Inslapen / wanneer juiste moment

Beste lezers,

Heb een Boder Collie, 14 3/4 jaar en nog zo lekker actief / levendig als ze uitgelaten wordt.
Maar de ouderdom brengt de nodige gebreken met zich mee.
Net herstelt van het Vestibulair Syndroom, afwijkende resultaten van het bloed onderzoek nieren en af en toe dementerend.
Loopt nog behoorlijk, heeft geen pijn maar zeker nog plezier in het leven.
Momenteel slecht etend. Drinken gaat goed.
Dus duidelijk aan haar laatste hoofdstuk bezig. Maar dat moment kiezen is ongelooflijk moeilijk.
Al een aantal keren uitgesteld en nu besloten de oude dame goed te verzorgen,te wachten tot ze echt ziek wordt en dan snel beslissen.
Hebben jullie hier ervaring mee ?
Gr.,
Ben

Mijn ouders hebben onze Golden laten inslapen op 15 jarige leeftijd, ik was er kapot van maar was het beste voor het beestje.

Hij kon zijn ontlasting niet meer ophouden, was blind, had epeleptie en kon niet meer lopen zonder dat hij viel omdat zijn gewrichten het niet meer hielden, ja wat doe je dan kies je voor jezelf omdat je de hond niet kwijt wil of voor de hond omdat deze veel pijn lijdt.

Als je hond verder nog plezier heeft in het leven, je zeker weet dat ze geen pijn heeft..
Hoe bedoel je goed verzorgen? Dit is toch normaliter of bedoel je er wat anders mee?

wij hebben de knoop doorgehakt toen onze rottweiler van haast 11 jaar voor de 2x in elkaar zakte op de weg , de 1st x naar da geweest een spuitje wat pillen en ze knapte weer op , waren oppepmiddelen.
de 2 de x was een dikke week later ,kon niet meer lopen en op haar benen staan wilde in die week al niks meer eten en de hele dag zachtjes janken.
toen hebben we da gebeld alles uitgelegd en die is bij ons thuis gekomen en daar hebbe we haar laten inslapen lekker op mijn schoot op de grond.

Rebecca en Roxy,

Dank voor jullie reactie.
Als ik zag / hoorde dat mijn hond pijn had was de beslising niet moeilijk.
Zover is het (nog ) niet en daarom hebben we er moeite mee om ze nu te laten inslapen.
Met goed verzorgen bedoel ik, laten rusten, vaak maar kort wandelen, laten eten waar ze zelf zin in heeft, eten wanneer ze wil etc., Kortom alle aandacht geven zodat ze nog even van haar oude, welverdiende dag kan genieten. Ze is immers bijna 15 jaar ons trouwe maatje geweest , die altijd met ons op vakantie ging an altijd bij ons was. Vandaar dat ik denk dat ze een goede verzorging op haar oude dag verdiend heeft.

Nika (zo heet ze) heeft nog een goede ontlasting en doet niets in huis.
Ondanks het advies van de DA om haar leven te beeindigen zijn wij van mening dat , zo lang ze nog een "hondwaardg " bestaan heeft / haar leven nog waarde heeft voor haarzelf, we willen wachten met dat moeiljke moment.
Nogmaals dank voor je reactie.
Ben

Vanwaar het advies van de DA als ik vragen mag?

Zou het even aankijken, takelt ze echt onwijs achteruit ineens zou ik voor haar kiezen, maar je geeft aan dat ze nog lekker meewandelt en speelt op zijn tijd, ze kan haar ontlasting nog ophouden..
Zolang ze nog geniet van het leven, is het aan jullie om te zien wanneer ze dit niet meer doet jullie hebben haar al zolang bij jullie dat jullie het denk ook prima zelf aanvoelen als haar tijd is geweest en dit zal ze ook zelf aangeven.

Sterkte/succes.

vind ik ook hoor zolang ze nog niks laat lopen(urine) , en ze kan nog gewoon naar buiten lopen zou ik ook nog ff wachten.we weten allemaal dat afscheid zeer doet en je kan er nu naar toe leven dat het einde nabij is.
maar de leegte en pijn dat moet slijten.
wens je alvast heel veel sterkte en ook wijsheid toe.

