel bang) en de 2 katten hebben een zielig verleden ^^

Luca heb ik geadopteerd. ik had medelijden met hem: 4 baasjes gehad, alleen in de tuin, veel alleen thuis, hij wist niet meer hoe hij hond moest zijn. ik ben trots dat ik hem dat heb kunnen leren; hond zijn.
Hij is mijn lieverd en zal dat altijd blijven.

Vroeger toen ik nog geen tijd een plaats had voor alaskan malamutes heb ik mijn honden altijd uit het asiel gehaald.
Ik hechte geen waarde aan stamboom of zo als ze maar lief waren en dat waren ze alle twee een mix heidewachtel/beagle is 18 geworden en de tweede was een mechelse herder die is 15 geworden.
Nu we de tijd en plaats hebben en aan de sledehondensport doen nemen we alleen pups met stamboom en niet uit het asiel.

Punk komt uit het dierenasiel in Tilburg, waar ik op dat moment werkte. Ze zat daar ruim vier maanden en er was weinig interesse in haar. Uiteindelijk heb ik haar meegenomen, deels omdat ik haar gewoon leuk vond, deels omdat er weinig interesse in haar was. Al is vier maanden niet zo héél lang, er zitten ook honden die er jaren zitten!
Cosmic komt uit Spanje via een stichting. Ze was niet echt zielig (goed op gewicht toen ze kwam aanlopen in Spanje, geen littekens, etc.) dus heb haar niet echt uitgekozen omdat ze zielig was. Maar heb wel specifiek bij deze stichting gekeken omdat ze toch een hoop zieligerds uit Spanje halen!

Zelf heb ik geen honden uit medelijden genomen Alleen mijn
Schildpadden en mijn oudste kat.
De schildpadden zatten in een erg koude schuurtje in een stinkende bak.
met een heel klein laagje water. ze waren Half dood onderhand Toen ik ze in huis nam heb ik een warmte lamp
bij ze gehouden en waren ze goed opgeknapt. Enja vind het wel gezzelig!!

Wel heb ik een blinde hond die al vanaf pup van 7maanden tot nu 10jaar oud Blind is.
die erg veel tegen dingen aan loopt. Maar ook gewoon een schatje om te zien
veel mensen hebben medelijden met hem.
Terwijl ik persoonlijk geen medelijden met hem heb. Dit komt omdat hij gewoon een actiefe hond is die alles doet wat een andere hond ook doet. Hij kan soms zelfs meer en dingen beter dan mijn andere honden.

In luxemburg was er een straatkatje zag er niet uit. Het medelijden of liever gezegd het medeleven met dit katje was er direct maar hoe zou het gaan met de honden. Dat ging prima. Het was een oud katje volgens DA ze heeft een goeie 2 weken bij ons mogen zijn en is ze gestorven maar die 2 weken liep ze me overal achterna, heeft ze het warm en droog gehad en eten. Ben blij dat ik dat nog voor haar heb kunnen betekenen en ik was geen katten mens maar zij heeft mij de liefde voor een kat doen aanwakkeren.

Was een heel bijzonder oud katje

Als ik tijd en ruimte heb en ik kom een herplaatser met rugzakje tegen dan zou ik die graag als dat mogelijk is in huis nemen. Uit medelijden ja, en omdat ik hoop hem/haar een betere toekomst te kunnen geven.

Het moet dan wel echt kunnen en ik zou er echt heeeeeel goed over na moeten denken. Maar ik denk wel dat ik iemand ben die spontaan voor een herplaatsertje kan vallen en er dan alles aan wil doen om hem/haar een thuis te bieden. Het moet dan alleen wel mogelijk zijn qua ruimte, huidige roedel, tijd, geld enz.

is het ook soms geen combi van medelijden en klik hebben? Ik heb met alle dieren in asiels medelijden omdat ze daar moeten zitten maar bij sommige is dat gevoel zo intens dat je ze idd bijna mee wilt nemen. Of mee zou nemen als het kon zoals Suzanne al schreef. 
Had het bij Maya, Night en nu die kleine Boris ( die gelukkig bij iemand is tot dat er iets gevonden is ) 

Maar vaak gaat het helaas niet ivm roedel en andere gezinsleden.

gezocht of gekocht nog nooit.. maar luca die spijtig genoeg al weg van ons is..  die hebk smorgens aan mijn deur gevonden.. hij lag vastgebonden aan de deurklink en boekje erbij.. ik ben toen naar politie geweest en die belden naar de naam en nummer dat in dat boekje stond.. die man vervolgens zei dat em de hond weggegeven had.. toen we vroegen wie zei hij dat hij het niet wist.... die man zei ook toen we vroegen of hij zijn hond terugwilde  dat em dat niet wou en we hem desnoods maar zouden doodspuiten.. ik ben toen superboos aan telefoon geworden en de politie zei dat ze niks konden doen.. dus is  die maar bij mij blijven wonen, was e superlief leuk prachtbeestje.. ik krijg het nog altijd niet in men hoofd waarom ze hem hebben weggedaan... wellicht omdat hij niet zindelijk was.. hij was al 5 maand ongeveer, ne een maand werd hij bij ons wel zindelijk en we hebben een korte maar heel leuke plezier met hem gehad en het deed me ontzettend pijn toen hij zo ziek werd dat we hem hebben moeten inslapen....

