Het is zo pittig... Weten niet of we hier goed aan hebben gedaan...

Het wordt echt beter! De band met de pup gaat ook steeds sterker worden zodat je er ook beter tegen kan. Gun het gewoon even wat tijd.
In jullie situatie was een volwassen hond misschien beter geweest. Maar goed, ik ben er indertijd ook van geschrokken hoe veel werk en aandacht een pup vraagt.
Echt, mijn man en ik waren de eerste weken doodop
Probeer je erdoorheen te slaan en ga op cursus (postieve training, zonder slipketting).
Dat versterkt je band en ze kunnen je er helpen met allerlei probleempjes.

je hebt een goeie keuze gemaakt, niets mis mee, de hond zie je dikwijls nog , hij is straks immers bij je vriendin, zo kan je ook je kinderen mee laten genieten van deze hond.

nimmer leuk om een hond weg te moeten doen, maar een goeie en juiste beslissing, de hond is nog jong en plaatsen bij je vriendin, kan niet mooier.

je hebt het geprobeerd, wie weet vele jaren later als de kinderen wat groter zijn en hun eigen weg kunnen maken, wie weet.

Net zoals een kindje rust regelmaat en reinheid nodig heeft, heeft een puppy dat ook.
ten eerste denk ik dat de pup jouw/jullie onrust en twijfel voelt en daardoor misschien drukker
en onrustiger is als anders.
Ten tweede is een pup gewoon druk, maar door hem verplichte rusttijden te geven, speeltijden
en korte (5 min regel) wandelingen denk ik dat er ook rust in het puppekindje komt.


edit ik lees net dat de pup naar je vriendin gaat.
respect voor de beslissing,
en sterkte verder

ik lees dat de pup naar jullie vriendin gaat en ik denk dat dit een goede beslissing is voor de rust in huis. Ik werk zelf met kinderen met gedragsproblemen en weet uit ervaring dat hoe vaak je ook iets zegt, het toch soms niet te doen is voor de kinderen (hond met rust laten e.d.)

Ik moet eerlijk zeggen dat we al eerder een hond hebben gehad, maar dat toen we boris eenmaal hadden ik hem ook regelmatig achter het behang wilde plakken en ik het gevoel had dat ik mijn hele leven voor hem opzij moest zetten pfff ik vond dat ook een hele pittige tijd hoor! tuurlijk is zo'n lief snoetje schattig, maar hij was de hele dag bezig met dingen van de grond rapen en noem maar op. Dat zindelijk maken was piece of cake...de rest vond ik veel moeilijker

ik denk dat wanneer jullie er nu al doorheen zitten het de beste keuze is om hem naar jullie vrienden te doen. Ik merk bij Boris dat er nu pas ( na een jaar) wat meer rust is gekomen en ik een keer rustig op de bank kan liggen, zonder dat hij meteen ondeugd uitvreet. Dit is voor elke hond anders, maar toch een jaar is best lang

je hoeft je niet te schamen dat het toch wat tegenvalt. Ik had dit in het begin net zo goed, ik kan nu juist veel meer van hem genieten. Ik wist voor onszelf dat er betere tijden zouden komen, maar als je het niet tot die tijd kan trekken, dan beter deze beslissing...

heel veel sterkte ermee

@ de TS

de eertze weken zijn het moeilijkst?
Maar nadat jumlie gewend zijn aan de pup e viva versa gaat dat heel wate beter.

EN eenmaal de zindelijkheidstraing in orde is, gaat het met grote stappen vooruit!

denk gewoon in etappes die je moet doornemen?

Vb
1hond in huis 'af' leren
2. Terwijl je hem ook zindelijk maakt.
En dan wacht he met al de rest tot hij dit kan
en dan maar je iets nieuws bvb:
2. Zit leren
en 3. Aan de leiband leren lopen

uiteraard moet je af en toe nogde vorige stappen herhalen he

zo heb jij overzicht en lijkt het niet allsof allesop je afkom!

groetjed

Ik vind dat je een goede beslissing hebt genomen hoor. Er zal een grote last van je schouders vallen, ook al was dit alles Niet de bedoeling geweest. Maar als je vriendin je pup mee neemt als ze langs komt of je pas eens een keer op, ook leuk voor de kids. Dan zal je merken dat dit beter gaat hoor. Ik begrijp je tranen, want tis allemaal zo dubbel hé....