Zou je hond ook niet laten inslapen tot je echt ziet dat hij pijn heeft of echt ongelukkig is. In de laatste fase van het leven kunnen de meeste honden niet zo heel veel meer, maar zo lang ze niet lijden vind ik dat ook geen probleem. Wij hebben ook met die vraag gezeten. Onze hond kon niet goed meer stappen. We gingen nog net eens buiten om naar toilet te gaan maar verder dan 50m ging dat niet. Maar echt pijn had ze niet. In huis stond ze nog steeds op wanneer ze iets in de keuken hoorde in de hoop een lekker hapje te krijgen of om je te komen begroeten etc. Verder kon ze het ook niet heel lang meer ophouden en had ze soms eens een accidentje, maar dan kuisten we dat op. Was best een zware periode omdat je weet dat het er zit aan te komen. Ergens wil je haar niet verliezen en hoop je dat het nog lang mag duren, maar het  besef van naderend afscheid en de angst om de dag dat je de beslissing moet nemen, weegt echt wel zwaar. Uiteindelijk heeft ze een zware neusbloeding gekregen die niet meer stopte (gebarsten gezwel?) en was er geen alternatief meer. Was toen eignelijk wel blij dat het zo was gegaan en dat we die beslissing niet moesten nemen. MIjn hond laten inslapen voor dat het echt nodig is, zou ik nooit doen. Volgens mij blijft dat knagen.

Die van mij wordt volgende week 15 en is buiten ook nog actief.
Maar indd de ouderdom, ze is al doof, heeft staar.
Eet steeds minder dingen die ze eerst lekker vond, maar haar vlees eet ze nog wel gewoon.
Ik vind het ook moeilijk, want soms denk ik ,als ik naar haar kijk, dat ze haar beste tijd heeft gehad.
Maar zolang ze nog normaal meedraait niet ziek is ,dan neem ik die beslissing niet.
Dus ik wacht net zoals u af en haar verder lekker te vertroetelen e.d.
Maar mocht er echt iets niet goed zijn is de beslissing snel gemaakt en laat ik haar niet lijden.

dus hopelijk nog veel plezier met die oude dame

Hoi Ben,

Ik heb toevallig net mijn verhaalneergezet op

http://www.hondenpage.com/hondenforum/121735/nog-maar-een-jaar-geleden...php

De moeilijkste afweging vond ik mijn eigen verdriet tegen zijn lijden en waardigheid. ik vond in een Engels boek een hoofdstuk met deze overwegingen;

The reality is that unlike your children--or anyone else you've helped raise and take care of--your dog will probably not outlive you. Even more sobering, you may end up facing a difficult decision about when to end the life of this precious friend and family member.

Some dogs do pass peacefully on their own, but in many cases, the will to survive keeps a dog going long past the point of experiencing good quality of life. While recent advances in veterinary medicine are nothing short of amazing, remember that just because you can prolong his life doesn't mean it's in your dog's best interest to do so.

Most of the factors around aging and death are beyond our control, but the one thing you are able to do for your dog is alleviate undue pain and suffering. Arguably, no other decision you make about your dog will be as difficult as the one to euthanize, but in so many cases, it is the only humane option.

How to know it's time
If there's ever a time to put your dog's welfare ahead of your own needs, this is it. While the idea of living without your beloved pet can be devastating, the thought of him suffering should feel even worse.

So in considering what to do, ask yourself the following questions:

Does your dog have a terminal illness? Ask your veterinarian what to expect at the next stage and then ask whether you're prepared to go there.
Is your dog in the kind of pain that cannot be significantly alleviated by medication?
Will more treatment improve his quality of life, or simply maintain a poor quality of life?
Can you afford treatment? End-of-life care can run into thousands of dollars, and people can end up prolonging their grieving while paying off credit cards.
Is your dog so old he has lost most bodily functions? If he can no longer stand up, get down stairs, defecate, and urinate on his own, the quality of his life is pretty poor.


Uit wat jij beschrijft heeft je hond nog plezier in het leven. Bij ons was de grens dat Chenak ook geen plezier meer had. De Berner Sennen van onze buren was heel tevreden met een bestaan op de keukenvloer met 3x per dag een plasje op vijf minuten lopen afstand (ernstige HD en kon niet verder meer lopen). Het ligt dus in mijn ogen ook heel erg aan de hond zelf hoe ver je wilt gaan en wanneer je het besluit wilt nemen.

Bij ons was het duidelijk "The bad days outnumbered the good" op een gegeven moment.

Sterkte en groet,

Mireille

En oh ja, wat ze eet... Al is net vanilleijs en pizza, dat maakt nu niets meer uit, als ze het maar lekker vindt. Verwennen mag

Mireille

Mijn eigen ervaring is dat je gewoon op een dag weet dat het genoeg geweest is.

