Het is zo pittig... Weten niet of we hier goed aan hebben gedaan...

We hebben onze pup nu twee weken. E hoewel hij erg lief is, vinden we het ook erg moeilijk. Ons hondje moet nog zoveel leren, nog niet helemaal zindelijk en alleen in de tuin.
We hebben twee kinderen waarvan 1 met autisme/ADHD. Zelf heb ik een stressbeperking. Het gaat eigenlijk zorgenlijk (economie) op het werk van mijn man. We hebben voor de hond gekozen voor de oudste met haar beperking. Lang over nagedacht en enorm op verheugd. Maar het valt eerlijk gezegd best tegen. We vinden het echt zwaar.
We willen hem niet zomaar wegdoen (mag eventueel naar vrienden) en we willen er voor gaan. Maar houden we dit vol? Blijft een hondje altijd net zo intensief als een jong kind of is dat alleen nu in de puppyfase? We verlangen kameraadschap en gezellig wandelen en zo maar deze periode is heel zwaar voor ons beiden.

Wordt het echt beter?

- ik schaam me alleen al dat ik zo denk, maar ik voel me niet meer mezelf en zo enorm beknot... Kan wel janken-

We zijn echt wel gek met hem hoor! Hij is echt lief maar ook zo'n rakker en dat kan ik ook leuk vinden. En als hij dan naar ons kijkt, zijn we echt vertederd... Moeilijk gewoon want we moeten er niet aan onderdoor....

2 weken..........................mss betergeweest om geen hond te nemen.

Twee weken...wat had je dan verwacht als je een pup gekozen hebt ? Ik wil je niet demotiveren maar het eerste jaar ga je hier best wat tijd moeten insteken en geduld moeten hebben. Het is best pittig een pup maar daar had je toch rekening moeten mee houden. Nu al denken aan herplaatsen is wel heel snel...Misschien is dit niet wat je wilde horen maar ik vindt het heel triest voor je pupje.Mijn hond is bijna 9 maand en nu wat kalmer, hij weet wat er van hem verwacht wordt en wat de huisregeltjes zijn maar daar hebben wij wel wat moeten voor werken.Je mag niet te vlug opgeven, geef elk lid van het gezin een taak, maak een schema wie de hond uitlaat, wie speelt met de hond enz...Ik zou zeggen, ga ervoor

Ja, het gaat echt over!
Alleen duurt dat veel langer dan 2 weken. Een pupje groeit en groeit en dan komt het in de pubertijd.
Ook een lastige tijd. Met 2 jaar zijn de meesten er wel uit.
Het kost enorm veel tijd om een hondje op te voeden, maar je krijgt er nog meer voor terug als de hond volwassen is.
Ga met het pupje op cursus, dan krijg je goede tips en je deelt verhalen met anderen.

Sterkte!

Wat voor ras heb je?
Het gaat zeker over...het is gewoon veel werk.
Ik zou zeker een cursus gaan volgen.

De eerste vier weekjes waren hier het "zwaarst" hoewel ik altijd genoten heb. Daarna is het hier echt minder geworden.

Dat gezegd hebbende, beter nu vroeg te herplaatsen dan eerst een band aan te gaan en dan alsnog te moeten herplaatsen...ook voor je kinderen.

Echt het gaat over iedereen heeft deze fase denk ik..mindere mate wel gehad zoek een goede hondenschool op

Werk veel met de hond train de hond...

Geef niet op nu ng niet niet na 2 weken

Ik denk dat jij hulp moet zoeken om jezelf in balans te krijgen. Dan kan je ook weer gewoon gaan genieten wat eigenlijk de bedoeling is van een hond hebben.

Vooral een pup, die hoeft alleen maar lekker pup te zijn, te genieten van zijn leventje en mensen die hem leuk vinden, die energie krijgen van hem, gewoon omdat ze het heerlijk vinden om voor de pup te mogen zorgen, die zich niet concentreren op het vele werk maar op de leuke dingen van de pup.