Ik denk dat je hier ook het beste aan doet..
We hebben hier al genoeg ellende verhalen van honden die vervelend gedrag hebben ontwikkeld , enkel zijn die dan een jaar ..
En ik blijf van mening dat het voor een hond van tussen de 6 en 18 maanden een ellende is om weer nieuwe baasjes, nieuwe regels te accepteren als ze probleemgedrag veroorzaken.
Dus kan alleen maar zeggen..
Moedig dat jullie in de spiegel durven te kijken..
En niet aan blijven modderen in het belang van de pup.

En zoals gezegt, je kan mischien altijd nog eens een weekendje oppassen.
Mischien voor de nieuwe baasjes ook een veilig idee dat ze een geweldig adres hebben waar ze hun hond eens kunnen laten logeren..

Nogmaals..
Een moedige beslissing in het belang van de pup.

Natuurlijk voelt het niet fijn...., maar ik neem mijn petje af voor dit moedige besluit.
Niet alleen in het belang van de pup..., maar absoluut ook in het belang van jou en je gezin.

Dit komt wel goed, pup is lekker dicht bij, bij een goede bekende en je kan staks lekker op gaan passen of langs gaan als jullie er aan toe zijn...., een betere situatie voor alle parijen

Veel sterkte, een moeilijke beslissing, ik denk wel de juiste!

Hallo 'even zonder naam', hartstikke knap en goed van je dat je hier je hart lucht !!!
Ik weet (helaas uit dezelfde ervaring) dat je de juiste keuze hebt gemaakt en weet ook hoeveel verdriet dat kost ...
Heel veel sterkte en je weet nooit wat de toekomst brengt ...

Onze antwoorden hebben elkaar gekruist denk ik. Ik lees nu dat je je pup gaat herplaatsen.
Het is pijnlijk maar geen schande hoor.
Zat vanmorgen tussen de asielhonden te kijken en zie ik daar een Labradorteef van 8 jaar dat nooit buiten haar kot in de tuin geweest is. Zo'n zielige verwaarloosde blik...
Moet er al heel de dag aan denken.
Nou, DAT is pas zielig en een regelrechte schande als je een hond zo behandeld.

Veel sterkte verder.

@ even zonder naam, goede beslissing
goed dat jullie er snel zijn achtergekomen dat het te zwaar is en je hebt onmiddellijk mensen die kunnen overnemen, dus dat valt allemaal nog mee
sterkte!

Goed van jullie dat jullie dit besluit hebben genomen al zal het heel erg moeilijk zijn.
Fijn dat de pup in de buurt blijft en een goed huis krijgt.
Misschien is het in de toekomst voor jullie toch nog mogelijk wel een hondje te nemen, als de kinderen wat groter zijn en jij jezelf ook wat beter voelt.
Je weet dan waar je aan begint, maar als je wat meer tijd hebt en de situatie wat stabieler is, en je kiest wel weer voor een pup , dan zul je erachter komen welke waardevolle invulling zo`n dier kan geven aan je dagelijks bestaan. Nu is gewoon nog niet de goede tijd geweest voor jullie.

Ik wens jullie heel veel sterkte toe


Ciska en Douwe

Diep respect voor jou, niemand wil graag toegeven dat het niet gaat.Je kiest duidelijk voor het welzijn van je hondje.Heel veel sterkte toegewenst en misschien kan je je vriendin vragen om ook op HP te komen.Er zijn hier zoveel mensen die tips en ervaringen kunnen delen.

Veel sterkte!

Ik lees dat je inmiddels al de beslissing hebt genomen, dat zal niet makkelijk zijn, heb er wel respect voor.

