Leeft een hond in het heden of onthoud die ook dingen uit het verleden

Ook ik ben er van overtuigd dat ze dingen uit het verleden onthouden en dat ze niet enkel in het heden leven. Misschien wel anders dan wij, maar herinneringen hebben ze wel degelijk.

Dat de reactie van de baas op bijv. "enge" dingen van belang is, is wel waar, maar het is ook heel erg hondafhankelijk. Pepijn let (voor een teckel dan) bijvoorbeeld heel erg op hoe ik op dingen reageer. Karel bepaalt daarentegen zelf wel of iets eng is of niet. Vuurwerktraining heb ik bijvoorbeeld helemaal volgens het boekje gedaan bij hem, maar Karel vindt vuurwerk eng, doodeng zelfs, en daarmee basta. Wat ik er van vind beïnvloed hem niet, hij vindt mij eerder hartstikke leip dat ik zelf niet meteen terug ren naar huis.

Ach ja gelukkig mag iedereen een andere mening hebben in dit land. Daarom vieren we 5 Mei weer onze vrijheid.

Een papagaai heeft al een goed geheugen..

Jazeker, een hond heeft ook een heel goed geheugen.

Ik zie het hier iedere dag. Als we met uitlaten een hond tegenkomen dan weet ze precies
of die hond geen kwaad doet. Dit is een klein voorbeeld.

Een ander voorbeeld,

Ik zit boven achter mijn pc waar kokkie haar kleed heeft. Kokkie komt boven en neemt
de kong mee. Later gaan we naar beneden en ze laat de kong bovenliggen.
Een paar uur later gaat ze naar boven om haar kong te halen.

Zo zijn er genoeg voorbeelden...

Ik ben van mening dat dit niet zozeer te maken heeft met onthouden zoals wij mensen dingen onthouden, en daar moet je, denk ik, onderscheidt in maken. Honden/dieren leven in het heden, niet in de toekomst en niet in het verleden, het verleden daarintegen vormt een hond, die bepaalde situatie is bepalend voor hoe de hond in het vervolg zal reageren in die situatie. Krijgt een hond later, in die zelfde situatie, een andere ervaring dan zal de hond het verleden vergeten en in het vervolg gaan reageren volgens zijn nieuwe ervaring.

Simpel voorbeeld zoals veel honden trainers het uitleggen: wanneer je de hond leert liggen op het tapijt in de kamer, en hij kan dit, dan zul je hem later ook moeten leren liggen in het gras.

Nog iets wat je zelf zegt(TS) Taat vond het altijd leuk bij je broertje, vorig jaar een slechte ervaring met carbiet, en vervolgens vind Taat het niet meer leuk bij je broertje. Als Taat had onthouden dat het voorheen wel leuk was bij je broertje waarom dan deze reactie nu er geen carbiet was en zelfs niet eens aanleiding dat ze zullen gaan schieten?

en of ze het nog weten.jazz heeft als pup een hele nare ervaring meegemaakt met een man en die man zagen we laats,nou ik weet niet hoor maar jazz ging door het lint.dus hij is het niet vergeten na bijna 3 jaar.vandaar dat hij zo een angst heeft voor mannen met petjes en dikke jassen.


@joke ik ben blij dat taat thuis weer de oude was.een high five van jazzy en poppy voor taat.

Maar dit is wat ik bedoelde me die sentimenten. Een hond schrikt misschien, maar als je er als baas eveel sentiment in legt, kun je op die manier een probleem maken.

Hetzelfde als wat jij bedoeld hebben ze met baby 's geprobeerd. Een bekend filmpje. Een baby moet angst leren. Ze kijken daarvoor naar de moeder, hoe die reageert, je kunt baby's in een kamer vol slangen zetten, ze vinden er niks van. Pas als de moeder schrikt, schrikt het kind ook. Op die manier leert hij waar hij bang voor moet zijn.

Ik vind hte te kort door de bocht als je di principe op alles toepast. Een kind kan ook zonder dat moeder in buurt is ergens van schrikken, niet alle angst moet aangeleerd worden. Dat zijn ingewikkelde psychologische processen die je niet zo ver kunt vereenvoudigen. Als helemaal nie als het om honden gaat.

