Lily Jane is er niet meer ...

@Petra, Je verwoord het zo juist....het gevoel hebben of je in een achtbaan zit!

En wat betreft het loslaten, deze probeer ik alleen los te laten bij zinloze gedachtes die jij hierboven beschrijft. Alle overige emoties etc..laat ik toe en gooi ik eruit.

Zou inderdaad heel goed kunnen dat het een afleidingsmechanisme is om niet nog dieper te gaan als we al doen, overlevingsmechanisme om met het intense verdriet en gemis om te gaan. Denk dat het een onderdeel van het rouwproces is.
En ja, denk ook dat onze hondjes veel milder zijn dan wij voor onszelf. Maar alles wat je lief is, voorwaardelijk trouw en dankbaar is, wil je het beste voor en als we een keuze hadden nooit verliezen.

@Saskia, langzaam sta ik er meer voor open om een andere hondje in huis te nemen. Mis zo erg de gezelligheid in huis, samenhorigheid etc..Weet van mezelf dat ik er goed aan heb gedaan dit niet eerder te doen, zou voor het nieuwe hondje en mij niet goed zijn geweest. Vind het nog best eng en moeilijk, maar heb de fokker aangegeven op wachtlijst geplaatst te willen worden. Eind dit jaar verwacht ze weer een nestje.

Minoes; dat is een moedige, flinke stap. Zal je goed doen, geen schuldgevoelens, beetje bij beetje...

Dank je wel Saskia, lief van je!

Lieve Petra, wat heb je weer mooi geschreven. O zo herkenbaar..Die ''wat als'' gedachten zijn zo akelig, ik geloof ook dat dit hoort bij het rouwen. Zelfs al is het einde nog zo vredig, je zal altijd blijven piekeren of het wel goed was of wat je anders had kunnen doen. Wat mij hielp is er wel in mee te gaan, maar met grenzen. Realistisch denken gaat vaak even niet in zulke tijden, maar als je eens na gaat wat je dan anders had gedaan, dan zul je uiteindelijk merken dat hoe je het hebt gedaan het juiste was. Klinkt nogal vaag, maar ik hoop dat je mij begrijpt.

De fysieke leegte vond en vind ik het aller ergste. Dat doet ontzettend pijn, kan niet anders zeggen. Ik heb er met vlagen extra last van, nu is ook weer zo'n periode, heel apart is dat. Ik hoop dan vooral dat dat snel weer weg gaat, probeer vast te houden aan de leuke momenten en mooie herinneringen (net als Minoes zegt) en te bedenken dat naast fysiek aanwezig zijn er nog andere vormen van aanwezigheid bestaan.

@Minoes; Wat een goede stap heb je gezet, dat vind ik moedig van je. Lijkt me erg dubbel. Vergeet niet dat al neem je 10 honden in huis, Salsa zal je nooit vergeten en zal altijd een deel van je zijn..

Petra ik krijg helemaal kippenvel van hoe mooi je dit allemaal schrijft.. lijkt me vreselijk dat je nu ook 'plots' het verlies van Astra nog moet gaan verwerken..

Ik hoop dat je vroeg of laat de kracht vind om Astra ook vredig los te laten en net zo op haar kan terug kijken als hoe je dat nu met Lily Jane doet,

Knuffel..

@Noella, ach het maakt ook zoveel los he, het raakt ons allemaal. Juist door de (h)erkenning.


@Minoes, goed dat je jezelf de tijd geeft, de tijd die jij nodig hebt,  om er naar toe groeien. Voor iedereen zal dit weer anders zijn.

@Caitlin, Ik begrijp je wat je bedoelt. Het 'weten' dat het goed is helpt om toch door alle andere gedachten heen weer rust te vinden. Hoewel ik me zo helemaal kan voorstellen hoe anders jouw proces moet zijn. Zo onverwacht en onvoorbereid en 'out of your hands'. Heftig.

@Loes, heftig is het, maar ik ervaar het ook als een zegen, een kans om ook haar weer toe te mogen en kunnen toelaten.

Wederom heel mooi geschreven !! En zo herkenbaar allemaal !

Het blijft altijd zo moeilijk, is ook de enige "fout" die honden hebben, dat ze ons te vroeg moeten verlaten

Ik had het ook heel moeilijk toen Yoshi was ingeslapen, geen maatje meer en opeens zo stil in huis. Las toen dat boek "het is stil in huis" en dat verwoordde het helemaal. Waar ik troost aan had was het feit dat het voor Yoshi echt genoeg was geweest, hij kon niet meer en het was het enige juiste. Geef mezelf nog altijd de schuld dat ik eigenlijk te lang heb gewacht. Wat me er toen heeft doorgehaald is het feit dat ik met de hondjes van het asiel kon wandelen en hen aandacht geven. Toen ik dan, na twee maanden slechts, toch Tibo tegen kwam is hij bij mij gekomen. Hij verving Yoshi niet, maar heb nooit het gevoel gehad dat ik Yoshi daarmee tekort deed. Tibo is Tibo en Yoshi is Yoshi, beiden heel uniek !

