Een hond delen? Wat denken jullie er van?

Hallo Allemaal,

Ik was een beetje aan het speuren op internet en toen zag ik een advertentie van iemand die opzoek was naar mensen om een hond mee te delen. Als er een klik was wilde ze samen een hond aanschaffen en zo de kosten delen, en een regeling maken wanneer de hond waar slaapt.

Hier heb ik nog nooit over nagedacht, ik zou het zelf ook nooit doen denk ik.
Maar wat denken jullie erover?

Ik zat een beetje na te denken.. Over de voordelen en de nadelen.
Voordelen:
-Als je op sommige dagen veel moet werken (en dus normaal geen hond kan hebben) kan dat nu wel want de hond kan dan bij zijn andere baas zijn.
-Je kunt de kosten delen van de aanschaf en het voer etc.

Nadelen:
-Grote kans dat je niet op één lijn zit als het gaat om de opvoeding
-De hond gaat de hele tijd heen en weer tussen huizen en bij elk huis zijn misschien wel andere regels (bij de ene wel op de bank, bij de andere niet)
-Je moet de hele tijd plannen als je een keertje naar het strand wilt met de hond (misschien is de hond dan wel bij zijn andere baasje, dus dan kan het niet etc.)

Wat denken jullie?

Liefs, Uma

Verschrikkelijk! Als je de hond niet helemaal wil moet je er niet aan beginnen.

mmmm

dat zie ik toch niet werken hoor, maar ik heb er dan ook geen ervaring mee. Zou evenwel niet mijn keus zijn en ik zou het niemand aanraden in ieder geval.

maar ben ik nu verkeerd of xas er hier iemand op het forum die ook een hond 'deelt' met een ander baasje?

Dit gebeurt in meer of mindere maten bij de meeste mensen wel denk ik. Iedereen doet z'n hond wel eens naar een oppas of ouders.
Bij mij gaan ze een dagje in de week naar m'n ouders als we hier samen moeten werken. Ze weten precies wat ze waar wel kunnen maken en waar niet.
Gewoon duidelijk zijn lijkt me.

dit werkt niet.. de hond moet duidelijk 1 baas hebben. of in ieder geval 1 gezin.. dat de hond daarnaast naar een vast oppasadres gaat is natuurlijk prima. maar 2 verschillende eigenaren die elkaar nog niet kennen werkt niet.. je krijgt daar geheid heibel van, is het niet om geld dan is het wel over de opvoeding, tijden dat de hond bij de ander is, vakanties enz..

Ikzelf zou het nooit willen.

Ik denk dat het op zich wel kan als het vaste dagen zouden zijn, maar je moet in ieder geval wèl op een lijn zitten qua voeding, opvoeding, niet te ver van elkaar wonen, enz enz, kortom in alles wat het dier aangaat moet je dezelfde ideeën hebben.

Maar.....niks voor mij.

Nee, ik zou het zelf ook niet doen.

Geen idee wat iemand in een bepaalde situatie zou doen als er al een hond is en die medeverzorgers krijgt.... Wegens ziekte enz... en welke voordelen het dan kan hebben... Maar al beginnen met de aanschaf van een hond met het idee van de hond delen geeft mij geen fijn gevoel. En dan gaat het hier nog niet om een een familielid , vriend of buur die ze goed kennen... Maar iemand waarvan ze totaal niets weten en eens even gaan kijken of er een klick is... Nee, geen goed gevoel over...

Dat gaat heel waarschijnlijk mis. Ik had met mijn ex al vaak dikke ruzie over de opvoeding. Spikkel is een paar jaar uitgelaten door iemand anders. Diegene weigerde pertinent om mensen in te lichten over de graanallergie van Spikkel waardoor ze vol werd gestopt met zooi waar ze niet tegen kon. Bij diegene slapen, echt niet ! Ze voelde zich daar totaal niet thuis. Ik moest een paar keer naar het ziekenhuis en was dan lang weg. Ze wilde liever naar huis waar ze alleen was dan mee naar huis met degene die haar uitliet.

Ik zou er voor mezelf niet voor kiezen maar weet ook dat het heel goed kan gaan.
Een aantal jaren terug kreeg ik een noodtelefoontje van een vriendin. Haar vader had een Franse Bulldog bij een klant meegenomen. De eigenaren wouden de hond niet meer en hadden een afspraak gemaakt voor euthanasie, ze hadden gezegd dat de hond iemand gebeten had. Maar bij thuiskomst ging dit helemaal niet goed met hun eigen hond. Ik kon hem niet hebben maar wist dat een vriend en zijn huisgenoot dolgraag een Franse Bull wouden hebben. Heb hun gebeld en ze waren meteen enthousiast. De hond ging daar heen en alles ging prima. Sinds een jaar wonen ze apart maar delen ze de hond nog wel. De één werkt gewoon door de week 8-5 en de andere is kok en werkt veel 's avonds en weekends. Naar mijn idee heeft de hond hier geen last van en ze vinden dit zelf ook de perfecte oplossing zo.

nee, nimmer doen, als er opeens wrijving ontstaat ? wat dan , tussen de twee eigenaren ? of niet op een lijn zitten ? de een een operatie wel kan betalen de ander niet ? ga je dan vragen aan degene of de operatie door mag gaan ? niet doen.

mooi wachten tot je zelf een hond kan opvoeden betalen en verzorgen.


een dagje oppas is toch wat anders dan echt de hond delen.

