UItvallen naar andere honden

Natuurlijk hoef je dat niet te pikken, maar 1 ding is zeker. Zolang jij de schuld buiten je zelf blijft zoeken komt er NOOIT een oplossing! Het enige wat je aan het zoeken bent is medestanders. Kijk maar naar al je reacties in dit topic, maar ook in alle andere topics.

Mijn God, ik zoek de schuld NIET buiten mijzelf. Lees je wel of ben je nu op heksenjacht?
Medestanders?Joh, laat me niet lachen. Hahaha.
Ik kan er niet eens meer boos om worden, maar vind het in en in triest wat je hier nu schrijft.

Ik zou graag willen dat er on-topic gegaan wordt, ipv verwijten te geven, keer op keer. Een keer is wel genoeg.
Dank je wel!

De gemoederen lopen hoog op..Ik denk Angela dat je het niet zo hard moet opnemen.
Je ziet het als beschuldigen, ik denk dat een aantal mensen hier je graag willen helpen.
Ik vind het erg netjes van Esther dat ze zeg meer informatie nodig te hebben voor een goed advies. Geen enkele gedragstherapeut zou op basis van tekst een  analyse willen maken, en een goed advies kunnen geven.

Wat je je misschien wel zou kunnen afvragen, maar dat kun jij alleen zelf afwegen, is of het mss niet verstandiger is ipv naar een reguliere hondenschool te gaan, er een te zoeken die werkt met kalmerende signalen. Ik heb de indruk dat die methode jou wel aanspreekt. Een methode moet behalve bij de hond, juist ook bij de baas passen. Ik weet niet op wat voor hondenschool je nu zit natuurlijk, maar als ik het oed begrijp kom je daar niet verder met dit probleem. Wellicht is het dan zinvoller om een andere hondenschool te zoeken, waar je WEL hieraan kunt werken. Zo ben je niet per se meer geld kwijt.

Met wandelen zou ik de riem gewoon laag en losjes houden.
Op het moment dat je een andere hond ziet, gewoon doorlopen, met losse riem, niet weglopen of met een boog de andere kant oplopen.
Dat is voor de hond een sein dat er iets gaat gebeuren, vooral als de riem strak gehouden wordt.
De hond voelt feilloos aan dat het baasje het verwacht dat de hond gaat uitvallen en dus
zal hij dat ook gaan doen.

Zonnetje, de hondenschool waar ik nu zit, die hebben geholpen dat het stukken minder is met DJ. Dat schreef ik ook al in een van mijn eerdere berichten.

Natuurlijk zijn er leden die mij graag willen helpen.  Er vallen mij alleen gewoon dingen op bij bepaalde personen en daar mag ik wat van zeggen. Zeker als ze mij beschuldigen van dingen die ik niet gezegd en geschreven heb.
Zeggen dat ik er niets aan doe, dan lezen ze niet wat ik al gedaan heb en nog doe.

Uren doorgebracht met een jachtinstructeur met zijn stabiele hond, wandelen en kijken naar het gedrag, honden ontmoeten en  leren hoe en wat. Ik heb het opgeschreven ergens in een bericht van mij, maar niemand schijnt dat te lezen. Men wil alleen lezen wat men wil lezen.
Kalmerende signalen pas ik al toe, ook dat schrijf ik ergens.
Esther haar aanbod vond ik fijn, maar dat gaat dus gewoon niet.

Wat wil men dan nog meer van mij? Mij bestempelen als iemand die niet goed is voor zijn honden, en dat pik ik dus niet. Van niemand niet.
Het is jammer dat de topic zo loopt, want daar heeft niemand wat aan.

machteld: bedankt voor je tip. Ik zal er aan denken om de riem losjes in mijn hand te houden. Ik doe dit al, maar misschien onbewust hou ik de riem strak als ik een andere hond aan zie komen. Ik ga er op letten, hoewel de boog erom heen een kalmerend signaal afgeeft, blijf ik dat wel doen.
Maar nogmaals dank!

Dat is mooi, want dan hebben zij ook een diagnose gesteld. Wat was volgens de hondenschool de oorzaak?