Ik had nog willen schrijven dat ik vorig jaar, met een hieperdepiep herplaatser als 1e hond, het in de eerste weken regelmatig niet zag zitten.
Ik had geen ervaring met een eigen hond, maar mijn man wel, maar dit was wel even andere koek.
De dierenarts zei, je hebt een pup van een jaar en 30 kg.
Vanaf het moment dat we op cursus gingen, en ik handvaten kreeg wat ik moest doen in bepaalde situaties, overzag ik het weer.

Ik snap dat het totaalplaatje van persoonlijke omstandigheden ervoor zorgt dat het nu niet werkt, maar wellicht in de toekomst?

Sterkte in ieder geval!

Moedige, maar ik denk ook inderdaad de juiste beslissing..

In ieder geval een grote opluchting dat hij dicht bij huis blijft en jullie hem/haar regelmatig kunnen zien! Zo hoef je niet 'helemaal' afscheid te nemen..

Tuurlijk... het doet pijn! Dat is logisch, ik kan uit je verhaal opmaken dat jullie wel veel om de pup geven, maar dat het toch te veel is... en als je dan nog minimaal 1,5 jaar zo door moet gaan.. dan kun je beter nu de beslissing nemen, dan door te blijven modderen en na een paar maanden toch zeggen dat je afscheid moet gaan nemen.. sowieso hebben jullie dan ook een band met de pup, en moet hij weer aan heel andere dingen leren wennen..

Heel Veel Sterkte Alsnog!

Hoe leuk het ook is, hoe graag je je hond ook ziet, zwaar is het inderdaad.
Het hangt ook af van de ene pup bij de andere: onze eerste 2 honden waren als pup een heel stuk makkelijker. Doby is een hele grappige hond, maar ook een eigenwijze rakker die het liefst overal zijn tanden inzet, alles als speelgoed beschouwd en vaak niet van ophouden weet.
En het grootste gedeelte van de dag elk half uur ermee naar buiten moeten, 's nachts daarvoor speciaal opstaan, dat begint door te wegen.

Maar wees getroost: Doby is nu 12 weken (2 weken ouder dan die van jullie?) en dat is al een heel verschil. Het zijn vooral die eerste 2 weken.
Vannacht hoefde ik er voor de eerste keer pas om 7u uit (na telkens midden in de nacht hem buiten gelaten te hebben), sinds een paar dagen mag er al eens wat meer tijd tussen al die plasstops zitten en het laatste ongelukje is al zeker een week geleden.
En hij laat het meubilair, de snoeren en de tapijten nu netjes met rust.

Is er overdag altijd iemand thuis bij jullie? En kunnen jullie de pup in de tuin laten om te plassen of moet je (zoals ik) zelf altijd meegaan omdat het langs de straat is?
En waar loop je het meest tegenaan?
Is het jullie eerste hond?

Het blijft echt niet altijd zo intensief. Zeker niet als je graag wandelt. Een hond die dagelijks zijn wandelingetjes krijgt, is in huis meestal lekker rustig. En elke hond wil maar al te graag in een gezin terecht komen waar men graag wandelt.

Oh sorry: ik lees nu pas je laatste bericht. Zijn jullie wel zeker van jullie beslissing?

Toen ik het erg moeilijk had met het gedrag van mijn paard, heb ik ook een heleboel harde en ontzettend pijnlijke woorden te slikken gekregen. Veel meer negatieve reacties dan begripvolle. Waardoor ook ik uiteindelijk besloot dat ik haar maar beter kon verkopen.

Ik heb de topic afgesloten en verder gemaild met die paar mensen van wie ik begripvolle en helpende reacties heb gekregen. Daardoor kon ik terug met goede moed aan de slag met mijn paard. Ik kreeg goede tips en vond een goede gedragstherapeute. En nu gaat het dus een heel stuk beter met dat paard en ben ik blij dat ze er nog is. Jouw hond is nog zo jong, een gedragstherapeute zul je heus niet nodig hebben. Met de juiste tips voor de specifieke problemen waar je tegen aan loopt, zul je al een heel eind komen.
En soms doet het al wonderen om gewoon eens van anderen te horen dat zij het ook zwaar vinden.