Lees dit eens door, misschien helpt het en word je weer relaxed, misschien heb je te hoge verwachtingen, zowel van de pup als van jezelf

http://kynoblog.com/artikelen/de-puppy-en-de-jonge-hond-over-opgroeien

Zeker in het begin kan het inderdaad zwaar zijn, echter ik heb zelf nog nooit spijt gehad. Zelfs nu met twee jonge honden tegelijk beleef ik er groots plezier aan. Ik vraag me af of het verstandig is om deze pup aan te houden als je er nu al, na slechts twee weken, al min of meer genoeg van hebt. Vraag je af of het de pup ten goede komt. Als jij erin gelooft dat het goed komt, dan gebeurt dat ook en moet je ervoor gaan! Bedenk ook dat je nu misschien nog niet echt een band hebt met je hondje, hij is er pas zo kort. Dit moet groeien. Ik raad jullie aan om een cursus te gaan volgen op een hondenschool!

Na regen komt zonneschijn. Als de puppytijd voorbij is (rond 5/6 maanden) heb je vaak het zwaarste gedeelte gehad. Echter dan volgt nog de puberfase die ook niet altijd even gemakkelijk is bij veel honden! Dit kan duren tot wel anderhalf jaar of bij sommige honden zelfs langer. Maar na die tijd is het volledig genieten van je hond, op een gegeven moment kan je lezen en schrijven met elkaar!

Een puppy is een hele investering (en dan bedoel ik niet financieel).
Je wil graag kameraadschap? Dat krijg je alleen door er nu heel hard aan te werken.
Een puppy opvoeden wordt wel meer zwaar onderschat. Er komt heel wat bij kijken, en je moet steeds geduldig en vriendelijk blijven en dat vraag wel es wat van een mens.
Wordt het beter? Natuurlijk wel, vooral omdat je liefde voor het diertje groeit en je hierdoor ook meer kan verdragen, want de ene pup is de andere niet: er zijn kleine lieverds maar ook echte draken, hahahaha.
Diep ademhalen! Ook relativeren! En laat je niet meetrekken in frustratie.
Misschien heb je om de verkeerde redenen een hondje gekozen, en valt het nu allemaal tegen. Maar dat neemt niet weg dat je dit diertje heel heel erg graag kan gaan zien. Gun jezelf tijd, gun de pup tijd. Straks ga je nog denken: waar heb ik me toen zorgen om gemaakt!
Eens ie zindelijk is, zal er al een hele last wegvallen, je zal zien...
Probeer je nu te focussen op de leuke of lieve dingen: als ie zachtjes knorrend ligt te slapen, gekke sprongetjes maakt in de tuin, z'n eerste blafje, enz.
Even op de tanden bijten, meid! Het wordt vast een hele lieve vriend! Maar geef 'm liefde en warmte en dan krijg je dat dubbel en dik terug!

Hier is het bij allemaal ook over gegaan,maar inderdaad pas na een tijd en dan nog effe puberen.
Gewoon zorgen dat als het druk is in jullie gezin, het hondje wel de nodige rust krijgt, om alle indrukken te verwerken, want meestal worden ze 'lastiger' en actiever in deugnieterij, als ze moe worden.
Maar als je doorzet, en je hondje 'volwassen' is en alle regels van het huis kent, loont het de tijd die jullie er nu insteken.
Maar ivm het zindelijk worden, inderdaad zorgen dat er een afspraak is om de hond buiten te laten, elke keer hij wakker wordt, gespeeld heeft en gegeten heeft, dan wordt ie het snelst zindelijk.
Geniet van jullie pup, jullie hebben er over gedacht, samen besloten er voor te gaan, dus nu elkaar steunen en doorgaan, de pup goed laten opgroeien, met veel rust en goeie afspraken, en dan hebben jullie er een prachtmaatje aan!

Als ik het zo lees, denk ik hetzelfde als Doowey. Het is denk ik wel een beetje meer dan je verwacht had. En dit is nog maar het begin. Een hond opvoeden kost bakken tijd en energie. Lukt alleen als je dat ook super leuk vindt.
Als je overweegt om de pup naar anderen te doen, doe het dan snel. Beter voor de pup, voor je kinderen, die het hondje weer moeten gaan missen, en voor je zelf. Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald.
Doe je hem niet weg, GA er dan voor. Ga naar een goede hondenschool, geniet van het hele proces van opvoeden, koop een goede dweil voor de ongelukjes en ervaar hoe ontspannend het werkt om een tevreden moe-gespeelde pup op je schoot in slaap te voelen vallen. Maar bedenk je: een hond hebben kan je niet een beetje doen.