Ik zelf ben door het ziekenhuis goed geholpen en heb iets minder pijn dan ik altijd heb. Helaas hebben ze nooit een diagnose kunnen stellen wat ik heb; helaas voor mij weet ik dus niet hoe het komt dat ik zoveel pijn heb en dat ik daardoor veel pijnmedicatie moet nemen. Ik ben dus chronisch pijnpatiënt zonder dat ik een diagnose heb. Dit heb ik al tig jaren en niemand weet het. Ik heb mij erbij neergelegd en weet nu dat een diagnose niet altijd kan worden gegeven.

Conclusie: moet er altijd een diagnose gesteld worden voordat je geholpen kan worden? Is een diagnose dan zo belangrijk?

Geloof niet dat je dit antwoord had willen lezen hè. Waarom is het voor jou zo belangrijk? Wil je iets bevestigen of juist niet?

Het komt af en toe zo over, ik begrijp dat je het gevoel krijgt dat je je geprovoceerd voelt.
Laat het even rusten.. Zet het even van je af.

Sorry, ik heb niet alle pagina's op de letter doorgelezen.
Ik denk wel dat als je nu vooruitgang hebt geboekt met DJ, maar het gevoel hebt dat het nog beter kan, het niet verkeerd kan zijn eens ergens anders te gaan kijken. Wat specifieker voor dit probleem.

Verder dezelfde vraag als Bassie: wat was hun idee ver de oorzaak?

Zou het zo kunnen zijn dat als ze wel een diagnose hadden dat ze dan ook een oplossing zouden hebben?

Ja, zonder goede diagnose geen oplossing! Hooguit per ongeluk, maar je begrijpt dat dat niet de manier is als je een serieus probleem hebt. Ik begrijp hieruit dat de hondenschool ook maar wat aan het aanrommelen is?

Een diagnose kan wel helpen om de juiste behandeling voor te schrijven..Ik denk wederom dat Bassie dit vraagt om jou te helpen en niet om je onderuit te halen.

Even over dit voorbeeld:

Ik ben met ze aan het steppen, samen naast mijn step. Ik ga dan naar een plaats langs het water en laat ze daar los, zodat ze daarook hun behoefte kunnen doen. We komen groepen honden tegen, groot en klein (en soms zoek ik ze echt op) maar omdat ze toch achter mij aan lopen omdat ik rustig verder step, gaat dat vrijwel altijd goed.
laatst hield zo'n grope mij staande om te vragen waar ik de step had gekocht en hoe dat dan gaat enz. DJ en Sophie stonden tussen een stuk of 4,5 honden in. Groot, heel groot en klein. Ging goed.
Na het gesprek step ik verder en ga richting de brug waar we over moeten. Ik moet ze daar weer aanlijnen, ik doe dat dus. Komt er een man aan met zijn hond aan de lijn, die ook in die grioep had gestaan. Ook hij had zijn hond dus aangelijnd. Ik step verder met de twee naast mij aan de rechterkant.  Ondertussen kwam er van rechts nog een groep mensen aan.
DJ ziet die hond en kon steppen wat ik wilde, maar hij werd helemaal wild, liet zijn tanden zien en viel zowat die hond aan. Ik moest echt in de remmen want anders had ik op de grond gelegen. (ja, ja, klein hondje die DJ maar beresterk!)

Ik snap dit dus niet. Eerst gewoon niets aan de hand en dan komen we die hond weer tegen, maar dan zijn ze allebei aan de lijn en het gaat mis. Alleen van DJ zijn kant, hoewel de ander hond mijn inziens gefixeerd was.

Er gebeurd hier volgens mij een heleboel.. 
Je bent met ze aan het steppen, dat kan ervoor zorgen dat er meer adrenaline wordt aangemaakt dan wanneer je rustig wandeld, waardoor je dus een fellere reactie kan krijgen op iets wat hij misschien wel aankon als je rustig aan het wandelen was geweest..
Verder kan het zijn dat die andere hond op dat moment er niet van gediend was dat jij in volle vaart op ze af kwam, en daarom signalen gaf aan DJ, waardoor DJ weer getriggerd werd. Het kan zijn dat jouw hond aan de lijn niet genoeg ruimte heeft voor zn gevoel om de juiste lichaamstaal te laten zien, het kan zijn dat die andere hond aan de lijn... Etc... Etc... Kortom, iedere situatie is anders, het is soms heel moeilijk om één oorzaak aan te wijzen.

