hond wegdoen

Zou ik u alvast mogen vragen hoe dat jullie ochtend begint.. en op welke volgorde jullie alles doen van.. uitlaten  , eten geven etc.. en hoe lang jullie uitlapen.. en of het wandelen of iets sportiever is?

verder wil ik ook op de opsomming vragen antwoorden en persoonlijke meningen geven

bench accepteert hij alleen 's nachts, of als ik boven ben of als ik weg ben. Hij accepteert de bench niet als we bijvoorbeeld bezoek krijgen
Oei oei... tja , de hond is er niet mee akkoord... simpel hij heeft het niet te kiezen.. nu de vraag is.. jullie hebben de bench aangeleerd als een.. als er volk is wordt ik uit men roedel gezet en hierin gestoken... het is dus een straf...  volgens mij zal je al heel veel je best moeten doen eer hij de bench ooit nog positief zal ervaren.

 Hij springt op tafel en probeert alles te pakken wat hij pakken kan
Nu ik geloof wel dat een pup dat al kan.. onze luca was heeeel goeie springer die kon al van zijn 3 maand op een bed springen die extra verhoogt was voor de opa omdat ie een ziekte heeft.. je moet kijken wanneer ie gaat springen en voor hij nog de grond verlaat al corrigeren... je zeker niet kwaadmaken of ergeren want dan gaat het nog erger worden, en je kunt dat zeer zeker zien als ze gaan springen. op die moment corrigeer je al.. en ik bedoel nu niet met een slag... een slag zal een hond alleen maar minder respect doen krijgen voor je

Niemand is er van gedient om zo'n wild beest op je af te krijgen, dus willen we hem in de bench doen als er wordt aangebeld
Zo ga je je hond van de roedel weghouden... is iets heel groot in hondenwereld en heel erg! zeg tegen het bezoek op voorhand.. geen oogcontact, niet aanraken, niet praten voor effe,... springt ie aan  --> rug naar hem toedraaien tot hij gekalmeert is, zeker de hond zelf niet aanhalen..

Ook wil hij, maar misschien is dat normaal voor zijn leeftijd, echt zo ongeveer 10 keer per dag naar buiten
ja tuurlijk, beestje zijn spieren enz zijn nog niet ontwikkelt om alles superlang in te houden, ik ging met luca als pup wel 20 keer buiten als het moet..


Ik denk eerlijk gezegd dat deze hond psychisch iets mankeert
Nee hoor, een hond mankeert bijna nooit iets.. ze zijn altijd te rehabiliteren... ze hebben geen stabiele thuisomgeving + als ik zo het verhaal hoor van dat hij al 5 maand bij jullie is is hij waarschijnlijk nooit hondentaal gaan gebruiken en dus ook geen kalmerende signalen etc... enigste oplossing daarvan kan zijn is hem naar een stabiele roedel te brengen die hem de hondentaal weer doet herinneren en bijbrengt.. zo leert ie ook manieren... dat heeft hij gemist..

Hoi Sandra,

Ik hoop dat je nog komt vertellen hoe jullie verder gaan met Remie. Ik ben wel benieuwd.

hartelijke groetjes van Esther

Beste mensen,

Ik was van plan om ieder van jullie een reactie te geven, maar jullie hebben zo veel reacties gestuurd dat ik er toch van af zie en wil 1 antwoordbericht naar jullie allemaal sturen.
Ik heb jullie reacties goed gelezen. Ik wil jullie allemaal hartelijk bedanken daarvoor. sommige reacties hadden een iewat negatieve toon naar mij toe, maar ik weet dat jullie het allemaal goed bedoelen voor Remi dus accepteer ik dat.
Ik heb veel aan jullie tips gehad. Ik moet zeggen dat ik sinds ik het bericht heb geplaatst over Remi, door een soort hel ben gegaan. Niet door jullie reacties maar doordat ik het besef kreeg dat het zo niet goed gaat. Ik ben erg aan mezelf gaan twijfelen en mijn vriend voelde hetzelfde over zichzelf. We hadden allebei het idee dat wij gefaald hebben. We hebben heel veel samen gepraat en gehuild.
Ben er  ook overtuigd van geraakt dat het niet aan Remi ligt allemaal, maar meer aan de thuissituatie waar momenteel veel onrust heerst vanwege mijn ex-man, de vader van mijn zoontje. Mijn zoontje lijdt daaronder en wij doet er alles aan om dit te veranderen. Je kind gaat natuurlijk altijd voor, maar daardoor kwam Remi op de tweede plaats, wat hij niet accepteerde. Remi heeft veel aandacht nodig. En dat wisten we wel toen we Remi in huis namen, maar wat we niet wisten was dat er bepaalde nare gebeurtenissen in ons leven zouden plaatsvinden waar we totaal geen invloed op konden hebben.