Als een hond bij mij gedumt zou worden...zou ik hem houden.Vooral als deze mishandeld is in het verleden.
Banjer en Sasja zijn helaas beide mishandeld in het verleden.
Zo'n beetje gedumpt...en ze zijn beide heerlijke honden.
(Banjer is helaas overleden op 14jarige leeftijd en Sasja is nu pas 8 jaar)

Ja..als een hond met mishandeld verleden en serieuze gedragsproblemen...zou ik deze houden totdat de dood de definitieve afscheid neemt.

onze vito, ik zag hem op internet staan en hij zag er zo zielig uit, zo ongelukkig dat ik direct zei deze wil ik en geen ander.we hebben hem nu 7 jaar en nu is hij blind , heeft hij veel pijn en zullen we alles blijven doen om hem gelukkig te maken, te maken dat hij geen pijn meer heeft want dat heeft hij meer dan genoeg had in zijn leven.als hij nu een likje geeft is hij nog altijd bang dat hij onder zijn donder krijgt , de schat, het is een hondje met gebruiksaanwijzingen en die we niet hebben meegekregen maar hij is zo'n schatje

Je hebt ook niet met alle honden 'medelijden', dus kun je wel herleiden; is er medelijden=klik.
Als er dan iets in je macht ligt om daar iets aan te kunnen doen....dan.....

ik had al 2 honden,
een border collie en sheltie.. (van toen 8 en 6 jaar)

een vriendin had een (niet zo heel goed opgevoede) Boxer, (was toen 1,5 jaar)
hij is heel lief voor mensen/dieren, maar gewoon heel onstuimig en wild en een tikkeltje dominant.. gewoon typisch een boxer...
hij luisterde voor geen meter en je kon hem niet even alleen laten in de woonkamer of hij had iets te pakken wat hij sloopte, of het nou een deo bus, afstandsbediening, kussen etc. was. omdat zij geen overwicht had op de hond. en ook totaal niet consequent is de hond kreeg ook hooguit maar 2 uur beweging per dag....
toen zij zwanger werd, werd de beweging met de hond ook minder... want ''ze kon hem niet meer houden/aan''....
haar vriend had wel de overwicht, en Macho luisterde ook eigenlijk perfect naar hem. hij kon zelfs zonder riem met hem wandelen.... maar haar vriend werkte 40 uur per week....

toen ze was bevallen van haar kindje. mocht macho amper bij de baby in de buurt komen. deed eigenlijk van alles fout in de ogen van mijn vriendin... en als het kind beneden bijv. in de box lag of in zon schommeltje moest Macho in de bench...
zo bleef het maar doorgaan en het gedrag van hem werd eigenlijk ook erger...
begon meer om aandacht te vragen, sloopte steeds meer etc...
toen haar baby begon te kruipen, (je raad het al, moest Macho in de bench.... (want hij zou proberen om de baas over Jasper te worden, en misschien beet hij wel!! pfff)

ik was toen een keer op de koffie bij haar. en Macho lag natuurlijk in de bench rustig te slapen...
toen Jasper bij de bench was keek Macho op. en keek naar Jasper. hij draaide zich steeds met de rug naar jasper toe, je kon duidelijk merken dat hij het niet fijn vond... ''hij moet er maar aan wennen zij mn vriendin'' ik zei toen tegen haar dat een hond tenminste één plek moet hebben waar hij met rust gelaten word. waar hij zich kan terug trekken/veilig voelt.
ik stelde me aan...
maar nog geen 10 minuten laten begon jasper met de bench te ''spelen'' sloeg er tegen op etc.
en toen begon macho te piepen/grommen/blaffen.

