Ik moest weer denken aan toen..

De kattentijd is weer aangebroken, en omdat de asiels vol zitten dacht ik, ga even een kijkje nemen, maar kon het niet laten om toch een kitje mee te doen oke het is geen hond. maar mijn 2 honden komen heel goed overeen met mijn poesjes. 
van dit kitje heb ik nog geen foto van met mijn hondjes, ze is afgezet aan het asiel in een kartonnendoos.. 
maargoed dus ik wou dus naar de hoofddame gaan en ze herkende me nog heel goed. omdat Sloefje mijn JR daar eens is binnengebracht, is gestolen geweest uit mijn tuin, en toen die mensen door hadden dat Sloef enorm veel aandacht vroeg toch naar asiel gebracht en als verloren opgegeven.. Gelukkig deed mijn zus daar stage, en was op die dag juist aanwezig. ze belde me ik was er zo kapot van toen ze me vertelde dat hij agressief was en niemand binnen zijn kooi kon.. 
toen ik er kwam was hij zo blij, ik weet het nog goed likte me af, hij was zo blij en ik ook. wij waren 2 handen op 1 buik, niet te geloven. maar er is zoveel met hem gebeurd op die paar uurtjes tijd :( wat weet ik niet, maar geen normaal gedrag. 

Ik ging heel trots naar huis met mijn lief ventje, maar het heeft niet mogen baden hij kreeg epilepsieaanvalen en hulp kwam te laat hij kreeg een herseninfarct, ik was er zo kapot van, het is van februari geleden, oke ik heb 2 pups. Zora was hier al samen met Sloef maar ik kon dit niet geloven ik kon precies niet meer handelen, oke dit heeft tijd nodig en praat er nauwlijks over... maar vandaag ging ik opnieuw naar het asiel dus van 17 februari geleden en de hoofddame vroeg hoe het met me was, ik begon alles terug opnieuw te zien van sloefje er stonden zoveel mensen in het asiel allemaal om een lieve vriend te komen ophalen, maar ik kon het echt niet aan, ik was er kapot van en nu nog steeds, ik kon mijn tranen niet bedwingen. mijn kleine vriendje wat mis ik je zo..

Och Elke, dat is toch heel normaal. Daar hoef je je echt niet voor te schamen hoor, als je dat al zou doen. Onze Roy leeft al bijna 5 jaar niet meer, maar ik heb ook nog vaak verdriet om zijn heengaan. Dat ging ook vrij plotseling, al was hij al wel een poosje ziek. En ja, al heb jij nu 2 andere hondjes, Sloef zul je nooit vergeten. Al krijg je hierna nog 10 honden. Het verdriet slijt wel op en duur, het schrijnende gevoel wordt minder. Maar helemaal overgaan doet het nooit.

Mensen rondom mij begrijpen dit niet. dan krijg ik een antwoord je hebt toch 2 pups dus waarom dat verdriet?? 5jaar is al lang, maar bekijk je het dan positief? ik moet om het kleinste prul al tranen laten. 2 weken geleden ook, mijn vriendin haar poes moest ingeslapen worden, ik ging mee om haar te steunen en ik dacht dit zal mij ook helpen, het was net mijn poes en stond mijn vriendin mij te troosten ipv ik haar, ik was daar duidelijk nog niet klaar voor. het zijn kleine dingen, maar zoals de wandelroute die ik met Sloef deed neem ik niet meer, de kom van Sloef zal geen andere kom staan.. ik hoop dat dit ooit veranderd in een positieve indruk.. als je begrijpt wat ik bedoel?

Elke, het is zo normaal dat je je zo voelt. Wat Ans zegt is zo, alle honden die je de rest van je leven nog in huis zal hebben zullen nooit het verdriet om Sloef wegnemen. Sloef was bijzonder, iedere hond is uniek..Al heb je 5 pups in huis, zij zijn Sloef niet, zij zijn zichzelf.

Of de dingen die je noemt ooit zullen veranderen op een positieve manier, misschien..Ik kan net als Ans beamen dat de pijn anders zal worden, het zal steeds meer hand in hand gaan met fijne gevoelens en herinneringen. Maar het gemis en het verdriet zal altijd aanwezig zijn. Schaam je niet en voel je niet stom, het is helemaal normaal, wat andere mensen ook zeggen.