Mijn vriend en ik zijn tot de conclusie gekomen dat het zoals het nu gaat wel slopend is maar dat wij als we Remi wegdoen, dat nog slopender gaan ervaren. Met de gedachte dat we hem weg gingen doen gingen we eigenlijk kapot van verdriet. Daarom hebben we echt besloten om Remi toch te houden en om er echt meer werk in te gaan stoppen. Wij zullen met Remi vanaf volgende week naar een cursus gaan. Ik zal ook wat consequenter zijn naar Remi toe. Het is moeilijk, maar het moet. Om het blaffen te voorkomen heb ik Remi vaak gewoon zijn zin gegeven. Remi kan namelijk heel lang blijven blaffen, zolang dat de buren bij mij gaan aanbellen omdat ze last hebben van Remi. Vandaag zijn wij al begonnen met wat strenger zijn tegen Remi. Hij moest bijvoorbeeld in zijn mand toen we aan het ontbijten waren en dat ging verbazingwekkend heel goed! Hij probeerde er een paar keer uit te gaan maar dan gaf ik even een kreet en hij ging weer terug zijn mand in. We hebben dus redelijk ongeirriteerd kunnen eten.
Het is een pak van mijn hart dat we Remi niet weg gaan doen. Ik voel me gelijk stukken beter. Ik vond het zo erg! Toen ik jullie het bericht stuurde was ik ten einde van mijn Latijn, zeg maar. Het was echt uit wanhoop. Ik wist het allemaal niet meer. Ik heb het nu allemaal op een rijtje gezet. Het blijft moeilijk, voorlopig wel. Dat is omdat we een kind hebben En een puppyhond. Dat houdt sowieso in dat je de hele dag vooruit moet denken en dingen goed moet plannen anders gaat het mis. Zo bijvoorbeeld gisteren had ik nieuw speelgoed voor mijn zoon gekocht. Lego. Allemaal kleine dingetjes. Er zat een moeder met een baby bij dit speelgoed. Remi pakte ineens die moeder met die baby van tafel en liet los toen het helemaal stuk was... Mijn kind was in tranen...  Het was net nieuw en hij was er zo blij mee, juist met die moeder en die baby die erbij zat. Ik heb gewoon niet goed opgelet. Ik heb gisteren het nog een keer voor mijn zoon moeten kopen. Nog een 40 euro uitgegeven... Maar ik vond het zo erg dat mijn zoon zo verdrietig was. Dit is maar een voorbeeld van dat het gewoon goed plannen is als je een kind en een puppyhond in huis hebt. Maar ik moet nog beter opletten. Remi moet misschien wat vaker in de bench. Korte momentjes maar vaker. Op zich overdag zit hij er niet veel in.

Ik las ergens in jullie reactie dat er gesuggereerd werd dat ik de hond verwaarloos. Dat vond ik wel erg. Ik snap jullie wel. Jullie kennen mij niet en zien het allemaal niet van dichtbij. Jullie reageren enkel en alleen op een bericht die ik hier plaats. En dat is ook logisch. Maar ik heb niet het idee dat ik Remi verwaarsloos. Zo zit ik echt niet in elkaar. Ik heb eerder een rottweiler gehad, 12 jaar lang en dat was echt een schat van een hond. Dat was mijn maatje. Het is inmiddels 6 jaar geleden dat hij is overleden maar ik voel het verdriet daarvan nog. Het verschil met nu is alleen dat toen ik Max had, ik nog geen kinderen had. Dat was gewoon een stuk makkelijker dan nu. Maar ik ga er voor.
Ik houd jullie op de hoogte van hoe het met Remi zal gaan. Ook als het niet goed zal gaan, zal ik jullie berichten.

Nogmaals hartelijk dank voor al jullie tips waar ik veel aan heb gehad

hartelijk groet,

Fijn dat jullie hem toch houden. De puppytijd is vaak het moeilijkst, zowel voor jullie als voor de pup.
Het is zoeken en aftasten hoe je alles best aanpakt. Maar hou vol en met een consequente en duidelijke opvoeding, komt het wel goed!!

Geef je Remi genoeg rust?
Ik merk dat nu bij mijn pup. Ik kreeg hier ook de raad om Mila meer rust te geven omdat ze soms van die momenten heeft dat ze heel erg vervelend doet en van geen ophouden weet. In alles bijten en echt blijven hangen in mijn broek bijvoorbeeld en steeds terugkomen hoe hard ik ook probeer haar af te leiden met vanalles.
Ik doe ze nu vaker en langer in de bench, en 's avonds veel vroeger dan ik in het begin deed.
Ze slaapt ook echt dus heeft het duidelijk nog nodig. Ik dacht echt dat ze rust genoeg had maar niet dus.

Intussen ben ik daar een paar dagen mee bezig en ik merk nu al dat ze rustiger en minder vervelend is.
Verder dek ik de bench af met een dekentje zodat ze niets ziet in de woonkamer en ook effectief kan rusten/slapen. Ook 's nachts dek ik de bench af. Als ik dat niet doe, dan blijft ze piepen en is ze wakker van elke beweging.

Als ik je verhaal zo lees, zal dat bij jullie zeker niet alles oplossen, maar het geeft misschien wel al ietsje beterschap?

Ik wist het ook niet maar een pup die niet genoeg rust krijgt, kan hoe tegenstrijdig het ook is, heel actief en vervelend worden.

