Vriendinnetje dochter komen niet meer spelen

Onze Duuk is nu 10 weken en 2 weken bij ons. Het is een erg makkelijke pup. Ja hij bijt natuurlijk weleens in een speelse bui. Maar wij zijn daarin consequent en geven haar iets waarin ze wlel mag bijten, of we negeren haar tijdelijk.
We hebben 2 dochters, 1 van bijna 4 jaar en de ander is 6 1/2 jaar. Zij gaan ook goed met Duuk om, natuurlijk moet er regelmatig even wat uitgelegd worden over wat wel kan en wat niet kan, maat over het algemeen gaat het goed.
Duuk gaat mee met de oudste naar school brengen en halen. Ze zit dan op het schoolplein in de fietskar en zit daar rustig. Duuk is ook al mee in de klas geweest waar alle kinderen enthousiast waren en Duuk het ook goed deed.
Nu heeft dochter 2 goede vriendinnetjes en 1 vriendje. Alledrie durven ze niet meer hier te komen spelen omdat zij bang zijn van honden....Ze zijn dus sinds Duuk hier is niet meer gekomen om te spelen...Ik heb al uitgelegd dat Duuk erg lief is en dat hij en zij moeten leren rustig met elkaar te zijn. en dat iker steeds bij ben en het in de gaten mee houdt. En buiten dat heb ik verteld dat Duuk de meeste tijd ook nog lekker in de bench ligt te slapen.
Zojuist weer een speelafspraak, maar dus weer niet bij ons...Het vriendinnetje was echt in tranen toen ik Ei dat ik het zo jammer vond en dus graag wilde dat zij toch vanmiddag bij ons kwam spelen. Kind wilde perse niet....Terwijl voorheen deze vriendjes dus heel veel hier kwamen.
Ik baal hier erg van, wat kan ik doen dat mijn dochter haar vriendinnetjes met een gerust hart weer hier komen spelen? Er is dus niets voorgevallen, want ze zijn niet eens hier geweest, het is gewoon dat ze bang zijn van honden in het algemeen.
Ik had zelf dus juist verwacht de kinderen hier wilde komen spelen ivm de pup! Totaal noet dus, echt heel jammer, en tja Duuk is als het goed is nog jaren bij ons en gaat ook nog een stuk groter worden dan ze nu is.
Dus alle tips zijn welkom!

Het gaat trouwens om vriendjes van onze oudste dochter, zijn dus allen ruim 6 jaar.

misschien op het schoolplein de vriendinnetjes wat meer met duuk in contact laten komen, of in de klas.

en anders met de ouders bespreken, misschien willen zij wel een keer meekomen, zodat de kinderen kunnen kennismaken met duuk.

Mijn nichtje had dus ook zoiets. Paaanisch voor honden. Ze was een keer gestruikeld over een pup, en die was bovenop haar gesprongen en sindsdien bang. Doodsbang. Bovenop de rugleuning van de bank zitten, of zichzelf opsluiten in de wc. Zo bang.

De hond van haar vriendinnetje ging dus altijd in de bench als ze daar kwam. Als ze dan boven gingen spelen mocht de hond los in huis. Wel even schipperen dus met los/vast/los/vast, maar het ging. Nu is ze veel minder bang en durft ze zelfs met die hond los in huis.

misschien een ietewat lang verhaal...........
en heb ik er overheen gelezen
wat voor hond is duke.......?

en als de kinderen niet meer durven te komen zpelen bij jou kind..

zet duke dan even ergens anders want het ligt niet aan jou dat ze bang zijn maar aan hun ouders dus jij kan er niks mee maar je kindje wil wel graag spelen/

Jammer zeg :( .
Zou je misschien met de ouders van de kinderen kunnen praten? Misschien dat zij hun kinderen kunnen overtuigen dat een hond niet eng is?

Of je zou kunnen zorgen dat er een soort scheiding komt in de kamer (weet niet of zoiets te doen is hoor, tis maar een idee) zodat je tegen de kinderen kan zeggen dat de hond niet bij hun kan komen, maar op een eigen stuk zit? Zo kunnen ze misschien aan haar wennen en kan ze later gewoon erbij lopen?