Ik zou het ook nooit doen. De hond raakt dan ook helemaal door de war denk ik : dan dat huis me die mensen en dan weer een ander huis met weer Allemaal andere mensen. Dan weet hij toch ook niet want zijn echte huis is

Hoi Uma,

Een vriendin van mij heeft een weekend hond. Ze wil altijd al heel graag een hond. Heeft toen een teckel pup gekocht. Maar wel met de fokker afgesproken dat als het niet zou gaan, de pup weer terug mocht. Mijn vriendin heeft een stoornis (zoals ze dat zelf noemt) en het bleek dus dat ze helemaal niet tegen de pup kon. Het piepen, ze vond het niets.
Nu heeft ze met haar buurman een hond uit het asiel. Zij heeft hem in het weekeinde en de buurman doordeweeks. En over het algemeen gaat dat goed.
Ik denk dus wel dat het kan werken. Maar je moet echt wel afspraken op papier zetten en je er ook aan houden.
Maar mijn vriendin is heel blij met Soetah. Op deze manier kan ze toch een hond hebben. En je merkt ook echt dat de hond heel erg gek op haar is. Anders had die lieverd misschien nog wel in het asiel gezeten. Dat is erg mooi om te zien.

Dus het kan wel. Maar alleen met hele duidelijke afspraken.

gr. Leonie

Goh, zomaar twee willekeurige mensen die een hond delen, lijkt me absoluut geen goed plan.
Maar in een soort 'nieuwe samenlevingsvorm', zoals je ook het kangoeroewonen hebt, waarom niet? Of bijvoorbeeld twee gezinnen die op 1 boerderij wonen, 2 vriendinnen die 1 huis kopen maar wel apart wonen, of zo'n project waarbij meerdere mensen samen 1 industrieel gebouw of een oude school renoveren en daar gaan samenwonen, zulke dingen... dat zou mits goeie afspraken nog wel kunnen werken, denk ik.

ten eerste ben ik daar veel te egoistisch voor.
wat je in een hond zoekt en er mee wilt doen is zo persoonlijk.
wat als je samen naar een hond gaat kijken en de een is helemaal in en de ander denkt
later; ie gaat de cursussen doen? buiten alle praktische zaken om, wat als je de hond niet meer kan en wilt missen?

Nou, ik moet er niet aan denken.

Ik moet er niet aan denken en denk dat dit van de 100 keer maar 2 keer goed gaat.

In het begin is iedereen opgewonden , maar naar verloop van tijd dan is het nieuwe eraf en wil jij zus en de ander zo, die dagen komen je ineens niet uit, maar ja, bij hun komt het ook niet uit. Wat als jullie onenigheid krijgen, wie neemt de hond? Financiele problemen, wie gaat er betalen als er iets is?

Als je het samen met een familielid of buurman doet zoals hierboven zou het kunnen werken, echter met wildvreemden gaat het voor 99% fout.
Je kan ruzie krijgen om van alles (de een wil brok de andere vers- de een wil dat weekend de andere ook- de een wil fysiek opvoeden de andere positief etc etc)

Ik ken iemand die dat heeft gedaan, alleen wel waren de 2 eigenaren vriendinnen. Naar mijn idee werkte dat goed. Het zou nooit mijn keus zijn om zo iets te doen. Maar als je zo toch een hond kan nemen, in een situatie waarin dat anders niet mogelijk zou zijn kan het oplossing zijn.

Mits heel goed afgesproken en overlegd kan het geweldig zijn (denk aan mensen als mij die letterlijk gevangen zitten in eigen huis vanwege een hond) dan is het ideaal een 2e plek te hebben.

Maar is 1 van beide partijen niet betrouwbaar in afspraken na komen (erger nog beide partijen),

heb je alle ingrediënten voor een drama...

Ik zou dit zelf nooit doen.

Ook met het opvoeden. is dit moeilijker.

Lijkt me verwarrend voor de hond. Zoveel dagen daar, dan weer zoveel dagen hier en net als de hond een beetje gewend is, maar hij/zij weer verhuizen

Ik zou het zelf nooit willen maar ik denk dat een gemiddelde hond hier best aan kan wennen. Honden hebben een groot aanpassingsvermogen, als ze eenmaal weet hoe het werkt dan zullen ze hier wel een structuur in zien. Eenmansgerichte honden doe je hier geen plezier mee.

Ik denk inderdaad niet dat je de hond er te kort mee doet. Als je dit wil moet je niet voor een pup kiezen maar voor een oudere hond. Daarnaast moet elk huis gewoon regelmaat aan de hond geven.