Ik wens jullie nog heel veel succes met Remi!!! Ik hoop dat hij opgroeit tot een schat van een hond en goede vriend voor jullie!!

heb alles meegelezen maar sandra, zou je alsjeblieft eens willen vertellen met hoe oud Remi bij jullie in huis kwam? Dit is nl zo belangrijk en die vraag is al meerdere malen gesteld. Goed om te horen trouwens dat je het verder met hem gaat proberen

Goed dat je knopen hebt doorgehakt.
Het is een goed idee om doormiddel van een cursus verder te gaan. We hebben bij onze cursus ook mensen gezien die er echt doorheen zaten maar die met een steuntje in de rug weer zijn gaan genieten van hun kinderen en hond. (moeder kwam op les 1 en er werd gevraagd hoe het ging, antwoord: helemaal niet of ik doe mijn kinderen weg of de hond maar ik word er helemaal gek van het, is gewoon te veel, inmiddels loopt ze met een glimlach rond en gaat het super!)
Heel veel succes, geduld en plezier gewenst

Zijn er dingen waarbij je hulp nodig hebt, ik zou zeggen maak gebruik van het forum, er zitten veel mensen met kennis en liefde op die graag je eens stapje verder helpen

Hey,

Wat hebben jullie een zware tijd!
Een Lab kan enorm druk zijn. Ik las dat iemand zich afvroeg hoe een hond van 5 maanden eten van tafel kan halen, nou dat kan ie heel goed hoor! Ze kunnen overal bij, kunnen klimmen als de beste.. ik ben bij mensen geweest waar de labjes gewoon op tafel klommen
Ziet er geestig uit, maar leuk is anders natuurlijk als je wil eten. En door het enthousiasme gaat het soms maar door. En als je dan al slecht in je vel zit heb je niet zoveel geduld en daar reageert de hond weer op..

Ik zou zeggen denk goed na of jullie op dit moment al die ballen hoog kunnen houden. Denk je dat te kunnen, dan vind ik dat super knap!
Mocht je denken dat het niet lukt, dan moet je dat niet zien als falen. Je kunt niet altijd vooruit kijken.

Heel veel succes!

Goed!

Ik las je laatste reactie TS, nu de schouders eronder dus.

Ik weet precies wat je doormaakt. Onze Sorry was net zo, erger zelfs, die vertoonde ook nog eens flinke angstagressie.

Wat bij mij geholpen heeft. Een week lang alles opschrijven wat ze uitvrat en hoe ze reageerde op bepaalde situaties. Niet meteen ingrijpen maar observeren (voor mij makkelijk, ik heb geen kinderen).
Opschrijven hoe de stand van de oren/staart/het lichaam is tijdens gedrag dat je niet graag ziet.
Je weet dat je hond dmv gedrag je iets wil vertellen maar je verstaat hem niet.
Dus schrijf het op en neem vervolgens een GT in de arm.
Ik kon dat niet want ik woonde in Singapore met een compleet losgeslagen volslagen idiote hond.
Ik heb alles van het internet moeten plukken en hield online contact met een GT.

Ik kan je wel allerlei tips ter hande doen wat betreft hoe je moet handelen, maar dat is zinloos aangezien wij je hond niet in het echt zien. Daarom is het dagboekje zo belangrijk.

Maar het allerbelangrijkste: de juiste instelling!
Als je hond niet aangeraakt wil worden, laat hem dan.
Door dwang wordt zijn gedrag alleen maar erger.

Voorkom situaties waarbij je hem aan moet raken, zoals jatten van spullen, slopen, en ingrijpen wat betreft de kinderen.

Als weet dat bepaalde situaties hectisch gaan zijn, zoals bijvoorbeeld eten koken en op de kinderen letten, zorg dan dat hij voor die tijd zijn ei kwijt kan tijdens een wandeling of een denkspel en stop hem tijdens de drukte in zijn bench met iets lekkers.
Je kan niet op 3 plaatsen tegelijk zijn. Het is heel vervelend als hij jankt in zijn bench maar een pan heet water of iets dergelijks op zijn kop is nog veel vervelender.
Maak dus je keuzes op veiligheid, ook al is het even moeilijk voor hem. Je zal je er minder gestresst door voelen en de momenten dat je wel tijd voor hem hebt, beter kunnen besteden.

Ga op cursus. Niet omdat het moet, maar omdat het leuk is. Kan jou het schelen of hij er iets van bakt. Geniet van je pup. Je kan deze tijd nooit meer overdoen. Het is te jammer om er niet van te genieten.

Zet hem op meid!

Bedankt voor jullie reacties.
Nog een antwoord op jullie vraag: er wordt mij gevraagd hoe oud Remi is en hoe lang wij hem al hebben. Remi is geboren op 3 maart en wij hebben hem vanaf 1 mei. 