Nog even mijn hond als voorbeeld. Toen hij pup was gepakt door een andere hond, ik ben van nature niet sentimenteel aangelegd, dus ik heb er niet verdreven. Op gereageerd. Toch is sinds die gebeurtenis ontmoetingen met andere honden een probleem. Behalve wat jij namelijk opvoert, het schrikken omdat de moeder, of in dit geval de 'baas' schrikt, zijn er in de ontwikkeling van een kind en van een pup, zgn. Gevoelige periodes. Dat zijn momenten waarop ze gevoelig zijn om bepaalde dingen aan of af te leren. Angst is daarbij een motivator. Toen Fedor werd aangevallen, precies in zijn gevoelige periode, is die gebeurtenis ingeprent. Was het een maand later gebeurd had het misschien veel minder ernstige gevolgen gehad.

Ik vind het dus te kort door de bocht om te zeggen dat het aan de reactie van de baas ligt. Dat is wel heel makkelijk.
Een hond kan ook gewoon schrikken, zonder dat daar een baas bij te pas komt.

Honden onthouden wel degelijk nare ervaringen. Mijn border collie is als pup in een x in de sloot gevallen. Nu was mijn schoonvader zo slim om ze af te spuiten met de tuinslang. Sindsdien is ze bang van de gieter, tuinslang en ongeveer alles waar water uitkomt. Maar het kan wel minder worden met een hoop geduld.
En de herder van m'n ouders is als pup aangevallen door een wit klein hondje. Toen heeft Loebas gedacht....wacht maar tot ik groot ben. Zo gezegd zo gedaan. Geen klein, wit hondje was veilig voor m.

De rede is eerder dat wij niet correct kunnen communiceren waar de correctie voor zou zijn, een half uur na de daad.

Tegen jou kan ik zeggen: "Weet je nog wat je toen deed? Nou, daar krijg je dan nu een stroomschok voor." Tegen de hond kan ik dat niet zeggen, hoewel hij heus nog wel weet wat hij daarnet deed.

Je kunt dit soort lange-termijn leren van de hond perfect terug zien als hij iets gegeten heeft wat niet goed voor hem was. Hij heeft daar pas langere tijd later fysiek last van, maar toch zal hij weten waar dat nare gevoel vandaan komt en wat hij de volgende keer anders moet doen.

Zo Zo wat een reacties
Nopg even een aan vulling van mijn
Ikhad Taat geen aandacht gegeven toen dit gebeurde met dat carbiet
Taat kroop toen zelf elke keer weg onder tafel achter het trappe goed
Dus nee ik heb haar niet de aanleiding gegeven dat ze bang moest zijn eigenlijk
Vind het wel fijn om hier al de reacties te lezen van jullie dank jullie wel

Wat een geweldige topic!!

Dit zeg ik omdat mij werd verweten in een topic van mijzelf over Sophietje dat onze Sophie niet meer weet dat ze is mishandeld en misbruikt en dat ze in het heden leeft. En dat mijn man haar nog steeds niet kan aaien omdat wij dat in stand houden enz.enz. En dat we haar hadden verwend en dat ze sommige in die topic precies wel wisten waarom mijn man haar niet kan aaien, want dat kwam door ons zelf!

Dit wordt dus gezegd over een mishandeld en misbruikt broodfokteefje!!
Ja, aan me hoela!! En eigenlijk hoop ik dat diezelfde leden dat hier ook eens komen vertellen.

Als het allemaal zo makkelijk zou zijn zoals sommige denken, dan had elke mishandeld en misbruikt hondje nergesn geen last meer van! En wij, die deze hondjes een nieuw liefdevol huisje geven, het niet zo zwaar zo af en toe, juist omdat het moeilijk is om zo'n hondje te rehabiliteren!

Ik ben dus van mening dat honden heus nog wel dingen weten van wat er met ze is gebeurd en door wie. Niet precies door wie zoals in het geval van Sophie, maar wel door mannen, bijv.

Dat jouw Taat nog weet dat het daar niet pluis is geweest vanwege de knallen die werden gemaakt door dat carbiet, dat maakte het dat Taat erg onrustig is geweest.

