Gedragstherapeut ingeschakeld

Oeps, dubbelpost!

Ik wil je één ding meegeven, "het komt goed".
Alice was ook een superbange hond. Ik kon niet met haar naar buiten, want ze was bang voor alles, echt ALLES. Ik woonde toen in een drukke wijk, de route naar het centrum en daar wàs Alles, geen enkele rustige straat/plek. Ik ben ong. 1 jaar met haar bezig geweest en als je haar nu ziet...een gekke vrolijke hond, die altijd een tikkie voorzichtig blijft maar ik kan overal met haar naar toe.

Je komt er, ik wens je heel veel kracht.

PS, ik heb ook met m'n handen in het haar gezeten hoor en jankend weer terug naar huis.
Ik heb momenten gehad dat ik dacht "waar ben ik in Godsnaam aan begonnen, dit komt nooit goed", terwijl ik van te voren wist waar ik aan begon.
En nu...ik zou het zó weer doen.

Dus als jij straks terug kijkt................

ik las dat Mellow wel openheid gaf en een stuk angst losliet bij het bezoek van de GT
probeer daar moed uit te halen
ze kan het dus wel, de angst loslaten en nieuwsgierig zijn, en dat is heeeeel moed gevend
ze was bereikbaar, ze communiceerde

hou je daar aan vast, en doe de dingen waar JIJ je goed bij voelt
dat klinkt misschien raar maar misschien moet je van daaruit gaat handelen
en als jij je goed voelt (bv in het bos) zal Mellow dat mee oppakken en er op reageren
probeer het om te keren in je hoofd, niet meer alleen aan haar belang denken (is ze bang, hoe bang is ze, wat toont ze en hoe moet ik daar op in gaan) , maar laat haar in gaan op wat jij doet.

als ik het een beetje aanvoel, versterken jullie elkaar nu
en dat begrijp ik !!! (is dus geen beschuldiging, ik heb zelf ook een heel bange hond gehad en weet hoe het gaat, want zo gaat dat als je ziet dat de hond bang is, je wilt haar/hem helpen, bijstaan, je wilt het zo graag anders zien, maar bij honden werkt het soms omgekeerd productief, al dat meeleven)

ik zou zelf zeggen: probeer de dingen te doen die de GT heeft aangegeven, soms lukt het wel, soms niet, ga naar het bos 1x per dag en verder zal ze haar dingen echt wel doen, en probeer te accepteren dat ze angst heeft, het is op dit moment zo, en "leef ermee", normaliseer het leven weer een beetje, focus van Mellow af. Zij is bij jullie, en ze heeft het verschrikkelijk goed. Julle zijn gek op haar, je hebt gezien dat de mogelijkheden tot beter er zijn............. en ik geloof absoluut dat Mellow dat ook aan jullie gaat laten zien.

hou je haaks, hou moed en probeer wat te ontspannen !!

  Mee eens.

Praten tegen je hond kan helpen en je voert het nu goed uit. als ze dingen goed doet dan kun jij daar ook iets van zeggen. En super dat je het voer ook wel gooit op de grond. Nu is het een kwestie van doorzetten en doorgaan.

De gt kreeg haar idd wat meer ontspannen. Haal daar moed uit. Het kan wel en als zij het kan dan kan jij dat ook!! Ontspannen lopen is niet altijd gemakkelijk maar het is te doen!!

Ik wil je veel sterkte wensen.
Het is idd niet makkelijk maar blijf vertrouwen houden.
Luna was ook bang voor alles...zelfs voor gras enz...
Ze is al een heel stuk zekerder geworden en ik heb hier ook veel tips gekregen. En de beste tip was.....niks moet!! ik moest gewoon in het ritme van de hond meegaan en niks forceren want daar wordt je zelf alleen maar moedeloos van.
Met Luna maken we elke dag een lekkere grote wandeling en verder wat kleine wandelingen. Ze poept en plast nog steeds in de tuin omdat ze meestal buiten niks durft te doen. Nou ja...dan niet. Ik ruim het op en ff een sopje eroverheen en het is weg! Nu zijn ze bij ons voor de deur ook bezig met die glasvezelkabels leggen. Ik heb gewoon mn gordijnen dicht to ze klaar zijn. Als ze open zijn dan staat ze als een gek te blaffen bij het raam en is ze onrustig. Nu ligt ze lekker rustig te slapen op de bank.

