Hond opvoeden, met of zonder jonge kinderen (0-10 jaar) discussie topic.

Ik was aan het denken, ik lees heel veel mee hier en ga nu al een tijdje mee op HP.
Mijn vraag is eigenlijk wat vandaag in mij opkwam, is een hond/pup opvoeden nou zo veel lastiger met jonge kinderen erbij dan als je oudere kinderen hebt of geen?

Bijvoorbeeld, lees ik andere ervaringen bij mensen zonder kinderen, deze hebben veel meer tijd en kunnen veel meer zorgen voor hun hond dan mensen met jonge kinderen. Ik heb jonge kinderen, en ik vind het af en toe best lastig, net als een tijdej geleden, toen mijn jongste kind ziek was, dan is het een stuk lastiger om een flinke wandeling te maken met Puff, want een kindje met hoge koorts van 4 jaar kan echt nog niet alleen thuis blijven.
Of het consequent zijn, mijn kinderen,met name die van 4 jaar wil toch graag uittesten waarom iets dan niet mag, en altijd op een manier dat ik het niet zie...zoals met haar bananaan/snoep..etenswaar rondlopen op zo'm hoogte dat Puff er bij zou kunnen.

En zo nog legio aan voorbeelden, dus het lijkt me wel dat een hond/pup opvoeden makkelijker is zonder jonge kinderen...maar hebben die honden dan ook minder last van puber kwaaltjes, of luisteren deze honden dan ook beter, zijn ze rustiger...heeft dit uberbaubt invloed op gedrag??


Dit uit pure nieuwsgierigheid.

Ik denk dat het per hond verschillend is of ze dan rustiger zijn. Het lijkt mij wel zwaarder om jonge kinderen en een hond op te voeden omdat je dan je tijd moet verdelen tussen je hond en kinderen.

Hier geen kinderen, maar moest er niet aan denken om de eerste 5 maanden dat Sam hier was ook nog kinderen te hebben rondlopen...

Ik denk dat het gedrag dezelfde stadia doorloopt, dat wil zeggen niet minder erg pubergedrag, maar misschien wel sneller om te buigen omdat er gewoonweg meer tijd in gestoken kan worden. Maar beter luisteren, rustiger? Ehm, denk het niet...

In feite blijft het opvoeden hetzelfde natuurlijk dus puberstreken en gedrag lijken me geen invloed hebben.

Alleen ja.. Ik denk dat je zonder kinderen wel meer tijd en meer geduld hebt. Tenminste, als ik me voorstel dat je een hevige dag hebt met twee kinderen en er dan ook nog eens een hond bovenop komt die op een negatieve manier aandacht gaat vragen.

Van het idee wordt ik al moe. Hou het maar bij honden.

Ik heb zelf geen kinderen, familie en vrienden wel die hier geregeld komen.

Ik vind het heel duidelijk dat een hond opvoeden met kinderen moeilijker is!
Je moet je kinderen in de gaten houden, en ook nog je hond. zoals je zelf al zegt doen kinderen soms lekker het tegenovergestelde van wat je zegt op een moment dat je net ff niet ziet, en hoppa daar gaat je opvoeding

Ook kom ik met wandelen geregeld kinderen tegen, die zo op mijn pup af komen stormen, mag ik hem aaien mevrouw??? en zonder op het antwoord te wachten staan ze daar al te knuffelen!
Ik ben laatst best wel streng geweest naar een paar kinderen die dit elke keer doen, en heb gezegd dat ik verwacht dat ze eerst op antwoord wachten, en pas iets doen wanneer ik het goed vind. Mijn hond vind het alleen maar geweldig, al die drukte om hem heen, waardoor hij compleet gek wordt, en ik het op mag knappen.

Ik vind zelfs dat opvoeden in je eentje beter gaat dan met nog een volwassen persoon! ik ben heel erg veel met onze pup bezig omdat ik op het moment niet werk, en hij gedraagt zich 9 van de 10 keer bij mij dan ook voorbeeldig, en dan ga ik s'avonds met mijn vriend mee lopen, en hij doet alles dan op een andere manier, waar de hond niets van snapt.. ( ik leg hem elke keer weer uit dat we op 1 lijn moeten zitten, maar dan weet hij even niet meer wat we ook alweer afgesproken hadden)

even een keerzeide, de oudste kan ik in de tuin laten stuiteren met Puff, als ze even energie moeten ventileren. Dat is ook echt wel heul gaaf om te zien zo'n band...