Ik denk wel dat als je nog meer met die kalmerende signalen aan de slag zou gaan, je toch tot weer nieuwe en ander inzichten zou kunnen komen. Ik voor mij, heb vooral veranderd dat ik niet mijn hond onder controle heb, maar de situatie onder controle heb, daar zit een groot verschil in. In het laatste geval kun je je hond alle vrijheid geven om het juiste te doen, en zal dat zeer waarschijnlijk ook doen.

Volgens mij hebben jullie het nu over twee verschillende dingen. Lees maar, Angela heeft het over het ziekenhuis en jullie hebben het over de hondenschool. Of heb ik het mis.

Haha, nee, het gaat over de vraag "heb je een diagnose nodig voordat je advies kunt geven?"
Dat is op beide toepasbaar.

Ik vind het trouwens wat minder belangrijk, ik denk dat Angela meer geholpen zou zijn om meer controle te krijgen over de situaties waar ze in terrecht komt, en beter zou kunnen gaan inschatten wat DJ wel en niet aankan. Zo kun je ook stappen maken, kun je verder komen.

Maar dat heeft toch alleen maar zin als het probleem ligt aan een gebrek aan controle? En om dat te weten heb je dus een diagnose nodig.

Zonnetje. Je voelt het prima aan hoe ik mij nu voel. Bedankt daarvoor. Ik ben weer rustig.

Je hebt gelijk dat we vooruitgang geboekt hebben, maar inderdaad heb ik het gevoel dat het beter kan. Het hoeft namelijk niet zo te gaan. Het voorbeeld in de situatie met de step, geen idee of je dat gelezen hebt, dat zijn dus juist die situaties waar ik wat aan wil doen.
Niet gelezen? Hier even de quote:

Dit dus, dit gedrag.  Ik kon met de step geen kant op, dus geen grote boog erom heen, we waren immers op een brug.

Op het trainingsveld gebeurd er nu niets meer. Door de lessen die ik daar gevolgd heb, is het minder geworden. De school heeft niet echt een diagnose gesteld. Ik weet wel toen ik daar voor het eerst kwam, dus in de allereerste cursus, dat ze zeiden dat DJ angstig was naar andere honden, maar zeker niet agressief. (en dat ben ik met ze eens. Agressief is mijn ogen iets heel anders, namelijk de intentie hebben om te happen en te bijten.) En dat dit zou kunnen komen door zijn te vroege castratie met daarbij de operaties (dus trauma)  en toen vanaf die tijd ben ik met de jachttrainer gaan wandelen. Ook op zijn advies de DAP band geprobeerd, die heeft wel wat geholpen in het begin.
Met de jachttrainer wandel ik niet meer, want die is erg ziek. Geeft nog wel les, niet in de cursus die ik nu volg.

Kijk, ik weet dat DJ een einzelganger is. Hij speelt niet echt met andere honden, Sophietje wil nog weleens een poging doen, hoewel zij ook niet echt weet wat spelen is. (vanwege haar achtergrond)
Wanneer er honden in zijn energieveld komen (lees aura) dan wordt hij ook wel kribbig. Hij vindt het gewoon niet fijn als andere honden zich opdringen aan hem. Ik kan dat begrijpen. Maar je hebt kribbig en kribbig, als je begrijpt wat ik bedoel.

Je hebt je bericht al gezet voordat ik hem zette. Sorry dus, dat wist ik niet. Maar wel goed dat je dus dat geval van de step hebt gelezen.
Ik zelf denk dat DJ zich ingesloten voelde, nu ik er zo over nadenk. Rechts de groep mensen die van een trap van beneden de brug op kwamen lopen en rechts de man met de hond aan de lijn. Ik ging nog niet hard, ik sjeesde dus niet, want we moeten daar op dat stukje de brug op en dat loopt omhoog. En ik met mijn conditie en lichaam moet dan iets wat voorzichtig doen, lees kalm. Dus volle vaart? Nee, dat was het absoluut niet.


Wat je zegt over het meer controle krijgen over de situatie, dat ben ik met je eens. maar ik wil ook graag leren begrijpen waarom zoiets gebeurd. Ik doe er naar mijn mening, alles aan.....en toch kan hij "kribbig" doen wanneer ik denk dat het helemaal niet nodig is.

