Stel...je hond moet weg...

Pff moeilijk zeg.

Maar Spike zou naar familie of vrienden gaan.
Er zijn genoeg mensen die we vertrouwen met hem en van hem houden.
En ik weet zeker dat er een paar zijn die Spike zouden nemen als wij hem weg zouden moeten doen.

Afhankelijk per hond.
Als mijn teef niet bij mijn ouders kan, wordt ze ingeslapen.
De jonge reu gaat in overleg met fokker en met mijn trainer. Houdt mijn trainer hem niet, dan wordt hij verkocht aan een andere africhter.

jouw vraag is ALS..... ik ga er dus niet van uit dat ik bamse moet wegdoen.

laten we het zo stellen, Als mij wat overkomt, gaat Bamse naar de fokker terug, en van uit daar wordt er een nieuw gezin gezocht. dat staat zwart op wit. wordt dat niet gedaan, dan beland bamse na mijn dood in een asiel. en dat wil ik dus niet.

geen fokker ? dan zou ik Bamse naar S.O.S.NL doen, daar vangen ze honden op die geen tehuis hebben, of door overlijden of wat dan ook op. en hun zoeken dan een nieuwe gezin. zo zou ik het doen.

maar nogmaals....ALS.

Wat hier binnenkomt gaat niet weg. Dat is al altijd zo geweest en dat zal nooit veranderen.
Ook al zouden ze met mekaar problemen hebben, er is ruimte genoeg voor verschillende roedeltjes dus dat werkt goed;
In het geval dat met mij wat gebeurd, is voorzien dat ze verder verzorgd worden bij mij thuis.

Voor de Shibas is het wel zo, dat indien ik er niet meer ben (nl volledig dood en begraven, anders telt het niet), en de opvang problemen zou krijgen (ziek, niet langer fysiek mogelijk ofzo), de gegevens klaarliggen van een erkende bevriende fokker, die zal gecontacteerd worden, om voor nieuwe baasjes uit te kijken. Ze kunnen gewoon blijven in afwachting. Daar is ook financieel alles voor voorzien

Ik ga niet rondhoren bij vrienden of kennissen, want want Shibas moeten echt bij een liefhebber komen, en hun smaken liggen nogal anders. Dus via de erkende fokker

Ik heb helaas eens een maatje moeten herplaatsen. Ik heb dit gedaan via het forum van dat ras waar liefhebbers zitten van het ras en met kennis. Er heeft toen een ervaren persoon bemiddeld met het herplaatsen.

Mijn hond gaat alleen bij iemand anders wonen als ik dood zou gaan.
Geen asiel of marktplaats maar naar bekenden.

Poeh... Ik kan alleen maar zeggen dat ik onwijs blij ben niet voor deze keuze te staan want ik zou het echt niet weten...
Natuurlijk het liefst naar vrienden/kennissen , want het asiel of MP klinkt zo 'onveilig' Ik denk dat wanneer je in die situatie zit, je pas kan aangeven hoe of wat omdat je je dan waarschijnlijk zo machteloos voelt, ik lees ook even mee!

poeh ik moet er niet aan denken.ze gaan alleen weg als ik er echt niet meer ben.en dan gaan ze bij mijn zus of anders via een stichting.maar ze gaan niet het asiel in.

Wij hebben een jaar of zes geleden 2 pups gered uit frankrijk.
Zewaren 1uur oud toen we ze vonden, en de boer van wie de moederhond was wilde ze in de rivier gooien.

Mijn broertje en ik zaten no op school, en mijn ouders werkten allebei fuultime, dus we hadden er eigenlijk geen tijd voor. Maar we hebben ze met de fles groot gebracht tot ze 3 maanden oud waren.
(We vondn ze vlak voor de zomer waardoor we net wat meer tijd hadden)

Toen ze 3 maande oud waren hebben we plaatsen voor ze kunnen vinden bij een buurvrouw en m'n opa.
Dat was echt heel erg fijn, want ik wilde ze natuurlijk eigenlijk zelf houden en zo waren ze toch nog dichtbij.

Moraal van het verhaa; Huuuuu asiel! :(

pfff dit is een gevoelige vraag!