een pup die opgevoed wordt zonder kinderen of met kinderen...altijd makkelijker als er geen kinderen in beeld zijn, je hebt de hele dag de aandacht voor je hond, heb je kinderen die moet je leren om bij de jonge hond weg te blijven als de hond slaapt bijvoorbeeld, je ogen moeten vele keren sneller zijn dan zonder kinderen.

met kinderen, is het toch veel en veel drukker, je hebt meer je handen vrij, je zal maar net een baby verschonen, en je hond staat te trappelen van ....ik moet zo nodig, een volwassen hond die houdt het op, een pup niet, en heb je geen kinderen, dan pak je de pup op. en buiten.

voor mij makkelijker zonder kleintjes om je heen dan dat je de pup helemaal alleen voor jezelf hebt.

ik heb wel de cres naast me , kinderen van 0 tot 4 jaar....dus kinderen genoeg,



omgang met kinderen vind ik wel heel belangrijk.

Ik heb hier ook 2 kindjes van 2 en 4. Wel intensief vind ik het hoor. Moke is nu 6 maand oud en gelukkig een makkelijk hondje maar ik heb er mijn handen vol aan....

de hond moet omgang met de kinderen leren, maar in mijn ogen nog veeeeele malen belangrijker...De kinderen met de hond!! Mijn kinderen zullen nooit zomaar op een hond afstappen en heb zomaar aaien, dat heb ik tot treurens toe geoefend met ze...

Ik heb zelf een aanvaring gehad met een kereltje die zomaar toen Puff nog heel klein was en even druk bezig was met een andere hond, z'n hand tussen de 2 honden stopte...Ik heb zijn hand gepakt en gevraagd wat hij dacht te doen. Waarop ik antwoord keer "ik wil jou hond aaien" dus heel duidelijk uitgelegd dat hij dat echt nooit zomaar mag doen, en dat niet elke hond lief reageerd op zoiets...Dus het ventje draait zich om en vraagt "mag ik jou hond aaien?" en ik heb geantwoord dat dit NIET mag, want ze is aan het spelen met een andere hond, en dat hij het de volgende keer weer vragen mag.

Een hond opvoeden gaat het makkelijkst wanneer je het helemaal alleen doet. Niet alleen kleine kinderen doen dingen die ze verboden zijn wanneer ze zich ongezien wanen.

Ik ben dol op honden maar heb bewust een hele poos gewacht om er eentje aan te schaffen. De kinderen waren tussen de zes en twaalf toen de eerste hond kwam. Een jonge baby eist veel aandacht op en ik wou hen eerst wat 'opvoeden' De kinderen zijn bewust héél veel bezig met hun viervoeter en weten perfect hoe ze ermee moeten omgaan.Zijn energie kan hij zeker kwijt want er staat altijd iemand klaar om een spelletje te ravotten, nu het vakantie is ligt hij doodop in zijn mandje om 18 uur en slaapt tot s'morgens door....Het is een keuze die voor iedereen anders ligt maar persoonlijk vind ik dat een ouder kind toch bewuster gemaakt kan worden van het feit dat een hond een levend wezen is waar men respectvol mee moet omgaan.Ik vind het ook heel schreinend hoeveel honden er niet herplaatst moeten worden als er een baby is, marktplaatst staat er vol van. Mijn advies, bezin eer ge begint.

Wij hebben ook bewust gewacht tot de jongste naar de basisschool ging, want een baby en een puppy is voor mij (ikke is neuroot) ondenkbaar. Het is al lastig als ik de kids straks in de vakantie moet dwingen mee te gaan met het uitlaten....maar goed...ik heb bezonnen eer ik ben begonnen

Ik heb ook geen kinderen maar heb ook veel in omgeving mensen met kinderen en een hond.
Wat mijn ervaring is in veel van deze gevallen is dat de hond naar de achtergrond verdwijnt.
Dat bv mensen eerst een hond hadden en later kwamen er kinderen en de hond kreeg geen aandacht meer, zat hele dagen in zn bench of aparte ruimte en werd niets meer mee gedaan.
En er zijn mensen met een gezin met kinderen, altijd leuk natuurlijk een pup erbij, een speeltje voor de kids en kunnen ze ook gaan wandelen met de hond!

Dit is beide in mijn ogen niet de manier!!!

Een hond is een sociaal wezen en is een deel van het gezin, is evenveel waard als ieder ander persoon in het gezin!
Een hond heeft ook aandacht en liefde en andere zaken nodig, kun je dit een hond niet optimaal of niet geven.. is misschien een hond niet het juiste dier om in huis te nemen!

