sterfgeval

Voelt een hond het aan als iemand gaat sterven?

Ik heb het wel eens gehoord dat honden het kunnen aanvoelen als er iets gaat gebeuren. Ben er van overtuigd dat dat ook echt zo is.
Ze merken het ook meteen als je je niet lekker voelt of verdrietig bent, zelfs als er onweer aan zit te komen, dus denk ook als er echt iets aan zit te komen qua gezondheid.

het is best mogelijk
Ze voelen als iemand ernstig ziek is dus waarom niet?



axa huilt nooit bij voorbijscheurende ambulances, maar ze heeft 1 keer in haar leven gehuild, als een wolf, ik denk niet dat dit zonder reden was.

Groetjes

pfff wat een onderwerp

geen idee wat mensen betreft, maar weet wel dat mijn hond het wist van mijn andere huisdieren, gewoon ook omdat de aandacht en verzorging naar dit dier dan ging, en omdat mijn gedrag veranderde, maar voor mensen.....kzou het niet weten, ben nog niet in die situatie geweest, gelukkig maar.

Ben wel eens benieuwd naar de andere reakties

Grtzz

Martine

+ bij mijn vader, die momenteel Kanker heeft, is ze extra aanhankelijk, komt bij hem zitten , contact zoeken.
Nu dat het beter gaat met hem ,doet ze het niet meer.
ik ben er vrijwel zeker van dat honden zo een dingen kunnen aanvoelen, ook als er iemand dood gaat.

Chico was niet weg te slaan bij iemand die wat aan zijn darmen mankeerde. Nog net geen kanker, maar wel poliepen ofzo die kanker hadden kunnen worden ofzo.

Toen die man geopereerd en genezen was negeerde Chico hem volkomen. De neus van een hond is erg bizar.

Hier een ander voorbeeld, Micky is een hondje wat nog niet in de gaten heeft dat hij zou kunnen bijten. Altijd vriendelijk en lief tegen iedereen.

Toen mijn vader moest worden opgenomen in het ziekenhuis in januari 2005 (hij had longkanker met uitzaaiingen) kwamen ze hem ophalen met een ambulance. Micky laat iedereen binnen en iedereen mag alles doen, maar op dat moment stondhij met al zijn tanden ontbloot boven het hoofd van mijn vader op bed. Niemand kon in de buurt komen van mijn vader. Micky grauwde en snauwde in het rond alsof hij gek werd. Uiteindelijk heb ik hem van achteruit bij zijn nek gepakt en weggehaald zodat mijn vader naar het ziekenhuis kon.

Daar heeft hij 18 dagen gelegen en in die 18 dagen merkten we wel aan Micky dat hij hem mistte maar verder niet echt andere dingen. Tot de laatste avond. Mijn zus en moeder waren naar het bezoekuur en ik was met Micky thuis. Wat hij normaal nooit deed was piepen. Hij lag gewoon tegen me aan ... ineens sprong hij op en begon te zoeken, snuffelen en piepen. Dat heeft hij zo volgehouden tot mijn moeder en zus weer thuis waren.

Thuis bij mijn zus is hij dat ook een beetje blijven doen en de volgende dag om half 7 's morgens werden we gebeld dat pap was overleden die ochtend, tussen half 6 en 6 uur. Mijn zus kwam naar ons toe en we gingen naar het ziekenhuis afscheid nemen ... en ze vertelde dat Micky precies in die tijd haar wakker had gemaakt en wat piepte en draaide. Daarna is hij weer gaan slapen.

Later hebben we hem meegenomen naar het mortuarium waar pap lag opgebaard en zat hij bij mij op mijn arm. Eerst heel stil en ineens keek hij mijn vader aan, wilde perse op de grond staan en is naar de kist gelopen. Met zijn voorpootjes omhoog gaan staan, heeft gesnuffeld en toen likte hij de hand van pap een paar keer en daarna is hij omgedraaid en liep die kamer uit. Nooit heeft hij nog gezocht waar pap was gebleven. Hij wist het, en snapte het!

Dus ja, ik ben er zeker van dat dieren dit aanvoelen.

Ik ben er ook van overtuigd, dat dieren dit aanvoelen.
Ik heb het zelf nooit meegemaakt, maar ik geloof er wel in.

ja ze voelen dit volgens mij wel aan de dag dat mijn vader is overleden wou lucky niet eten of drinken en zat de heletijd te janken toen ben ik naar het ziekenhuis gegaan waar mijn vader al lag wij waren er heel veel bijna de hele tijd alleen ging ik elke keer kijken thuis woonde dichtbij, ging het heel slecht met mijn vader mijn toenmalige vriend die zei dat lucky daarna echt de hele dag heeft lopen janken en drentelen en een uur voor ik hem belde dat mijn vader was overleden begon ze te janken als een wolf en het bleek zo om en nabij mijn vaders overlijden te zijn dus ik denk van wel dat hij zij het weldegelijk aan voelen als er iemand sterft

Ik geloof er wel degelijk in,beesten hebben gewoon een zintuig voor dat soort dingen.

wat een verhaal Hetty!
Ik geloof ook dat honden aanvoelen dat er iets is!!

