Kwaaraardige tumor in bek cocker spaniel

Hi,
Afgelopen week een tumor ontdekt bij mijn cocker... Na een biopt (maligne) en foto's longen is duidelijk dat behandelen weinig zin heeft. Mijn cocker is bijna 11. Zijn tumor zit in aan zijn kaak. Het is erg groot... Heeft een brede basis. Ik heb ervoor gekozen hem niet verder te laten behandeld. (Palliatief, verwijderen deel tumor)
Zijn tumor is wat ontstoken en er is sprake van necrose. Hij heeft nu pijnstilling en antibiotica. Hij begint een steeds sterkere geur te geven... Ik weet dat het door de necrose komt.
Doordat ik ervoor gekozen heb niet te behandelen is het niet duidelijk om welke kanker het gaat.... Maar zijn longen vertonen duidelijke uitzaaiingen. De DA kon hierdoor geen prognose geven...
Ik worstel nu heeeeeeeel erg met hoe nu verder. Hij wordt niet beter, zal verslechteren... Hij heeft nu al pijn, kan niet anders zei de DA. Toch merk je dat niet aanhem! Jij is vrolijk speels en gaat graag naar buiten. Hij eet en drinkt meer dan ooit, toch valt hij af....
Wanneer is dan het moment? Als hij gaat kwijlen... Als hij nog meer gaat ruiken? Als hij zoveel pijn heeft dat hij het aangeeft..., dat kan en wil ikniet! Maar hoe weet ik dan dat het tijd is om hem te laten gaan??

Natuurlijk voor iedereen persoonlijk... Ik ben alleen en kan hier met niemand over praten... Misschien dat jullie adviezen hebben!?

Ach, wat een verdrietig nieuws heb je gekregen over je Cocker.Dit is altijd zo heftig, je weet dat genezing niet meer mogelijk is maar de vraag hoelang kun je nog doorgaan is  moeilijk. Helemaal als ze zo weinig pijn aan geven terwijl je weet dat hij wel pijn heeft.

Ik kan je niet vertellen wanneer het moment daar is. Let goed op je hondje, soms weet je het, kun je het aan de blik in de ogen zien.
Wees er op bedacht dat het geen vreselijke lijdensweg wordt. Dit is voor je hond maar ook voor jou nadien heel moeilijk.

Ik hoop dat je nog een poosje van hem kan genieten.............................
En wil je heel veel sterkte wensen, ook als het moment daar is..............

Wat een treurige diagnose....
Over het verdriet waar je tegen aankijkt, hoef ik niet uit te weiden....je weet het precies....(ik weet hoe het voelt)

Ik vind het heel knap van je dat je zegt; we laten het z'n gang gaan, het is inoperabel, enkel pijn mag hij niet hebben.(je bespaart hem onnodige operaties en behandelingen die wel rekken, maar niet verbeteren)

Tegen de pijn moet je iets geven in overleg met de da.

Dat kan cortisone of een andere krachtige pijnstiller zijn, of in een verder geval morfinederivaten.

In zo'n geval moet je heel direct overleggen met je da, als je er 'deskundig' over spreekt, dan kan een da je goed begeleiden.
 Mocht je echt onzeker zijn over het verloop en de pijn die je hond heeft, dan zal hij je goed bijstaan met de middelen die in z'n macht liggen.(een goed da weet welke symptomen er bij welk stadium horen)


En uiteindelijk, zul jij toch degene zijn die ziet dat het goed is geweest, hoe moeilijk ook.


Hoelang.....daar kan niemand een tijd opplakken; niet iedere hond is even sterk of bestand tegen zo'n ingrijpende ziekte. De ene hond is snel 'op', een andere verbijt de pijn of heeft een sterker gestel om het nog zolang mogelijk fijn te hebben bij z'n baas.(kan gaan van een aantal weken tot maanden)

Vertrouw op de blik van je hond.

ik wens je heel veel sterkte toe in deze zware tijd.

Ik sluit me volledig aan bij wat Saskia zegt. Ik zou het zo kunnen herhalen...