Kinderen zijn druk, springen, rennen en willen natuurlijk de hele tijd met de pup- hond aan de sjouw gaan, knuffelen, tegenaan hangen, optillen en dat soort dingen maar hier moet dus iets gebeuren, want vorral voor een pup zijn dat soort dingen totaal niet prettig en kunnen zelfs bedreigend zijn waardoor er problemen kunnen ontstaan!

Het beste is om kinderen dit niet te laten doen maar op een rustige manier met de pup - hond om te gaan en de kinderen ook leren dat een pup rust moet hebben.
Het lijkt mij heel pittig en zwaar maar het is zeer noodzakelijk om de kinderen ook te leren wat ze wel en niet kunnen-mogen doen!
Als dat allemaal gebeurd en de pup krijgt voldoende rust en regelmaat met gedoseerd activiteit en spel dan kan het best, kinderen en pups/honden!!

Dat kinderen net zo hard opgevoed moeten worden hoe om te gaan met honden kan niet genoeg benadrukt worden in mijn mening....
Erg belangrijk en mag ook echt heel veel herhaald worden vind ik...

ik heb mijn hond (bijna) helemaal alleen opgevoed. Maar ik denk niet dat dat bij alle rassen zo gemakkelijk gaat. Dus hangt van ras af

Ik denk dat het heel afhankelijk van de hond zelf is.

Buana en Chafuko hebben wij opgevoed zonder kleine kinderen in huis en dat ging prima.
Lekker eigenwijs maarja dat is het ras gewoon.

Nu hebben we Enya alweer ruim een maand (ze is nu 14 weken) en Ryan van 2 jaar.
Ik heb veel geluk met Ryan, Ryan is een hele zachtaardige jongen en gek op de natuur en het eerste wat we hem leerden was het hebben van respect voor dieren en hoe je omgaat met dieren (dus ze met rust laten als ze niet willen, ze geen pijn doen, niet staren in hun ogen enz enz enz)
Vanaf dag 1 waren de honden gek met hem en helemaal in love, ze zijn heel erg druk en eigenwijs maar ontzettend rustig en voorzichtig met kinderen.

Uiteraard kost het meer tijd, je hebt eigenlijk twee kleine kinderen of twee kleine pups.
Allebei hebben meer aandacht en begeleiding nodig dan een volwassen hond of een kind van 12.
Maar als je die tijd hebt, je staat sterk in je schoenen dan vind ik het een enorm leuke klus.
Als ik kijk hoe gek Enya en Ryan op elkaar zijn geniet ik daar zooo ontzettend van. (voor mij nog meer werk want ik laat ze geen seconde alleen want puppen doen puppenacties en Ryan vind het errug leuk om Enya mee te lokken naar zn kamer om samen te spelen)

Dus ja, ik denk dat het wel meer input kost maar dat is niet op een negatieve manier.
Je moet vooral heel goed beseffen dat je zo een combinatie in huis hebt.

Misschien dat het ook nog verschil maakt dat wij altijd thuis zijn (schippers) en dus altijd kúnnen opletten.

Ik vind het echt onzin dathet met kinderen lastiger zou zijn...
okee de tijd moet je verdelen...maar dat is voor zowel kinderen als hond goed....leren wachten op je beurt....

dat ik minder tijd zou hebben....tsja, als je wil dat alles alleen om de hond draait, dan heb ik mss veel te weinig tijd...perro gaat mee in het geheel....

het lijkt mij ook niet goed als je focus helemaal op je hond gericht is....dat lijkt me voor de hond ook niet fijn...hij moet zich ook zelf kunnen vermaken...en een gedeelte eigen hebben....

met kinderen is het juist leuk....die meiden zijn gek van hem....en ze vermaken elkaar...

Ik heb soms wel eens het idee dat mensen ( niemand hier in het bijzonder hoor) het hebben van kinderen als een ENORME opgave zien...ik hoor om mij heen zo veel geklaag, gezucht en gesteun...want ach ach het leven met kinderen is zo zwaar....ik ervaar dat heel anders...ik geniet er namelijk van...en ook van mijn hond die er nu bij gekomen is....

het is meer een mindset dan een echt issue.....hoe ingewikkelder je de dingen ziet, hoe ingewikkelder ze zijn...

Mijn ouders hebben onze eerste hon genomen voordat ik er was maar daarna met baby en hij was toen in de pubertijd.
Is allemaal goed gegaan en yukon (1e hond) en ik waren 2 handen op 1 buik!

Jara hbben wr genomen toen wij met ze zessen waren, ik (13) , zusje (12) en broertjes (beide 6).
Nou doe ik het meest met jara en heb haar ook opgevoed getraind, maar wij redden het allemaal en de band die ik mey jara heb zou ik nooit kwijt willen, ook de momenten dat ze lief doet met mijn broertjes of speelt met ze zachtjes want dat hb ik geleerd zij. Top!