Liefs,

Voor het overlijden van mijn vader niets gemerkt, wel daarna.

Yenna mijn vorige collie, was gek op mijn vader. Als ze bij mijn ouders kwam, rende ze over de galerij, langs mijn moeder het huis in naar mijn vader en daarna begroette ze mijn moeder pas. Nadat mijn vader overleden was kon ze haar draai niet vinden in het huis.

Uiteindelijk heb ik na een aantal keren bezoek, haar kussen, die ik altijd meenam, voor de stoel gelegd waar mijn vader altijd zat, en toen was het goed. Jarenlang heeft ze voor zijn stoel gelegen.

Ik weet heel zeker van wel.
Toen mijn man lang in het ziekenhuis lag, was er niets aan de hand met onze oude Saya, mijn vorige hond. Tot een week voor Cees stierf.Ze werd rusteloos, en wou niet meer mee voor een wandeling zelfs.
Toen hij gestorven was veranderde ze. Ze kreeg zelfs epileptische aanvallen, en ze is een half jaar later overleden. Nu was ze wel al oud hoor, maar toch. Ze kon het allemaal niet meer aan, de arme schat. Te veel verdriet.
En katten weten dat ook heel goed. De vorige generatie katten van mij konden helemaal niet met elkaar overweg, ze lieten elkaar absoluut links liggen. Op een gegeven ogenblik kreeg Ed Raket kanker, en moest hij voor zijn laatste reis naar de dierenarts. En wat gebeurde? De ander, die hem nooit 1 blik waard vond, kwam nu naar hem toe om een lik te geven.
Ik hield het echt niet droog, toen ik dat zag. Dat kunnen jullie je wel voorstellen zeker?
groetjes Betty en een poot van Arak

Ik denk ook ,dat honden heel goed aanvoelen wanneer er iets is, maar of ze precies weten wanneer je sterft (als je dat bedoeld) dat denk ik niet?
Maar ik weet wel zeker dat ze aanvoelen wanneer je ziek bent.Ze voelen dat.Als je bent gestorven voelen ze dat ook.

Toen ik 9 was hadden wij een berner senner mischa heette ze. Echt een hele lieve hond. mijn vader die ernstig ziek was botkanker en logemfyceem was thuis maar heel erg ziek. de hond week geen moment van zijn zijde.

Mijn vader overleed toen ik 9 was. mijn vader zat altijd in de rechterhoek van de bank. dat was mijn vader zijn stekkie. de hond lag dan altijd aan zijn voeten. Tot mijn vader dus overleed, De hond heeft het wel aan gevoeld die dag daarvoor was de hond heel erg onrustig en kwam troost zoeken.

Liep ook steeds naar mijn vader die zijn bed ook beneden had toe en kwam dan weer terug naar mij. en legde zijn kop op mijn schoot, de dag dat mijn vader overleed. kwam de hond naar mijn moeder en trok haar aan haar hand. dat had Mischa nog nooit gedaan. Ze moest mee en ze deed dat ook.


Mischa bracht haar naar mijn vader. en kwam toen terug naar mij. en kroop de bank op. ze mocht toen nooit op de bank. ze dook boven op mijn schoot en ging in mijn armen liggen en kreeg een paar dikke likken. hij overleed binnen 10 minuten mijn vader dan he,

Toen mijn vader er niet meer was mocht er ook niemand meer in de reachterhoek van de bank zitten ik wel dat dan weer wel. maar vreemden die daar wouden gaan zitten werd ze erg kwaad. niemand maar dan ook niemand mocht in zijn hoek zitten alleen ik.

Liefs natascha

Mijn ouders hadden een poedeltje toen mijn vader onverwachts niet meer terugkwam uit het ziekenhuis ging het met de hond helemaal mis. Hij was op dat moment al 16 jaar oud en helaas hebben we hem al heel snel nadat mijn vader was overleden moeten laten slapen. Het beestje was echt helemaal ziek van verdriet en wilde helemaal niets meer.

wow hetty wat een mooi verhaal neej niet mooi voor jullie maar toch bijzonder van jullie hondeje !

katten iig wel.... dat weet ik uit eigen ervaring...

toen mijn vorige partner naar huis kwam heeft onze kater.. 1,5 op de vloer gelegen bij hem..
hij ging even weg om te eten/drinken.. en ging daarna weer tegenover hem liggen.. met de blik op mn partner gericht...
toen hij zijn laatste adem uitblies.. ging de kater gelijk daarna weg.. hup in zn eigen mand..
raar om te zien....


Denk dat alle dieren dat aanvoelen... ook ziekte en zwangerschap....

ramona ben ik het helemaal mee eens dat voelen ze gewoon aan !

Ik heb lang geleden eens een verhaal gelezen (waar gebeurt), dat één van de poezen in een bejaardentehuis wist, wanneer iemand zou overlijden.
Hij week dan de hele dag niet van die persoon af, en als hij niet op de kamer mocht, bleef hij zo lang voor de deur zitten, totdat die betreffende persoon overleden was.
Het personeel was er ook zo van overtuigd, dat die poes dat aanvoelde, dat ze de familie van die persoon riepen, en het was nooit te laat.