Het geluk en plezier om zo'n klein gek puppenbeest moet de boventoon voeren over de negatieve gevoelens die je hebt van de drukte die een puppy opvoeden met zich meebrengt.
Als je dat niet voor elkaar zou krijgen, dan heb je waarschijnlijk de verkeerde keuze gemaakt, maar toch vind ik dit hier vanaf een beeldschermpje ook moeilijk te zeggen. Ik wil eigenlijk helemaal niet zulke vragen beantwoorden, dat is namelijk iets wat alleen jij kan weten.
Ik denk wel dat je een relaxte houding moet kunnen hebben om een pup op te kunnen voeden, net als bij kinderen trouwens, lach eens wat meer om de dingen die nog niet helemaal lekker gaan. Niet overal met een zwarte bril naar kijken maar met een roze.
Om de zoveel tijd moet je eens terug denken aan een tijdje daarvoor, dan zal je zien dat de dingen toch al beter gaan als een tijdje daarvoor. 10 plasjes binnen worden 5 plasjes binnen op een dag, daarna is het nog af en toe een ongelukje en opeens zijn ze helemaal zindelijk.
Ja, je gaat ervoor of niet, en dan is het inderdaad beter om zo snel mogelijk die beslissing te nemen.
Ga je ervoor? Ga inderdaad op puppycursus, lees eens een goed boek over honden.

tja....
zoals je goed over kinderen na moet denken, moet je dat ook VOOR de aanschaf van een pup doen.
Ik ben in de gelukkige positie dat ik van beiden 1 heb, en dat kost idd soms veel energie.
Helemaal gezien ik daarnaast ook al 20 jaar een eigen bedrijf run.
Mijn dochter (9jaar)ging lekker mee naar puppie curses, en we hebben allemaal veel geleerd daar.
Je band met een hond wordt alleen maar sterker, zolang jij de baas van de roedel bent.
Je moet wel zo veel mogelijk met je pup doen, zodat die alle vertrouwen in je krijgt.En jij bent nu eenmaal degene die hem/haar alles moet leren.
Na 2 weken vindt ik het nogal snel om al een definitieve beslissing te nemen.
Maar goed...doe wat het beste is voor je gezin...maar ook zeker voor je pup.
veel sterkte en succes.....

Twee weken is erg nog maar heel kort om oordelen, denk ik.
Ten eerste is de pup net weg bij moeder, broertjes/ zusjes en weg uit het thuis, de omgeving die veilig en vertrouwd was, de pup moet dus eerst wennen aan al het nieuwe in zijn leventje en dit kost even tijd, de ene pup is sneller gewend dan de ander, geef dat iig de tijd!
Daarnaast is het een pup die zeg maar blank op de wereld is gekomen, kent geen regels en commando's, dat moet allemaal door jullie aangeleerd worden.
Ook dit kost heel veel tijd, geduld maar ook respect en liefde!

Net als eerder gezegd duurt het nog even voordat de pup volwassen is!
De pup komt in de puppy puberteit, daarna spelen de hormonen op, de jonge hond groeit, komt de jonge hond in de puberteit en weet zogenaamd ineens niets meer van wat hij geleerd heeft in die maanden, dat is gelukkig een fase, dus tijdelijk, daar moet een hond ff doorheen, daarna komt er weer wat rust, komt het daadwerkelijke karakter naar boven, groeit de hond nog wat verder en wordt uiteindelijk volwassen.
Dit zal idd rond de leeftijd van 2 of 3 jaar bereikt worden!
Dus ik zal zeggen, bereid je erop voor!

Nu vind ik het behoorlijk heftig, eerlijk gezegd, dat jullie in de huidige situatie toch gekozen hebben voor een pup..
Misschien was een stabiele, volwassen hond een slimmere keuze geweest..
Al twijfel ik of ik in jullie situatie bewust had gekozen voor een hond opzich, met toch bepaalde risico's en een heel druk en hectisch gezin, wat ook niet altijd een goede uitwerking heeft op een opgroeiende hond..maar daar gaat het nu niet over!
Iedereen maakt zijn eigen keuzes!

Het is namelijk heel erg belangrijk dat een pup echt voldoende rust krijgt, (gemiddeld 18uren per dag) ook is het voor een jonge en volwassen hond heel belangrijk dat er een goede balans is tussen de mentale/ geestelijke inspanning (de hond bezig houden en samen bezig zijn om verveling> omgewenst gedrag te voorkomen) en de nodige rust (gemiddeld 15uren per dag!) maar ook de afwisseling in activiteiten!