Dus ja, honden weten dat heus nog wel. Zeker de nare dingen die ze hebben meegemaakt! Maar uiteraard ook de fijne dingen!

wordt zo vaak gezegd, een hond leeft in het heden, ja ik ook, maar nare dingen vergeet een hond echt niet hoor, helemaal in het heden leeft een hond dus niet.

zelfs als wij een poos weg blijven, dan wordt ook gezegd, de hond heeft geen besef van tijd, nou echt wel.
mijn hond wel , in ieder geval, normaal ligt ze heerlijk te slapen, als ik weg en terug kom, maar als ik langer weg blijf dan normaal, ligt ze daar niet meer, nee staat ze op wacht en achter de deur, ze komt er aan. voor mij leeft een hond niet alleen in het heden , zeker ook in het verleden.

als dat niet waar zou zijn, zouden ze de nare dingen netjes vergeten, en dat is niet zo.
zeker een hond die volwassen is en mishandeld wordt, vergeet dat nimmer, de baas die zelfs na een jaar in het gezichtsveld komt, die gaat er aan, geloof me maar. zeker als tie een nieuwe baas heeft waar die het goed heeft. voor mij is het ....

nee een hond leeft niet alleen in het heden.

een hond straffen als tie in huis gepoept heeft ? omdat tie het dan niet meer weet ? dat is niet zo, een hond poept niet expres in huis, dat heeft een reden.

leg een namaak drol in huis, de baas komt en die beschimpt de hond. de hond krimpt in elkaar, waarom ? niet omdat die drol daar ligt, nee de toon van de baas.

als de baas de drol ziet en hij roept......heee lieverd, wat een mooie drol heb je daar neer gelegd, reageerd de hond uitdagend vrolijk en kwispelend, het is de toon die het doet.

hoe vaak gebeurt het niet, hier ook op het forum, de hond wordt met zijn neus door de urine gehaald, en de hond weet dan dat hij fout is, want de hond voelt zich ontzettend schuldig, welnee,jij komt binnen en ziet die grote plas, en gilt al....verdorie kan ik weer dweilen, de toon en de handeling van de baas, die zorgt er voor dat de hond zich rot en schuldig gaat voelen, dus heeft daar niets mee te maken. dat de hond op die drol of urine reageert. en wij dus niet moeten beschuldigen, het is de toon waar je de hond wat aanpraat.

als er in de auto een ongeluk is gebeurd, en de hond is aangereden van achteren in de auto, blijft tie daardoor ook angstig, en voelt zich daar niet meer op zijn gemak, en als de eigenaar daar niets aan doet, blijft tie angstig door dat het in het verleden wat gebeurt is, zou die geen verleden hebben dan reageert de hond daar niet meer op. want op dat ogenblik zit tie toch veilig.

Precies Willemijn! Mijn idee hoor!

DJ hier heeft een klok ingeslikt, zeggen we weleens. Die weet precies hoe laat het is om 's avonds thee te zetten en dat mijn man zin brood gaat klaarmaken.
Ook met het thuiskomen, als mijn man later is dan normaal, dan worden ze nerveus, dan kan er iets zijn.

Als het echt zo zou zijn dat ze in het heden leven, dan hadden wij en heel veel andere, niet zo veel moeite met onze hondjes die een enorme rugzak hebben. Want al denken anderen dat het makkelijk is om zo'n hondje een nieuw tehuis te geven, niets is minder waar.

Nog steeds kunnen wij (na 8 maanden) de vliegenmepper niet pakken of mijn man kan niet voor een geintje mij een klap op mijn reet geven. Gewoon als grap of liefdevol hè. Sophie krimpt in elkaar en vliegt naar buiten., Dan moeten we haar weer oplappen en kijken of ze weer binnen wilt komen.
Zo erg is het nog steeds! En dan zeggen ze hier dat honden in het heden leven?

Dacht het toch van niet!

Een groot verschil is met mensen dat hij niet naar de toekomst kan kijken.
En zich dus ook geen zorgen kan maken daarover.. "Oh... Morgen met ik... En daar kanik nu niet van slapen..."
Heerlijk.. Zouden mensen ook wat meer moeten doen

mensen kunnen ook niet in de toekomst kijken, die beredeneren het, uuuh morgen moet ik dit doen, of ga ik dit doen, dat is beredeneren, en geen toekomst kijken.