Je hebt je bericht al gezet voordat ik hem zette. Sorry dus, dat wist ik niet. Maar wel goed dat je dus dat geval van de step hebt gelezen.
Ik zelf denk dat DJ zich ingesloten voelde, nu ik er zo over nadenk. Rechts de groep mensen die van een trap van beneden de brug op kwamen lopen en rechts de man met de hond aan de lijn. Ik ging nog niet hard, ik sjeesde dus niet, want we moeten daar op dat stukje de brug op en dat loopt omhoog. En ik met mijn conditie en lichaam moet dan iets wat voorzichtig doen, lees kalm. Dus volle vaart? Nee, dat was het absoluut niet.


Wat je zegt over het meer controle krijgen over de situatie, dat ben ik met je eens. maar ik wil ook graag leren begrijpen waarom zoiets gebeurd. Ik doe er naar mijn mening, alles aan.....en toch kan hij "kribbig" doen wanneer ik denk dat het helemaal niet nodig is.

Je hebt niet veel snelheid nodig om het voor de andere hond toch zo over te laten komen.
Ik zie Fedor bijvoorbeeld ook vaak stilstaan als hij op een smal pad een andere hond tegemoed komt.
Alleen al het feit dat hij aan de step mee loopt kan in combinatie met hoe je nu beschrijft dat hij zich ingesloten voelt dat soort gedrag triggeren.

Met het controle hebben over de situatie, bedoel ik, dat je leert overzicht te hebben, en leert op voorhand in te schatten wat DJ wel of niet aan kan. Als je dat beter zou kunnen kun je zo'n conflict voorkomen. Bijvoorbeeld door te wachten met de brug op te stappen, of even een andere route te nemen.

Dit is dus geen diagnose, maar een constatering en trauma van castratie op jonge leeftijd is het zeker niet. In ieder geval niet in relatie tot het probleem. Het is zo, zonder diagnose dus ook niet mogelijk om een oplossing te bieden.

Dit is ook geen diagnose. Ik ben geen GT, en dus zal ik nooit iets in die richting zeggen of beweren. Een Gt zal dat op basis van geschreven tekst ook niet doen. Als je met diagnose bedoeld dat er een eenduidige oorzaak moet zijn dat dat niet altijd het geval is. Soms zijn er meerdere oorzaken. Ik denk wel dat het Angela kan helpen om meer inzicht in die situaties te krijgen, met of zonder diagnose.

Dat was een reactie op angela. En dan op de opmerking van de hondenschool over angst.

Er zijn bijna altijd meerdere oorzaken. Een gt moet dus ook al die oorzaken achterhalen. Als je er een over het hoofd ziet kan het heel goedzijn dat het probleem niet opgelost wordt.

Oh, ok, sorry. 
Dat laatste ben ik zeker met je eens.

De hondenschool het dit gezegd maar niet als diagnose gesteld. En iets zeggen of ergens een diagnose aan stellen, zijn voor mij 2 verschillende dingen.
En verder ben ik het met Zonnetje eens, dat niemand op basis van geschreven woord een diagnose kan stellen. Ook al denk je bassie, dat jij een goede GT bent en misschien ben je dat ook, geen idee..........ook jij mag en kan geen diagnose stellen. Maar ik neem aan dat je dat ook niet van plan was,

Zonnetje, je begrijpt mij heb ik het idee en daar ben ik zeer blij om. Ik weet dat het moeilijk is om van achter je eigen pc iemand te helpen, op voorwaarde dat je alles wel leest wat van belang kan zijn en dat de vraagsteller alle informatie geeft. Maar dan nog is het moeilijk. er is niet altijd een duidelijke oorzaak en diagnose te stellen, dat weet ik. Ik heb het eerder meegemaakt met een bouvier, misschien kunnen sommige dit wel herinneren. Het blijft soms gissen waarom een hond zo doet.

Naar mijn mening kan een vroegere castratie wel degelijk voor ongewenst gedrag zorgen, maar in die materie zal ik niet al te diep duiken. Ik heb immers die DAP band gebruikt en ik moet zeggen, dat dat best geholpen heeft in het begin.

Overigens heb ik het idee dat sinds ik binnen mijn man ook aanleer om duidelijker te zijn, de honden niet in de keuken te laten als hij kookt (en dat doet hij elke dag!) en dat hij zich niet meer laat manipuleren, dat we werken aan het geblaf als de voordeur belt gaat, dat de honden alleen dingen mogen als wij het goed vinden, dat zijn gedrag al iets veranderd is.