Ben het helemaal eens met de dames, m'n eerste hond (Rasa) mis ik ook nog steeds, ook al is dat bijna 14 jaar geleden, ik denk elke dag aan m'n 2 lieve honden en de mooie herinneringen die ze me hebben gegeven, want dat pakt niemand meer van me af

Hoe gaat het met pup Falko?

Dankje voor de lieve reactie's dat doet echt iets met me. en die zal ik ook opnieuw lezen als ik het even moeilijk heb. 

Reinhoud : Sorry heb jou krabbel nog niet kunnen beantwoorden, heb het enorm druk gehad. 
Maar met Falko gaat het uitstekend! hij was op 1 week al zindelijk, ga zo snel vooruit hij is vandaag 3 maand geworden.. en groeien blijft hij in ieder geval doen. Ik ben echt trots op hem hoor, Zora is bijna 8 maand en hij doet haar gedraag zo lomp na :p 

Zora gaat zitten voor haar kom als ze eten krijgt en dan een pootje, en dat heeft hij al van de eerste week door, zit en pootje en dan gaat hij vrolijk te keer in zijn bakje. ook is hij heel voorzichtig met de andere diertjes, zo lief. met onze valkjes (boogie en cleo) die mogen gerust even op zijn rugje komen zitten of een kusje geven. vele gaven me afbrekende kritiek om zo vroeg na sloef Falko erbij te nemen en dan nog eens 2 pups bijeen, ik heb er geen enkel moment spijt van gehad. ze zullen Sloef nooit vervangen, maar ze hebben ook een héél speciaal plaatsje diep in mijn hart ondanks hun domme grappige houding daar hou ik juist van

Hey Elke.

Je hoeft je niet de schamen over het verdriet dat je nog hebt over je over je overleden schatje.
Ik begrijp je maar al te goed.
Ik heb hier nu twee schatten van hondjes Fenna Ons Fransbulletje en cooper een boxer.
Maar op drie jaar tijd heb ik twee mechelse herders en twe yorkjes moeten afgeven.
Ze zijn uit ouderdom gestorven maar ze worden nog elke dag gemist.
Er gaat ook geen dag voorbij dat ze vernoemd worden.
En ook al heb je nu andere hondjes dat wil niet zeggen dat je andere schatje uit je hartje en niet meer gemist word.
Hier rollen ook meermaals nog tranen over mijn wangen voor mijn overleden schatten.
Dus als er nood aan hebt huil dan maar eens goed uit hetkan opluchten inplaats van het maar op te kroppen.
Hier zeiden sommige mensen ook het is toch maar een hond.
Mijn antwoord naar hun toewas als geen beestjes hebt kun ook niet voelen wat ik voel dus laat mij met rust.
Dus wij diet verdiet hebben bij een verlies van een huisdier welke het ook is die hebben een hart voor dieren.
Ik wil je hier bij een hart onder de riem steken.
Probeer het verlies een plaatsje te geven op jou manier.
En sloef schitterd elke dag hoog aan de hemel als een sterretje.
Rust zacht lieve sloef

Elke,je moet je niet schamen hoor,ieder verwerkt zijn verdriet op een andere manier.Mijn Thibo is er ook niet meer het is 2jaar geworden in mei,ik denk elke dag aan hem,en zo zijn er veel mensen die verdriet hebben.Ik kijk ook altijd naar de sterren en als er eentje schitterd zeg ik ook kijk mijn ventje,en zo zijn er veel die schitteren waar bij ook jouw Sloef.
Veel sterkte verder.

Elke, kan me zo goed voorstellen dat je verdriet en alles weer naarboven kwam/komt toen je in dat asiel was. Zo begrijpelijk....

Er is een plek wat mij ook al kippenvel bezorgd als bv als langs rij. Dus snap heel goed hoe naar dit voor je aanvoelde en je waarschijnlijk alles weer herbeleefde.

Gemis is niet in jaren uit te drukken, gemis kent geen tijd. Mensen die heel veel om hun hond hebben gegeven en hebben verloren, zullen jou allemaal zo goed begrijpen.

Sterkte!