Moet nog iets grappigs vertellen. Nou, ja eigenlijk is het niet grappig maar ik heb er maar gisteren lollig over gedaan want we hebben al genoeg stress de laatste dagen meegemaakt.
Ik zat met mijn zoontje in de kamer en Remi die ging naar de keuken. In de keuken staat zijn bak met water en eten dus hij gaat zo vaak naar de keuken, maar ineens hoor ik een heleboel kabaal en zie ik Remi OP het aanrecht zitten! Er stond een krukje bij het aanrecht dus waarschijnlijk heeft hij die als opstapje gebruikt anders snap ik niet hoe hij op het aanrecht heeft kunne komen. Ik keek er naar, hoor. Maar het gebeurde zo snel dat ik het begin niet gezien heb.
Eigenlijk best gevaarlijk zo. Zo hebben wij bijvoorbeeld standaar een frituurpan op het aanrecht staan. Voor hetzelfde geld is valt het allemaal om met heet frituurvet, op Remi, op mij of op mijn kind.
Hier moeten we wat aan doen. Misschien een traphekje plaatsen in de keuken. Net als bij een baby.

Verder vragen vele van jullie hoe de dagindeling is van Remi.
Hier komt het dan:
's Ochtends om 6.30 uur gaat hij blaffen. Dan zit hij in de bench en wil naar buiten. Hij heeft dan een bepaald blafje waaraan ik herken dat hij moet plassen. Dan laat mijn vriend Remi uit. Ongeveer 15 minuten. Remi gaat daarna eten. Om 8.15 uur ga ik mijn zoontje naar school brengen. Remi gaat dan in de bench. Om 8.40 uur ben ik weer terug van school. Remi gaat uit de bench. Om 9.00 uur gaat Remi weer naar buiten. Eigenlijk gaat Remi zo om de twee uur naar buiten. Om 11.45 uur ga ik mij kind weer halen van school. Remi gaat de bench in. Om 12.05 uur ben ik terug met mijn zoontje. Remi gaat uit de bench. We willen rustig eten en mijn zoontje wil van alles vertellen over school maar dat gaat vaak niet doordat Remi aan het blaffen is. Ik was namelijk nog vergeten te vertellen dat Remi ook gaat blaffen als wij aan het eten zijn. Dan zit hij niet eens in de bench. Maar hij is dan een soort boos dat wij dat niet aan hem geven. 's avonds is het zelfs zo dat we niet even op de bank durven te snoepen want dan gaat Remi blaffen. Dat weten wij dus doen we het maar niet. het is gek maar het is waar. Om 13.15. uur gaat Remi weer in de bench want ik breng mijn zoontje weer naar school. Om 13.30 uur ben ik weer terug en gaat Remi uit de bench. Vaak maak ik dan met Remi een lange wandeling, naar het water waar hij graag in springt... Soms wordt deze lange wandeling 's avonds pas gemaakt als ik het overdag druk heb met boodschappen doen of andere huishoudelijke werkzaamheden, maar Remi gaat in ieder geval wel om de twee uur even naar buiten. Om 15.15 uur gaat Remi weer in de bench want ik ga mijn zoontje weer van school halen. Om 15.30 uur gaat Remi uit de bench. Soms maak ik de lange wandeling waar ik het net over had, ook samen met mijn zoontje. Mijn zoontje is best gek op Remi en geeft hem veel aandacht (doet zelfs oefeningen met hem en dat doet hij geweldig!). Soms wil mijn zoontje te veel knuffelen met Remi en dan moeten we ingrijpen want dan is het niet meer prettig voor Remi. Om 18.00 uur krijgt Remi voor de derde en laatste keer eten. daarna gaan wij eten. Om 19.00 uur ga ik met mijn zoontje naar boven, douchen, boekjes lezen, naar bed. Remi draait dan helemaal door. Het is heel lang zo geweest dat mijn vriend er erg tegenop zat als ik met mijn zoontje naar boven ging. Want Remi bleef dan blaffen. Onafgebroken. Tot 23.00 uur... Mijn vriend probeerde van alles met hem maar zonder resultaat. We wisten niet waarom hij zo onrustig wordt juist altijd op dit tijdstip... Tegenwoordig gaat mijn vriend met Remi naar buiten als wij naar boven gaan. Mijn zoontje neemt afscheid van Remi waarna wij naar boven gaan en Remi naar buiten. als ik al eerder een lange wandeling heb gemaakt, blijft mijn vriend gewoon buiten met Remi zitten op een bankje zodat Remi niet weer heel lang hoeft te lopen. Dit naar buitengaan is een soort must geworden zodat er rust in huis komt voor mijn zoon zodat hij rustig naar bed kan gaan en ook zodat Remi rustig wordt. Hij wordt er onrustig van als wij naar boven gaan dus. Ook als we op de bank willen gaan zitten gaat Remi blaffen... Hij kan dat niet hebben als je rustig wil gaan zitten. Ik denk dat hij dan aandacht wil... Of op de bank... Hij mag namelijk niet meer op de bank en aan het begin mocht hij dat wel. dat hebben we dus niet goed gedaan... 's avonds heeft Remi gekke buien. We zitten vaak met hartkloppingen op de bank. Want het kan zijn dat Remi even rustig is maar vervolgens kijkt hij je met een hele rare blik aan waarop het blaffen volgt. Die blik van hem herkennen we gelijk. En dan zeggen we tegen elkaar: O, jee, hij gaat zo beginnen... En dan is dat ook zo.
Wij oefenen met hem met zo klikkertje, die we hebben gekregen van de therapeut. Dat doen we niet vaak genoeg, denk ik. Meestal 1 keer per dag eventjes, met zitten, liggen, blijf en los. Dit moeten we dan ook vaker doen. Veel meer met hem oefenen. Dat realiseren wij nu ons wel.
Remi gaat voor de laatste keer om 22.30 uur naar buiten. Wanneer hij eerder dan dit tijdstip naar buiten gaat, maakt hij ons om 5 uur in de ochtend wakker dus houden we maar 22.30 uur aan als laatste uitlaatmoment. Dat gaat dan goed. Remi slaapt de hele nacht in de bench zonder te piepen of te blaffen. Dat gaat echt erg goed. Overigens overdag slaapt hij ook regelmatig. Maar niet graag in de bench. Meestal in zijn mand, want die heeft hij ook. En ik weet niet of dat goed is, ik hoorde van jullie van niet.
Ik hoop dat ik jullie antwoorden heb gegeven?
groetjes,