Nog een tip misschien zodat je niet op brok over hoeft te gaan:
Maak balletjes van je kvv (net als soepballetjes), doe ze in een plastic zakje en steek die gewoon in je jaszak.
Dan trek je zo een dun rubber handschoentje aan tijdens het wandelen en krijg je geen vieze vingers!!

Nogmaal veel sterkte en blijf vertrouwen houden!!

Hier ook eentje!
Vooral wanneer je dan ook nog eens 'opmerkingen' of van 'die blikken' van anderen kreeg, en ik daar met mijn hond stond en me de grootste prutser van allemaal voelde!

En die dubbele gevoelens, zeker weten dat je je hond 'nooit' weg wilt doen en dat je van hem houd, maar anderzijds niet weten wat je er van terecht moet brengen en hoe je het vol moet houden!

Echt, je staat er niet alleen zo in... velen zijn jou al voorgegaan!

Succes meid!

Als de hond angstig is...en daar heb ik mijn twijfels over . Wanneer de hond niet echt angstig is kan je hele training ook wel averechts gaan uitpakken...

 Waar basseer jij je vermoeden op dan? Kun je dat uitleggen?

- Op het filmpje zie ik eigenlijk geen angst gedrag.
- De hond hersteld razend snel bij thuiskomst.
- De hond eet koekjes tijdens wandelen.
- De hond veranderde toen de GT er was.

Dat is ongeveer wat ik gelezen heb.

Ik snap je wel maar lees je ook dan de hond niet altijd koekjes aan wil nemen, bibbert in huis en nog meer klachten. Bij de gt veranderde de hond maar dat merk ik hier ook vaak bij de privelessen en gedragsbegeleiding. Wij als trainers moeten het goede voorbeeld geven en als het bij ons niet gebeurd wat moet de klant dan denken? Onmogelijke opgave? Vanaf een forum kan ik bijna niets concluderen omdat ik maar momentopnames zie en ik nu afga op TS. voor een andere conclusie wil ik de hond en eigenaar en hun leefgewoontes en oplossingen.

Ja en daarom trek ik ook geen conclusies, het zijn reële mogelijkheden, die je dus ook niet hoeft te bestrijden. Bibberen is niet per definitie angst, staart tussen de poten is niet per definitie angst, geen koekje willen hebben is niet per definitie angst, enz. Je moet de opties open houden, en door een forum kan je, juist door vele meningen en ervaringen, wel met een ander oog gaan kijken naar een hond.

Stel je voor, ts stimuleert, let wel onbewust, een bepaalde lichaamshouding juist door haar manier van belonen, dan wordt juist het gedrag erger i.p.v. beter en vervolgens zit ts met de handen in het haar en ziet het niet meer zitten, wat je krijgt is een optelsom van negativiteit en je komt in een vicieuze cirkel. Het aandragen van andere ervaringen kan juist helpen om iemand uit die cirkel weg te krijgen.

Wat ik belangrijk vind is dat mijn ideeën/ervaringen hier staan, dit kan ts mee nemen, ik heb geen behoefte om te discussiëren, al wil ik wel mijn best doen om het uit te leggen overigens, wanneer ts besluit om ergens mee door te gaan, kunnen we er dieper op in gaan en alles uitwerken.
Ook kan iemand hier komen want we hebben hier ook veel in huis(bv. Hulp voor de baas zelf, hulp voor de hond, en hulp voor baas en hond).