Ook van mij heel veel sterkte gewenst. 11 jaar en uitzaaiingen. Dan zou ik dezelfde beslissing genomen hebben als jij. Niet behandelen.

En dan nu ook hetzelfde probleem hebben. Wanneer is het genoeg geweest. Het is echt een van de moeilijkste beslissingen in je leven. Zwaar voor jou, maar voor je hond een geluk dat jij die zorg op je neemt.

Jij houdt van je hond en kent hem. Je gevoel zal hem geen fijne week ontzeggen en ook geen verschrikkelijke week toevoegen. Vertrouw daar maar op.

Want zeker doordat je gehoord hebt dat er geen weg terug is zul je niet veel te ver gaan. Dat in tegendeel met een ziekte waar nog vanalles geprobeerd kan worden. Waar nog iets zou kunnen aanslaan.

Heel veel goede moed in deze periode. Als het zover is, zeg dan aan je hondje dat het goed is, hoe mooi en lief hij is, maar dat hij mag slapen. 11 jaar is al een mooie leeftijd, al is het voor ons altijd te vroeg.

Hij krijgt pijnstilling en antibiotica...
Ik vraag me gewoon af of dat iets is dat ik moet doen... Hij heeft pijn, laat nooit horen of zien als hij pijn heeft... Maar kan niet anders... Ik vind dat gegeven zo ontiegelijk moeilijk... Terwijl hij nog zo vrolijk naar buiten gaat... Speelt en doet...
Misschien mijn dierenarts bellen vandaag om te vragen wat tekenen zijn...
Pfffffffffffff

XANDRA. wat verdrietig toch..

je beschrijft wanneer de tijd daar is , nu nog mooi speels, en vol eetlust ? dan is het nog niet nodig, maar zodra je bemerkt dat er geen speelsheid meer is en zijn eetlust minder wordt, is daar de tijd.

geniet nog van je hond, is het zo dat het echt niet meer kan, de dierenarts vragen of tie bij je thuis komt, en in je armen in laten slapen, zodat er voor je lieverd geen gang naar de dierenarts is.

voor jou een heel moeilijk besluit, zo iets is voor niemand makkelijk, jij kent je hond het beste, handel daar naar.

blijf hier komen om je verhaal kwijt te kunnen, je bent alleen schrijf je. hier ben je niet alleen.

Wat verdrietig, zeg. Als je van je dier houdt dan weet je vanzelf wanneer het tijd is en dat kan voor ieder net iets anders zijn. Zelf ben ik vrij 'vroeg' met het laten inslapen van mijn ongeneeslijke zieke en/of oude dieren maar dat is persoonlijk.  Pijn is daarbij een belangrijk criterium. Het laatste stuk aftakeling wil ik ze niet laten doorstaan en ze in hun waarde laten. Zelf houd je er een goede herinnering aan over zonder 'had ik maar eerder'...' én de vraag of je het wel goed hebt gedaan. Sterkte!

Als je hond pijn aan gaat geven ben je "te laat".
Een hond is keihard voor zichzelf. 
Ik had hier een hond met HD en ook zij gaf nooit geen pijn aan.
Wel ging ze iets meer met een bolle rug lopen en toen ben ik naar de DA gegaan om het na te laten kijken ivm mijn twijfel.
De DA heeft haar heupen onderzocht en gezegd dat ze dagelijks heel veel pijn moet hebben. 
Ik heb toen gelijk een afspraak gemaakt om haar in te laten slapen. 
Je moet af gaan op je gevoel en kiezen in het belang van je hondje. 
Het gevaar is gewoon dat je je hond alle dagen ziet en dan vallen nieuwe dingen niet op.
Vaak valt het mensen op dat je hond anders is als ze een poosje niet geweest zijn.
Als je ziet hoe mensen lijden onder kanker, en dat zal voor honden niet anders zijn.