Ook is het heel belangrijk dat je de kinderen zoveel als kan betrekt bij de pup en de opvoeding!
Leer de kinderen spelenderwijs op een goede manier om te gaan met de pup, leer ook de pup omgaan met de kinderen!
Probeer de pup te respecteren en geef de pup daarom ook bepaalde ruimte, letterlijk en figuurlijk.
Bv tijdens het eten, het kluiven van een bot/ lekkers of het zelf spelen met een speeltje, laat de pup zn gang gaan en geef de ruimte, leer de kinderen dan de pup met rust te laten!
En laat de kinderen en de pup/ hond nooit alleen, altijd alles onder toezicht!

kom op. twee weken heb je je pup, inderdaad het is een zorg, zo,n diertje, en veel zorgen, niet over een paar weken voorbij, jammer dat je het wat verkeerd hebt ingeschat.

geef niet te snel op. probeer hulp te krijgen, een hond kan veel betekenen voor je kinderen en voor jezelf. jammer dat je je niet goed hebt ingelezen, een pup vergt heel veel tijd de eerste tijd, maar echt zo lang duurt dat toch niet.

eerst zinderlijk maken, en ga op cursus, het zijn niet alleen vervelende tijden met een pup, maar zeker ook genieten van zo,n klein puppy. voor allemaal.

wat is twee weken ? niets toch, je hebt een gezin, kinderen, een partner, die wil misschien ook wel bij springen, heb je niet iemand aan wie je kan vragen je te begeleiden met je pup, zodat je weet wat je moet doen ?

kom op hoor, je schrijft, ik kan wel janken, ben je mal, probeer eens te genieten van dit pupje...en heus iedere dag gaat het beter. je vind de pup al vertederend. zorg dat je mooi naar een pupcursus gaat, daar ontmoet je anderen die in het zelfde zit als jij. gaan, en probeer het, wat is nu twee weken ?

Een puppy opvoeden en hebben is zwaar werk, iets wat vaak onderschat word..En nee dit blijft niet altijd zo, maar wel de eerste levensfase van de hond..Na de puppytijd krijg je de puberteit en pas daarna kan je zeggen dat het zo blijft hoe de hond op dat moment is. Dat duurt wel langer dan deze 2 weken die jullie pas achter de rug hebben, lijkt mij dus een hele goede zaak om te gaan denken of dit wel bij jullie past. Je kan beter nu de hond nog zo jong herplaatsen, is mijn mening.

Sterkte met de keuze.

Bij het in huis nemen van een pup mag je je verwachtingen niet te hoog stellen.

Meteen denken aan een perfecte, rustige hond en het bijbehorende gedrag...dat is een utopie.(een lassie of boomer, kortom een perfecte filmhond, dat is 'werk', en geen kant en klaar pakket.
Een hond wordt gevormd tot 'hond', door de opvoeding en de omgeving.

Neem een beetje afstand, maak je hoofd rustig, en stel je verwachtingen bij.
ga op cursus, en je zult zien dat je vertrouwen groeit. Ook de pup/hond zal steeds beter gaan passen in je gezin.
Als je leest over baasjes waarvan de hond gestorven is, dan lees ik NERGENS hehe, blij dat ik van dat werk afben.
Ik wil hiermee zeggen, dat een hond in een gezin groeit, de puptijd is bij tijden vermoeiend, maar het leven met een hond is dan ook heel boeiend.

Als je jezelf die kans geeft, (ik oordeel niet over je gezinssituatie), dan krijg je vanzelf de kans om erachter te komen hoe speciaal een hond is.(gericht op mensen en heel trouw)

Als dit allemaal niet je ding is, dan kon je(of kun je?) beter opteren voor een herplaatser met een rustig karakter.

Ik kan me er iets bij voorstellen dat de puppietijd niet voor iedereen te doen is. Je kunt ook van honden houden, maar dan in een ouder stadium. Besef wel dat je dan altijd een hond met een rugzakje hebt.(ik geef het maar mee, want dat is ook relatief)

ik wens je veel sterkte en wijsheid met je uiteindelijke beslissing.

Niet doen hoor.... tis alleen maar goed dat je eerlijk bent

Een pup is zwaar. Bij de 1 gaat het heel gemakkelijk af, bij de ander is het zwaar. Een pup is heerlijk.... tis genieten.... maar oh zo zwaar.