Of laat de kinderen op het schoolplein meer dingen doen met Duuk, zoals eens wat lekkere snoepjes geven, aaien, met een speeltje spelen?
Misschien dat dit de angst een beetje weghaalt?

Hoop dat ze toch snel aan haar gaan wennen en dat ze weer snel durven te komen spelen.

Gr. Alexandra

Ik denk dat jij er niets aan kunt doen. Je kan vragen wat ze precies eng vinden aan honden en luisteren. En met de ouders praten. Ik weet dat Martin Gaus vroeger een cursus had voor kinderen die bang waren voor honden maar dat is best wel een stap en vrij prijzig.

Ik zou het hondje dan als het echt moet gewoon even in de bench doen of in een andere kamer. Maak aan de kindjes duidelijk dat het hondje niet bij ze kan komen. Dan kun je ze later misschien beetje bij beetje aan elkaar laten wennen.

Ik zou idd ook de ouders laten meekomen met de kindjes, en dan niet al te veel druk erop leggen..

Mn zusje is 10 en had een vriendinnetje die jankerig en bang deed voor hun mopshondje, ze stond daar in de gang ieehh iehhh te zeggen toen hij kwam snuffelen, en heb gezegd dat hij niks doet en hij heel klein is en ze zich vooral niet zo moet aanstellen... toen ben ik weggelopen.

Ze keek mij een poos niet meer aan, maar ze is er wel overheen en speelt nu gewoon met de honden!

wij hebben hier heel lang een traphekje bij de keuken gehad, zodat als er kinderen komen denzle even apart kon, zodra ze zagen dat denzel rustig lag, vonden ze het niet meer eng!

ik heb hier ook losse kennel panelen, die kan je gewoon lis neerzetten, ook zeer ideaal!

Wat ik gedaan heb bij een vriendje van mijn zoon die erg bang was voor de hond, is het volgende.
Ik liet hem naar binnenkomen en deed de huiskamerdeur dicht zodat het vriendje gelijk mee kon naar boven om de slaapkamer te spelen. Drinken bracht ik naar boven, lunch bracht ik ook boven, kleed op de grond zodat ze konden picknicken.
Een paar keer zo gedaan en op een gegeven moment werd het vriendje toch nieuwsgierig en wou ook wel naar de huiskamer.
Ik gaf hem dan een hand en liep rustig naar de bank met hem, en liet hem gewoon op de bank zitten. De hond liet ik dan even ruiken, om kennis te maken. Ik zei dan, als je haar laat ruiken en je blijft daarna gewoon rustig zitten, dan laat ze je vanzelf met rust. Zo konden ze lekker tv kijken beneden. Het kind ging zo steeds meer wennen, en durfde op een gegeven moment ook gewoon door de kamer te lopen, omdat hij vanzelf zag dat de hond toch niks deed.

dubbel

wow dit zal erg moeilijk zijn voor uw dochtertje! ik vond t een goed idee om inderdaad de vriendinnetjes meer in contact te brengen via schoolplein enz! en inderdaad met de ouders overleggen! wat voor een hond is duuk? want weet dat sommige ouders ook panisch kunnen doen en dat veel kinderen dit van huis uit mee krijgen! wat een rottige situatie!

Sorry, maar ik zou in geen geval zeggen dat een kind zich aanstelt, ook al vind je dat. Onderschat niet wat angst met een kind (of volwassene trouwens ook) kan doen.

Ik was van kind af aan superbang voor honden, eigenlijk is dat nooit overgegaan, maar ik deed de laatste jaren maar een beetje wat op de achtergrond als ik in de buurt van een vreemde grote hond kwam.
Omdat ik me er inmiddels dood voor schaamde. En mijn man gek op honden is en er zo makkelijk mee is.
Mijn ouders hebben kleine hondjes, daar was ik wel aan gewend geraakt.
Als ik ergens was ging ik gewoon niet naar de wc bijvoorbeeld, anders liep die hond achter me aan

Van deze methode was ik panisch geworden.