Dank je voor je uitgebreide antwoord. Je pup blaft zoveel omdat hij enerzijds moe is omdat hij te weinig echte rust krijgt en anderszijds omdat hij te weinig doet.

Een hond mag 18 uren rust hebben per dag maar daar komt hij niet aan en hij mag zeker 3x per dag een half uur wandelen. Aan beide komt hij niet omdat hij vaak alleen buiten is en te kort in de bench zit (echte rust krijgen)

Mij lijkt het goed is dat je meer met hem gaat doen en dan gaat hij ook beter slapen. Waarom zoveel blaffen als jullie zoon thuis is? Daar wordt wel aandacht aan besteed en aan hem niet. Hij is gefrusteerd. Jullie hebben een labrador in huis en daar zal wat mee moeten gebeuren. Het is nu te eenzijdig en te veel alleen zijn. Die ene wandeling die hij krijgt wordt ook wel eens 's avonds gedaan schrijf je omdat je het dan te druk hebt. Helaas voor jou, je zult tijd moeten maken.

En als jullie 's avonds op de bank zitten dan begint hij ook te blaffen zeg je, hij zegt en nu ik graag. Ik wil ook graag wat doen, please!! En dit is weer frustratie van ik heb nog energie baas!

Zo meid dat is een heel schrijfwerkje geweest
Top dat jullie er helemaal voor gaan.

Ik sluit me aan bij Esther.
Na mijn mening is Remi gewoon verveeld en daarom vertoond hij ongewenst gedrag waardoor hij ook aandacht krijgt dan wel negatieve aandacht maar het is aandacht.

Je zou zowel 's morgens als je zoon naar school is als s'middags een goeie wandeling kunnen maken.
Lekker je hond moe maken, speel verstoppertje met voertjes in hoog gras, gooi eens lekker een bal, doe tussendoor een paar oefeningen enz.
Als je terug komt van het wandelen even eten en hup verplicht slapen mag gerust 2 uur die bench in om tot rust te komen.

Ik lees dat je met de clicker werkt, super leuk koop een leuk boek bv 101 hondentruckjes van Kyra Sundance en ga hiermee aan de slag.
Als je hond mentaal wordt uitgedaagt en moet nadenken wordt hij ook goed moe.

Je moet echt meer tijd maken zeker voor een jonge hond en ja het is druk een gezin, een hond mischien nog een baan sociale contacten pfff wordt er ook weleens moe van maar ik denk altijd maar zo m'n huishouden komt wel weer nu lekker genieten van het buiten zijn en de rust en de natuur werkt heel goed tegen de stress trouwens.

Hallo Esther,
Ik denk dat je gelijk hebt. Weet je waar ik de mist in ben gegaan? Iedereen zei tegen mij dat een labrador heel goed is met kinderen en dat het harstikke fijn is voor een kind ook om met een hond op te groeien. Dat dat goed is voor alles en dat dat heel goed samen gaat. En dat kan wel zo zijn allemaal maar niemand heeft tegen mij gezegd dat een labradorpup niet samengaat met een jong kind wat nogal druk is. Ik heb daar zelf ook niet aan gedacht. Had nooit eerder een labrador gehad. Ik stelde mij voor dat het zoiets was als die rottweiller die ik eerder had. Die vond alles goed en blafte nooit. Maar ja, die kreeg ook super veel aandacht, want ik had toen geen kinderen... Ik heb dat niet goed ingeschat. Maar jammer dan. Ik ga Remi niet wegdoen. Ik ga proberen om er iets aan te doen. Sowieso zijn wij bezig met onze zoon om die een beetje op de rit te krijgen. Hij is ook oververmoeid na de zomervakantie die hij voor een deel heeft doorgebracht bij zijn vader waar en druk schema altijd hangt. Als mijn zoon oververmoeid is, wordt hij extra druk. Dat hebben honden ook, denk ik. Er is van alles nog aan te doen en te proberen om rust voor Remi te krijgen. Ik denk dat het wel goed komt.