Ik had het niet anders gewild!
Mijn ouders hebben het soms erg druk maar dan ben ik er die oppadt op jara en/of broertjes

daar kan ik het wel mee eens zijn, maar soms dan wordt het voor je voeten geworpen, en dan KAN het niet makkelijk gezien worden...Mijn oudste heeft Asperger dat is een vorm van autisme, hoe makkelijk ik het ook graag zien wil, het is niet mogenlijk...ALLES moet uitgestippeld en geplanned worden anders vergaat zijn wereld...geeft niets, en het is inderdaad zo zwaar als je het zelf maakt, maar dan nog is sommige extra zorg niet te ontzien...

Ik geniet van mijn kinderen, en van mijn huisdieren..de hond 2 katten 2 kinderen en mijn man...een heerlijke bende bij elkaar....ik snap het gezucht en geklaag ook niet, ook al is het dat met vlagen wel, zeker met een kind die een behoorlijke gebruiksaanwijzing heeft.

Het lijkt mij (veel) makkelijker zonder kinderen. Jong in verband het ieder uur naar buiten.
Ik heb bijvoorbeeld een nichtje van drie, nu kan ze wel twee tellen alleen blijven.. maar toen ze jonger was zeker niet.
De vloer wil je brandschoon houden met een klein kruipend kind. Geen haren, laat staan dat de ongeluksplasjes dat is kind snel in de box en opruimen voordat ze erin gaan staan. Normaal ruim je het natuurlijk ook meteen op, maar kan je in ieder geval rustig je spray en je keukenrol gaan pakken
Of eerst de kleine pup snel buiten zetten voor het overige als het je gelukt is het te onderbreken.

Met oudere kinderen heb je weer dat ze ook willen helpen met opvoeden. En dat helpen is een rekbaar begrip
Ik kom nu geregeld bij mijn vriend, die heeft twee kinderen van vijf en zeven. En hoe vaak Biko zijn naam niet genoemd wordt.. hij reageert er niet eens op, tenzij ik zijn naam zeg.
Dan willen ze hem laten zitten, zwaaien, twist enzovoorts. Biko is echt een relaxte hond, als hij zin heeft doet hij leuk mee, als hij geen zin heeft gaat hij languit liggen. Of komt hij naar mij en gaat bij mij liggen.
En dan zeg je nog constant: Biko met rust laten, niet zoveel zijn naam roepen, rustig doen.. (maar je wilt het ook leuk houden...)
Een pup luistert al heel snel niet meer, maar heeft ook nog geen band met jou.. dus ook niet meer naar zijn naam bij jou!
'Zit' heeft hij ook 80.000 keer gehoord zonder dat hij daadwerkelijk hoefde te gaan zitten... enzovoorts.
Dus misschien is oudere kinderen qua opvoeding nog wel een grotere uitdaging!

Echt oudere kinderen kunnen misschien weer een hulp zijn, als ze zelf begrijpen hoe het werkt, een hond een beetje opvoeden en ook daadwerkelijk luisteren naar wat je zegt en van enthousiasme niet telkens vergeten dat je geen honderd keer zijn naam mag zeggen

ik heb een zoontje van 7 die het onwijs leuk vind om me te "helpen" met de hondjes. Hij weet dat er 2 niet op de bank mogen en hij helpt me mee uitlaten en eten geven. Ook weet hij dat als de pups slapen dat hij ze niet wakker mag maken.

Ik had zelf een pup in huis van 8 weken toen ik 8,5 maand zwanger was van me zoontje iedereen verklaarde me voor gek maar het is helemaal goed gekomen

nu heb ik 3 puppen in de rondte lopen en het gaat eigenlijk wel goed. Tuurlijk is het op sommige momenten best druk maar ik vind het gezellie

Ik ben het ook grotendeels eens met Isabel
Wij hebben altijd honden gehad, daar is in principe een kind bijgekomen.
Ook een kind met gebruiksaanwijzing, die ik er niet bij heb gekregen
Hoe simpel het ook klinkt, iedereen hoort zich hier dus aan regels te houden,
dit geld voor het hele gezin.
Mijn zoon heeft van kleins af aan geleerd hoe hij zich moet gedragen t.o de honden, en vica versa..
De honden behoren nou eenmaal tot ons gezin, en in ons gezin dient iedereen rekening met elkaar te houden.
Ik heb mijn zoon ook nooit hoeven dwingen om mee te gaan met uitlaten, dit was namelijk een dagelijks, meermalen, terugkerend ritueel.