Ne, dan bedoel ik dat.. Ik bedoel niet dat mensen kunnen zien wat gaat komen, maar kunnen het wel voorstellen. Dat kan een hond niet.

toch wel een klein beetje....... kunnen ook honden beredeneren.....

pak de riem maar, hiep hoi, we gaan wandelen, dan denkt de hond echt niet aan even die boom, nee dat is zwemmen, in de blauwe stad, hiep hoi, dat straalt mijn hond echt uit, dus ook hun kunnen beredeneren.


en als ze dan bemerken dat er de verkeerde weg wordt ingeslagen, bijvoorbeeld naar de dierenarts, waar ze al eens een rot ervaring hebben gehad, dan bij het uitstappen is het niet meer hiephoi. ook honden vergeten dus die ervaring niet. op het moment dat de auto stopt voor de praktijd van de dierenarts, is het geen hiep hoi meer, terwijl ze nog niet eens binnen zijn.

Nog even een reactie hier op
Natuurlijk vond taat het heel leuk bij mijn broertje altijd en ik denk dat ze dat ook best wel weet .
Maar een nare ervaring en dat is weg
vergelijk het is met ons zelf je gaat elke zaterdag avond gezellig uit
Altijd naaar het zelfde op een avond gebeurd daar iets vreselijks wat bij ons ook de overhand krijgt
Maar goed wij nemen dan de beslissing we gaan daar nooit meer naar toe
Zoek wel iets anders waar het erge gezellig is
Maar dan ben je een hond die niet kan praten en je word gewoon mee genomen daar naar toe waar iets vreselijks gebeurd is en wat je dood eng vond
Hoe moet je dan reageren als hond om dat duidelijk te maken dat je het daar echt niet meer vertrouwd
Taat gaf dat heel duidelijk aan


of ga ik hier nu een beetje te ver een

Mijn eerste hond had 1 baas en dat was mijn ex. Na veel ruzie en stress is hij tot 2 keer toe weggegaan. Na de eerste keer had mijn hond daar last van, de tweede keer leek ze er klaar mee te zijn. Uiteraard was dat gissen want je weet niet of en hoe ze denken.

De dingen die geregeld moesten worden heb ik alleen en op neutraal terrein geregeld. Ik wilde niet dat mijn hond zou ruiken dat ik bijvoorbeeld bij zijn ouders was geweest. Op een gegeven moment moest ik kiezen, haar meenemen of haar niet uitlaten dus heb ik haar meegenomen. Ik kom aan op het treinstation waar we afgesproken hadden en ze loopt doodleuk zonder ook maar op te kijken langs hem. Ik had ook zo snel niet in de gaten dat hij daar zat totdat hij iets zei. Mijn hond heeft de volle lengte van de lijn gebruikt om zo ver mogelijk bij hem vandaan te gaan zitten.

Ongeveer een jaar later woonde hij toevallig in dezelfde straat als ik en kwam hij met de motor mijn hofje inrijden toen ik mijn hond uit ging laten. Zij liep altijd los en haalde echt bij alles en iedereen een knuffel. Van kinderen tot de postbode, van buren tot onderhoudsmensen. Als er iemand liep ging ze een knuffel halen. Bij hem niet, ze ging 15 meter verderop zitten wachten terwijl ze anders altijd naast me zat als ik met iemand stond te praten.

Zo gek als ze altijd op hem was geweest zo weinig moest ze nu van hem hebben. Ze was het nota bene gewend dat hij geregeld weg was en door het dolle als hij weer thuis kwam. Fysiek is haar geen haar gekrenkt, het ging puur om de stress en het weggaan als het niet ging zoals hij wilde. Deze gebeurtenis heeft me echt laten zien dat honden zo veel meer begrijpen dan wij beseffen. Dit is was duidelijk ook geen hond die loyaal bleef aan haar baas. Ze was er echt helemaal klaar mee.

Ik heb vervolgens gezorgd dat er geen stress meer was in haar leven. Helaas heeft het wel zijn sporen nagelaten. Heel soms bleef ze wel eens achter om te snuffelen of te spelen en had ik dat even niet in de gaten. Als ze me dan niet meer zag raakte ze volledig in paniek.