@ willemijn En ja, als het kan dan is het fijn dat de da thuis komt. Mijn vorige hond is gewoon op z'n favoriete plekje, lekker snoepend, naar de hondenhemel vertrokken. Hij heeft er echt niks van gemerkt. De da werd zelfs nog vrolijk begroet. (16j, hersentumor en dement, geen lichamelijke klachten). Een soortgelijk einde wens ik elke viervoeter, hoe triest ook.

Hallo Xandra,

Wat een slecht bericht heb je gekregen.
Je kent je cocker (hoe heet hij?) heel goed, dus door observeren kom je een heel eind.
Als je beschrijft dat hij nog plezier in het leven heeft en zelfs nog met smaak eet, zou ik hem nog niet laten gaan.

Heel veel sterkte gewenst, de Hondenpage leeft met je mee  en is altijd beschikbaar voor advies en troost.

Dank jullie...

Mijn lieve man heet Bobo... Hij is echt super lief... Heb hele nacht hem in mijn armen gehad... Hij stinkt echt enorm... Heb daar zo'n moeite mee.... Hij heeft zoveel meegemaakt... Ik heb hem gekocht toen ik in Spanje woonde.. Hij werd mishandeld door de winkelman.. Die schopte hem.. Ik zag dat en heb hem gekocht.. Sinds die tijd onafscheidelijk..
Na half jaar samen naar nl terug.. Hier is hij vlak voor zijn eerste verjaardag gegrepen door twee labradors.. Hebben hem in tweeen gescheurd.. De wond was verschrikkelijk... De operatie heeft langgeduurd... Na de aanval en de operatie heeft ie nooit een kik gegeven.. Ondanks alle infecties nadien.. Het is een lang herstel en ongetwijfeld pijnlijk geweest.
Met dit in het achterhoofd kijk ik nu elke x naar hem en vraag me dus af hoe hij het echt heeft... Dat inschatten vind ik zo moeilijk!
Zijn wang wordt dikker... Misschien omdat ik het weet dat ik het zie?
Ik wil niet dat ik 'pas' ingrijp als hij pijn aangeeft want dan moet het al wel ondragelijk zijn...

Wat een verdrietig nieuws heb je te horen gekregen. Onze oude hond had precies hetzelfde. Wij hebben hem toen laten gaan. Ik heb hiervoor gekozen omdat onze hond bikkelhard was en ws over zijn eigen pijngrens ging.

Xandra, wat heeft Bobo een geluk gehad dat jij je over hem hebt ontfermd!Zo te lezen heeft hij heel veel ellende moeten doorstaan maar jij hebt hem zorg en liefde gegeven.

Pffff....wat moet het vreselijk moeilijk zijn om de beslissing te nemen.
je schrijft ook dat hij na de aanval en de operatie nooit een kik heeft gegeven terwijl hij vreselijke pijn moet hebben geleden.
Hieraan zie je dat Bobo een bikkel is. 

Die laatste zin die je schrijft dat je niet wil wachten tot hij pijn aangeeft omdat het dan wel ondragelijk zal zijn, daar kan ik me goed in vinden. Wij mensen mogen ons lieve dier barmhartigheid bewijzen door hem niet tot het uiterste te laten lijden..

Nogmaals heel veel sterkte!!

Xandra,
Wat een trieste diagnose van je Cocker.
Je Cocker is een bikkel en zal onder invloed van pijnstilling ook nog vrolijk kunnen zijn. Ik neem aan dat je dierenarts in deze ernstige fase Prednison heeft voorgeschreven. Door de Prednison zal je Cocker ook meer eten.
Jij kent je hond het beste; interpreteer zijn lichaamshouding en de blik in zijn ogen. Je Cocker zal tot het laatste toe zijn will to please laten zien; hoe ziek of hoeveel pijn hij ook heeft. Op een gegeven moment voel en weet je dat je in moet grijpen om hem verder lijden te besparen. Als ik je verhaal lees, zou je het afscheidnemen zeker niet te lang moeten uitstellen. Alleen al in zijn bek/kaak moet hij veel pijn hebben.
Ik wens je heel veel wijsheid en kracht in deze moeilijke situatie.

