Gewoon een leuk verhaaltje...

Hoi,

"Zoeken" is één van Sterre's favoriete bezigheden en ze kan het ook super-goed....

Gisteren had ik - tijdens de wandeling - een tennisbal voor Sterre in de maïs geworpen met de ballengooier.

Maar ze kon de bal maar niet vinden tussen - de twee en een halve meter hoge - planten...

Ze kwam zelfs - op een gegeven moment - op me toe gelopen, met in haar oogjes de vraag; "kom me eens helpen, ik weet het niet meer..." :-(
Iets wat ze nooit eerder heeft gedaan, ze kwam duidelijk - mij - om hulp vragen...

Wat ik al wel had gezien is dat Sterre als een "stokstaartje" steeds op d'r achterpoten stond, met haar neus in de lucht...

Ik ging met haar mee, richting maïs. Maar ik kan de maïsakker niet op...

Om haar te motiveren trok ik af en toe een plant opzij en maakte ik ook "snuffel" geluiden. Zo zochten we samen langs de rand...

Opnieuw stond Sterre - steeds weer - op haar achterpoten...
Ze gaf duidelijk aan dat de bal "hoog" moest zijn.

Ik kon me daar in eerste instantie niet iets bij voorstellen.
Maar bij nadere bestudering - van de maïsplant - zag ik dat het best héél goed zou kunnen, dat de bal in de oksel van de plant vast zou kunnen zitten.
De bladeren van de maïsplanten zijn zo sterk en taai...

Op een gegeven moment sprong Sterre - ze leek wel een kangeroe - als een speer omhoog. Ze had de bal plots - héél duidelijk - geroken en waarschijnlijk ook gezien!!

In de gauwigheid zag ik dat de bal inderdaad in een oksel van de plant vast zat, op een hoogte van ong. anderhalve meter...

Vol trots rende ze de maïs uit, bal in d'r waffeltje...

Jullie had dat blije gezichtje van m'n speurneusje eens moeten zien...

Lieve groet, Ilja
High-five van "super speurneus" *Sterre*

Hoi ilja
wat een leuk verhaal weer jo wat kunnen ze je dan vragend aan kijken he die koppen spreken soms boek delen
Leuke foto weer bij je profiel
groetjes joke en taat

Hoi,

Vandaag hoorde ik van een kennis dat er in de buurt was ingebroken. Dit deed me weer denken aan een jaar of drie terug, toen Jip nog leefde...

We werden op een najaarsavond opgebeld door een geschrokken buurman.
Er was ingebroken bij hem in huis, of we iets gezien hadden - aan vreemde figuren - vandaag.

Mijn echtgenoot besloot - na het telefoontje - een bezoekje te brengen aan het slachtoffer, zodat deze zijn verhaal even kwijt kon. Want het blijft een héél nare ervaring als er iemand –ongenood - in je huis geweest is.
Ik bleef alleen in huis achter, samen met Jip …

Na een kwartiertje werd er op de achterdeur geklopt…
Terwijl ik me naar de achterdeur spoedde, liep Jip grommend voor me uit…

Ik had ook werkelijk geen idee wie dat kon zijn, ik verwachtte niemand. Ik had toch een beetje kippenvel op m'n armen...

Ik deed de achterdeur op de dievenhaak, zodat de deur niet helemaal open kon schieten bij het openen..
Dat was maar goed ook, want ik had Jip niet kunnen houden…

Toe ik de deur opende tot op een kier, scheen er een ontzettend fel licht van een zaklamp in mijn gezicht.
Er klonk een stem van een man; POLITIE! Maarruh…. ik hoor het al, ik ben bij het verkeerde huis.
HIER is niet ingebroken, hahahaha…. U bent veilig!!
De agent en ik moesten tegelijkertijd lachen…
Nee, zei ik, hier komen ze niet in!!

Ik had Jip nog nooit zo horen blaffen en grommen. Het "donkerbruine" geluid kwam werkelijk uit z’n tenen…

Als het werkelijk "verkeert" volk geweest was, dan denk ik dat hij of zij niet ongeschonden binnen was/waren gekomen. ALS men al binnen was gekomen...

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

Ilja,

Wat moet jij hebben gelachen! Te komisch voor woorden. Doet mij denken aan mijn zus die ooit twee Yorkjes had. Zodra er werd aangebeld, blafte die twee de boel bij elkaar.

Ze lag al hoog en breed te slapen toen ze ineens die twee beneden hoorde blaffen. Haar nog -half wakkere half slaperige- gedachte was dat er dan wel iemand per ongeluk heeft aangebeld, vaak was dat haar beschonken buurman van twee hoog. Hij moest dan nog een trap op en die vergat hij als het glaasje weer eens te diep was.

Zuslief draaide zich om en schonk verder geen aandacht aan die twee erg hun best doende keffertjes. De volgende ochtend werd duidelijk dat het niet om een vergissingkje ging. Men had geprobeert om in te breken!! Die twee hebben echt hun best gedaan...ze vond een stukje spijkerstof van onbekende herkomst!