Wat mij opviel in filmpje 2 is dat Mellow op sommige momenten heel lang de tijd neemt ergens te snuffelen. Als de hond echt Zo angstig is, zou daar dan nog de tijd voor genomen worden?

- Zoals al gezegd is dat filmpje nog maar een fractie van wat ze bijvoorbeeld afgelopen weekend deed (bijna gillen, strepen trekken op straat met haar nagels om maar zsm thuis te komen, staart strak tegen de buik).
- Hoe weet jij dan dat ze 'razend snel' hersteld? Soms is ze inderdaad vrij snel hersteld, maar ze ligt ook nog vaak genoeg na te bibberen op haar kussen (of de bank).
- Ik heb nooit gezegd dat ze koekjes eet tijdens die angstmomenten. Als ze gewoon lekker ontspannen is (of het misschien een héél klein beetje spannend vindt) eet ze een snoepje, maar op bange momenten eet ze niks, draait haar hoofd weg.
- De GT is nieuw, best aardig en heeft hele andere snoepjes dan ik (en dat merkte ik aan de drol die er eind van de middag uit kwam...)

Ik krijg een beetje een onprettig gevoel, jammer.

---

Kwam net thuis en besloot niet naar het veld te gaan voor een plas. Gewoon in de voortuin met mijn hippe heuptasje () met daarin een bakje Haaksbarf zalm. Ging redelijk, al ging ze wel weer flink bibberen. Toen ze niet meer met strakke lijn stond (en dus niet meer in de modus 'ik wil naar huis!' was) zijn we weer naar binnen gegaan om vervolgens gelijk de tuin in te gaan. Hebben we even lekker een minuut of 5 geoefend. Ging best goed, al heeft ze ook daar prikkels (het waait en er liggen blaadjes...) Kreeg haar toch weer bij me, dus ben wat heen en weer door de tuin gelopen. Ze keek vaak naar me dus klik (ging ze gelijk zitten), goed zo en een plukkie vette HB gegeven.

Daarna mocht ze nog even spelen in de tuin.

Zo simpel, maar ik voel me beter dan gisteren nu ik niet naar buiten ging met het idee 'ze moet plassen'.
Ik relaxed, zij relaxed

Ze snuffelt eigenlijk altijd en overal.

---

Dit topic is inmiddels ook een beetje mijn uitlaatklep geworden (hoop niet dat dat erg is, als storend wordt ervaren).
Ik kan hier mijn ei kwijt, even mijn frustratie dumpen als het niet lekker gaat.
Misschien lees ik dit over een half jaar of een jaar lachend terug met de gedachte 'goh, moet je nu eens zien hoe het gaat'. Ik hoop het

Reacties en tips zijn welkom, tuurlijk (anders had ik dit topic niet geopend).

- waarom liet ze tijdens het opnemen van het filmpje dan eigenlijk ie anders zien?
- oké razend snel is dan misschien wat overdreven alleen zeer angstige honden herstellen zeer moeilijk en ik kreeg van jou verhalen niet erg de indruk dat ze zeer moeilijk hersteld.
- jij hebt problemen tijdens het wandelen, en je beloond tijdens het wandelen, dus ik was er vanuit gegaan dat ze de beloningen ook op ete. E
- oke echt angstige honden eten niets, en ik vraag me af of ze de kop weg draaien, maar goed.
- en het maakt niet uit wat voor eten of hoe lekker het ook is, een angstige hond zal niets eten.

En waar krijg je een onprettig gevoel door?

Super zeg!!! Ook het moment van binnengaan. Goed opgelet en gewacht, niet geërgerd maar rustig gebleven!!

Toppie zeg 

@ J (sorry, weet je naam niet): ze heeft verschillende momenten. Ze is nog steeds bang voor Grote, Enge Monsters op het fietspad (nergens op gebaseerd, alleen die groep wielrenners van een maand of 2, 3 terug).
Vooral in het weekend is het heel erg, al besef ik me ook heus dat er véél ernstiger gevallen zijn hoor (al is dit voor mij ook gewoon echt heel erg, helemaal als ik het me zo aantrek dat ik niet meer eet door de spanning ).