Maar ik klaag, zucht of steun heus wel eens hoor
Dat is toch menselijk en hoort er zo af en toe bij

de jongste hier was 6 toen waka kwam en de oudste denk ik 8/9.

dus niet heel jonge kinderen meer, en ik vond het ook geen probleem. nu zijn wij ook wel heel duidelijk naar zowel kind als hond, en zeker met betrekking tot de honden wordt het niet getolereerd als de kinderen toch dingen proberen waarvan wij gezegd hebben dat het niet mag, gewoon omdat het gevaarlijk kan zijn. verder hebben de kids gewoon mee te gaan met wandelen als wij dat zeggen, onafhankelijk van wat ze aan het doen zijn. en de honden worden niet met een vast ritme opgevoed om te voorkomen dat ze gaan staan drammen als de wandeling een keer een half uurtje uitgesteld wordt.

maar ik denk dat jouw situatie weer anders is, omdat je kind asperger heeft, dat vraagt om een andere omgang met je kind, en maakt je denk ik ook minder flexibel.

wat betreft lopen met eten, daar hou ik al helemaal niet van, maar dat heb ik denk ik van mijn moeder, wij moesten ook altijd alles aan tafel eten, ook al hadden wij geen honden, mijn moeder vond al dat lopen met eten ook niks. en met een kind dat aan tafel eet, en een hond die op zijn plek ligt, valt er niet veel sneaky te voeren

verder zijn we trouwens vrij soepel naar de kids hoor, maar mbt de honden gaat het zoals wij willen, voor de veiligheid van zowel kind als hond.

Onze dochter, Ilse, is opgegroeid met onze honden. Daisy kwam toen Ilse 2 jaar was. Als zij ziek was, liet ik Daisy alleen haar behoefte doen en zodra mijn man thuiskwam ging ik met haar echt op stap. Ik verschoof het lange uitje dan naar de eind van de middag of avond. Daarnaast had ik altijd het geluk dat ik een beroep kon doen op mijn moeder.
Wij hadden duidelijke regels m.b.t. omgang Ilse en de honden en we hebben nooit problemen gehad.
Ik zou het zo weer doen.
Als het een keer gebeurd dat je kind ziek is en je kunt een keer geen lange wandeling maken is dat voor een keertje niet zo erg. Ga dan bijvoorbeeld als je kind even slaapt in de achtertuin oefenen/spelen met de hond. In de zomer is het 's avonds langer licht waardoor je eventueel ook dan weg kunt.

wij hebben 3 kleine kinderen.
onze dochter van 4,5jr
onze zoon van 3,5jr
en een zoon van 10mnd.

toen m'n jongste 6mnd was kregen we onze pup!
was errug druk maar nu zo leuk om te zien!!

lange wandeling wordt gedaan als de 2 oudste op school/ speelzaal zijn en de jongste z'n ochtend slaapje doet (lang leve de buurvrouw en de babyfoon!)
of in de avond als manlief thuis komt (kan niet wachten op de zomer lange licht dagen!!)

gaat super! gewoon een soort van ritme/ schema aanleren en dan gaat het goed.
en heerlijk om te zien hoe alles samen opgroeit!!

tuurlijk vraagt ieder kind/ gezin/ hond een andere aanpak....
ik zeg niet dat het met vlagen niet druk is....maar ik ben wel van mening dat wij tegenwoordig ook wel hele hoge eisen aan alles stellen....huis moet spik en pan, kinderen keurig en het liefst op 2 sporten of activiteiten, werk, sociaal leven, hond in het gareel.....en ik zie om me heen alleen maar mensen rennen , en ongelukkig zijn....

afeglopen jaar ben ik 2 maal aan beide voeten geopereerd, dus totaal 17 weken met 2 voeten in het gips, ook ik heb twee kinderen, een hond enz...maar dan ga e wel relativeren hoor....wat is nu eigenlijk belangrijk....
op het moment loop ik weer met een operatief gebroken teen , die na 3 maanden nog steeds niet geheeld is....dus weer ingetaped , beperkt lopen enz....daar word je creatief van....een beperking is niet erg, ik zie daar de ruimte van in....

en perro...ook die zal zich moeten aanpassen, gaat nu regelmatig met de meiden mee naar buiten....ik fiets met hem, enz.....ik denk liever in oplossingen dan in problemen......

en perro is er echt niet ongelukkiger onder...het is zoals het is....ik wil niet alleen maar denken aan hoe het moet zijn, maar ik aanvaard dat dingen soms zijn zoals ze zijn...dat geeft rust.....