Ik kom aan op het treinstation waar we afgesproken hadden en ze loopt doodleuk zonder ook maar op te kijken langs hem. Ik had ook zo snel niet in de gaten dat hij daar zat totdat hij iets zei. Mijn hond heeft de volle lengte van de lijn gebruikt om zo ver mogelijk bij hem vandaan te gaan zitten.

wow, dat is duidelijke taal lijkt me

voor mij ook...voor mij weer een bewijs.

ik denk dat honden heel goed kunnen onthouden, dingen hun hele leven lang
echter...... niet zoals wij

ze herinneren het zich bij "associatie"
ik geloof er niks van dat een hond thuis ligt te bedenken dat hij/zij ooit bang was voor carbiet schieten, maar op het moment dat de situatie zich herhaald waar de angst was opgetreden.. komt de herinnering als associatie terug.

hoelang hun herinnering werkt:
wij speuren met Gorby, als Gorby kort is afgeleidt door iets (bv overstekend wild, grote groep joggers etc) en hij is erg gefocused op zijn speuren, gaat hij daarna gewoon verder, hij heeft dan onthouden welke geur hij tussen die honderden anderen moet hebben, maar duurt de afleiding wat langer of is die intenser vooral, is hij het gewoon kwijt en moeten we hem met een geurlapje van de vermiste persoon zijn herinnering terugroepen, en daar zit dus echt een wezenlijk verschil met mensen.

Honden onthouden, maar wel met een maar.... er moet een associatie zijn
en hoe sterk een hond getriggerd wordt, of hoe makkelijk, zal afhangen van de omstandigheid waarin bv de angst is opgetreden en in welke intensie.

maar ze leven in het heden, gelukkig wel, daarom kunnen honden die ongelofelijk veel akeligs hebben gezien, toch verder........ vind ik persoonlijk juist het mooie van een hond.

blijft idd veel uit het verleden hangen (bv angst)ik hoef mijn stem maar iets te verheffen (meestal tegen de kids )gaat skin als een speer in de bench liggen,helemaal inelkaar,terwijl IK haar nog nooit iets heb misdaan,nog nooit boos tegen haar ben geweest

gorby,,,,, ben het zeker met je eens. honden kunnen gelukkig verder met wat ze in het verleden hebben mee gemaakt, maar wij mensen verschillen niet zo veel van honden, mensen hebben ook vaak wat verschrikkelijks mee gemaakt, zo erg dat er vele zijn die daar nimmer meer boven op komen, en er zijn mensen die wel het verleden kunnen loslaten, en nee dat weten we wel dat honden niet zo kunnen nadenken als wij mensen, maar ik sta er pal achter dat honden niet alleen in het heden leven maar zeker ook met het verleden, en als een hond een fijn leven heeft, en een goeie baas, kan die baas er een boel aan doen om het verleden te vergeten.


toch een voorbeeld dat mensen ook vergeten, en niet meer in het verleden leven of herinneren, ik ben een van een tweeling, even offtopic, mijn zusje heeft zoveel weg gestopt. ik niet, ik vraag wel eens wat aan haar, en ze kan het zich niet meer herinneren, nare voorvallen van kind zijn, ik weet alles me te herinneren, zij niet, ze heeft het zo diep weggestopt dat zij gewoon met haar leven kan verder leven, dat kan dus ook bij de mens voorvallen.-

ik snap wat je bedoeld, maar toch voel ik het anders aan
wij denken rationeel, een hond instinctief

wij bedenken dingen vooruit, vaak op basis van het verleden
dat zie ik zelf niet terug bij de hond
die gaat gewoon weer "op pad" en wordt pas ingehaald door het verleden als die associatie er wezenlijk is

een mens kan enorm lijden voor dingen die hij vreest (vaak op basis van het verleden)
bij een hond is dat onmogelijk

herinneringen vervagen als het goed is, ligt eraan hoe diep ze er in zitten
het wegdrukken van wezenlijke gebeurtenissen is een traumatische reactie
en ook daarvan denk ik dat een hond dat niet kan opwekken, die is ontzettend puur
iets heeft indruk gemaakt (positef of negatief) of niet

beiden hebben dus een geheugen, maar voor mij werkt het wezenlijk anders
niet noodzakelijk slechter of minder, maar anders

Dat soort geheugen werkt anders dan geheugen door een teaumatische ervaring. Het verschil,is, dat een gebeurtenis die angst heeft opgeroepen, op een andere manier wordt opgeslagen. Een volgende keer dat dat zelfde gebeurt, wordt die informatie niet meer verwerkt in de preforontale cortex, hetbgebied in de hersenen dat verantwoordelijk is voor informatieverwerking en beslissingen nemen, Maar in de hersenstam die de reflexen regelt. Daarbij wordt dus het denken overgeslagen.