mijn vriendin rende toen naar jasper en zette hem snel in de box. en gaf macho op zijn sodemieter... echt zielig gewoon...
nog geen 3 dagen later kreeg ik te horen dat ze Macho weg wou doen. want hij was ''onvoorspelbaar'' 
ik heb toen gezegd dat ik hem wel wou hebben. dit wou ze in het begin niet.... omdat ze hem niet meer wou zien...
uit eindelijk is hij toch bij mij gekomen. en hij word deze zomer 9 jaar mijn andere 2 hondjes zijn inmiddels overleden... en over een aantal weken komt er een malamute bij. in het begin heb eigenlijk zo goed als alles opnieuw kunnen doen qua opvoeding, geen bench meer, maar een lekkere mand, het sloopgedrag, beweging (hij had totaal geen conditie), commando's zoals volgen blijf zit etc... maar naar 1,5 jaar kon ik de bench de deur uit doen. en was het een perfecte hond gewoon.
ik ben zelf ook moeder van 2 kinderen, en afgelopen herfst was mijn jongste dochtertje jarig. (6 jaar) en mijn ''vriendin'' kwam met haar toen vriend nu man en zoon ook op de verjaardag. er waren in totaal 8 kinderen, en Macho negeerde Jasper als enige van de 8 kindjes... hij loopt weg als jasper in de buurt komt, en moest niks van mijn vriendin weten. negeert haar ook gewoon.
als hij haar man ziet is hij wel door het dolle heen!
mijn vriendin maakte nog een opmerking over macho dat hij niet te vertouwen is met kinderen... en dat hij zo ''dik'' is.... (weegt 45 kg, en alleen maar spier...)
-toen we naar buiten keken was hij aan het spelen met de kinderen....-
haar man keek mij toen aan met zo'n blik van het zal wel....
hij heeft het er trouwens heel erg moeilijk mee gehad dat de hond weg moest van haar...

Mensen:
als eerste sorry voor mijn lange verhaal....

ten tweede, ik heb niks tegen het ras, eigenlijk vind ik ieder hondenras wel leuk,
mits de baasjes de honden goed opvoeden! overwicht/consequent zijn en bereid tijd in een hond te steken. + heeeeeeeeeeeeel veel liefde geven!!

vind het zo sneu voor de honden dat ze gewoon op uiterlijk worden uitgekozen, zonder amper over na te denken hoeveel beweging etc. zo'n hond nodig heeft....

medelijden... : Met de hond absoluut, met zijn vrouwelijke baasje, Absoluut niet!!!!

Ik wil maar één hond, dus alle zielige gevallen hebben gewoon pech. En ben ik hond-loos, dan zal een hond toch aan bepaalde eisen moeten voldoen (kan met andere honden, zindelijk, formaat), zielig of niet.

Dus dit komt meestal neer op nee, niet uit medelijden adopteren.

ja skinny is uit medelijden van mijn man gebleven
skinny is aan komen lopen,mijn man wilde nooit meer een hond (heeft het 6 jaar volgehouden),maar ze was zo mager,dat hij het niet over zijn hart kon verkrijgen om haar naar het asiel te brengen


laatst heeft hij toe gegeven dat hij dacht dat ze niet zo lang bij ons zou blijven(overlijden door bv ouderdom),maar ja onze prinses is al 6 jaar bij ons hahaha

in eerste instantie ging ik naar cash kijken uit medelijden. 9 jaar oud, terminale kanker, en al bijna een jaar in het asiel.toen ik daar eenmaal was, voelde ik meteen een klik met haar, en ik werd verliefd.

Ik kwam Luna op de marktplaats tegen 4en halve maand oud. Ze moest weg wegens allergie werd er gezegd. Nou nieuwsgierig geworden bellen en gaan kijken twee droevige oogjes een hondje die nog nooit buiten was geweest alleen in de tuin. Kon haar niet achterlaten en later bleek ook dat ze haar hadden verkocht omdat ze geen geld hadden om te eten voor de kinderen. 
Nu ben ik reuze blij met haar hoor

Coco mijn beagle heb ik toen ze bijna 7 jaar oud was, twee jaar geleden zeg maar uit het asiel "gered". Ze stond eerst ter herplaatsting op een hondenforum wegens ziekte migraine vrouwtje, ik reageerde en dat ik twee weken haar op proef wilde nemen wegens hartkwaal kat of dat samen ging, die mensen vertelden liever niet op proef en een ouder echtpaar is je voor. Daar is Coco 1,5 dag geweest, kon daar niet blijven omdat ze gromde met correctie en bezitsagressie had en ze waren bang voor hun kleinkinderen, contact met dat echtplaar gehad en die vertelden eigenaren willen haar de volgende dag naar asiel brengen waar ze Coco 4,5 jaar terug vandaan hadden gehaald, asiel Gouda. Eigenaren steeds gemaild gebeld doe dat nou niet breng haar hier, geen telfoon werd opgenomen geen mails beantwoord. 's Avonds mailtje ze is in Gouda asiel. Drie dagen later (had eerder geen vervoer, iemand moest mee) haar eruit gehaald met twee weken proef en klikte daar meteen met mijn reutje en thuis met mijn kat ging goed, na 1 week gezegd ik hou haar. Foto is van tweede dag hier.

