Honden meenemen in de dood...

Ik begrijp je Landseer. Ik begrijp alleen niet zo goed waarom je mij qoute en die reactie plaatst? Ik spreek namelijk helemaal niet over 'het me voor kunnen stellen'?

Ik zou het niet eens kunnen.

Maar wat de man op het spoor doet met de honden ind ik vreselijk.

Als ik eerlijk ben zou ik niet weten wat ik dan zou doen en ik denk dat jullie dat ook allemaal niet weten. Als je zelfmoord wil plegen, dan ben je geestelijk zo ver, dat je dat soort dingen ook niet allemaal meer goed kan overzien!

Uit ervaring kan ik zeggen dat ik door mijn hond nog leef.

Van alle opties vond ik het gas opendraaien de beste. Het doet geen pijn en hoog slagingspercentage. Wat me tegen heeft gehouden is dat ik dan mijn hond mee zou nemen. Dat kon ik niet.

Deze tijd ligt gelukkig alweer heel lang achter me. Wel word ik nog altijd heel boos als mensen die dood willen daar andere mensen mee traumatiseren. Zelfmoord pleeg je niet in een opwelling, daar gaat heel veel nadenken aan vooraf. Mensen die willens en wetens andere mensen traumatiseren zijn/waren egoïstische mensen.

Wow...

Pffff, vind ik helemaal geen leuke topic, hoor.

Vergeet niet dat er waarschijnlijk veel mensen hier op het forum met psychische problemen kampen en die dit soort berichten niet willen lezen. Er moet over alle onderwerpen i.v.m. honden kunnen gepraat worden, maar laat het dan ook over de dieren gaan. Dit neigt teveel naar een discussie over "zelfmoord, depressies" en dergelijke. Je kan iemands dag of meer overhoop halen door hier zo diep op een heel gevoelig onderwerp in te gaan. Niet dat ik hier niet wil over praten, maar ik vind dit forum echt de plaats niet voor deze zaken.

Sommigen zullen misschien denken dat ik overdrijf, maar deze problematiek is te serieus om tussen "soep en patatten" te bespreken.

Ik ben toen ik 11 jaar was een klasgenootje verloren toen ik in de eerste zat. Hij was 13 jaar en was voor de trein gaan zitten..

Een tijd terug ben ik mijn rij-instructeur verloren, ik weet nog heel goed dat ik hem blij op wilde bellen toen ik mijn theorie gehaald had (ik mocht gelijk af gaan rijden), maar dat zijn telefoon uitstond.. Ik belde naar de rijschool en zij vertelden mij dat hij zelfmoord gepleegd had (opgehangen).

Ook heeft mijn moeder enkele jaren geleden een goede vriend verloren (die had zichzelf expres doodgereden met de motor).

De oudste broer van mijn moeder (een oom van mij, schizofrenisch), stond op het dak op het punt te springen en is er door mijn moeder net op tijd van af gepraat. Na behandeling heeft hij geen neigingen meer gehad.

Je zag het niet aankomen bij deze mensen.. Ze hielden hun gedachtes erg goed verborgen en kwamen altijd positief/gelukkig over..

Wel denk ik dat ze er lang over nagedacht hebben en het uitgestippeld hebben. Dus denk inderdaad niet dat, indien zij honden gehad zouden hebben, ze de honden zomaar in huis achter gelaten zouden hebben.

Ik zou het zelf niet kunnen/durven, en vind het ook nergens voor nodig om te doen.
Toch kan ik me goed voorstellen dat mensen het daadwerkelijk doen wanneer zij het gevoel hebben dat alles mis gaat/zij iedereen verloren hebben.. Ik heb er dan ook niks op tegen, net als euthanasie.. Als het beter voor hen is, dan is dat zo. Geen mens behalve de persoon zelf die daarover kan beslissen.

Is inderdaad zeer beladen materie...
Staat ook heel ver van geloof, omdat je dan toch al zo ver bent dat je denkt dat niks je meer kan helpen...

Over het feit of je je honden dat zou aandoen...ik denk dat de persoon die er een einde aan wil maken al zo'n negatief gevoel heeft over wat de omgeving van hem vindt(en over zichzelf), en dat hij gemist kan worden, en dat hij iedereen toch maar tot last is, dus ook zijn honden(zijn de omgeving ook tot last)...

Het gaat niet om een hereniging in het hiernamaals, maar om er allemaal samen vanaf te zijn, en dus zeker niemand te belasten met de zorg voor de honden.

Maar zoals al eerder gezegd...niet zo'n prettige materie op HP in het openbaar forum...(als de discussie uiteindelijk uitdraait over de meningen over zelfdoding in het algemeen)

Ik denk er vaak aan maar IK heb gekozen voor mijn hond! Hij heeft het recht te mogen leven tot hij sterft, ik heb niet het recht zijn leven te mogen nemen.
Omdat ik voor mijn hond heb gekozen zie ik het als een plicht te blijven leven voor hem, hij heeft mij nodig en hij zal me missen als ik er niet meer zou zijn.
Zou erg wreed zijn om mijn lieve goede vriend dat aan te doen, vaak trekt hij me door de moeilijke periode heen.