Als honden niet konden onthouden zouden de lessen doggydance en agility ook maar saai worden, want wat ze daar moeten 'leren'....
Maar ook Kaylee heeft midden in haar socialisatie een nare ervaring opgedaan, een klein (vreemd) kind viel op d'r en dat deed pijn - kind is pijn = kind is eng. Nou anderhalf jaar later is ze daar nog niet helemaal overheen, alles is zonneschijn tot er een vreemd kind afkomt, maar de grootste paniek is weg, het grommen, blaffen en wegkruipen is al verdwenen, nu is het afwachten of het niet afkomt en anders wegwezen. Maar ze is intussen ook al zover dat ze van bepaalde kinderen die ik ken, nu al een snoepje durft aannemen. aaien is er nog niet bij, en dat hoeft niet van me ook, maar ze is nu wel al zo dapper om te blijven staan, en af te wachten, en als ik zeg dat het goed is en het kind een snoepje laat geven, neemt ze het aan, want ze weet heel goed (en dat is ook onthouden) dat ik er voor ga zorgen dat er niemand gaat aaien...
PS, met de kinderen van mijn zus, die al ouder waren toen, had ze dat probleem dus helemaal niet, op bekende mensen is ze altijd heel gek gebleven, alleen 'nieuwe' mensen moeten effe bezinken.

Maar inderdaad is dat dus allemaal herinneren door associatie.

Ik zeg ook vaak dat een hond in het "nu" leeft. Daarmee bedoel ik wel nooit dat een hond "vergeet" en ook niet dat hij geen inschatting kan maken van wat er gebeurt als hij ergens naartoe zou lopen (wat dan toekomst zou zijn).

Met in het "nu" leven zou men kunnen zeggen, als ik "nu" volop voer in m'n bakje heb, dan is het okay, dan ben ik niet bang om honger te lijden... Maar zelfs dat is nog maar de vraag, want het instinct kan dan aanzetten om iets wat niet opgaat te begraven. En "later" herinneren ze zich dat ze in het "verleden" iets begraven hebben.

Hoe meer een baasje de hond attent maakt, verteld over "morgen"... "straks"... hoe beter zijn begrip erover kan worden.
Als een hond het woord "lopen" kent en graag loopt dan zal die zijn oren spitsen bij het woord "lopen" en dan oook onmiddellijk klaar staan om te gaan lopen. Als zijn baasje zegt : Nu niet, straks lopen" en het is al meermaals gezegd en er werd woord gehouden dan zal een hond, misschien een beetje teleurgesteld, weer rustig worden, maar mogelijk allert blijven... want weet dat het staat te gebeuren. Dat kan zelfs zo ver gaan dat een baasje zegt. "Vandaag niet : morgen lopen" en de hond de hele dag gbijna een verwachtingen meer heeft in verband met lopen, maar 's anderendaags 's ochtends vol verwachting naar zijn baasje kijkt.

Daarom vind ik het ook een beetje spijtig als er soms een hondenbaasje zonder nadenken iets zegt in de zin van :

"Moet je m'n hond eens zien dol worden als ik zeg dat we gaan lopen". Dan zegt hij het... de hond wordt supervrolijk... en vervolgens gaan ze niet lopen. Daarmee beperken ze volgens mij het begrip van de hond.

Honden leven volgens mij wil in het "nu" in die zin dat ze wanneer ze bijvoorbeeld goed gegeten hebben en fijn aan 't spelen of aan't luieren zijn niet plots droef gaan worden door gedachten als "zou ik volgend jaar nog wel genoeg eten hebben en zo'n leuk speeltje".

Tja, mensen kunnen rare dingen schrijven.

Kokkie is niet verwend en heeft zeker haar eigen wil. Maarrrrrrr hoe komt dat????????
Omdat dat dalmatiër eigen is.

GORBY...ik begrijp het goed hoe je het uitlegt.

anders, en dat is zo, mens en dier hebben geheugen en verleden , anders.