Gelukkig zijn deze dieven hem snel gesmeerd en hebben geen kans gezien iets mee te nemen.

Geweldig wat een stoere Yorkies.. !!

KLEIN maar DAPPER!!

Wauw...

Ja, mijn echtgenoot kwam breed lachend thuis. Hij had het verhaal al van de agent gehoord....

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

Hoi ilja
leuk verhaal.
Weet je bij ah was in gebroken en ik kwam in gesprek met de politie ik vroeg hoe is de wet .Als er bij mij in gebroken wordt en mijn hond bijt die inbreker .Nou zegt die als die inbreker gewond is draait u op voor de onkosten .Ik zeg lekker dus hij mag wel mijn spullen weg halen maar mijn hond mag niks doen .Hij zegt heeft u dan zoon felle hond ik zei ja als er een onbekende binnen komt wel maar als ik zeg dat het goed is is het over maar bij een inbreker kan ik natuurlijk niet zeggen dat het goed volk is .Die politie zegt u bent toch wel verzekerd als u hond wat aan richt ik zeg ja maar daar gaar het nu niet om .Hij heeft van mij spullen af te blijven .Nou de mensen vonden dit allemaal belachelijk voor woorden .maar ja de wet in nederland is de wet he Als laatste zei die nog even en als de inbreker heel ernstig gewond is heb je kans dat u hond in beslag genomen wordt toen zei ik ha ha ha nou dat wil nog wel zien .Maar hoop dat er niet ingebroken gaat worden bij mij .Ik denk zelf dat ze toch niet naar binnen durven

groetjes joke en taat

Hoi Joke,

Ja, ik vind het ook een vreemde regel...

Ik heb ook bordjes gehangen bij de entree's van ons erf... "Betreden op eigen risico". Zo hoop ik een eventuele onverlaat buiten te houden...

Ik ben wel eens gecheck door de politie over een voorval met de honden;

Ik was net aangekomen met Jip en Kazoo, één van de bejaarde colliemeisjes.

We hadden de dag ervoor ons oudste teefje “Dropje” laten inslapen…
Geheel in gedacht verzonken liep ik een wandelaar tegemoet, ik had de man niet eens gezien…

Jip liep ergens voor mij uit te keutelen- zoals reuen doen en Kazoo ergens achter mij…

Opeens schrok ik wakker uit mijn gedachte, omdat Jip blafte. Deed hij nooit zonder reden!
Toen ik opkeek, zag ik een wandelaar heftig flapperen met zijn – open – regenjas en kjssst... geluiden maken.
Jip stond voor hem, op z’n drie meter afstand, te blaffen en deinste..

Voordat ik Jip terug kon roepen, begon de wandelaar schopbewegingen te maken naar Jip.
Daarop begon Jip hap neigingen te krijgen, maar gelukkig bleef Jip op veilige afstand..

Ik riep Jip onmiddellijk terug, en vervolgens riep ik de man toe te stoppen met schoppen, na twee keer roepen kwam Jip gelukkig als een - pijl uit een boog - naar me toe gerend.

Ik had geen idee wat Jip zou doen, als de man hem geraakt had. Jip was geen agressieve hond maar of hij het zich wel liet gevallen, geschopt te worden…?? :-(

Ik nam Jip netjes aan de voet. En zo dacht ik de wandelaar te passeren…
Ik wilde nog m’n excuses aanbieden maar de wandelaar was me voor….

“Je moet die gevaarlijke hond aan de lijn houden, hij is agressief. Ik houd niet van dit soort honden”, schreeuwde hij naar mij…

Ik ben niet zó snel van de kook en zei redelijk rustig; “meneer deze hond is verre van agressief, het is een goed opgeleidde reddingshond, als u niet zo raar, angstig en met wilde bewegingen gereageerd had, was de hond u gewoon gepasseerd….
Maar de man bleef maar schreeuwen dat Jip een agressief type was…

Ik was in de gehele consternatie vergeten dat Kazoo nog ergens achter mij aan keutelde….
Ik was nog geen twintig passen verder of ik hoorde Kazoo blaffen….
Kennelijk had zij toch wel iets van het voorval meegekregen is was uit nieuwsgierigheid óók op de man af gelopen, met haar stijve oude lijfje….

Toen ik me omdraaide, omdat Kazoo blafte, zag ik de man wéér schopbewegingen maken maar nu naar m’n hoog bejaarde meisje….

Toen sloegen bij mij “de stoppen” door…
In duidelijk nederlands riep ik de man toe, onmiddellijk te stoppen. Dat de hond – waar hij naar schopte – een hoogbejaard hondje was. En of hij zich wel helemaal lekker voelde om haar te schoppen...