Momenteel is het moeizaam om haar hier in de wijk een snoepje te geven, al heeft mijn vriend het gisteravond bij de laatste wandeling ook gedaan. Ook toen ze bij hem blokkeerde is hij nog een stukje doorgelopen voor hij terug ging (dus terug omdat HIJ het wilde en niet omdat Mellow het wilde).

Ik kreeg door je berichtje Als de hond angstig is...en daar heb ik mijn twijfels over een beetje het gevoel alsof ik me aanstelde of gewoon de boel in de maling neem (maar dat ligt misschien aan mij hoor).

@ Esther: klein stapje misschien, maar het voelt goed
Niks geen ergernis in mij. Die knop moet ook écht om, want is voor ons allebei niet goed.

Straks even lekker naar het bos, het is mooi weer en dan kan ze ook even lekker een plas doen.

---

Al lijkt het voor sommigen misschien wel mee te vallen, het feit dat ik continu gespannen ben en niet goed voor mezelf zorg geeft wel aan dat het voor mij wel heel erg is. Dat ik haar niet kan helpen, haar angst niet kan wegnemen en het gevoel heb dat ik dit niet alleen kan.
En 'erg' is natuurlijk ook maar net weer afhankelijk van de persoon. Wat ik 'heel erg' vind, vindt een ander misschien hooguit wat vervelend

ach, het gaat niet om "erger" of "mee vallen"
jij leeft met Mellow, en dat valt je op dit moment zwaar en das heel goed te begrijpen
ik schreef het al in mn 1e reactie in dit topic: angst is echt heel lastig om mee om te gaan

misschien kan je het zo zien met de angst van Mellow
(die in basis volgens mij duidelijk niet frank en vrij en vol zelfvertrouwen elke dag de wereld in huppelt)
het is mogelijk dat jullie een beetje in een vicieuze cirkel dreigen te raken waarbij het gedrag lijkt te verergeren.

wat het punt is, en ik denk dat (vrijwel) iedere hondeneigenaar dit wel herkent, is dat je op een bepaald moment als baas katalysator kan worden van het gedrag.

ik denk dat iedereen wel het voorbeeld herkent van de hond die 1x uitvalt, en na een paar maanden tegen alles uitvalt, is die hond opeens niet meer sociaalvaardig of bang geworden? Of is er meer aan de hand en versterken hond en baas elkaar in dit gedrag?

Wil niet zeggen dat de oplossing altijd simpel is, want wij zijn wie we zijn.
Daarom lijkt het mij fijn dat er nu een GT is, die welliswaar niet heeft gezien wat Mellow ook kan zijn, maar jullie wel handvaten heeft gegeven om mee te beginnen om dingen een beetje beter te maken.

en nogmaals, focus misschien een beetje van Mellow af, ze heeft het zoooo goed bij jullie, vindt in huis haar plekje wel, eet haar eten, en je gaat regelmatig met haar op stap in een omgeving waar jullie samen wel genieten.

nogmaals: sterkte, maar ook succes en op naar beter !!

Nee, wij ZIJN al in die vicieuze cirkel beland
Dat wij elkaars gevoelens versterken wist ik al (ik enthousiast, zij hyper ), maar hiermee merk ik het nóg erger (zij bang, er ís niks engs, ik wil dat ze meeloopt, ze wil niet mee, ik raak geïrriteerd, zij nóg banger, ik totaal over de zeik etc. etc.).

En inderdaad, nu ik vanmiddag besloot niet naar het veld te gaan maar besloot het uitje te beperken tot de voortuin (en later de achtertuin) is ze lekker ontspannen. Was even een beetje bangig in de voortuin, maar dat hebben we best goed opgelost, al zeg ik het zelf

En inderdaad: OP NAAR BETER!