Je schrijft dat je een stressbeperking hebt. Weet niet precies wat dit inhoudt maar kan me hier iets bij voorstellen en kan me dan ook GOED voorstellen dat zo´n pup misschien net iets TE veel voor jullie is????

Die kameraadschap en het samen lekker relaxed wandelen, dat komt. Maar dat duurt.......

Ik snap hoe je voor een pup kunt gaan of gegaan bent. Maar.... misschien is het in jullie situatie beter om een iets ouder en een al relaxter hondje te nemen.

Ik vind het heel eerlijk van je dat je dit schrijft. Zou zeggen, denk goed na..... is het teveel voor jullie, schaam je dan niet maar zoek een goed tehuis voor de pup.

Als je er zelf aan onderdoor gaat heeft de pup er ook niets aan. Een pup moet goed begeleid worden om tot een stabiele volwassen hond te worden. Tuurlijk kan zo´n pup ook wel tegen een stootje en hoeft niet alles perfekt te zijn. Vergeet alleen niet aan je / jullie zelf te denken.

Gr. Esther

ach wat is nou 2 weken, als je hond 5 maanden is dan heb je haast al geen omkijken na.
maar wat voor een soort hond hebben jullie gedaan dan?
als ik kijk naar mijn eigen honden beiden berners x dat zijn dus echt rustige honden goed luisteren ,daarom hebben we er een pup bijgedaan omdat ze zo rustig zijn.
maar geef de moed niet op in 2 weekjes mag je nog eigelijk niks verwachten.
en denk aan je kinderen We weten allemaal dat een huisdier je gezond ,fit en bovenal gelukkig maakt.

Hoi even zonder naam,

Wij hebben sinds kort een labradoodle pup, we hebben twee kinderen een jongen en een meisje.
Onze oudste heeft autisme.
We hebben heel bewust gekozen voor een hond en hier erg lang op gewacht, en veel voorbereidingen getroffen. We werken samen met een stichting omdat onze hond wordt opgeleid tot therapiehond voor onze zoon.
Het kost inderdaad veel energie, maar blijf relaxt en geniet! Je krijgt er zo veel voor terug.
Alle energie die je er nu in steekt krijg je straks dubbel en dwars er voor terug. Probeer je hoofd niet te laten hangen en zet er als heel gezin de schouders onder, praat met elkaar hier over.
Wij volgen daarnaast ook de de gewone puppy cursus.
Lezen en je hond begrijpen is ook erg belangrijk, verdiep je in je hond.
Zorg dat je kinderen de hond begrijpen!!!
Je zou gebruik kunnen maken van picto's. Dit is wat wij thuis ook doen. Wanneer mogen je kinderen niet bij de hond komen bijvoorbeeld, wanneer gaan we wandelen, spelen, eten enzzzzz en betrek ze bij de hond door samen taken te verdelen. Het kan zo ontzettend leuk zijn.

Een paar tips:
- Toepoels nieuwe puppy wijzer: een informatief boek voor jullie om te lezen.
- Anton en Harley op stap: een erg leuk kinder boek voor kinderen om hun hond te begrijpen
- cd rom de blauwe hond: Spelende wijs op de computer spelletjes doen om te leren wat een hond
wel en niet prettig vind en wat voor gevolgen dat zou kunnen hebben.
- www.sclera.be: hier kun je gratis picto's vinden die je kan gebruiken in het alledaags leven
met de hond. Het geeft structuur voor kinderen vooral voor kids met een autistische beperking.
Maak een duidelijke dag indeling en je hebt overzicht!!! Voor jezelf de kids en gelijk voor de
opvoeding voor de puppy. Het maakt het overzichtelijker waardoor je zelf meer relaxt en
geniet! Ik hoop dat wat hebt aan mijn bericht. Omdat je aangemeld bent als gast kan ik je
helaas geen prive bericht sturen. Ik kan je als je wilt namelijk alle bijbehorende picto's
opsturen.

Ik hoop dat je je geluk vind en het vasthouden kan.

Groetjes Noelle.

