Hoe hebben jullie je asiel hond uit gekozen

M'n zusje wilde een Finse Lappenhond, maar m'n moeder wilde geen pup. En toen zagen we in een asiel in Friesland Taiko zitten. Een finse Lappenhond!! m'n zusje was vergeten in te vullen dat ze een teef zocht, en daar kwam Taiko de reu uit De volgende dag zijn we hem gaan halen.

Tja hoe ik mijn twee asielhondjes heb uitgekozen.

Nou eerst Boomer zijn verhaal.
Aangezien ik in de getto van Leeuwarden woonde en mijn exman wisselende diensten had voelde ik mij daar vooral in de avond en nacht alleen niet veilig. Een vriend van ons trainde herdershonden voor de politie.Daardoor wist ik dat herdershonden waaks kunnen zijn.
Dus beslisding genomen we gaan voor herdershond maar wel uit het asiel.

In het asiel 1 herdershond die rode ogen had van valsheid en die zo gromde en blafte en de kooi verbouwde dat ik er bang van werd.
De laatste kooi is leeg zegt mijn exman. Ik eigenwijs ging wel kijken. Een hele grote groen mand met kussen was het enige wat ik zag. Wou al weglopen toen ik ineens een oortje boven de mand zag uitkomen. Het tweede oirtje kwam tevoorschijn. 1 zwart en 1 wit.
En toen het liefste koppie wat ik ooit gezien had kwam omhoog.
Ik was letterlijk meteen verliefd. Een ongeveer 3 maand oud Jackrussel puppie kwam naar het hek gelopen.
Op.zijn achterpoten kwispelend staartje en mijn handen likkend kwam hij ons begroeten.
Meteen gevraagd of we met hem mochten lopen. Dat mocht dus halsband om riem mee en lopen (lopen spelen en gek doen was het meer).

Terug in het asiel meteen gevraagd hoe en wat.
Hij was net 1 dag binnen en kwam uit Dokkum.
Gevonden op straat. Dokkum zat vol dus was hij naar Leeuwarden gebracht. Hij moest ivm eventuele ziektes ed verplicht een week blijven.zonder te overleggen heb ik hem laten reserveren.
Ben 3 keer dag de hele week met hem wezen wandelen.
De laatste wandeling die hij deed was naar zijn nieuwe huis toe.
In dat huis (figuurlijk want ik woon niet meer in Leeuwarden) is hij nog steeds.Boomer is mijn alles. Mijn beste vriend voor het leven.

Deze kanjer hoopt op 5 december 2012 zijn 16de verjaardag te vieren.

Nou het verhaal van Amber.

De beslissing is genomen we willen een 2de.hondje erbij.
Zeker wetwn moet het uit het asiel komen.

Lang zoeken op de sites van asiels hier in het Noorden.
Dan lees ik op een dag dat het asiel in onze woonplaats open dag heeft.
Aahh schat zullen we kijken. We.nemen nog geen beslissing alleen maar kijken.

Oke dus die ochtend zsm naar het asiel.
Druk was het niet dus alle tijd en ruimte om.naar de.honden te kijken.
Amber haar kooi. Ze stond achterin maar wat te staan.
Schijn te kijken naar die mensen voor haar kooi.
Ze vond het maar niks. Juist daardoor bleef ik kijken.
Ging door mijn knieen en riep haar. Langzaam aan kwam ze naar mij toe geschoven. Het kriebelen onder haar kin vond ze wel heel lekker.
Steeds als er weer iemand.bij kwam staan liep ze weer weg. Was die gene weg kwam ze weer naar mij toe.

Er was iets in haar blik wat mij deed smelten.
Alles gevraagd wat ik maar wilde weten over haar.
Ze was gevonden en was half kaal en zat onder de vlooien.
Ook bleek ze olifantenhuid te hebben door verwaarlozing rn als reactie op de vlooien.Is fokteekje geweest.
Kan met katten is rond de 6 jaar geschat.

Afspraak gemaakt om een wandeling te maken samen met Boomerbij.
Op de dag van de wandeling ben ik helemaal verliefd geworden op dit mooie meisje.
Wat een lief speels schattig hondje is het.
Oke commando's kent ze niet maar dat kan je aanleren.

Manlief en ik hadden al besproken dat als de wandeling.goed ging we haar proef wilden.
5 dagen later hebben we haar opgehaald en ze is niet meer terug gegaan.
Naar het asiel.

Amber was veel niet gewend zoals wandelen rustig eten aandacht en liefde krijgen. Is nu bijna een jaar bij ons.
Zit kom blijf lig ed geen idee wat dat was.
Nu weet ze dat wel en komt lekker bij he voor aandacht en om geknuffeld te worden.

Amber is nu bijna een jaar bij ons.
We geven haar het leven wat ieder dier verdiend.

Amber

amber wat een pracht verhalen kippenvel hier en wat zijn ze bij top baasjes terecht gekomen zeg

Ik deed vrijwilligerswerk in het asiel waar Mila vandaan komt.
De eerste dag dat ik er kwam, viel, toen nog Mia, me meteen op! Heel mooi hondje, onzeker, hart van goud, trouw, maar wel met heel veel slechte verhalen..