Ik zou het nooit doen zoals ik al had aangegeven, maar ik denk dat de hond wel ontzettend veel aandacht krijgt an zijn beide bazen en dat is dan wel weer positief!

Ik zelf zou het nooit doen.

Weet een stel die na hun scheiding co ouderschap hebben over de hond.
Stel doet dit nu al ongeveer 11 jaar en gaat hartstikkke goed. Vrijdag t/m zondag bij de man en de overige .dagen bij de vrouw.
Het kan dus ook goed gaan.

Ik zou het niet willen of kunnen, zeker met iemand die je niet goed kent! Een koppel ok, maar iemand vreemd? Ik zou er niet gerust in zijn, maar het kan natuurlijk heel goed gaan hé! Misschien gewoon eens afspreken om te zien of jullie over alles een beetje hetzelfde denken...

Ik zou het niet kunnen,moet er niet aan denken.
Inderdaad familie of hele goede vrienden die af en toe je hond te logeren nemen maar
zelfs dan heb ik er een vervelend gevoel bij terwijl zij net zo goed voor mijn hond zorgen.
Ik heb het weleens gedaan toen Zafiro pup was dan ging hij 1 dagje of een nachtje bij mijn zusje slapen
nou ik sliep dus ampwer en dan stond ik om 9.00 uur al weer voor de deur of ik belde dat ik hem weer kwam ophalen
Nee laat mijn hondje maar 24/7 bij mij zijn,ik mis hem te erg als hij er niet is

ik denk dat het voor sommige mensen wel een goeie oplossing zou kunnen zijn
dit bied hun dan de mogelijkheden om toch een hondje aan te schaffen,
maar wel vind ik dat je elkaar dan al moet kennen
en eerst rond de tafel moet gaan zitten om duidelijke regels op te stellen die in beide huizen gelden.

ik denk dat een hond best wel 2 bazen/gezinnen kan hebben mits dat echt alles goed duidelijk is en iedereen op dezelfde manier handelt

Een tijdlang met mijn ouders gedaan. Ik werkte nog te veel op doordeweekse dagen. Door de week de honden bij mijn ouders, in het weekeinde bij mij.
Ook ken ik iemand, door veranderde baan kon hij niet meer voldoende tijd voor zijn hond zorgen. Een vriendin wilde wel in die periode de hond hebben. Zo hoefde de hond dus niet herplaatst te worden.
Een andere kennis, haar hondje was overleden en zonder hond wilde ze liever niet. Echter, door het werk was het eigenlijk niet mogelijk. Een vriend wilde ook wel een hond, maar ook niet volledig. Door de hond van huisadres af en toe te wisselen gaat dit voor beide partijen prima.
Niet iedere hond zal hiervoor geschikt zijn. Heb je een makkelijke hond naar mensen, dan denk ik dat dit een veel betere oplossing is dan de vele honden die heel veeluren per week alleen moeten zijn!

Ik zou het nooit doen!
je kunt nooit en te nimmer op dezelfde lijn zitten als de ander!
Wat hierboven ook al staat beschreven voer,weekenden vakanties etc allemaal onzekerheden.
Plus dat ik dat voor de hond heel vervelend vind!
Waar is zijn plek??
Wie is de baas?
Waar hoort hij?
bij de een wel op de bank en bij de ander niet, bij de een wel op bed en de ander niet, wel geen kinderen,brok vers, lange wandelingen etcetc.
Nee geen goed plan teveel stress voor de hond .
Ik zou en nooit aan beginnen hoor!

Eigenlijk stel je hiermee ook onze kijk op hond-zijn en onze relatie hond-mens in vraag.
Wij zijn heel individualistisch ingesteld, en zien onze relatie met onze hond ook heel erg zo: baas bepaalt opvoeding en hele leven van de hond, wij claimen onze honden heel erg, willen alles bepalen en uitstippelen.
Er zijn echter culturen waar dit heel anders verloopt, en waar de hond helemaal niet ongelukkiger of verwarder is.
Ik denk bijvoorbeeld aan de bergdorpjes in Nepal. Een cluster van een paar huisjes, meer niet. Daar lopen ook een paar honden rond, maar die zijn van niemand en van iedereen. Ze lopen het ene huis in en het andere huis uit. Waar ze binnenlopen, krijgen ze iets te eten, de kinderen spelen ermee, maar dan gaat de hond weer naar een ander huis, en zijn de mensen daar er ook lief voor. Ze slapen waar ze willen. Er worden geen opvoedingsregels afgesproken, niemand 'claimt' de hond als de zijne. Hetzelfde zie je een beetje terug bij de nomaden in Tibet. Die trekken met een paar families verder met hun kudde yaks en yurts en de honden lopen mee en bewaken de hele clan. Er is niet 1 baas, de hond is deel van de hele groep.
Dit is natuurlijk iets heel anders dan een 'mede-eigenaar' zoeken op marktplaats, maar ik bedoel maar: er zijn verschillende samenlevingsvormen, en het is niet omdat wij met de onze vertrouwd zijn, dat dit daarom ook de beste is.