Wel had ik graag dat mijn ouders me hierbij hadden geholpen, want het is echt heel lastig als je bij vriendinnetjes enzo thuis komt en er is een hond, waarvoor niemand bang is behalve jij.
Ik vind de manier die Liz beschrijft heel goed, omdat je je eigen tempo kunt bepalen als kind.

Geloof me, ik ken het kind, ik ken de achtergrond en ik ken de ouders! Als dat kind 1 keer haar nagel stoot gaat het al janken omdat de ouders haar direct OOOO JEEEE KOM MAAR LIEFJEEE optillen en enorm troosten. Daarom is dit kind bang, omdat haar ouders haar totaal bang maken.

Het heeft gewerkt dus was een goede oplossing voor dit kind. Ik zal dit niet bij een vreemd kind doen, ben niet debiel.. maar bij dit kind had een lieve agut kom maar liefje echt niet gewerkt omdat ze dit herkend van haar ouders!

Bedankt voor jullie reacties. Ik heb met de moeder van het speelafspraakje van vanmiddag afgesproken dat de moeder volgende week meekomt als het vriendinnetje hier komt. Wellicht dat het voor het meisje dan makkelijker is.
@Liz ik vindt jouw aanpak ook wel een goede manier. Die ga ik zeker onthouden en zeer goed mogelijk ook gebruiken! Boven kan er ook heerlijk gespeeld worden en daar mag Duuk niet komen.

Ik ga ook zo een paneel bestellen zodat ik de keuken af kan zetten en Duuk daar kan toeven als er vriendjes hier komen. Wij hebben niet een heel groot huis dat we een aparte speelkamer beneden hebben ofzo. We hebben ook geen bijkeuken waar Duuk in zou kunnen. Wel een halletje, maarja daar is ook de trap naar boven, dus als de meiden dan naar bovem willen moeten ze weer langs Duuk....

Duuk is trouwens een kruising australian shepherd met een poedel, ook wel aussiedoodle. Het is nu echt zo'n schattig bolletje wol, dat ik dus echt versteld sta van de angst voor dit juist zo lief en vriendelijk uitziende pupje...Ze gaat ongeveer een schofthoogte van 40cm krijgen en 20-25kg wegen. Maar nu is ze een klein wollig beertje van 4.5 kg. Ik en mijn gezin zijn er echt helemaal weg van en wil graag dat alle partijen er blij mee zijn. Dus ik ga jullie adviezen zeker ter harte nemen want speelafspraakjes zijn zeer belangrijk voor kinderen, dus ook voor de mijne!

je hoeft niet perse kennelpanelen te kopen, je kan ook een puppyren doen, dat lijkt oip zo'n een konijnenren! die delen kan je los gebruiken of bijvoorbeeld 2 aan elkaar! ze zijn dan ook niet zo duur, varieerd volgens mij tussen de 20 en de 40 euro! kijk even bij witjesverzendhuis.nl

goed idee om de moeder van 1 van de vriendinnetjes mee te laten komen!

Duuk, ik hoop inderdaad dat je wat aan mijn tip hebt.
Vaak wint de nieuwsgierigheid van kinderen het op den duur van de angst. Rustig het kind zelf laten aangeven, zonder te pushen, dan komt het echt goed. Succes!

Aussie poedel? Die combi was ik nog nooit tegen gekomen Vraag me af hoe dat er uit ziet?

Ik begrijp je advies en de context, en mijn post is niet bedoeld om jouw tip af te branden, maar ik wil alleen aangeven dat angst heel diep kan zitten en met een soort cold turkey methode kun je nog meer angst kweken. Overigens was mijn moeder, naar later bleek, ook bang, dat zal ik ongetwijfeld hebben opgepikt.

haha ja ik snap jou ook, maar mensen moeten niet denken dat ik dit zomaar bij kindjes doe haha!! Dit kind huilt echt als dr haar afbreekt haha!

Lijkt me vreselijk zo bang te zijn voor iets...maar nu heb je een hond???