Ze was al eerder geplaatst geweest bij een gezin met 4 kinderen. Daar heeft ze in 1 weekend alle plinten kapot gevreten, de banken aan gort gescheurd en de deuren kapot gekrabd. De hele huiskamer was aan vervanging toe, zeiden ze toen ze haar na 2 dagen weer terug kwamen brengen.. Vrijdag opgehaald, zondag weer terug. Arme hond. Waarschijnlijk ontzettend veel stress gehad in dat gezin!

Ondanks die verhalen kwam ik maar niet van mijn roze wolk af. Verliefd als ik was heb ik mijn ouders alles over het hondje verteld waar ik zo gek op was. Toen mijn vader instemde een keer mee te gaan kijken, hebben we haar direct uitgelaten en was mijn vader ook plots verliefd. Cupido strikes again!

Bij thuiskomst hebben we mijn moeder meteen verteld hoe leuk Mia wel niet was en dat haar nieuwe naam, als ze bij ons zou komen, Mila zou worden. Mijn vader en ik zagen het al helemaal voor ons! Out of the blue stemde mijn moeder toen in. "Ga haar maar halen dan", zei ze. Ik wist niet wat me overkwam!

Na de kennismaking met mijn moeder hebben we haar in huis genomen.
Nooit heeft ze iets kapot gemaakt, alleen vond ze de bench iets verschrikkelijks.. Overal was ze bang voor.

Wat hebben we samen toch veel bereikt, Mila en ik. We zijn elkaars beste maatjes, met soms wat meningsverschillen (zij vindt koeienpoep namelijk heerlijk om op te eten en in te rollen, ik ben het daar absoluut niet mee eens!)

Nu begrijp ik ook dat het niet heeft gewerkt in dat gezin met 4 kinderen: Ze is namelijk doodsbang voor kinderen! Al die onverwachte bewegingen moet ze niets van hebben..

Bij ons heeft ze het heerlijk. Haar eigen plekje, veel rust, een aardig vast ritme, genoeg beweging en heel veel liefde!

Ha ha Iris ze had het daar vast niet naar de zin ze dacht als ik alles sloop word ik meschien weer terug gebracht en krijg ik vast een beter baasje die bij mijn past en dat was jij

Ik weet niet eens hoe ik er terecht kwam, maar had al een aantal keer gekeken op de site van Dierenopvang Koningen in Balkbrug.
Had al een aantal keer een hele leuke hond gezien die ook snel gereserveerd (en geadopteerd) was.
Een keer gevraagd of ik kennis kon komen maken met Sage, maar ook die was al gereserveerd.
Een paar dagen later zouden er wel weer een aantal honden vanuit Malta komen.

Op mijn eerste vakantiedag (maandag 25 juli 2011) zei ik 's morgens tegen mijn vriend dat ik 's middags naar Balkbrug zou gaan, in de hoop dat het echt drie keer niks zou zijn (geen aardige mensen, vieze honden), maar dat bleek niet zo te zijn
We zijn langs de kennels gelopen, veel hyperende honden.
Mijn vriend zag in een kennel 2 leuke honden (er zaten er 4, maar 2 Chi kruisingen -> te klein), dus daarmee mochten we even in een buitenkennel, dat waren Mellow en haar broertje Malon.
Malon was heel blafferig (beetje een uitslovertje), Mellow heel rustig (vond alles wel érg spannend), kroop zowat in mijn t-shirt.

Uiteindelijk dus voor Mellow gekozen, want dat blafferige van Malon vond mijn vriend wel een beetje té haha (Mellow trekt inmiddels ook aardig haar scheur open )

Dit is de eerste foto, toen was ze nét in NL, 2 dagen hierna woonde ze bij ons:


(Toen Mellow een poosje bij ons woonde en ik weer eens op de site keek, bleek dat Sage is overleden. Aangereden door een auto.)

cindy wat een triest einde voor saga maar wat een leuke foto van Mellow en fijn dat die bij jullie terecht is gekomen weer iemand die een hondtje gered heeft