Hier ook twee honden.
De eerste was een berner senne.ik woonde toen nog thuis.en we hoorde dat er twee grote honden opgesloten zaten buiten in een hok.mijn moeder is er toen heengegaan en kwam terug met dany een super lieve berner senne.de andere zou een ander baasje krijgen.deze honden werden nooit uitgelaten zaten buiten in een hok vol met ontlastig.hij is 8 jaar geworden.daarna een paar jaar geen hond.tot ik werd aangesproken op straat dat er een jack russel was opgevangen bij een opvang.ik ben naar mijn moeder gegaan en vroeg haar of ik mocht kijken.me moeder zei doe maar.en zei je gaat eerst vragen stellen en neemt haar niet zo maar mee.ik erheen met mijn broertje.we schrokken zo erg dat we niet eens nadachten wat we moesten doen.we hebben haar gelijk in de auto gezet.alle pootjes waren kaal.haar neusje was kaal.achteraf bleek dat ze al 5 eigenaren heeft gehad ze was totaal niet zindelijk.heel erg bang.ik was toen al uit huis.maar kon haar zelf niet houden.me ouders deden er alles aan om haar een goed huisje te geven.het heeft jaren geduurd voor ze zindelijk was.ze was toen we haar haalde 2 jaar.nu is ze al 8 jaar.ze heeft wel al staar aan een oog.ze verhaard heel erg zijn we al vaak mee naar de da geweest.ze kon ook geen eten verdragen alles kwam eruit.zovaak bij de da geweest.maar nu gaat het erg goed.wat zijn wij blij dat we haar gehaald hebben.ze heeft wel een hele rare naam.monster heet ze.we wilde dat niet verranderen omdat ze al zo veel heeft meegemaakt.gr

Al onze poezen zijn zielepootjes. Van straatzwervertjes tot het dumpen in een doos voor onze deur.

nee eigenlijk nog nooit... Boris is niet echt omdat ik m zielig vond maar omdat hij daar snel weg moest. Dus tja ergens was t zielig maar niet met de gedachte van oh hij is zielig laat ik m nemen. Hij is hier om opgevoed te worden zodat hij als een keurig hondje naar zijn forever huisje mag. En niet weer na 3 dagen op MP zal staan.

Wel heb ik toen wij op zoek waren 2 jaar terug naar een 2e hond gekeken bij een hond, schat van een beest. was 10 maanden oud, nog nooit buiten de tuin geweest, 's nachts niet zindelijk, zat de hele dag alleen etc... Ik had m bijna genomen omdat ik wist dat ik m een goed thuisje kon bieden. Maar Skippa zat aan 1 stuk door die hond te bereiden en die hond deed niets... Echt niets alleen zielig staan. Dus wij hadden al zo iets van dit is m niet, geen goede match. 's avonds kregen wij een mail van die mensen dat ze graag wilden dat hun hond bij mij kwam omdat het volgens hun een zeer goede match was. Wij hebben het dus niet gedaan.

heb een keer een beaglepup weggehaald bij iemand die hem in de brandende zon met 35 graden had vastgebonden in de tuin, de hele dag. als het beestje piepte of blafte kreeg hij een schop.toen ik daar kwam zat het beestje zo te trillen. ik heb niets gevraagd, maar hem gewoon in mijn auto geladen en meegenomen. omdat ik zelf helemaal niets heb met beagles heb ik hem weggegeven. hij was toen 5 maanden.

Niet precies, maar misschien wel gedeeltelijk... Wij waren sowieso op zoek naar een asielhond, en als je dan dé hond hebt gevonden, heb je medelijden met ze omdat ze in het asiel zitten (heb ik sowieso wel, bij iedere hond). En Cas zat ook nog eens in een vreselijk asiel, wat niet onderhouden was, smerig, stonk, enorme rotzooi en troep overal... De honden kregen niet genoeg eten, waren enorm mager en alle rassen leefden buiten in de kou, ook pups en hele kortharige honden. Bovendien werden de honden zomaar bij elkaar gegooid in hokken, dus er was heel wat gegrauw en gegrom overal en honden die onder de bijtwonden zaten  Zeer slechte leefomstandigheden dus. Maar al was dat niet zo geweest, hadden we hem nog geadopteerd, want hij is gewoon heel erg lief  Haha.

Beide honden zaten overigens maar een week of 3 in het asiel.