De ervaring leert met mijn bange hond(die nu al heel lang goed gaat) dat zij snuffelt om zichzelf of de situatie te kalmeren,uitgaande van de kalmerende signalen.

Vroeger toen ik het allemaal nog niet snapte,liep ik juist het eerste stuk met haar door (meter of 200)omdat dat een drukker stuk is )mijn portiek loopt langs een straat die richting de supermarkt gaat.Vaak schrok ze van nog extra in-en-uitlaad geluiden bij de supermarkt(dat was weliswaar aan de overkant maar zeer beangstigend)
Ik dacht dat het het beste was om dan maar wat vlotter naar het rustigere stuk te lopen,zodat ze er maar snel vanaf was.

Sinds ik Nelis Verhoeven heb laten komen,dik 1,5 jaar geleden,en toch adviseerde haar meer te laten snuffelen-en ik haar nu ook de eerste 200 meter gewoon maar laat snuffelen- gaat het véél beter.

Ze let wel op of er mensen komen langslopen of er aan komen,soms zakt dat staartje richting buik,máár ze blijft rustig snuffelen en is erna direct hersteld als de mensen voorbij zijn.
Ook helpt het extra als ik het opsplits.

Maar dat snuffelen tijdens angst en grote angst heeft een functie,ik vind het niet zo gek dat ook al is er grote angst er gesnuffeld wordt.
Eerst heb je angst-staar,dan volgt er wat gesnuffel om zichzelf te kalmeren,of de angst is mild en ook dan helpt het snuffelen die ik bij Mila,het lijkt alsof ze snuffelt voor de geurtjes ,maar let goed op als de mensen die aankwamen voorbij zijn..is zij ook klaar met snuffelen.

Oke voor mij belangrijk om te weten waarom je er een beetje een raar gevoel van kreeg, bedankt voor je antwoord.

Ik zal proberen het uit te leggen want op die manier had het niet over moeten komen.

Honden kunnen angstige lichaamstaal laten zien terwijl ze niet angstig zijn maar gewoon omdat ze dit hebben aangeleerd door weet ik veel wat voor oorzaken. Het was dus niet gericht op jou of dat jij je zou aanstellen of zoiets.
Ik ga er altijd vanuit dat iemand met een hond liefde heeft voor het dier, en dat ze alles wat ze met de hond doen, doen vanuit liefde(ook al gaan dingen niet altijd zoals het misschien hoort te gaan). Elk probleem neem ik serieus want degene waar het over gaat heeft namelijk een probleem.

Ik hoop dat jullie er uit komen, en probeer te gaan kijken naar datgene wat juist wel goed gaat i.p.v. de dingetjes die (nog) niet helemaal goed gaan, mensen hebben nu één keer de neiging om veel te kijken naar het negatieve terwijl er in veel gevallen juist meer positieve dingen zijn.
Probeer de dingen die je doet rustig met een leeg hoofd te benaderen zodat er ruimte komt in je hoofd voor je gevoel, probeer ook de dingen die je buiten tegen gaat komen te zien als een leuke uitdaging, bewaar hier uiteraard gepaste afstand en kijk wat de hond kan hebben en bouw het rustig op, gaat het niet goed dan doe je een stapje terug tot waar het wel goed ging. Succes iig.

Toen het met Alice beter ging was het enige wat overbleef, het plassen bij de laatste ronde (bang voor donker) en bij regen. Je kon er donder op zeggen dat, als ik met het idee naar buiten ging van "als ze maar plast", ik 1,5 uur rond kon lopen zonder dat ze ook maar aanstalten maakte. Pas toen ik het losliet  en er niet meer zo mee zat, kwam het vanzelf goed.

Ik vind het heel knap dat je hier alles wil neer zetten over je hond! En voor mij goed om te lezen wat je hier allemaal aan doet en dan kan ik sommige dingen ook gaan proberen met Irene!

Cindy, blijf maar gewoon lekker "uitlaatklepperen" hoor.