Wij, of liever ik speelde al langer met de gedachte om een hond in huis te nemen, echter onze levensstijl liet dat niet toe. Op enig moment, ik had zelf veel minder werk en was veel thuis, hebben gekeken of we onze levensstijl zo zouden kunnen aanpassen dat we een hond zouden kunnen nemen. We hebben veel gekeken naar 'ikzoekbaas', prachtig vonden we alle verhalen. We hebben een paar hondjes opgezocht bij de asiels om erachter te komen welke hond echt goed bij ons zou passen. Totdat ik onze Hummer op de site tegenkwam; hij zat al bijna een half jaar in het asiel op dat moment en was er rond zijn 1e levensjaar als zwerver terecht gekomen. Mijn man vond hem wat eng ogen op de foto. Ik ben hem eerst alleen wezen opzoeken, dat was op 29 december vorig jaar. En ja hoor ik was meteen verkocht.  Lekker gewandeld en gespeeld. Belangrijk vond ik dat hij aandacht had voor me, dat ik zijn speeltje mocht aanraken. Het is namelijk een flinke jongen die ik wel onder controle wil hebbeb!De volgende dag ben ik samen met mijn man geweest. Samen een stukje wandelen en toen mocht hij meteen voor 'proef' mee. Om 4 uur konden we hem nog terugbrengen.... maar nee hoor. Mijn man is diezelfde middag hondenspullen gaan kopen, want ook hij was helemaal stapel op hem. Mijn man moest die middag terug naar het asiel om nog wat dingen te regelen, en trof daar een stel aan dat in de hoop was dat we hem kwamen terugbrengen.... niet dus...haha.
Onze Hummer was wel heel erg druk, onzeker en nerveus de eerste tijd. Zijn rugzakje hebben we bij de aanschaf onderschat of niet willen zien. Hij had ook al 2 mislukte plaatsingen achter de rug.
We hebben veel tijd gestoken in Hummer en ons samenzijn. Nu, na ruim een half jaar is hij heel relax en doet hij het fantastisch. We gaan naar de cursus en als wij echt de hele dag weg moeten voor werk, dan gaat hij naar de hondendagopvang. De dagopvang vindt hij fantastisch, lekker spelen met zijn vrienden en vriendinnetjes en 's avonds weer lekker naar huis. Wij zijn zo ontzettend blij dat we hem een goed thuis hebben kunnen geven. Nu lees ik nog vaak met tranen in mijn ogen de verhalen van de hondjes die nog in het asiel zitten, graag zou ik ze allemaal ophalen .... maarja dat gaat nu eenmaal niet... Wij zijn heel blij dat we de stap hebben gezet en hebben gekozen voor een herplaatser. Super dat jullie dat ook doen!
Wat ik graag ook nog aandacht voor vraag is het goede werk dat er in de asielen wordt verrricht.Top hoe ze dieren opvangen en nieuwe baasjes begeleiden. Wij hebben zelfs nog bezoek gehad van de dierenbescherming om te kijken of het goed ging met onze Hummer. Goede dat deze nazorg er is, en top dat er zoveel bevlogen mensen zijn die in de asiels werken, respect!

@Cindy en Mellow

Oh elke keer smelt ik weer bij het zien van een foto van Mellow, was is ze toch een prachtig mooie dame en dan als pup wat een droppie!

hummer wat een mooie verhaal weer ik zit ook steeds op de site van de dieren bescherming te kijken toppie inderdaad wat een goed werk die mensen doen in het asiel ben ik helemaal met je eens die mensen zouden is goed in het zonnetje gezet moeten worden

Kiwi komt dan wel niet uit een asiel hier in Nederland maar is gevonden in Portugal.

Al een tijdje was ik wat heen en weer aan het mailen met verschillende stichtingen over het opvangen van buitenlandse honden. Ik wou er geen hond bij maar vond het wel leuk om een hondje op te vangen en omdat ik een aantal maanden vakantie had, genoeg tijd dus.
Ik kwam bij stichting 'Dierenhulp Mirbessa' uit, dat voelde goed en na telefonisch contact vertelde ze mij dat ik via de site een hondje mocht 'uitzoeken' welke mij aansprak. Pff... zoveel honden.. allemaal leuk maar wat wil ik? Niet een hele drukke hond, niet heel groot, een teefje enz enz.. Ik was er nog niet over uit en stelde het een dagje uit. De volgende dag keek ik weer op de site en zag ik dat er nieuwe honden bij gekomen waren.. en daar was Kiwi... Dat wordt mijn hond, ik wist het gewoon, waarom? Geen idee!
Ik werd gewoon helemaal enthousiast van Kiwi en dat alleen door een foto en een korte beschrijving.. Ik belde naar de contactpersoon en vroeg of het ook mogelijk was om gelijk een hond te adopteren want ik vond er een wel héél erg leuk.. Ja natuurlijk kan dat zei ze. 
En toen stond Kiwi op 'Reservado' (op de Portugese site), ik heb wel een miljoen keer op die site gekeken of dat er nog steeds bij stond haha. 
Ze moest eerst nog op ziektes getest worden, gesteriliseerd worden, geënt enz. En toen kwamen de mailtjes, Kiwi bleek babesia te hebben en moest daar eerst voor behandeld worden.. blegh ik heb toen echt even getwijfeld of ik het allemaal wel door moest laten gaan. 
De stichting stelde me wel gerust, dat ze er heel vroeg bij waren en dat Kiwi nog erg jong is dus dat dat zeker wel goed kwam. 
Toch doorgezet dus, gelukkig maar. 
20 Mei, midden in de nacht kon ik Kiwi halen.. En daar kwam ze, uit de auto in een reiskennel, helemaal versuft van de lange reis. Hup mee in de auto en naar huis! Thuis, waar je de rest van je leven mag doorbrengen!
We hebben het echt niet altijd makkelijk gehad. Kiwi kende niks, was overal bang voor. Maar haar superzachte en aanhankelijke karakter maakte veel goed. Nu bijna 1,5 jaar later heeft ze veel meer vertrouwen gekregen in het leven, het is een geweldige hond en we (ik en Jamie) zouden haar niet meer kunnen missen!