Een pup is zwaar en tijdrovend, hoe leuk ze ook zijn, maar dat blijft heus niet zo. Wat wel blijft, is het leuke. Dat leuke wordt er zelfs alleen maar leuker op.

Ik vind het heel mooi dat jullie speciaal voor jullie dochter een hondje in huis hebben genomen. De dochter van onze buren is meervoudig gehandicapt en och, wat mooi om haar te zien schateren om het speelse gedoe van de honden.

En nee, het is echt niet omdat je het moeilijk hebt met bepaalde aspecten/gedragingen van je pup en pups in het algemeen, dat je daarom je hond minder graag ziet of helemaal geen hond verdient.

Als ik je iets mag aanraden: maak een profiel aan, dan kun je persoonlijke mailtjes uitwisselen.

tuurlijk doet het zeer, maar zeker in een gezin dat al extra zorg nodig heeft is het opvoeden van een pup heel erg moeilijk en vergt heel erg veel inspanning.
Ik denk ook niet dan je hebt kunnen voorzien wat voor stress dit met zich mee kon nemen, en al zeker niet als je nog nooit een pup hebt gehad en ook niet na veel ingelezen te hebben...
Je hebt een dapper maar juist besluit gemaakt, nu even een stapje terug doen en tijd nemen om je gezin weer op de rit te krijgen..

Wellicht kunnen jij en je kids van een afstandje toch mee genieten van de pup nu deze bij je vriendin woont.
Ik ben wel nog heel benieuwd welk ras de pup is.

Even zonder naam, ik heb het topic gelezen en vind dat je een wijs besluit hebt genomen.
Een jonge hond opvoeden gaat bij de één makkelijker als bij de ander.Hangt het ook nog veel van het ras af maar
je bent er dagelijks mee bezig en het vergt veel geduld en doorzettingsvermogen.En ben je door de puppy tijd heen komt de pubertijd er weer aan.Zoals al eerder opgemerkt je hond is pas helemaal stabiel met een jaar of twee.En al wordt het steeds beter in die twee jaar je hebt er wel je handen aan vol.
Heel jammer en triest voor jullie maar ik denk dat de pup bij je vrienden een geweldig leven gaat krijgen, en dat is ook heel belangrijk.Beter nu dan dat je nog een poos doortobt.

Ondanks dat het (moeilijke) besluit al is genomen wil ik nog wel even reageren.

" Ik had nog willen schrijven dat ik vorig jaar, met een hieperdepiep herplaatser als 1e hond, het in de eerste weken regelmatig niet zag zitten.
Ik had geen ervaring met een eigen hond "

s@nt@

@ts, je beslissing is moedig, want zwaar...(er speelt zoveel mee, ik kan het me goed voorstellen)
Om over iemand te oordelen, daar doe ik niet aan mee, daar heb je niks aan.
Voor je pup is dit ook prima.
Als ik het goed formuleer (correct me if I'm wrong)

Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedraaid.

En hij verdwijnt niet echt uit jullie leven...zo zul je de pup ook nog zien opgroeien.

@even zonder naam
Ik zou nog even wachten met de pup weg doen. Maak je geen zorgen, waar jij mee zit gebeurt heel vaak en gebeurt meestal als mensen niet precies weten hoe ze met de pup moeten omgaan. Zelfs mensen die al meer pups hebben gehad. In iedere puppycursus zitten meerdere mensen met dit probleem. Wat vrijwel altijd goed werkt is precies vertellen wat ze in bepaalde situaties moeten doen in exacte handelingen. Dat klinkt heel plastisch, maar geeft toch voor veel mensen houvast. Ik zou je dan ook willen adviseren om een priveles te nemen bij een gedragstherapeut. Die kan je daar zeker mee helpen en dan zul je zien dat het heel snel beter wordt.

Nou ik vind het belachelijk om na twee weken je pup te herplaatsen.
Natuurlijk is een pup de eerste weken, maanden vermoeiend.
Kom op zeg, je kind laat je toch ook niet adopteren na slapeloze nachten, uitputting en vermoeidheid.
Dieren zijn gebruik voorwerpen die je als het even tegenzit aan de kant zet.