Voorbeeld:
Dat van de keuken hoef ik niet uit te leggen, neem ik aan. Bij mij komen ze de keuken niet in, bij mijn man wel. Maar dat gaat steeds beter en gisteren bleven ze uitstekend op de denkbeeldige lijn.
Naar boven als de woonkamerdeur openstaat of als wij naar boven gaan en we laten de deur open. Normaal vlogen ze mee naar boven. Sinds een week moeten ze van mij beneden blijven. Als ze mij volgen dan deed ik met mijn vlakke hand naar beneden wijzen en het woordje ssshhh. (ja, van Cesar maar het werkt perfect!!) Mijn man heb ik dit nu ook geleerd en zie daar, de deur kan gewoon open blijven staan.

En zo hebben we wat meer veranderingen aangebracht; de voordeurbel gaat iets minder snel, want DJ blijft blaffen, maar hij houdt nu wel al sneller op.
Dus wat mij betreft zijn we goed bezig en hebben mijn honden het helemaal niet slecht in ons huis en we zijn zeker heel stabiel hier. Overdag een en al rust, geen harde muziek, geen tv, gewoon heerlijk dus!
En als ik nu even omkijk, dan zie ik 2 heerlijke tevreden hondjes op de bank, lekker aan het slapen. DJ is vandaag nog geen keer naar buiten gestiert om daar even aan de achterpoort te gaan blaffen. Er lopen daar nog weleens rare figuren of kinderen; of hij ziet weer een meeuw in de lucht en blaf daarnaar. Vandaag niets van dat alles.

Straks lekker met ze steppen, als het droog blijft tenminste. Ook goed voor mij even.

Niet te snel he.Hoe meer je je hondjes lekker kan laten snuffelen, hoe rustiger ze worden.

Ik stond er eerlijk gezegd van te kijken toen we met Fedor naar Nelis Verhoeven gingen, hoeveel 'te veel' ik nog met hem deed. Hij is een hypergevoelige hond, hij heeft ook eennhypergevoelige baas, dus dat klopt dan weer. Ik moet mezelf goed beschermen voor te veel, en Fedor ook. En dat te veel is bij hem al veel sneller berijkt dan bij menig andere hond. Ik heb me in het begin ook veel en vaak afgevraagd "waarom". Er is een GT bij geweest die vond dat Fedor "dominant" was, naja.. Doei!!! Ik zie juist een enorme pup van 70 kilo die behoorlijk juviniel gedrag vertoond, en moet leren om zelfredzamer te worden.
Het kunnen hele ogenschijnlijk kleine dingetjes zijn. Een vervelende buurhond die iedere dag voorbij komt, of te weinig snuffelen, eens een andere route pakken of juist niet. Er zijn dagen dat ondanks al mijn voorzorgen ik eerst die nare buurhond tegenkom, vervolgens een hierriemakende koets met vier paarden ervoor, en dan nog een kind op een skateboard.. Als dat te snel achter elkaar gebeurd, heb ik de hele dag een stuiterbal.
Ik doe er nu alles aan om het voor hem wat die dingen betreft lekker saai te houden. Geen stresssituaties opzoeken, veel rustige wandelingen aan de lange lijn, veel snuffelen. En dan heb ik een lieve gelukkige beer in huis.

Er zit wat in hoor, wat je zegt. Ben blij met iemand die op het op deze manier omschrijft.
Alleen, ik ben geen hyper persoon, ik ben de rust zelf. In huis hangt altijd een serene rust, brengt ook een beetje mijn werk met zich mee.
Wel ben ik een heel emotioneel mens, maar dat heb ik aardig onder controle. Waar ik vroeger gelijk al zat te huilen om dingen die ik zag, krijg ik nu alleen nog maar tranen in mijn ogen. En zet mij er dan gelijk weer vanaf.

Wij doen niet zo heel veel, en dat komt natuurlijk doordat ik niet gezond ben. Mijn man werkt de hele dag en is 's avonds ook moe. Is daarbij hartpatiënt, dus ja..............Hij doet al heel veel voor mij wat ik zelf niet kan of soms niet kan, en ik vind dat ik hem niet meer kan belasten.