Dit is ook nog een leuke leerzame site om met je kids door te nemen

https://hondenbescherming.nl/ik-heb-een-hond/

@ isha:
Jij schrijft: Nu vind ik het behoorlijk heftig, eerlijk gezegd, dat jullie in de huidige situatie toch gekozen hebben voor een pup..
Misschien was een stabiele, volwassen hond een slimmere keuze geweest..
Al twijfel ik of ik in jullie situatie bewust had gekozen voor een hond opzich, met toch bepaalde risico's en een heel druk en hectisch gezin, wat ook niet altijd een goede uitwerking heeft op een opgroeiende hond..maar daar gaat het nu niet over!
Iedereen maakt zijn eigen keuzes!


graag wil ik hier even op reageren. Juist in deze situatie nemen sommige mensen zoals even zonder naam en ik o.a zulke besluiten om wel een hond te nemen. Het is een opgave om in een gezin met kleine kinderen, en daarnaast een kind met een beperking een hond op de juiste manier op te voeden.
Het is wel iets wat een mogelijkheid is. Het kan de perfecte toevoeging voor je gezin zijn, als je hier met je gezin voor staat!

Groetjes Noelle

Tsja, het is wel makkelijk om te zeggen; wat is nou 2 weken? En jullie hebben natuurlijk helemaal gelijk mocht het hier om een volkomen stabiel persoon & gezin gaan (bedoel ik niets beledigends mee).. maar als je zelf uit balans bent of met beperking(en) te maken hebt word datzelfde puppy opvoeden wel 10x zwaarder. Ik heb zelf (lichte) Asperger en weet inmiddels dat ik gewoon geen puppenmens ben, het 'onverwachte' wat bij een pup hoort, ik die alles perfect wil doen en het liefst volgens schema, dan schiet ik helemaal in de stress als het niet zo gaat als dat ik in gedachten had. Zo erg dat ik ook niet normaal meer kan functioneren.

Misschien is dit wat jullie ook ondervinden.. en ja, je kan door die periode heen komen als je weet hoe je dat kunt aanpassen en hoe je balans in jezelf/je gezin kunt vinden. Persoonlijk denk ik dat in jullie situatie een volwassen hond echt de beste keuze is. Maar ja, daar heb je nu weinig aan..

Wij kunnen natuurlijk makkelijk praten vanaf de zijlijn. Maar evt. herplaatsing bij vrienden zou ik niet uitsluiten als ik jullie was.. misschien wel het beste voor alle partijen.

Veel succes

Tja...........
Nee, nee, nee..ik zal verder niet oordelen, daar zijn jullie waarschijnlijk ook al uit dat het mischien nietzo...Euhmm


Nouja.
Hoe je het ook wend of keert..
De pup is nu nog in de pup/baby fase...zometeen is hij in de pupperfase, en dat word meestal niet minder met het gedrag..
Een pup past zich over het algemeen nog goed op een nieuwe situatie aan..de patronen, de mensen , de omgeving..alles is nieuw..
Bij een andere baas is dat ook nieuw...alles nieuw..
Wacht je tot zeg effe 4 of 5 maanden, heeft de pup zich al aangepast aan de omgeving, jullie, het huis..

Mocht je het nu al niet meer zien zitten, en je weet iemand die goed voor de pup kan zorgen , en deze ook graag wil hebben.(dus niet uit medenlijden of om jullie even te helpen)
Nee, deze mensenwillen echt heel graag de pup hebben.??
Plaats hem naar die mensen.
De pup zal er nu nog het minste last van hebben..

Succes met de beslissing

Jullie hebben al een eventueel herpaatsgezin gevonden. Misschien een idee om de pup één dag per week daar te laten logeren ? Dat ontlast jullie even en misschien vinden zij het wel heel leuk om te helpen met de opvoeding. Ik denk namelijk dat een hond een waardevolle aanvulling kan zijn in jullie gezin.

Het wordt elke dag een heel klein beetje beter maar jullie hebben echt nog 1,5 tot 2 jaar voor de boeg waarin je heel hard moet werken aan en met je hond. Sterkte met het nemen van een beslissing.

Jazeker wordt het beter. Je leert je pup kennen en begeleiden. De gebruiksaanwijzing komt later en moet je gaan opzoeken.

Kun je aangeven wat je overdag met je pup doet? Hoeveel wandel je? Maak je je pup ook geestelijk moe? Hoeveel rust krijgt je pup? En waar slaapt de pup?

