Voor mij een vreemde vorm van waaksheid... (of toch iets anders?)

Toch maar bij volwassen hond, aangezien we geen puber-categorie hebben.

Sam is waaks (althans zo zie ik het). Heb deze vorm van waaksheid alleen nog niet eerder gezien. Sam is namelijk een stille sluiper, blaffen doet 'ie niet. Ik zal even een voorbeeld geven. Van de week was hij achterthuis, ik was binnen, alles stond gewoon open. Achter onze schutting loopt een brandgang. Ineens hoor ik Sam grommend binnenkomen, hij komt naar me toe om me op te halen (komt dan dicht naar me toe, afwisselend kijkend naar mij en de 'plek des onheils', meekomen dus). Ik dus meelopen, hij wijst de plek door strak te blijven staren en grommen. Er was ook daadwerkelijk iemand, die liep snel weg toen ik buiten kwam.

In ieder geval, dit gebeurt dus vaker wanneer meneer onraad bespeurt. Ik vind het fijn dat 'ie me waarschuwt, maar ik vind de manier waarop wel typisch. Herkent iemand dit? Of heeft iemand hier een andere visie op?

Met 'heb deze vorm van waaksheid nog niet eerder gezien' bedoel ik dat ik dit ook nog nooit bij andere honden heb gezien/gehoord. Bij Sam uiteraard wel. Even verduidelijken.

Ik vind het een hele mooie en bijzondere manier van waaksheid.
Ik ken het ook nog niet op die manier.

Mooi en bijzonder is het zeker Gerdine, zo zie ik het ook. Erg fijn dat 'ie op me vertrouwt en me ophaalt.

Ik herken het wel.
Onze Sasha doet gelijkaardig als ze iets 'niet vertrouwd'.
Als de katten van de buren bij ons in de tuin het eten van onze kat stelen, of onze kat trekt de groenbak om, blaft ze hard. Maar dat is anders, dat zijn dingen dat ze weet dat niet mag van ons, en dan wil ze dat zelf stoppen.
Maar soms kan het zijn dat ze ineens naar ons komt gelopen, bij ons komt zitten en tegelijk zachtjes gromt terwijl ze een bepaald punt fixeert. Eerst denk je dan, wat krijgt ze nu, maar meestal hoor je dan (of zie je) enkele tellen later inderdaad iets of iemand passeren. Dan wist ze dus niet of dat nu mag of niet, of ze dat kan vertrouwen of niet en komt ons dan maar waarschuwen dat er iets of iemand is en moeten wij maar uitzoeken wat we daar mee doen.

Kijk, nog zo'n stille sluiper. De eerste keer dacht ik inderdaad: wat krijgen we nou? Nu is het vrij gewoon, maar ik merk dat veel honden aanslaan door te blaffen. Maar goed, dat we een 'gevalletje apart' hebben, was al wel bekend.

Ik vind het wel leuk dat ze zo stil waarschuwt. Stel dat er echt iets is, heb je nog de mogelijkheid om in alle stilte er vandoor te gaan. Met een blaffende hond is dat wat moeilijker..

Hier verschillende vormen van waaksheid ook:

de gewone blaf vorm:

- als de bel gaat en wij reageren niet (omwille van inbraken in onze buurt doen wij niet open tenzij we iemand verwachten)

- als hij in de tuin zit, er ondertussen iemand is binnengekomen in ons huis (visite) en hij dan terug naar binnen komt, dan blaft hij even omdat hij die persoon niet heeft zien binnen komen en niet heeft gezien dat die persoon welkom is in het huis.

de piep/grom/blaf (jodelen) vorm:

Eigenlijk is deze vorm voor alle dingen die wij niet in onze tuin willen, woelratten, katten, roofvogels, konijnen, enz

- als hij een kat ruikt die in de tuin zit en hij zit binnen dan gaat hij heel vreemd piepen, een beetje jodelen zou je zeggen. Zijn nekhaar gaat dan recht staan en het haar op zijn rug ook. Als wij hem dan buiten laten is het jodelen met een grom bij, om dat in volle vaart naar die kat te lopen en te blaffen.

- hij heeft dit ook bij grote vogels (roofvogels meestal), die zijn in onze tuin ook niet gewenst en dat weet hij dus dan jodelt hij ook.

de grom vorm:

- als hij niet weet wat ermee te doen, of het is 'het honden alarm'

--> daarmee bedoel ik, als het niet iets is waarvan hij weet dat het niet in de tuin of omgeving mag dan gaat hij bij me zitten grommen en staren naar de plek waar 'het ding' zit.

of

--> hij gaat ook vaak grommen, bij me zitten, rond zijn as draaien, naar het raam gaan. Kort om onrustig grommen. Iets later slaat de hele buurt aan, alle honden in de buurt gaan dan blaffen en doen. Wij noemen het 'het hondenalarm'. Eens dat alle honden aan het blaffen zijn wil Nabu ook naar buiten en als we dat dan toelaten gaat hij mee blaffen.

Dus ik herken het wel .
Het heeft lang geduurd eer we de laatste en voorlaatste vorm van zijn waaksheid verstonden. De laatste verstaan we nog steeds niet volledig maar we weten wel wat er komt na dat gegrom.

Kijk aan Saartje, dat is een hele lijst. Het laatste wat jij noemt, is inderdaad ook een typische vorm.

Ik vind het wel grappig dat hier al 2 van de 3 personen dit gedrag herkennen. Net wat ik zei, ik had er nog nooit eerder van gehoord/gezien. In mijn omgeving wordt het dus helemaal niet herkend.

Een van mijn bouviers had dit ook en mijn Shi-Tzu die samen met haar opgroeide nam dat over. Ik vond het juist geweldig! Op deze manier liet ze niet blijken dat ze er was en dus als zouden het inbrekers geweest zijn, dan is het een surprise dat ze er wel is!


Als de voordeurbel ging, blafte ze ook nooit. Handig voor de hondenbelasting, haha. Maar zonder dollen, ze wist altijd dat er onraad was en hoe ze daar mee om moest gaan of hoe ze mij moest waarschuwen zonder dat men in de gaten had dat zij er was.
Ik vond het juist zeer welkom!

Nog een 'herkenner'!

Zeer welkom is het zeker Angela, daarbij ook bijzonder zoals ik al beschreef. Het geeft me een veilig en vertrouwd gevoel.

Het is ook alleen bij onraad, blaffen doet Sam sowieso nooit, deurbel, postbode etc. Het kan hem allemaal niets schelen.

zéker herkenbaar: onze Gigolo had dit ook, héél sterk zelfs!

Bora en Dodo deden/doen dit als ik op mijn trainingsterrein ben. Ze kwamen me "vertellen dat er iemand was".