Meid, je doet het super hoor! Ik vind het zo mooi om te lezen dat je zo je best doet om de belangen van je kind (want dat is pas écht belangrijk) en je hond probeert te behartigen, echt heel goed! En ook super dat je om raad komt vragen en dat je hebt besloten ervoor te gaan.

Nu is het misschien nog moeilijk, maar ik heb zo'n vermoeden dat Remi en je zoon straks - als alles wat rustiger is - ontzettend veel aan elkaar gaan hebben. Ik ben ook opgegroeid met een hond en ik vond het super!

Ik heb ook een pup van 12 weken (bijna 13 weken) en ik merk echt dat het helpt als je ze goed moe maakt. Nu is een bullmastiff makkelijker moe te krijgen dan een labrador, maar als ze lekker buiten heeft gespeeld, is ze 's avonds lekker moe en kan ik even m'n dingetjes doen. 's Ochtends loop ik ook een eind en dan rust ze 's middags lekker uit. Ik heb er dan geen kind aan, maar die van mij is gewoon ontzettend makkelijk en ook een luiwammes :P.

Heel veel succes!!

Beste Sandra,

Ik heb alle reacties hieronder gelezen en wat mij op viel, wat dat er bijna niemand zegt dat deze hond beter weg kan. Vandaag of morgen pakt hij je zoontje en dat vergeef je jezelf nooit meer.

Ook labradors en goldens kunnen een afwijking hebben. Hoewel het van nature super honden zijn met een zacht karakter, gaat er wel eens iets mis. Arme Remi kan er niets aan doen, maar de veiligheid van je kind gaat voor alles.

Alleen al uit het feit dat jullie een hondentherapeut hebben laten komen spreekt al voor jullie. Je hebt alles gedaan wat je kon doen, nu wordt het tijd om aan jezelf te denken.

Succes met alles,

Trudy

Als ik het zo lees, moedigen jullie zelf onbewust en onbedoeld dat blaffen aan.
Het begint al 's morgens vroeg dat je hem eruit laat als hij begint te blaffen. Veel beter kun je even op je tanden bijten, en hem er pas uitlaten als hij een minuutje of zo stil is. Dan leer je dat hij beloond wordt om stil te zijn, niet om te blaffen.
Karen Pryor heeft een heel goed boek over belonen: over hoe je met belonen gewenst gedrag kunt krijgen, EN hoe je kunt voorkomen dat je onbewust ongewenst gedrag beloont.
Want dat laatste is waarschijnlijk wat jullie de hele dag door doen.

Het rijden op vanalles en nog wat is op deze leeftijd een teken van overprikkeld te zijn, het is nog niet hormonaal. Waarschijnlijk is hij op dat moment te zot geworden, en dan helpt het goed om een korte time-out te geven. Dat doe je door hem kort even te negeren (langer dan 10 minuten is zeker niet nodig), of door hem kort in de bench te doen (wanneer negeren niet mogelijk is doordat hij voortdurend tegen jullie opspringt, of in jullie handen en kledij bijt).

Je zegt dat hij het overdag niet toelaat dat je hem in de bench stopt. Dat kan zijn omdat je hem er te lang in wilt stoppen, op een moment dat hij helemaal niet moe is.
Als je de bench wilt gebruiken voor een time-out (omdat hij iets doet wat jullie niet willen, en belonen van het gewenste gedrag niet werkt), mag je dit maar maximum 10 minuten doen. En dan zal hij er normaal gesproken geen problemen mee hebben.
Als je werkt met time-outs als straf, moet je wel steeds gewenst gedrag blijven belonen, anders leert hij niet wat hij dan wel moet doen.
En als hij tegenstribbelt omdat hij niet in de bench wil, beloon je dit gedrag als je hem er dan niet instopt.

Labradors zijn inderdaad heel kind- en gezinsvriendelijk vanwege hun sociale aard en hun speelsheid.
Maar dat maakt ook dat ze tomeloos enthousiast kunnen zijn, en dat kan moeilijk te beteugelen zijn. Onmogelijk is het echter niet.
Mijn eerste labrador was een engeltje, de 2de is een heel leuke hond, maar pfoe: ook wij hebben de nodige moeite gehad om al zijn enthousiasme en energie in de juiste banen te leiden.
En voor eten hebben ze vaak ook enthousiasme genoeg...

Wat wel zo is, is dat labradors meer energie hebben dan Rottweilers.
Je laat hem zwemmen en apporteren (best in lang gras vanwege de gewrichten, en pas na 20 minuten wandelen): dat is een prima manier om energie kwijt te raken.

Wat ook goed helpt, is de wandelingen over de dag verdelen. Te beginnen met een ochtendwandeling, en dan nog eentje 's middags en 's avonds. Een halfuurtje per keer is op deze leeftijd normaal voldoende.
Op die manier voorkom je dat al zijn energie opgekropt raakt, en het 's avonds dan een stuiterbal van jewelste is.