Opnieuw begon de man te schreeuwen dat óók de Collie agressief was en dat zij hem ging aanvallen….
Gelukkig bleef Jip rustig, ik had er niet van opgekeken als hij vooralsnog op de man toe gerend was, om Kazoo te beschermen…

Ook Kazoo was gelukkig op een afstandje gebleven, dus ook zij werd niet geraakt…
Op een gegeven moment liet zij de man voor wat het was en hobbelde weer achter Jip en mij aan.

Ik was het voorval allang vergeten. Toen er twee maanden later, op een avond twee agenten voor de keukendeur stonden.
Ik deed de deur open en de agent vroeg of hij even binnen konden komen. Natuurlijk mocht dat….
Jip stond naast mij te kwispelen maar ook te blaffen en Kazoo kwam net de keuken in gewandeld.

“Zo, dus dit zijn de gevaarlijk, agressieve honden”, vroeg de agent, toen hij binnen was…
En er verscheen een “big smile” op zijn gezicht…

Ik voelde me rood worden, "gevaarlijke honden" ?? En ineens schoot mij de geschiedenis van het bos, weer te binnen

Hij vertelde dat iemand aangifte had gedaan over het gedrag van twee gevaarlijke honden die los liepen en mensen aanvielen….

Hij las, nadat hij was gaan zitten in de kamer - met nog steeds - de “big smile” op zijn gezicht, het verbaal voor….

Toen hij klaar was met voorlezen vroeg hij; “en dat betreft deze honden”???
De vrouwelijk agent was Jip – die naast haar was gaan zitten – gezellig te kriebelen en was een heel gesprek met hem aangegaan….
Kazoo was weer neergeploft op haar bedje…

Ik vertelde “mijn” kant van het verhaal. Over wat er werkelijk was voorgevallen. Dat Jip een getrainde reddingshond was. Over hoe Jip omging met een buurjongen die volledig lichamelijk gehandicapt was. Hoe voorzichtig hij – op verzoek van deze jongen- de apportjes, op het blad van de rolstoel legde, zodat de jongen het balletje weer kon pakken, om weg te gooien.
Ik kon er zelfs foto’s van laten zien….
Dat Kazoo een hondje van 14 jaar was, kippig en stijf in de botjes…

De agent zei tegen mij – nadat hij mijn kant - van het verhaal gehoord had.
“Ja, ik heb u laten natrekken, of er meer incidenten voorgekomen zijn met de honden”…
Hij had niets kunnen vinden…!! Logisch, ik was nog nooit zo'n rare man tegengekomen...

Met een excuus voor het onnodig lastig vallen en onder de indruk van Jip’s knappe kunsten en Kazoo's hoge leeftijd, verlieten de agenten ons huis…
Met Jip in hun kielzog tot aan het hek – zwaaiend met zijn staartje…..

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

Hoi ilja wat een verhaal.
Ik zou inderdaad pissig worden .Ik weet dat ik inwendig heel pissig wordt .Ik heb het met mijn over buurman gehad Taat sprong daar altijd tegen op vond die altijd leuk als taat springt dan zet die zijn poten altijd bijna op je schouders maar ja ze moesten hier altijd om lachen en mij taat deed dit omdat die blij was dat die de over buurman zag.Op een dag wou die dat schijn baar niet meer dat taat dat deed taat springt tegen hem op en taat krijgt een mep tegen haar kop en hij zegt laag Ik was hier al zelf mee bezig om dat af te leren .Om dat ze dat ook bij opa deed van 83 en niet zo stevig ter been is .Taat en ik schrok zo van die klap dat ik zei buurman wat doe je nou en ik begon zelf te huilen want die klap voelde ik zelf want daar heb ik er vroeger genoeg van gehad Ik zei denk je hier wat mee te berijken mijn hond word niet geslagen niet door jou en ook niet door mij Als taat die man ziet springt ze niet meer tegen hem aan dat laat ze natuurlijk wel uit er hoofd Maar sommige mensen denken dat je met de harde hand heel ver komt .Ik zelf vind het tegen deel .En die klap heeft bij mij nog dagen door gewerkt ik vind dit zo onredelijk en ze moeten niet aan mijn hond komen dan komen ze ook aan mij .Alleen het nadeel is als ik boos wordt dat ik dan begin te huilen en helemaal in paniek raak.Ik kan hier heel slecht mee om gaan

groetjes joke en mijn lieve taat

Hoi Joke,

Wat een lekkere buurman...pfff..

Eerst het gedrag uitlokken en leuk vinden, dan plots Taat een klap voor d'r kop verkopen omdat het "meneer" plots niet meer zinde.

Ik kan me voorstellen dat je daar verdrietig om bent geworden...

Taat had er een trauma aan over kunnen houden en haar spontaniteit kunnen verliezen.
Dat heeft gelukkig niet... Omdat ze een grenzeloos vertrouwen in jou heeft!!

Geweldig wat een Gouden relatie heb jij opgebouwd met Taat.

Knuffel voor je mega flapoor... ;-D

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*