Ik sluit me bij mijn voorgangster aan, op een dag weet je dat het moet gebeuren, dat haar tijd gekomen is. Dat het geen leven is meer wat ze doet, maar lijden.
De eerste twee honden van mijn ouders hebben we op 13 en 14 jarige leeftijd in moeten laten slapen. De eerste kreeg tot twee keer toe een hersenbloeding. De eerste keer nog weer opgelapt maar toen besloten als het weer gebeurd krijgt hij een spuitje. En het gebeurde weer.
De andere werd ernstig dement, had bulten over haar hele lichaam die kapot gingen en begonnen te stinken. Ze werd incontinent en toen hebben we op een dag de knoop door gehakt.
Mijn eigen hond is een paar maand geleden overleden. Het was een beetje het verhaal van jou. Ze at nog wel, ook lekkere dingen met smaak, had op haar manier nog plezier in dingen. Liep wel erg slecht waar ze pijnstilling voor kreeg, was zo goed als doof. Maar geen erg pijnlijke kwaaltjes verder. Toch begon ze sloom te worden, ging gewoon stil staan met lopen en liet haar kop hangen. Ze was op, het was duidelijk. Maar voordat we de knoop zelf doorhakten, deed zij dat al en is ze op een nacht zelf ingeslapen.
Een mooi gedichtje vond ik hierover, misschien bekend voor sommigen:

IF IT SHOULD BE

If it should be that I grow weak
And pain should keep me from my sleep,
Then you must do what must be done,
For this last battle cannot be won.

You will be sad, I understand.
Don't let your grief then stay your hand.
For this day, more than all the rest,
Your love for me must stand the test.

We've had so many happy years.
What is to come can hold no fears.
You'd not want me to suffer so;
The time has come -- please let me go.

Take me where my need they'll tend,
And please stay with me till the end.
Hold me firm and speak to me,
Until my eyes no longer see.

I know in time that you will see
The kindness that you did for me.
Although my tail its last has waved,
From pain and suffering I've been saved.

Please do not grieve -- it must be you
Who had this painful thing to do.
We've been so close, we two, these years;
Don't let your heart hold back its tears.
Anonymous

je beste maatje laten inslapen zal nooit gemakkelijk zijn,maar ik denk dat jijzelf wel zal aanvoelen wanner het het juiste moment is

Ineens is de dag er dat je weet dat het moment gekomen is en waneer je de knoop niet meer door hoeft te hakken maar dat je gevoel het je duidelijk zegt.

Het is heel moeilijk maar zolang je hond nog geen pijn heeft en vrolijk is met de dingen die ze nog kan is haar tijd nog niet gekomen.
Verwen haar lekker met het eten wat ze lekker vind, laat haar inderdaad beslissen waneer ze eet, waneer ze uit moet en hoe lang, waneer ze lekker gekuffeld wil worden en eventueel nog even wil spelen.

2 jaar geleden stonden wij voor deze keuze en wisten echt niet waneer de tijd daar was tot dat onze hond het zelf liet merken dat ze er klaar mee was, d'r lichaam was gewoon op naar 14 jaar en daarom konden we haar ook laten gaan.

Het is en blijft moeilijk afscheid nemen van je hond die zolang deel heeft uitgemaakt van je leven en het verdriet is enorm en er blijft een groote leegte.
Wil je heel veel sterkte wensen de aankomende tijd.

In 2009 hebben mijn ouders Max laten inslapen, hij was pas 9, maar gewoon op, ziek en een schim van zichzelf.
Hij was nog wel heel blij als ie me zag, maar hield geen eten meer binnen. Vaak bij de dierenarts geweest, zelfs binnenstebuiten gekeerd in een speciale kliniek, maar nooit gevonden wat ie nou had.

Hij werd magerder en magerder, elke brok die hij at kwam er in veelvoud uit aan braaksel.

In mei hebben mijn ouders besloten dat het genoeg was geweest, ze hadden alles geprobeerd, maar het hielp allemaal niet, hij wilde wel eten, at ook, maar binnen een kwartier kwam het er weer uit.

Ik heb mijn ogen uit mijn kop gejankt, maar wist ook dat het goed was zo. Maar omdat ie nog zo blij was was het wel heel dubbel.
De laatste avond ben ik nog op bezoek geweest, heb hem lekker pinda's gegeven (niet goed, maar zag het als galgenmaal) en toen ben ik weg gegaan.

En ja, ondanks dat ik er persoonlijk nog geen ervaring mee heb denk ik dat je heel goed aanvoelt wanneer het zover is, wanneer het goed is.

Ik zit zelf wel een beetje in zo'n situatie, maar dan met de kat. En goeie hemel, wat is dát moeilijk zeg! Want voor je eigen dier is het allemaal een stuk moeilijker, terwijl ik bij een ander heel goed kan zeggen dat je aanvoelt wanneer het goed is, wanneer het moment daar is, zit ik er bij mijn eigen kat continu aan te denken.