Hier wilde ik nog op reageren, maar was ik vergeten, dus alsnog:

De bench is voor haar nooit een probleem geweest, 's avonds gaat het kastje open waar de blokjes schapenvet staan en dan gaat ze er al in (al heeft ze periodes dat ze een blik heeft van 'aaah, mag ik alsjeblieeeeft op de bank blijven?' )
Dan krijgt ze haar midnight snack, gaat het deurtje dicht en welterusten.
Sterker nog: net na de zomervakantie ging ze er 's middags ook nog in, als ik mijn bord in de keuken zette. Ze was zo gewend dat ze er na de lunch ook weer in ging, dat het even duurde voor ze doorhad dat dat niet meer hoefde.

Ze ging de laatste tijd na het wandelen wel steeds naar boven, soms was ik nog boven, soms niet.
Nu wil ze 's morgens vaak naar boven (dan ben ik nog boven), nog voor het uitlaten. Mijn vriend kan haar vaak nog net tegenhouden, soms is ze te snel. Misschien wil ze me alleen goedemorgen zeggen?

Van mij mag ze best naar boven, probleem is alleen dat ze niet meer naar beneden durft

---

We hebben lekker gelopen vanmiddag. Groot veld, paar keer geoefend.
Toen nog even langs een slootje gelopen en weer geoefend. Ging ze héél hard rennen (had de 20 meter lijn), was ze aan het eind, stopte en keek me aan. Dus ik klik, "goed zoooo", ze komt als een idioot keíhard op me afgestormd (ik vrees weer voor mijn benen ), rent me iets voorbij, gaat vol in de remmen, komt terug en gaat voor me zitten: 'krijg ik nu wat lekkers?'

Ze kijkt me alleen niet heel vaak aan, dus haar volledige maaltijd in miniporties als beloning geven...
De clicker zal moeten zorgen dat ze meer op mij gaat letten. Al zit dat snuffelen en 'jagen' op blaadjes ook wel heel erg ingebakken (maar dat blaadjes-jagen heeft ook wel weer iets schattigs, daar kan ze zich heel lang mee vermaken )

Straks nog even de tuin in, even kijken hoe het in het donker gaat, dat is toch weer anders dan overdag.

Van mij mag ze best naar boven, probleem is alleen dat ze niet meer naar beneden durft

Haha... dat vergeet ze zelf dus Nee, als ze zich goed voelt in de bench dan zie ik daar geen probleem in.

Dat vind ik nu ook!!
Ik heb dat ook een aantal keren gedaan, helaas waren ze bij mijn verhalen allemaal niet zo meegaand als bij jouw verhaal.

Wat mij opvalt is het volgende:
Ik denk dat je inmiddels wel door hebt dat je hond dit opvangt, dat je hond weet dat je gespannen bent en dat je niet goed voor jezelf zorgt en dat je je hond niet kan helpen. Je brengt dit zelf over naar je hond.
Daarom denk ik dat je eerst aan je eigen kan en moet werken, zorg dat je relaxter bent, zorg dat je gedachtes blank zijn, leef in het NU.

Het is moeilijker te doen dan da tik het zo even opschrijf, ik weet er namelijk alles van. Maar het gaat wel werken!
Zorg voor structuur en een goede basis voor je zelf en voor je hond.

Ik (heb) had hier ook een angst haasje, Sophietje. Voor alles bang want ja, als je opgesloten gezeten hebt, dan weet je niet veel. Maar omdat ik het daar zelf ook moeilijk mee had en daarmee ook DJ mee sleepte, ben ik aan mijzelf gaan werken. En kijk nu, na 1 jaar is Sophie al zo dat ze mijn man ook heeft kunnen accepteren (mannen waren eng!) en DJ is al een stuk anders nu dan anders. Het kan altijd nog beter, maar daar werken we aan.

Ik wens je heel veel sterkte, en ik denk dat het allemaal wel goed komt met jullie!