Ik was vroeger als de dood voor honden (maar echt, brrr ) en als kind heb je in ieder geval geen boodschap aan "hij doet niks, hoor." Wat belangrijk is is dat het hondje absoluut niet tegen de kindjes opspringt. Je zult het langzaam (!!) moeten opbouwen. Eerst dus echt gescheiden, daarna dat ze het hondje zien, maar niet in de buurt en steeds een beetje verder. Alles langzaam en laten merken dat jij het beestje onder controle hebt. Het is bij mij ook goedgekomen .

Zulke kindjes, en ouders ken ik ook hoor...

En ja, ik heb een hond, iedereen is altijd heel verbaasd als ik vertel hoe bang ik was vroeger.
We hebben nu zo'n lekkere lompe asielzoeker, waar ik vroeger echt een straat voor om liep.

Ik herken het probleem...
Als er vriendinnetjes werden afgezet om te komen spelen, liet ik de ouders en het kind duidelijk zien dat ik de hond vastzette.(in de keuken bij mij.)
Dieren mogen bij mij niet in de woonkamer, dus dat was al een veilige zone.(boven spelen; geen probleem dus)
De hond....een grote Dobermann(je zou als kind voor minder...)

en er waren echt panische kinderen.(in de leeftijdscategorie tussen 4 en 10)
Ik heb de angst nooit weggelachen, maar serieus meegegaan in het probleem en zoals Liz al zei, de nieuwsgierigheid laten groeien.
ze zagen mijn kinderen doen met de hond, en dan vroegen ze via mijn kinderen ook aanwijzingen hoe ermee om te gaan, of ze mochten aaien bijvoorbeeld.

Eerlijk; ik denk dat er hier veel kinderen 'genezen' zijn van hun angst (ben trots op m'n grote man)

Breng je het rustig aan; niemand 'moet' een hond leuk vinden, dat werkt niet, maar op een rustige manier, waarbij je ook de angst van de ouders meteen mee incalculeert (want daar ontstaat de angst eigenlijk) is een goede evenwichtsoefening die (gelukkig) echt resultaat afwerpt.

Praten met de ouders is al een eerste stap...je wil geen vriendjes buitenhouden; kinderverdriet...

Ik zit zelf in het onderwijs en mijn zus ook. We zijn beiden van mening dat het probleem terug te vinden is bij de ouders. Blijkbaar hebben de ouders kinderen geleerd dat honden ook erg gevaarlijk kunnen zijn en de kinderen bespreken met elkaar hoe gevaarlijk honden kunnen zijn. Het resultaat ondervindt jouw dochter in haar sociale leven.
Waarschijnlijk hebben deze kinderen ook geen honden in hun nabije omgeving en kennen ze de omgangsregels helemaal niet. Jullie hond is de eerste waarmee ze misschien worden geconfronteerd en dus moet er heel wat gebeuren.
Misschien vind je de onderstaande ideeën helemaal niets maar wellicht valt er iets uit te halen:
- Is het een idee om filmpjes te maken van jouw kinderen die spelen met de hond die je kunt laten zien?
- Misschien zijn er foto's waarop te zien is dat jouw kinderen en de hond het heel erg leuk hebben samen. (foto's in de achtertuin, op puppycursus etc)
- Neem de kinderen mee om samen een paar hondenspeeltjes te kopen. Denk aan knuffels die de kinderen zelf ook leuk vinden.
- Neem ze mee naar de dierenwinkel om brokjes te kopen of een leuke nieuwe voerbak.
- Ga met de kinderen koekjes bakken voor de kids maar ook koekjes voor de hond  die de kinderen zelf maken. Misschien durven ze zelf wel zo'n koekje te geven (zie internet voor recepten).
- Vraag aan de leraar op school om het thema 'huisdieren' een week te hanteren zodat de kinderen leren wat huisdieren zijn, ze voor ons kunnen betekenen en laat ze door middel van tekeningen of handvaardigheid hun ultieme huisdier maken en vertellen waarom hun huisdier zo geweldig is. Ik ben het meest enthousiast over deze aanpak omdat je er dan achter komt hoeveel kinderen zonder dieren opgroeien en hierdoor kunnen ze echt iets leren.  
- Als de kids thuis durven komen, laat ze binnen spelen bij het raam en ga jij dan eens spelen met de hond. Laat zien dat de filmpjes kloppen met de realiteit en misschien durven ze dan ook wel eens een balletje weg te gooien. Hoe geweldig is het als de hond de bal terug brengt?