En eigenlijk heb je dus helemaal niks aan mijn bericht, sorry.

Beste allemaal,

Allereerst dank voor alle reacties, maar heb toch wat te vertellen.

Op 7 aug ging ik met mijn zoon op vakantie naar Corsica (GR 20 lopen) en de zorg voor de hond Nika moest ik helaas aan mijn vrouw over laten.
We hadden afgesproken dat als het niet goed zou gaan met Nika dat mijn vrouw het moment zou kiezen om haar te laten inslapen.
Op dat moment at de hond slecht, maar voor de rest ging het toen ( na de aanval van Vestibulair Syndroom) redelijk met Nika.

Wat gebeurde er.
Mijn overbuurvrouw wist dat mijn vrouw er alleen voor stond en kwam op een avond even langs om te zien hoe het ging. Wonder boven wonder reageerde de hond daar heel goed op. Reageerde kwispelend en at spontaan een hele bak voer op. Sindsdien is mijn overbuurvrouw iedere dag langs gekomen en inderdaad, Nika ging iedere dag beter eten.

Nu, drie weken later ben ik weer terug en gelukking leeft ze nog en is behoorlijk aangesterkt.
Overdag veel rusten en slapen, maar 's avonds super actief en wil met ballen en stokken spelen.
Ook gaat ze dan pas echt eten.
Ze krijgt een aangepast dieet (weinig vlees en eiwitten want daar reageren de nieren snel op)maar loopt weer behoorlijk stabiel en speelt in de tuin.

Het is allemaal moeilijk te bevatten maar op dit moment zijn we heel blij dat we haar niet hebben laten inslapen.
Lijkt een wondertje, maar de goede zorg en de aandacht hebben Nika blijkbaar heel goed gedaan.

Tuurlijk kan het weer iedere dag slecht gaan, maar voorlopig gaat het goed en zijn we positief.

Ik hou jullie op de hoogte van de ontwikkelingen en hoop dat ze nog een paar maandjes blijft leven.

Groetjes,
Ben.

Ik hoop met jullie mee Ben.
Zou super zijn als ze haar 15e verjaardag met jullie kan vieren.

Bijzondere buurvrouw!

Wat fijn Ben, van die extra tijd.

Mireille

wij    hebben   een  mini york  nu  negen jaar  oud.heeft nog  levenslust dat  maakt   het ook  zo  vreselijk  moeilijk.

van  de  buitenkant  zie  je niets  aan  de  hond.

maar  heeft  een  luchtpijp afwijking .een  rechterhartklep  die slecht  is dankzij  die  afwijking.hij  heeft  elke  dag  veel  benauwde  aanvallen, worden  steeds  heftiger. en hij  regareert  zo  extreem  op  wat  voor  medicatie  dan ook, dan  heb ik z,n   hondje  die  niks  kan  en wil.  dit  duurt  dan  een  week, en nu  dus   een flinke  ontsteking  aan  z,n  voet, gezien  alle  mankementen die  hij  heeft,  moet ik  een  beslising nemen, wat  goed  is  voor  hem, ik  wil hem niet  onnodig laten  lijden,

Lady mijn vorige hond had ook een Vestibulair Syndroom en werd beetje dement ging wel eens in hoekje staan. Verder gingen de nieren achteruitMaar verder had ze nog plezier in mei 2012 nog naar zee geweest. En toen plots wilde ze niet meer eten daarna ging ze minder lopen enz. Toen kreeg ze smorgen een aanval wat het ook is geweest en toen wist ik nu is het een lijden en in laten slapen.

Ik denk als je hond nog goed loopt plezier heeft en nog eet dan is het moment nog niet daar...

Maar vermoed dat het wel zal naderen misschien over een paar maanden of jaren je weet het niet.

geniet nog van de jaren

Vestibulair Syndroom Weet jij wat dat precies is mij was het niet duidelijk ze werd toen misselijk draaien met haar ogen en daarnascheeflopen wat toen wwer was bijgetrokken. Was een jaarvoordat ze stierf

Dit is een oud topic  van 2012.

Maar gast sterkte met je beslissing.

Even opgezocht wat een vestibulair syndroom is: 

Het Geriatrisch Vestibulair Syndroom is een aandoening die geregeld optreedt bij oudere honden. We zien het vaker bij grotere hondenrassen maar kan bij ieder ras optreden. De symptomen starten meestal acuut en kunnen erg heftig zijn.

Wat zijn de symptomen van het Geriatrisch Vestibulair Syndroom?