Dit zijn zomaar een paar vragen die mij opkomen. Bij mijn cursisten loopt soms ook het stoom uit de oren en dan hoor ik wat ze allemaal doen met de pup en dat is dan teveel. We stellen dan de eisen bij en het dagprogramma bij en dan krijgt iedereen meer rust. Er kwam hier ook een keer een stel met een 12-weeke oude stabij pup. Ze wilden haar terug doen naar de fokker maar na overleg kwamen we uit dat de pup te weinig rust kreeg. Die week daarop kwamen ze weer en de pup was al veel rustiger.

Wil je ook op een puppycursus? En in welke provincie woon je? Misschien kunnen we 1 aanbevelen.

Dan heb je jezelf misschien toch niet zo goed ingelezen als dat je dacht... niet lullig bedoelt maar als je al nauwelijks tegen stress kan... en een kindje hebt wat autistisch is en ADHD heeft.. een pup is veel werk... daar verkijken veel mensen zich op..

Ook bij ons was het veel werk... daar wij 2 jonge honden hadden.. ik weet daar kiezen we zelf voor, en het was even zwaar, maar ik zou het zo overdoen Als ik zo naar mijn meiden kijk... ik zou letterlijk gek worden als ik er 1 van zou moeten missen..!

Ik vraag me af.. als je hier nu al over begint, als je pupje nog maar 2 weken
bij jullie is... is het dan wel verstandig om hier verder mee te gaan...Ik snap dat niemand wilt 'falen' in de opvoeding van zijn of haar pup... maar het is op dit moment ook niet eerlijk naar je pup toe als hij voor 'last' aangezien wordt.... een pup verdient liefde! en is dan beter op zijn plek bij iemand die hem liefdevol opvoedt, waar bij de opvoeding niks te veel is in feite..

Komt misschien hard over... maar ik weet dat meerdere mensen er zo over denken, dus ben ik niet de enige...

Veel sterkte met je keuze..

De mensen die heftig reageren en zeggen dat we het niet goed hebben overzien en zeggen wat nu twee weken zijn; die begrijp ik ook volkomen. Dat is ook wel zo, maar dat ik dit moeilijk vind zeg ik niet om me aan te stellen. We hebben hier goed over nagedacht. Maar ja... niet goed genoeg. We hadden inderdaad veel beter moeten inlezen wat het inhoudt om een pup op te voeden. Het spijt mij/ons net zoveel dat dit anders loopt dan jullie. Aan harde opmerkingen heb ik dan ook niets. We hebben met enorm veel liefde in ons hart voor de pup gekozen en die liefde voelen we ook echt voor hem!
We hebben ook met heel veel liefde in ons hart dit gedaan voor onze dochter. Je leest altijd dat het zo goed is om een kind met ASS ook een hondje te laten hebben. En ja, dat was voor ons ook heel belangrijk in de keuze.
De mensen hier die zo lief en begripvol hebben gereageerd en zelf ook weten wat het inhoudt om een gezin te hebben met beperkingen, begrepen ons wel. Ja, voor ons is twee weken heel wat meer dan voor iemand anders. Is dat erg? Soms wel! Voor jullie maar ook voor ons!
Hoewel wij het zo graag anders wilden zien en dit allemaal met de beste bedoelingen hebben gedaan en echt ook heel veel liefde en energie, geduld en vreugde in dit lieve beestje hebben gestoken; we gaan het niet redden. En dat voelt echt niet fijn! Dat voelt als een miskraam, maakt dat ik me rot voel ook naar de pup toe. Dat doet me enorm veel pijn in mijn hart.
Daarom hebben we ook mede door jullie berichten, besloten dat het toch beter is als ons lieve beestje naar onze lieve vrienden gaat. Vrienden die niet om ons te helpen voor ons puppy kiezen maar ook omdat ze vanaf het begin al gek met hem zijn (geloof me dat wij dat ook zijn hoor!). Mijn vriendin die haar ogen oplichten als ze dit beestje ziet. Ze hebben zelf geen kinderen en echt alle tijd en liefde willen en kunnen investeren in deit beestje. Ze wonen dichtbij en zo kunnen we er toch nog veel van meemaken.
Een beslissing waardoor ik niet goed heb kunnen slapen en huilend door het huis loop. Maar ook een beslissing die we ook voor dit hondje maken. Hij heeft ook onverdeelde aandacht en liefde nodig en we willen ook het beste voor hem! Dat staat net zo goed voorop!

Maar toch voelt het als een aderlating en doet het heel veel pijn...