Je doet het al prima door dagelijks een paar keer te wandelen, en doordat er bijna altijd iemand thuis is. Nu nog leren hoe je om moet gaat met al dat enthousiasme, en hoe je kunt vermijden dat je de verkeerde dingen beloont.
Voel je niet schuldig, je hebt hulp gezocht: een teken van sterkte, en van doorzettingsvermogen, niet van zwakte.
Jullie komen er wel!

Wat het snoepen 's avonds betreft: wij zijn ook zo'n snoepersfamilie...
Als wij een snack voor ons boven halen, krijgt Doby zijn eigen snack: een wortel, een appel, een potje yoghurt, of een kauwbeentje (dit laatste vooral als wij iets eten wat sterk ruikt, zoals chips).
Vaak mag hij nadien ook nog een beetje van ons (als het een droge wafel, een droge worst, een stuk fruit, of een potje yoghurt betreft). MAAR: hij krijgt dit alleen maar als wij gedaan hebben, EN hij netjes zijn beurt afwacht (niet bedelen).

Je zou dit bij jullie hond op de volgende manier kunnen proberen: als je een snack voor jullie uithaalt, haal je ook iets uit voor hem. Als hij zich goed gedraagt, mag hij het hebben, anders moet hij nog een beetje wachten.
Hij zal zijn snack sneller binnen hebben dan jullie, als jullie klaar zijn, mag hij dan nog een stukje (of een hondekoekje) zodra hij zich goed gedraagt. Maar dus geen seconde eerder.
In het begin hoeft hij zich helemaal niet lang netjes te gedragen: een halve minuut is voldoende om zijn beloning in ontvangst te mogen nemen.
Dit wil niet zeggen dat je hem voortdurend hoeft te belonen, 1 snack en 1 beloning nadat jullie gedaan hebben, is voldoende.
Succes!

Onderschat het niet! Ik heb mijn labrador aan 6 maanden teeug gevonden boven op mijn kast...hoe ze het gedaan heeft, geen flauw idee. Maar kom dus nooit af met 'een lab van 5 maand kan niet op tafel'

Ik ga de tips aan anderen overlaten maar ik wil je toch een hart onder de riem steken, ik vind dat jullie wel erg jullie best doen! Het loopt misschien niet allemaal van een leien dakje en het is niet helemaal wat je verwacht had en hoe het zou kunnen zijn, maar ik vind toch dat jullie echt wel met de hond begaan zijn en handelen naar best vermogen!

Ik denk dat het echt geen makkelijk hondje is hoor als ik het zo lees. Ik heb een golden retriever gehad, is wat familie van de lab en de eerste jaren was dat ook wel een springkonijn en druk en wild enzo maar op het aangerecht klauteren dat was er nog niet bij Mja, niet zo simpel toch niet! Dus wees ook niet te hard voor jezelf ik denk dat vele mensen wel een kluif zouden hebben aan een hondje met dergelijk temperament.

Maar dat gaat in orde komen Sandra en partner ik geloof er in dat jullie dat gaan kunnen.
Er zijn hier veel mensen die je goeie raad kunnen geven, mensen die ook springkonijntjes hebben of gehad hebben, dat komt goed! hou de moed er in!

Ik denk wel dat Remi een beetje over jullie heen aan 't lopen is momenteel. Ik denk dat jullie heel zacht zijn met hem, ik heb toch dat gevoel en dat is heel fijn. Maar een nee is een nee daar zou ik wel consequent in zijn. En mokken (of blaffen) enzo, tja, niet teveel aan toegeven al snap ik wel dat dat blaffen heel irritant kan zijn.

Veel succes hoor!

Ik onderschat het zeker niet, er woont een lab naast me.
Ik zeg ook helemaal niet dat hij niet kan springen op tafel dan interpeteer je verkeerd.
Ik vraag hoe hij in hemelsnaam zomaar op tafel kan springen, dit hoor je voor te wezen en ook te corrigeren.
Er stond namelijk dat ze aan het eten waren, nou als ik aan het eten ben knappe hond die op mijn tafel springt.

Niet opgeven meid!Ik dacht vroeger ook dat Mila ADHD had :p ondertussen is ze de rust zelf... Ik kan je niet zoveel advies geven als de andere mensen hier, maar 1 ding kan ik je wel zeggen: blijf consequent volhouden. Het is een zware periode, maar achteraf ben je eens zo blij dat het je gelukt is... Als ik nu zie hoe Mila is, dan ben ik echt blij dat ik volgehouden heb... Consequent zijn, dat is al een oplossing voor veel van je problemen...

Hoi Sandra,hartstikke goed van jullie,dat er nu andere plannen zijn voor Remi.

Over labradors,ik zelf heb er eentje,en ik kan je vertellen dat het juist ontzettende makkelijke honden zijn,qua opvoeding.

Je moet bij hun,net zoals bij veel andere rassen,de eerste twee jaar,heeeeeeel consequent zijn,en vooral blijven.
Maak daarover afspraken met je vriend,en kijk ook tot hoever je,je zoontje hier in kan betrekken.
Dit zonder hem teveel te prikkelen,want dat is weer niet goed voor je zoontje.

Op cursus gaan,heb ik bij al mijn honden gedaan.
Het is leuk,en je steekt er erg veel van op.
Ook heb je dan een klankbord,van de andere honden die ook op cursus zitten.