Het leven kan mooi zijn, het leven kan zwaar zijn en soms te zwaar en dan is de verleiding er een eind aan te maken groot. Maar het verdriet en onbegrip dat je achterlaat en vooral de vriendschap van een hond....nee dat doe ik hem niet aan!
Door voor mijn hond te kiezen, door hem in mijn leven te halen heb ik mijzelf VERPLICHT om voor hem te zorgen!
In goede en slechte tijden.

Groet JanWillem & Juno

ten eerste ik doe niet zo aan zelfmoord, vind het een beetje gestoord.

maar als je zelf dood wil gaan, waarom neem je andermans leven mee die gewoon door willen leven :s

Meis, dit soort dingen kan je nooit van te voren zeggen. Soms kunnen in het leven dingen zo'n wending nemen die je de verkeerde kant optrekken en als je op zo'n moment niet goed in je vel zit of al depri bent, dan kom je makkelijker in een neerwaartse spiraal terecht. Hoe dieper je weg zakt, des te moeilijker het is om eruit te krabbelen.

Voor sommige mensen is zelfdoding de enige uitweg die mensen nog zien en denken daarbij niet na wie ze er allemaal mee pijn doen!

Ik kende iemand die zelfmoord heeft gepleegd omdat zijn hond op sterven lag.
Het beestje is aan kanker gestorven in de armen van zijn baasje.
Vlak daarna heeft het baasje zich van het leven beroofd omdat hij niet zonder zijn hond verder wilde leven.
Het beestje was zijn alles en het enige wat hij nog had in zijn leven.

Ik hoop dat dit persoon hulp krijgt bij zijn problemen.

ahh dat is echt zo zielig en jammer dat het zo gaat soms

Ik kan er eerlijk gezegd wel inkomen dat iemand zoiets doet, of ik het goedkeur is iets anders, maar ik kan me voorstellen dat iemand in zo'n uitzichtloze situatie komt voor zichzelf, dat ze dat als enige uitweg zien en denkt dat de hond ook beter af is dood ...

Bij mij is mijn hond ooit mijn enige reden geweest om in leven te blijven (die periode is gelukkig al lang achter de rug), maar als iemand die vreugde niet kan vinden, en die persoon vindt geen hulp op een andere manier, denk ik dat het idd zover kan komen dat iemand tot zoiets in staat is, hoe erg het ook klinkt.

Ja ik kan het me wel voorstellen dat mensen zelfmoord plegen omdat ik weet hoe je jezelf kunt voelen in de meest zware depressies.
En juist met zulke ziektes laten veel mensen je ook nog eens vallen, want tja...wie zit er nu te wachten op een depressieve vriend(in).
Helaas heb ik er zelf ervaring mee maar mijn dieren mee nemen, dat nooit!!!

Ik schat mezelf niet in als iemand die zelfmoord zou plegen, niks of niemand is me dat waard!!!Als ik het wel zou besluiten vind ik niet dat ik mijn honden of wie dan ook mee de dood in mag nemen!!!Dan regel ik eerder voor allevier van tevoren een ander baasje, maar meenemen nee nooit!!

Een zware depressie OVERKOMT je, dat wordt je niet aangedaan door iets of iemand. Het wordt veroorzaakt door een verstoring van de neurotransmitters in je hersenen. Veel mensen komen hier weer bovenop door medicatie, steun van de omgeving, praten enz. Soms helpt de medicatie niet en laten de mensen in je omgeving je vallen. Om tegenwoordig naar een psychiater of psycholoog te mogen moet je 200 euro Eigen Bijdrage betalen. De eerste 220 euro (volgend jaar 350 euro) aan medicatie moet je zelf betalen, het zogenaamde Eigen Risico. Stel dat je dat niet hebt ? Of je schaamt je om psychische hulp te zoeken ? Dan sta je er echt helemaal alleen voor.

Dan maar ........... zelfmoord.??

ik zou niet eens aan zelfmoord denken!
& ik zou niet zonder mijn honden kunnen..
dus ik blijf leven!!

maar als ik zo *raar* zou denken als die man.
had ik me honden er niet in meegenomen!
dat verdienen ze dan niet.

Ik zou het me voor kunnen stellen ja. Misschien gaat het al heel lang niet goed, ben je je baan er door verloren. Inkomensverlies van 25 % terwijl je vaste lasten gewoon doorgaan en alles steeds duurder wordt. Als je je dan eindelijk over de schaamte heen weet te zetten en hulp zoekt krijg je na een paar maanden een rekening van 420 euro. Of die even binnen 7 dagen wilt betalen. Zulke bedragen kunnen halve maandinkomens zijn. Dat dat de laatste druppel is waardoor de emmer overloopt kan ik me voorstellen.