Het vestibulair syndroom is een probleem aan het vestibulair orgaan. Dit orgaan is het evenwichtsorgaan en zorgt ervoor dat de hond zijn eventwicht kan bewaren. De symptomen  zijn:

• Nystagmus. Dit houdt in dat de ogen snel heen en weer gaan (horizontaal)
• Scheve kop.
• Omvallen en cirkelen.
• Braken en misselijkheid.
• erge onrust.
• Niet meer overeind kunnen komen.

Vaak wordt er foutief gedacht aan een hersenbloeding of hersentumor. Een hersenbloeding is zeer zeldzaam bij honden en zal zich nooit alleen beperken tot het evenwichtsorgaan (net als een tumor).

Bij welke dieren treeds het Geriatrisch Vestibulair Syndroom op?

Het zijn meestal oudere honden (vandaar de toevoeging geriatrisch). Echter, ook jongere honden en soms katten kunnen dit syndroom krijgen.

Wat is de oorzaak?

Deze is niet bekend. We weten wel dat het een zenuwprobleem is van de zenuwen van het evenwichtsoorgaan.

Wat kunnen we eraan doen?

Er zijn geen medicijnen tegen het Vestibulair Syndroom. De aandoening treedt acuut op maar verdwijnt ook normaliter snel. Na 24-78 uur is er al een aanzienlijke verbetering opgetreden. De klachten verdwijnen normaliter na 7-14 dagen. Medicatie tegen de misselijkheid kan wel verlichting geven. Prednison is niet nodig.

Kunnen andere ziektes hetzelfde beeld geven?

Alleen een middenoorontsteking kan een gelijkaardig beeld geven. Deze is te zien op een rontgenopname van het middenoor. Een MRI is het meest gevoelige onderzoek maar is een stuk kostbaarder.

Ja dat syndroom heeft mijn vorige hond gehad. Is heel erg eng om te zien ze zijn dan zo erg in paniek...bij lady is dat scheve kopje goed gekomen en ern jaar later is ze overleden. 

Ik vind dat u het goed doet.mijn hond heb het zelfde die is vijftien een oude dame jackrussel .maar ik heb er nog drie ..ik vind het moeilijk om haar in te moeten laten slapen .ze heb nu wel erg veel pijn ..

Beste anoniempje,

Veel sterkte met je hondje, wees blij dat je haar een fijn leven hebt gegeven

Een hondje met pijn laten inslapen is een teken van liefde, het is beter voor het hondje, zelfs als ons hart pijn doet weet het verstand beter.

Veel sterkte met je besluit.

Ik zou je aanraden nog wat foto's te nemen en aan de DA een afdruk van het pootje te vragen. Je kan ook voor assen kiezen, maar doe wat het best voor jou aanvoelt.

Sterkte

 Vreselijk moeilijk besluit.

Maar als jouw hondje zoveel pijn heeft en er geen zicht op verbetering is, dan is haar laten gaan wel het 'mooiste' wat je voor haar kan doen. 

Ik wens je in elk geval heel veel sterkte.

Het is bij (huis)dieren altijd belangrijk om te kijken naar levenskwaliteit. Een hond heeft een kwaliteit van leven als die lekker kan eten, drinken, poepen en plassen en kan voortbewegen zonder echt ongemak te ervaren.. als een van die factoren weg is, en kan worden verholpen met medicatie, dan is dat zeker aan te raden. Bij oude dieren, die niet meer beter kunnen worden zou ik nooit wachten met mijn hond totdat die helemaal niet meer kan voortbewegen of echt langere tijd (>5 dagen) stopt met eten..

Heb zelf ervaring gehad dat ik mijn hond aan huis heb laten inslapen. Dat was zoveel fijner, gewoon in de vertrouwde omgeving met alle bekende mensen voor hem om zich heen.. ging zo mooi en rustig.
Had ik laten doen via dierrust, die hebben dierenartsen die speciaal aan huis komen voor het inslapen van huisdieren..

ik vind het moeilijk heb een Maltees leeutje van 13  slaapt bijna hele dag is blind  en komt twee keer in de nacht  moet ze plassen plast soms in huis  heeft ze nog een honde leven

Oud bericht.

Ik vind het heel belangrijk dat een hond geen pijn heeft. Onze vorige hondje was ookblind, sliep de hele dag en plaste af en toe in huis. Maar dat vond ik geen punt zolang ze geen pijn had. Toen in merkte dat ze pijn had, hebben we de moeilijke beslissing genomen. Zij was bijna 15.

Jij kent je hond het beste, nu zijn honden bikkels en geven niet snel aan dat ze pijn hebben. Maar je merkt zeker wel aan ze dat ze niet lekker gaan.

Sterkte met de beslissing.