Lily Jane heeft bij jou zo'n goed leven gehad Petra, ik hoop dat dit je ook wat tot troost kan zijn !! En ook op het laatste deed je het enige wat kon en dit uit liefde voor je hond !!

Nog veel en veel sterkte om deze moeilijke tijd door te komen !!

Dank je wel Marie-rose. Het is en blijft zeker moeilijk. Je gaat zo'n hechte band aan met je dier, dat is ook wat voor altijd blijft en is niet afhankelijk van welke dieren er nog zijn en komen in je leven.

Petra, wat is je nieuwe profiel foto mooi!

Dank je wel Minoes. Ik ben er zelf ook blij mee, allebeide liefies.

Ik geniet ook steeds van jouw profielfoto, heerlijk warrig koppie van Salsa.

Heel erg veel sterkte met het verlies van je dierbare hondje.

R.I.P Lily Jane

Tranen lopen over mijn wangen...
Verdriet om te lezen hoe moeilijk jullie het hebben met het verlies van jullie dierbare maatjes en tegelijkertijd ook mijn verdriet om Spike.

Petra, je omschrijft de situaties zo mooi en zo liefdevol...
Zoals ik al eens eerder schreef is het heel fijn dat Lily is gegaan zoals je graag wilde. Het verhaal van Asta is dan een schril contrast en het is heel moeilijk maar ook goed dat het nu weer naar voren komt. Zo krijgt zij weer een plaatsje dichterbij in je leven.

En zo hebben we allemaal onze eigen weg te gaan in ons verdriet, ieder op zijn eigen manier.
Petra, je bent de laatste tijd heel geregeld in mijn gedachten geweest en het doet mij goed om mijn inziens te lezen dat je goed en heel bewust door het rouwproces gaat. Samen weer een weg vinden met Jip in het dagelijkse leven. Veel sterkte toegewenst voor nu en de komende tijd!

Dank je wel Zoë.


@Anita, Dank je wel. Stuur je binnenkort even PB. Zal jou ook 'raken' zo kort op het overlijden van Spike.

Wauw! Zie nu je collage van het uitstrooien van het as van Lily op je profiel. Ik krijg een brok in mijn keel. Wat emotioneel, maar oh wat prachtig gedaan Petra!

Mooi he Annika. Het was ook heel bijzonder om dat zo te doen. En zo intens oog in met een ree gestaan op korte afstand. Het was vooral mijn proces van afronding. Het moeilijke wordt er niet minder moeilijk van, maar op deze manier geef ik er voor mijn gevoel wel 'vorm' aan.


Zo heb ik ook voor het eerst in mijn internetcarriere wat filmpjes geplakt (en zelfs wat geknipt) op youtube. Niet echt helemaal tevreden wbt kwaliteit, maar wel kostbaar voor me.


(kijken of het lukt)

Carpe Diem Lily Jane

Och jee Petra, wat een mooi en ontroerend filmpje.
Bedankt dat je dit wilt delen!
Een glimlach op mijn gezicht om te zien hoe ze met de bal speelde. Daarna een kort filmpje van haar laatste dag op deze aardbol, ze was klaar om te gaan dat kan ik zien en weet ik door je verhalen. Een brok in mijn keel...
En dan de moooie plek waar haar as is uitgestrooid en de mooie ontmoeting met de ree waar je over hebt geschreven.
Het zal een dierbaar filmpje voor je zijn en blijven...

Voor mij ook best emotioneel, om haar weer zo in beweging te zien. Zo vertrouwd en ook zo confronterend. Dat filmpje op haar laatste dag heeft me erg aangegrepen. Ik kon er vorige week voor het eerst naar kijken, het was er dwars doorheen gaan

Maar het is wel goed om er 'vorm' aan te geven. Jij hebt toen met Spike een overzicht gemaakt weet ik nog.

Ja klopt, ik had een overzicht gemaakt en een paar foto's gemaakt. Gelukkig heb ik ook een film en foto's van zijn laatste dag.

Bedankt voor het delen van dit zeer emotionele filmpje Petra.......

Begon het filmpje met een lach en een brok in m'n keel tegelijk. Op het eind overheerst de brok in m'n keel het...

Wat een mooierd, wat een schat....hoe ze zo voor het water stond...nieuwsgierig te kwispelen naar wat daar waarschijnlijk allemaal in het water te zien was.

Wat heb je het filmpje mooi gemaakt. Heel veel respect voor!