Wat een moeilijke situatie,je wilt hem niet kwijt,wat moet er gebeuren.Ik kan me voorstellen wat er in je hoofd omgaat,heb het ook meegemaakt.
Ik kan je alleen maar veel sterkte toewensen.

Xandra, het is echt je maat....jullie verhaal is intens....
Probeer te zien wanneer hij minder gaat eten, als de glans uit z'n ogen gaat, als hij niet meer 'hoeft' te spelen of naar buiten gaat....

Het zijn kleine dingen die je zeker gaat zien.

Als Bobo nog kwispelt (al houdt hij zich misschien sterk) overleg dan met je da of de pijnstilling voldoende is en of er nog tekenen kunnen zijn die je misschien mist.

Echt; een da die voelt dat je er open over kunt praten, zal je een eerlijker antwoord geven, dan wanneer hij een hyperemotioneel baasje voor zich heeft. (dan zal hij in een andere trant antwoorden; een die voor de baas goed is, maar misschien minder voor de hond)

Ik hoor in je uitleg dat je fair bent naar je hond toe; hij krijgt jou respect....
(al wil je hem natuurlijk helemaal niet missen; je zult hem steunen en met waardigheid behandelen)

Kijk goed naar hem, het eten is belangrijk; zelfs een kranige hond laat eten staan als het hem niet meer smaakt.

ik wil je veel sterkte en wijsheid wensen, de periode die eraankomt....lucht hier je hart; voor je naaste omgeving is het soms moeilijk om te helpen; die hebben geen hond, of kennen de impact van zo'n relatie niet.... 

geniet nog van hem!

Dank jullie.

Bobo heeft geen prednison. Ze hebben het over morfine. Toch is dat niet wat ik wil voor hem.. Wil dat hem besparen, aangezien hij alleen slechter zal worden...
Vanmorgen begon hij te spugen... Vraag ik me gelijk af of dat dan is door zijn ziek zijn of een x toeval...

ik heb deze besteld... kan ik hem samen met de meiden 'mooi" maken voor Bobo... wanneer het dan zover is de schok niet zo groot.... misschien ook een goede manier om zo langzaam naar het afscheid toe te werken...
Denk dat we hem in de voortuin gaan begraven... mooie plek... is hij altijd bij ons. ... moet wel groot gat graven.... de week dat we afscheid gaan nemen maar in etappes gaan graven... heb net de regelgeving gelezen.. moet 75 cm diep zijn.
Voor kindjes ook mooi om een plekje te hebben...
Wil zorgen dat het voor de meiden ook goed verloopt! Ze hebben al zoveel voor hun kiezen gehad...
En ik wil een goed gevoel bij hen houden hierover ..
Heb besloten dat de meisjes erbij zijn als de dierenarts hem laat slapen... kunnen ze afscheid nemen... dan gaat een vriendin met hen weg...
Ik ga bobo in mijn armen houden als de dierenartz hem het laatste spuitje geeft
Hij en ik alleen ..
En dan na een tijdje zal ik hem in zijn kist leggen en zullen de meiden en ik hem begraven...

Deze moet zijn doodskistje....:-(

Deze moet zijn doodskistje....:-(

Oh, ik krijg het er koud van, arme Bobo en arme jij
Ik heb hier geen ervaring mee, dus moeilijk om iets zinnigs te zeggen, maar ik denk wel dat je weet wanneer het moment er is...
Ik wil je heel veel sterkte wensen!!

Het afscheid komt dichtbij.................het spugen zou heel goed met de ziekte te maken kunnen hebben. Vergeet niet dat je door heftige pijn ook kunt gaan overgeven. Dit geld voor mens en dier.
Laat hem niet te lang lijden...........
Komt de dierenarts bij je thuis om hem in te laten slapen? Ik denk dat dat voor Bobo het minst stressvol zal zijn.
 Ik heb met jullie te doen!!!Heel veel sterkte!!!

Ik ben nu geregisteerd!
Kon via de telefoon niet...

Ik heb alles geïnformeerd.... en een soort draaiboek in mijn hoofd...