Ik zou mijn kindje ook nooit wegdoen, maar als er echt geen andere optie is, dan ben ik zeker dat ik terug mag naar de fokker en dat ze daar een nieuwe thuis voor hem zouden vinden. Mocht hij niet gecastreerd zijn, zouden ze hem zelf houden (dat hadden ze mij gezegd toen we samen op een show waren), maar nu hij 'geholpen' is zouden ze er zeker een nieuwe thuis voor vinden.
En ik denk ook dat hij steeds bij mijn ouders of zus zou terecht kunnen

Mmm wat een moeilijke vraag... Moest Perdie van bij een fokker komen zou ik eerst daar voor kiezen. Dan zou ik op zoek gaan naar vrienden of familie of echt op zoek gaan naar mensen met ervaring waar Perdie goed zou zitten. Marktplaats niet, dan zou ik eerder voor het asiel kiezen. Ik heb er echt geen vertrouwen in in marktplaats. Maar ik zou echt eerst zoeken en zoeken en zoeken naar een oplossing waardoor ze toch zou kunnen blijven bij mij. Ik mag er echt niet aan denken dat dit me ooit zou overkomen! Verschrikkelijk ik denk echt dat ik er kapot van zou zijn. Héél moeilijke vraag

Ik zou met een goed asiel regelen dat ze nog bij mij blijft tot ze een fantastische thuis heeft gevonden.
Wat ik natuurlijk ook met mijn eigen ogen wil zien en haar eens mag komen bezoeken.

Mijn ouders gaan scheiden en ik blijf bij mam wonen maar mijn vader neemt de hond mee en dan ga ik heb zoooo erg missen wat kan ik hier tegen doen??? Als iemand me wilt helpen waardeer ik dat heeeeeel erg

mmm lastig hoor nou geen asiel! Ik denk vrienden of familie want dan weet ik zeker dat ze goed terecht komen, en kan ik ze nog regelmatig zien  !

Out topic maar het blijft een interessant onderwerp...
Ik kan me eerlijk gezegd geen enkele reden bedenken waarom ik mijn meiden zou weg doen. Klinkt misschien heel heftig wat ik nu zeg maar zonder mijn dieren hoeft het van mij niet meer. Dus ik moet wel echt in een uitzichtloze situatie zitten wil ik op dat punt komen.

Maar goed theoretisch gezien dan even...
Mijn eerste voorkeur zou uitgaan naar vrienden/familie. Maar al mijn meiden, op Ashley na, moeten in eerste instantie terug naar hun fokker dus dit zou dan uiteraard wel in overleg gebeuren. Maar goed in de hoop dat ik ze ooit nog terug zou krijgen en anders in ieder geval zou kunnen blijven zien gaat mijn voorkeur daar in eerste instantie naar uit.
Is dit echt niet mogelijk dan kies ik uiteraard voor de fokker zelf. Dit zal in Ashley's geval niet mogelijk zijn denk ik, en ik ben zelf de fokker van Eevee natuurlijk. Maar dit lijkt mij voor me andere meiden dan de beste oplossing.

Ik zeg nooit nooit maar asiel of Marktplaats komen bij mij wel echt op de laatste plaats. Gelukkig heb ik als Sheltie eigenaar natuurlijk ook nog Sheltie Rescue als optie dus dat zou ik ook zeker overwegen. En ik heb ook veel contacten in de hondenwereld dus kennissen zouden mij wellicht ook kunnen helpen, of de rasverenigingen. Kortom daar zou ik dan nog eerder naar kijken.

Maar goed laten we maar hopen dat het nooit zo ver hoeft te komen hè...

Inderdaad oud topic en mijn mening is inmiddels wel veranderd..
Er zou echt heel wat moeten gebeuren voor ik mijn meisje zou opgeven.
Maar als ik niet anders kon zou ik haar toe vertrouwen aan mijn beste vriendin of als ik Marie-Rose (pagina 2) zou kunnen overtuigen, ken haar persoonlijk en ik zou Vino MEER dan 100% aan haar toe vertrouwen. Ik zou zelf een gezin zoeken, hier zou ik haar niet laten dat is zeker.
Maar ze blijft bij mij tot haar laatste adem!

onze allereerste hond heb ik weg moeten doen, die was zo bang voor kinderen, vooral kleintjes, vanaf 7 jaar ging het wel goed.


ik heb haar toen naar mij schoonouders gedaan...zo wist ik dat ze goed terecht kwam en ik kon haar zien wanneer ik wilde.

Wij MOETEN hem terug naar de fokker brengen maar dat doe ik liever niet. Zou liever zelf een baasje zoeken en liefst in de familie.