DJ kan hier inderdaad wel te gauw in de stress schieten; hij hoeft maar en 1 meeuw te zien, tegelijkertijd een ladder ergens horen (dat geluid alleen al!) en dan die ene hond van de bijna naaste buren.

Klap op de vuurpijl was een aantal maanden geleden een mopshond die wij altijd tegenkwamen. We hadden Sophie toen nog niet (oh jee, alweer 1 jaar geleden dus!!, de tijd gaat hard) en die fixeerde zo op DJ, niet normaal meer. Ik kon van alles doen, gauw de andere kant op, de hoek om, er tussenin gaan staan, DJ was niet te houden.
Op een gegeven moment kwam ik achter de tijd dat ze langs kwam lopen en sindsdien ben ik op een andere tijd gaan wandelen. Ik voorkom dus op deze manier de escalatie, aan de andere kant denk ik dan, zal hij zijn gedrag naar die hond nooit kunnen veranderen. En dat belet ik dan ook weer.

Nu we toch zo lekker bezig zijn , mag ik vragen.....kan het zijn dat DJ weet dat ik meer pijn heb dan anders maar dat we dan toch moeten gaan wandelen? En dat ik dan misschien wat anders loop dan normaal (nooit opgelet, maar met pijn kan dat natuurlijk zeker zo zijn, alleen heb ik dat niet in de gaten) en dat hij mij dan wil beschermen?
Ik zit daar opeens aan te denken. Wat denk jij hierover?

Er zit wat in hoor, wat je zegt. Ben blij met iemand die op het op deze manier omschrijft.
Alleen, ik ben geen hyper persoon, ik ben de rust zelf. In huis hangt altijd een serene rust, brengt ook een beetje mijn werk met zich mee.
Wel ben ik een heel emotioneel mens, maar dat heb ik aardig onder controle. Waar ik vroeger gelijk al zat te huilen om dingen die ik zag, krijg ik nu alleen nog maar tranen in mijn ogen. En zet mij er dan gelijk weer vanaf.

Wij doen niet zo heel veel, en dat komt natuurlijk doordat ik niet gezond ben. Mijn man werkt de hele dag en is 's avonds ook moe. Is daarbij hartpatiënt, dus ja..............Hij doet al heel veel voor mij wat ik zelf niet kan of soms niet kan, en ik vind dat ik hem niet meer kan belasten.

DJ kan hier inderdaad wel te gauw in de stress schieten; hij hoeft maar en 1 meeuw te zien, tegelijkertijd een ladder ergens horen (dat geluid alleen al!) en dan die ene hond van de bijna naaste buren.

Klap op de vuurpijl was een aantal maanden geleden een mopshond die wij altijd tegenkwamen. We hadden Sophie toen nog niet (oh jee, alweer 1 jaar geleden dus!!, de tijd gaat hard) en die fixeerde zo op DJ, niet normaal meer. Ik kon van alles doen, gauw de andere kant op, de hoek om, er tussenin gaan staan, DJ was niet te houden.
Op een gegeven moment kwam ik achter de tijd dat ze langs kwam lopen en sindsdien ben ik op een andere tijd gaan wandelen. Ik voorkom dus op deze manier de escalatie, aan de andere kant denk ik dan, zal hij zijn gedrag naar die hond nooit kunnen veranderen. En dat belet ik dan ook weer.

Nu we toch zo lekker bezig zijn , mag ik vragen.....kan het zijn dat DJ weet dat ik meer pijn heb dan anders maar dat we dan toch moeten gaan wandelen? En dat ik dan misschien wat anders loop dan normaal (nooit opgelet, maar met pijn kan dat natuurlijk zeker zo zijn, alleen heb ik dat niet in de gaten) en dat hij mij dan wil beschermen?
Ik zit daar opeens aan te denken. Wat denk jij hierover?

Even mee zitten lezen..

Ben geen pro hierin maar heb het zelf ook meegemaakt en mijn hond gaat nu met sprongen voorruit.

Kan het niet zijn dat je er zelf bewust/onbewust teveel mee bezig bent wat er met hem aan de hand is? Waarom doet hij dit? hoe kan ik dit oplossen? Je zal er onbewust tijdens het wandelen misschien ook mee bezig zijn?

Ik persoonlijk ben het er helemaal mee eens dat hij je wilt beschermen, hij voelt je zo fijloos aan en weet dat je meer pijn hebt ook zonder dat jij het uitstraalt.