De andere poezen die daar rond liepen, deden dat niet.

Misschien ik zou het niet weten maar het kan goed zijn . Mijn hond voelde zijn eigen dood gelukkig niet aankomen maanden op voorant maar maar 2 dagen op voorant. Maar hij wou wel telkens zichzelf zo goed mogenlijk verstoppen net voor het ging regenen houdt niet zo van water

wij hadden vroeger,zon 40 jaar geleden,in het dorp
een hond, die was van de steenhouwer

als deze s`nachts stond te huilen als een wolf. midden in het dorp.

dan was er de volgende dag iemand overleden

groet

honden hebben een zesde zintuig en voelen daar heel veel dingen door aan heb ook een hond gehad die zee overgevoelig was de avond voor dat mijn schoonmoeder dood ging was hij Extra onrustig zijn is heel vroeg in de ochtend over leden was een geruime tijd ziek
kanker.
als hij daar was wilde hij alleen maar op bed stijf tegen haar

Dat van die kat in dat bejaardentehuis heb ik ook wel eens gehoord.

ik geloof daar zeker in
heel ander verhaal mischien maar de poedel van mijn ouders wist van zwangerschap af
hij ging dan op je buik leggen met zn hoofd zo erg lief en eng was het t leek net of hij dan aan het luisteren was en als iemand met zn hand naar je buik wilde beet hij.
en hij had al heel wat zwangerschappen meegemaakt van mij allebei helaas is de lieve schat 2 jaargeleden ingeslapen
ik mis hem elke dag heb zn krulletjes ingelijst

ja,dat weet ik zeker.ik heb het meegemaakt dat alle honden uit de buurt gingen janken op het moment dat iemand stierf

Ik ben er helemaal van overtuigd dat een hond dat voelt. De hond van mijn ouders wist heel goed dat mijn vader ging sterven. Hij week geen moment van zijn zijde en 's nachts lag hij onder aan de trap. In het verpleeghuis waar ik werk komt altijd een hondenclub op visite en die reageren er ook op. Maar wij voelen dat ook denk ik hoor. Ook als er iemend net is gestorven voel je de geest nog in de kamer.

Grtz Jorin

deze week heb ik mijn hondje moeten laten inslapen .havanezer klein zwart.in november ben ik ziek geworden en in een ziekenhuis bed in de kamer gelegen .scarrie kon niet in bed dat stond te hoog . in februarie moest ik naar een aanleunwoning.scarrie had het niet naar zijn zin .had een grote hondenligmand gekocht ,maar s nachts kwam hij toch in zijn kleine mandje naast mijn bed.hij verstopte zich overal en kwam niet te voorschijn ,was heelerg aanhankelijk .maar maandag moest het ,hij liep mee naar de dierenarts op de tafel sprong hij tegen mij op pootjes om mijn hals en huilde ,hij ging niet slapen de arts moest slaapmiddel bijgeven ,ik kon het niet volhouden en een vriend hield hem vast toen ik de kamer uit was werd hij rustig .en ging slapen daarna is het derde spuitje gegeven . ik huil hele dagen .mis hem vreselijk.maar is nu gelukkig ,hij dronk ook ineens heel veel. het bestaat dus echt ze voelen het aan dat het einde nadert ,s morgens heb ik pas de beslissing genomen maar hij voelde het al lang .

Heel veel sterkte Anke..

Je hondje is voor altijd bij je nu hij boven is..
Zo'n hechte band verbreekt nooit..!!!

Denk aan de fijne tijd die jullie samen gehad hebben..
Dit tovert vast weer een glimlach op je gezicht..

Sterkte, lieve groet, Ilja

Anke ik heb net hetzelfde gevoel gehad met Billy. Ik merkte ook wel dat het niet goed met hem zat, en ik heb het aangekeken, met in mijn achterhoofd het idee van hem te laten inslapen, als het echt niet meer ging. Ik heb het ook die ochtend pas beslist. Maar Billy voelde naar mijn gedacht zijn eigen einde komen. Hij sliep onrustig, en werd wakker, snuffelde in de lucht, ging dingen zoeken die er niet waren... alsof hij engeltjes zag. Ik zeg dat zo omdat ik een vrouw heb gekend die stellig niet in God en de Hemel geloofde maar voor haar dood vertelde dat ze engelen had gezien, terwijl ze niet eens wist dat ze zou sterven, want niemand wist dat. Ze is plots heen gegaan. Dus ik geloof dan ook dat Billy aanvoelde dat zijn eigen einde eraan kwam. Zoals jouw lieveling. Het is zo moeilijk he. Ik heb zelfs een periode gehad dat ik dacht, was ik maar bij Billy... maar dit hoort dan weer in de topic van Afscheid en Memorian. Daar kun je vanalles lezen. Bij mensen die gaan overlijden, heb ik nog niet op gelet hoe mijn hond reageert, gelukkig heb ik het recent niet meer moeten meemaken dat een dierbare heen gaat, buiten dan mijn hondje ... en hopelijk duurt het ook nog lang voor ik het moet meemaken.