Ik hoop dat je begrijpt dat je deze dingen allemaal kunt doen zonder dat de hond tussen de kids loopt. Ik denk dat de stap na al deze gekke dingen helemaal niet meer zo groot is. 
Ik hoop dat je er iets aan hebt. Hou ons op de hoogte want dit is echt een interessant onderwerp!

Hier pecies hetzelfde ik zeg nu ook tegen de kindjes zolang jij niet schreeuwt gilt of rent is er niks aan de hand binck is een Jack russel en de eerste 5 min enthousiast en daarna is het over

Gerard
Ik zit zelf in het onderwijs en mijn zus ook. We zijn beiden van mening dat het probleem terug te vinden is bij de ouders. Blijkbaar hebben de ouders kinderen geleerd dat honden ook erg gevaarlijk kunnen zijn en de kinderen bespreken met elkaar hoe gevaarlijk honden kunnen zijn. Het resultaat ondervindt jouw dochter in haar sociale leven.

Ben het er niet mee eens, mijn zoon is opgegroeid met honden maar is dus panisch voor andere grote honden! Was ooit bij een vriendje en die hond hield van drijven en blaffen en die ouders vonden het geweldig Hij rende daar van angst door het huis...met de hond erachter aan, en hun maar lachen
Hier komt ook regelmatig een vriend van zoon die bang is, kleine moeite om de hond naar zn mand te sturen

Ik ga zeker wat van je tips meenemen Gerard!
Nou het is dus zo dat 2 van de vriendinnetjes thuis ook een hond hebben! Bij de één is het wel een hond die veel buiten in de kennel zit en bij t andere vriendje gewoon een hondje in huis....dus die 2 zijn honden ip wel gewend...

Wij hebben nog een oude hond Toby van 17 jaar. Ook daar waren deze vriendjes bang van. Echter Toby is een zeer rustige slome oude dame. Haar kon ik makkelijk even afzonderen van de kinderen door haar buiten te leggen (bij mooi weer) of gewoon in de mand sturen en haar daar laten blijven. De kinderen hadden bij Toby ook vrij snel door dat zij erg rustig was en dus niet ging springen, stuiteren etc. Bij Duuk is dat nu anders. Haar kan ik niet alleen buiten zetten, ze mollesteert mijn hele tuin....En in de bench zetten als er vriendjes zijn, ik denk dat Duuk dat niet leuk vindt, ze is nogal energievol en gaat alleen rustig in de bench liggen als zij moe is...

Maargoed ik heb nu al veel goede tips, ik ga ermee aan de slag! Bedankt!

Neem die kinderen mee met het uitlaten van duuk.
Laat ze de riem vasthouden en er mee lopen, en dan later met duuk  en een balletje laten spelen.
Maak ze vertrouwd met de hond laat ze en beloning geven als ze mee gaan uitlaten.
 Neem die kinderen mee als je voor duuk brokken ga kopen in de dierenwinkel.
Dan wordt het voor duuk en die kinderen normaal dat ze er bij zijn als je weggaat met duuk.
De hond en de kinderen moeten iets leren, de hond leert makkelijker.
sterkte.

Marja, er zijn tientallen redenen en wat ik schrijf is een mogelijkheid om rekening mee te houden. Bedenk je ook dat in andere culturen honden ook beschouwd worden als onrein. Hier duiken veel buitenlandse kinderen weg als ik met de honden buiten loop of ouders trekken ze snel aan de kant. Opvoeding kan hier echt een rol in spelen. Dat is het enige wat ik ermee bedoelde te zeggen. Het is een mogelijkheid.
Het gaat er nu om hoe Duuk naar een volgend punt kan komen en wellicht heeft ze iets aan de ideeën die hier worden aangedragen