Vaak is het wel zoiets van, ik wil het oplossen, maar inderdaad, met een hond iets oplossen lukt wel, maar het kost ontzettend veel tijd.
Trek maar gerust maanden tot een jaar uit om ze zoiets af te leren.

Heb geduld en ben consequent met de opgelegde commando's, dan gaat het op de langere termijn echt wel goed komen!

Ik ben ook geen hyper persoon, ik zoek juist de rust zoveel ik kan, het is me allen wel snel te veel, het raakt me snel, en dat zie ik (toeval?) ook bij Fedor.

En ja zeker is er een relatie tussen hoe jij je voelt en hoe jouw hond reageerd.
Ik heb suikerziekte zoals je wellicht weet, ik kan hypo's hebben, en Fedor reageerd hier heel sterk op. zelf een dag erna nog meent hij dat hij de boel moet regelen. Daar doe je niks aan.

Dat vermijden van die mopshond doe je goed, meer kun je niet doen.
Ik denk dat het belangrijk is dat je accepteerd dat hij zo is, en kijkt hoe je ermee om kan gaan. Het helpt mij wel met hoe ik met Fedor omga, me er niet meer over frustreren of me ervoor schamen, want leuk is het natuurlijk niet als je hond uitvalt, maar porberen om al die sentimenten van mezelf aan de kant te zetten, accepteren dat hij zo is, en zorgen dat het zo min mogelijk gebeurd.
Er hangt een sfeer omheen van dat je je hond niet onder controle hebt, dat is op zo'n moment ook zo, maar probeer niet in te vullen wat anderen ervan zouden denken, hoe moeilijk dat ook is.

Rita, geduld ja...............ik weet er alles van! Je kent de geschiedenis van onze Sophietje niet, maar ergens kan je die hier wel lezen en anders op mijn blog, het adres staat in mijn profiel.
We zijn na 1 jaar zo ver gekomen met haar, onvoorstelbaar. En nog moeten we soms uitkijken met wat we doen, want een klappen met je handen bijv,. is al not-done. Dan vlucht ze nog steeds weg.

Zonnetje: Maar wat doe jij dan als hij na 1 dag het nog steeds wilt regelen?

Overgave, er mee leren leven, niet meer nadenken wat anderen van jou en je hond denken, je eigen leven leiden, (pffff, ik zeg dit zo vaak tegen anderen in het werk wat ik mag doen), lekker gewoon wandelen.

Ik moet zeggen, ik zou gaan steppen maar heb toch maar even de auto genomen en ben naar het water gegaan. Daar heerlijk gewandeld en we kwamen honden tegen. Bij de eerste hond deed DJ niets, Sophie liep er naar toe, want zij vind elke hond leuk en dus moet ze ruiken......
Toen deze hond achter ons aan bleef lopen, werd DJ het zat, liep er naar toe, liet even zijn tandjes zien en liet een grommetje en liep toen weer verder met mij mee.

De tweede hond zagen we niet aankomen (test!) want ik zat op een bankje en de mevr. met haar hond kwam van achteren het bankje. Sophie was er al naar toe, DJ rende er ook naar toe maar bedacht zich daarna en liep weer terug.
Bij de derde hond ging het eigenlijk precies hetzelfde.

Op de terugweg over de brug waar je de honden aangelijnd moet hebben, kwam er een mevr. op de fiets aan met een kind achterop en een hond naast haar. Ik ben toen even gekeerd, maakte een rondje zodat de mevr. in alle rust langs kon fietsen. Dat ging dus goed. Daarna nog een hond aan de riem die aan het ballen was met zijn baas, en ook dat ging goed.

Oh en leuk te vertellen misschien, maar in alle gevallen heb ik niet naar de andere hond gekeken. Iemand hier gaf dat als tip, dus dat heb ik uitgeprobeerd.  Ik negeerde dus ook volledig die andere hond.

Onbegrijpelijk dus! Of misschien wel begrijpelijk, maar het was wel relaxed wandelen!!
Vandaag ben ik een blij mens!

Zo zie je maar, onthoud die positieve ervaringen!
Wat ik doe als hij na 1 dag nog steeds alles wil regelen? Niks. Wachten tot het over gaat, en in de tussentijd zorg ik dat ik conflicten absoluut vermijd.