Maar het liefst van al hou ik hem stiekem

Ik zou proberen of de gedragsproblemen door een deskundige opgelost kunnen worden, zou niet zo snel een hond weg doen als gebruiksvoorwerp. Er zijn genoeg gedragsdeskundige...
In een assiel krijgt zo,n hond weinig kans... vooral op die leeftijd.

Mijn hond heeft agressieproblemen, ze moet weg
Naar een gezin zonder kinderen???? ik ben er stuk van

Herplaatsen = geen optie.
Volgens het contract van het asiel zou Nyx dan terug moeten. Dat wil hem niet aan doen, hij heeft geleden in het asiel, dat merk je gewoon.
Het is goed asielen er zijn, maar ik zou mijn hond er niet heen brengen

oud topic

zeer oud topic, maar mijn hond zou naar de fokker gaan denk ik

inmiddels is het 2014. als eerste instantie had ik hier gezegd dat Bamse terug gaat naar de fokker.

nu ALS mijn Bamse weg zou moeten, doordat ik overlijd dan gaat Bamse naar de newfoundlander club, daar wordt voor een nieuw gezin gezocht.

Hij gaat sowieso nooit naar en asiel en niet op marktplaats.
Ik denk dan terug naar de fokker, omdat ik weet dat hij goed voor de honden is en erg zorgzaam. Als hij bij sem testen laat doen, kan het misschien nog wel een dekreu worden. En dan heeft de fokker er nog wat aan.
En hij fokt verantwoordelijk dusja...
En anders zou hij naar familie gaan.. Maar dan zit ik wel van ja.. Dan zullen ze hem vast castreren waar ik niet zo achter sta.
En dan zal hij goedkope brokken krijgen waar ik ook niet achter sta.
Dus dan word het toch de fokker denk ik..
Maar sem blijft zijn leven lang bij mij hoor!

Kennissen. Bij familie kan hij niet terecht, we hebben wel zat kennissen die Bullenliefhebbers zijn. Of die hem zouden willen overnemen weet ik natuurlijk niet en daar reken ik ook niet op. Als hij écht weg moest, ging hij naar mijn broer (die op zichzelf woont) of zoeken we via de Bullenliefhebbers-pagina op Facebook een nieuw baasje voor hem..


In het asiel komt hij in ieder geval nooit terecht en ook op Marktplaats zul je hem nóóit tegenkomen. De kans dat hij in verkeerde handen valt is gewoon te groot.

Helaas heb ik deze keuze moeten maken met de hond van mijn vader. Hij had een boxer, helemaal ingesteld op mijn vader, kon geen kinderen om zich heen hebben en was soms agressief. Toen werd mijn vader ziek, lag in het ziekenhuis te vechten voor zijn leven. Ik heb bij mijn vader gewaakt, samen met mijn moeder en ging iedere dag 3 keer naar mijn ouders huis om met de hond te gaan wandelen. Iedere keer heb ik afscheid genomen van mijn vader om met Max te gaan wandelen. Ik heb hem heel goed leren kennen en merkte dus ook dat hij helemaal gefixeerd was op mijn vader, constant zoekende en reageerde agressief. Toen overleed mijn vader, mijn moeder was bang geworden voor Max en wist zich geen raad. We hebben toen ook de fokker gebeld maar Max was te oud voor herplaatsing, hij was 7 jaar oud. Ik kon hem niet meenemen want ik woonde in een bovenwoning en werkte 40 uur. Trappen was hij niet gewend en zeker niet de hele dag alleen thuis te zijn. Asiel was zeer zeker geen optie, wetende dat hij niet met kinderen kon omgaan en soms agressief was. Ik ben toen naar de DA geweest - buiten spreekuur - en heb met hem een lang gesprek gehad. Hij kon mijn vader en Max. Ik heb toen de keuze gemaakt om Max te laten inslapen.... Alsof hij het wist, hij was heel rustig, hing tegen mijn benen en is in mijn armen overleden. Pap is gestorven op zondag, Max op dinsdag.... Ik heb er heel veel moeite mee gehad en heel veel verdriet, dit was iets van mijn vader.. hij was net gestorven en nu zijn hond. Maar ik weet wel dat ik de beste keuze heb gemaakt. Ergens anders was voor ons geen optie, geen mp of asiel. Ik heb me altijd getroost dat mijn vader en zijn hond weer samen waren.....