En labradors zijn echt,hele grote kinder vrienden.
Ik denk dat Remi,aandacht moet krijgen wanneer jullie dat willen,laat hem dat nooit bepalen.
Eet altijd als eerste,en geef hem dan pas eten,zo sta je hoger in rang.
Ook met naar buiten gaan,jij eerst,dan Remi.
Heb je wel een kleed over de bench?
Dan is het een donker holletje,en daar voelen honden zich veilig,en het geeft meer rust,want ook dat heeft Remi echt nodig.
Wel aan 1kant,open houden i.v.m zuurstof,een laken kan ook hoor.

Ik wens jullie heel veel succes,doorzettingsvermogen,engelen geduld,en zelfverzekerheid toe.En bovenal pret!

Weet,waar een wil is,is een weg,geloof me maar.

Geloof er ook in,dat het uiteindelijk goed komt,maar eerst hebben jullie een lange weg te gaan.Zie dat als positief,ok?
En die weg kan zoo leuk zijn,geniet dat pept je ook op.

You go girl!

Sandra,wat ik nog vergeten ben te vragen is,welke kleur Remi heeft.

De zwarte labradors zijn het rustigst,daarna de gele,en de bruine zijn vaak hyper de pieper.
Ik ben benieuwd.

Wil je ook een foto van Remi,op jullie profiel zetten,kunnen we hem ook eens zien.

Misschien is het handig om even een wekker te zetten 's morgens.. dat je voor dat hij gaat blaffen.. hem er al uit laat.. dan word hij niet  'beloond' voor het blaffen.. Wij deden dit ook met Max.. en konden het later uitbouwen. Zo leert hij rustig te wachten

Inderdaad, dat had ik verkeerd geïnterpreteerd... Sorry  Is het nadeel van het internet

Tja.. Onze Shadow kon dat ook. De stuiterbal. Ergste was van nul tot volle vaart in enkele seconden over de eettafel, over de bank zo hop op de salontafel. En dan zijn wij snelle honden gewend, maar de Shad- maste was toch een klasse apart. Okk bij buiten eten, meneer zag iets achter het tuinhek, zo hop op en over de tafel de border in, dat was mijn wijnglas. En hij weet heel goed dat hij niet de tafel op hoort te springen als wij zitten te eten!
Ons belangrijkste doel bij het trainen van Shadow was dan ook het leren van enige zelfbeheersing en impulscontrole . Shadow is ook de enige hond die ik mee gemaakt heb die als 8 weken oude pup een meter de luchtin sprong en 180graden om zijn as draaide om ons te vertellen dat hij echt heel graag naar mij en Spot toe wilde of naar huis wilde of... En krijsen daarbij! Het gaf een heel andere dimensie aan het afleren van trekken aan de lijn.

Hij is nu bijna een jaar, springt binnen nergens meer op, buiten eigenlijk alleen op de tafel als er niets op staat, loopt redelijk zonder te trekken, ok vanmorgen een heel stuk op zijn achterpoten omdat hij een kat in de gaten moest houden, luistert best goed als hij los is, zeker voor een husky, steelt nog wel eens mijn buf en handschoenen maar laat die ook onmiddelijk los als ik vraag of hij wat moois heeft gevonden en is al met al een heerlijke hond.
Relax on a mat is echt een geweldige oefening, na twee of drie keer zagen wij al verschil.
Voor TS; ik heb een beetje de indruk dat zelfbeheersing ook is wat jouw hond moet leren? En verder zijn er al zoveel goede tips gegeven, dat ik eigenlijk alleen even wil zeggen, zorg ook goed voor jezelf. Volgens mij heb je een zware tijd achter de rug met veel op je bord, en je kunt alleen goed voor anderen zorgen als je ook voor jezelf zorgt. Misschien ook een idee om een nieuwe topic te openen? Tenslotte ga je zoals het er nu uitziet je hond niet wegdoen!

Mireille

Ik heb altijd het idee gehad dat dit ook voor onze Santa gold voordat ze hem de straat op gooiden.
Bedoel ik niet lullig naar jou hoor, maar ik krijg altijd van die vertederende reacties op Santa, en als ik dan hoor dat het van die makkelijke honden zijn, krijg ik weleens de kriebels.

Ik ben de laatste 1,5 jaar dagelijks met hem aan het trainen, en echt, we hebben een superhond, maar daar is wel heel hard voor gewerkt, met letterlijk bloed, zweet en tranen.

Ik vind het super dat je Remi niet weg wilt doen, ik denk ook dat er nog heel veel succes valt te behalen als je de tips opvolgt die hier gegeven worden.
Maar grenzen aangeven, consequent zijn, lichamelijke en mentale inspanning in combinatie met voldoende rust is wat ons heeft gebracht waar wij nu zijn.
En dat betekent ook dat visite zich aan regels moete houden, en jijzelf ook, ook als je moe/ziek bent, een baaldag hebt enz.
Maar je krijgt er dan wel voor terug wat je erin stopt, daar ben ik van overtuigd!