De dierenarts komt bij mij thuis... Ik wil dat hij in zijn eigen omgeving zal gaan! Bij mij... Bij de kat en de kinderen op zijn eigen plek....Bij mij in mijn armen...
 
Zou geen andere plek willen of kunnen hoor!

Hij had vanmorgen nog niet gegeten, dus spuugde alleen wat vocht..... Ik hou het wel in de gaten hoor.

Zijn kistje (kistjevannoach) heb ik besteld en zal morgen of overmorgen in huis zijn. Dan kunnen ik de komende tijd samen met mijn drie dochters (6.5 en 5 en 3 jaar oud) mooi maken voor hem..

Pfff ik moest vandaag echt werken... (alleen de middag gegaan) maar heb er moeite mee het huis te verlaten.....  Morgen doe ik ook weer een halve dag... Denk dat zo zal blijven indien mogelijk!

dank jullie wel voor de woorden.. fijn om erover te kunnen praten...
Verdriet om een huisdier blijft een moeilijk onderwerp....

Wat mooi dat je je er zo op aan het voorbereiden bent, en je kinderen, want dat lijkt me ook zwaar.
Er is hier eigenlijk altijd wel iemand die even met je meeleest hoor, goed dat je HP hebt gevonden, ook al is het om een verdrietige reden.
Veel sterkte, wil je ons op de hoogte houden?

Xandra, je bent hier niet alleen....
je hebt het heel fijn geregeld; thuis in z'n omgeving...

sterkte

Nu bobo zijn medicijnen naar de ochtend zijn gegaan, en hij 4x per dag eet heeft hij deze nacht niet gespuugd...
De stank wordt er helaas niet beter op... Dierenarts adviseerde " brise of ambi puur" :-/

Xandra, neem azijn op een washandje, strijk er mee over zijn vacht, de geur neutraliseerd daardoor.

en ik vind het knap dat je je al voorbereid. ook met je kinderen. mooi doosje de ark van noach als ik het goed begrepen heeft, top.

en kom hier met je verdriet, we helpen je er doorheen.

Xandra




wat een lieverd Xandra.

Dank voor het advies!
Helaas is het de tumor... Iedere x als hij zijn bekkie opent komt daar die nare geur... Niets aan te doen helaas...
Hij is in erg goede doen met de pijnstillers... Hij eet heel goed. Spuugt niet meer

O en dat bobo hier een knipje in het haar heeft komt doordat mijn jongste hem zo zielig vond kijken toen zij allemaal knipjes in het haar had. Dus kreeg hij er ook een.. De schat genoot ervan want als het knipje uit viel pakte hij het op en bracht het naar haar!

ik had in mijn roedeltje teckels een reutje van net 9 jaar. het kereltje had al weinig geluk in zijn leventje met een zware hartkwaal, nierfalen, blaasgruis, botontkalking, allergieen etc. maar toch het was een vrolijke frans.
zijn gebitje onderhield ik altijd perfect, omdat tandsteen natuurlijk funest kan zijn voor mens en dier wat geen gezond hart heeft.
ik ben zelf dierenarts assistente geweest en was bij de risico volle gebitsanering aanwezig van hem. het ging allemaal prima, tandsteen verwijderd en geen bijzonderheden.
toen vond ik twee weken nadien wat bloedspoortjes en zag dat zijn bekje wat dikker was. mijn idee was dat er mogelijk na het saneren een kies was gaan opspelen?
weer naar de da en onder narcose gebracht, weer een groot riscio nemend. wat ik toen zag, dat was verschrikkelijk! een mega gezwel in zijn bovenkaak, net achter zijn achterste kies.
dit had er twee weken terug nog niet gezeten.. ik heb er zelf bij gestaan! op dat moment heb ik er voor gekozen mijn lieverd niet meer terug te halen uit zijn slaap... hoe vreselijk ook, dit was voor hem het beste.

ik kan jou alleen maar heel veel sterkte wensen en luister naar je hart. denk vanuit je hond! lieve groet , lette