De eerste wanhoops zelfmoorden zijn al gepleegd dank zei de nieuwe wet en ik ben bang dat er nog meer komen

volgens mij kun je dan beter eerst een psych raadplegen, ik snap eigenlijk uberhaupt niet hoe je op dit topic bent gekomen eigenlijk.
hoe kun je nu een vraag stellen aan mensen die daar ogenschijnlijk totaal niet mee bezig zijn met deze gedachte.
tenzij er bij jezelf niet helemaal goed zit en je teveel tijd hebt om na te denken over dit soort gevallen.
vindt het nogal een raar onderwerp. sorry

Op zich is het geen raar onderwerp zeker omdat in dit geval degene die zelfmoord wil plegen zijn honden mee de dood in wil nemen.Maar goed als iemand zover is gekomen om de dood op te zoeken dan is daar al veel aan vooraf gegaan.Altijd moeilijk waarom en hoe iemand daar toe komt.In en in triest.

Dat weet ik dondersgoed, 16 jaar geleden heb ik zo een zwart gat inmijn leven gehad, vandaar ook dat ik zeg niks of niemand is mij dat waard.Ik ben er boven op gekomen en snap echt 100% wat je wil zeggen. Mijn partner heeft een stoornis waar ik niet verder op in wil gaan,waardoor hij te maken heeft met depressies, de wereld is dan letterlijk zwart!! en weet maar al tegoed dat het je overkomt, in zijn geval hij is ermee geboren. Ben al heel blij dat hij er tegen mij open over is als het weer zover is, en weet dat hij wat dan ook nooit onze honden mee zal nemen als zijn leven niet meer draaglijk is.

Jaren terug had ik ook last van depressifitijt werd door de buren letterlijk mijn huis uitgepest, op een gegeven moment zag ik het niet meer zitten heb de honden boxer en drie teckels in huis gelaten touwtje door de brievenbus gedaan zodat ze de deur niet hoefden in te trappen en naar de haven gelopen was van plan tussen de wal en een schip te springen . toch wel angstig blijven wachten en plots stonden mijn honden daar de boxer had de deur open gemaakt wat was ik toen blij ben naar huis gegaan de riemen gepakt en naar het politie bureau gelopen , daar in huilen uitgebarsten en toen ik wat rustig was alles verteld. ze hebben mij goed opgevangen gezorgd voor een andere woning en hulp met de verhuizing ja de honden leven niet meer maar ben ze nog steeds dankbaar zij hebben mij gered weet niet of ik echt had gesprongen maar was toen echt teneinde raad, nee last van depressies heb ik nooit meer gehad , ben stik gelukkig met mijn leven en natuurlijk met mijn hond en kat zou niet zonder hond kunnen oke de meeste overleef je maar dan neem ik weer een ander hondje wetende dat het overleden dier in mijn hart voort leeft . het leven is mooi zelfs met pijn die ik dagelijks heb zeker met mijn Lobke groeten Hein.

Als ik het doe gaan ze terug naar hun beide fokkers.
Dat staat in mijn testament met goedkeuring van de personen,

Ik zou ze niet meenenen en we hebben er 14 dagen over gepraat om alles in orde te hebben als ik het deed, maar zover was het op het laatste niet gekomen, maar alles in geregeld voor het geval zich opnieuw voordoet

goed van jou nadine, maar mocht je ooit eens plannen hebben kijk je honden aan en vraag je af of ze jou wel willen missen , het leven is toch veels temooi zeker met een stel kwispelaars. okik wil Lobke van mij ook wel eens achter het behang plakken,maar heb gelukkig geen nare gedachten meer let goed op je zelf en als je het niet ziet zitten trek aan de bel bedenk dat niemand beter voor je honden kan zorgen dan jij zelf. ik heb ook een brief in huis waar mijn hondje heen moet daar is ze zeer welkom. maar zelfmoord nee daar ben ik toch te laf voordenk ik maar mocht mij wat overkomen heb ik voor mijn hond en kat alles geregeld, zelfs een noodadres als mijn eerste adres komt te vervallen maar bedenk wel joe mooi het is dit leven , het is geen vetpot maar ben tevreden met wat ik heb ondanks mijn handicap geniet ik elke dag , mopperen mag morgen is dat over begin de dag met een lach alleen al als ik Lobke zie het beste groeten van Hein.

Blijft zo'n beladen topic...of iemand er nu wel of niet voor kiest, ik veroordeel ze niet(dat recht heb ik niet, niemand).
Op dat moment kun je niet in iemand z'n gedachten kijken, en waar het de persoon in kwestie dan over gaat, is om niemand meer te belasten, nooit...
Als de depressie heeft overgenomen...het is dan onze zaak, om als we zo een mens in nood herkennen,die in de eerste plaats bij te staan, niet te veroordelen...