Nieuwe hond kiezen, welke, waarom...

Hallo allemaal,

Tijd om dit eens op het forum te vragen...

In mei heb ik mijn Wodan moeten laten inslapen, het was een dobermann van 13 jaar oud.

Hij was een perfecte hond; trouw, ontzettend lief, beschermend en oplettend(drie kinderen). Hij had hier alle plaats om los te lopen; wei, tuin, erf, kortom; vrij.(geen typische Dobermann misschien)

Het is stil in huis, en de kans dat ik ooit nog zo'n hond tegenkom...

Maar, het is te stil, en hoe langer het zo is, hoe meer ik vind dat er hier een vervolg voor moet komen...

Nu ben ik me al een tijd aan het inlezen, heb al boeken aangeschaft en lees hier veel mee.

Bij mijn keuze weet ik niet of ik terugga naar een Dobermann, of naar iets anders.(staande hond, beauceron, herder, werkhond...)(herder vind ikzelf wauw, maar kinderen zijn beetje bang)
Weet dus ook nog niet of een Dobermann me niet teveel aan Wodan doet denken...(black and tan)
(bruin is misschien een optie)

Hoe ervaren jullie de keuze, als jullie die hebben gemaakt, om terug voor hetzelfde ras te kiezen?

Ben ooit een andere Dobermanneigenaar tegengekomen, die erbij zwoor om terug te gaan naar dezelfde fokker.

Hoop dat ik mijn gevoelens een beetje heb duidelijk gemaakt, ik verkeer in dubio...

bedankt

Heel lastig Saskia..En ook herkenbaar. Ik denk dat je moet doen wat je gevoel je zegt. Klinkt zo cliché maar is wel waar. Iedere hond is uniek, zo was Wodan dat ook. Wat je zegt is waar, de kans dat je ooit nog een hond tegen komt die was zoals hij, is zeer klein..Als dit besef er is, denk ik dat het niet uitmaakt hoe de toekomstige hond er uit ziet. Het onderscheid is er sowieso, qua karakter, qua uitstraling, qua manier van doen.

Ik wens je heel veel succes bij je beslissing.

Ik wil de kans uitsluiten dat ik ga vergelijken...dat is niet goed voor een nieuw 'maatje', en doet ook geen eer aan Wodan.
Maar de Dobermann is eigenlijk zo geweldig, en eigenlijk veel liever dan ze zeggen...

Ik zou ook echt niet weten wat aan te raden. Je hebt ook nooit bij voorbaat de zekerheid over hoe het uitpakt.

In ieder geval heel veel succes gewenst in je zoektocht en met tips die je krijgt.

Mijn vorige hond was het zelfde als Peanut of ja anders om Peanut is hetzelfde als mijn vorige hond.
Ik wilde weer hetzelfde,geen twijfel over mogelijk, mijn nieuwe hond moest gewoon hetzelfde zijn want was verknocht aan het ras (want ja mijn meissie was lief,beschermend, betrouwbaar, speels maar ook rustig wat wil je nog meer)
Dus ik kwam uit bij Peanut en wat heb ik daar de eerste maanden toch een spijt van gehad zeg als ik eerlijk ben,
ik ging elke keer vergelijkingen maken maar ja zij deed dit wel en zij deed dit niet als pup waarom is Peanut dan niet zo.
Heb mezelf ff goed voor mijn kop moeten slaan en echt mezelf moeten dwingen om te stoppen daarmee want Peanut is niet hetzelfde als mijn vorige hond dat kan niet want geen elke hond is hetzelfde.
Dus op die dag een nieuwe start gemaakt en moest Peanut als individu zien en niet zoals mijn vorige meiss was.
Was pittig hoor maar het is me gelukt en moet zeggen,ja Peanut is drukker en ze was anders als pup maar ik ben zo blij met mijn meisje nu zou niet willen dat ze anders was!
Maar ik zou echt nooit meer voor hetzelfde ras gaan want wil niet meer hetzelfde mee maken als deze keer ik heb de eerste weken niet kunnen genieten van Peanie en dat vind ik heel jammer dus volgende hond word gewoon een heel ander ras.

Ik heb na het sterven van een zeer geliefde hond van mij, serieus overwogen om een totaal ander ras te nemen, om niet met betreffende hond te vergelijken.

Ik ben gaan lezen, gaan kijken, mee gaan wandelen enz. heb weer terug een lijst gemaakt van wat ik belangrijk vond waar een hond aan moest voldoen en.... kwam toch weer uit bij 'mijn' ras. Omdat de eigenschappen echt het beste matche bij wat ik wilde. Het heeft een paar jaar en twee heel fijne honden verder geduurd, maar toen kwam er heel onverwacht weer een hondje van hetzelfde ras op mijn pad, waar ik een zelfde soort zeer speciale klik mee had.

Mbt een ander ras wat ik had, heb ik bewust de keuze gemaakt om dit ras niet meer te nemen omdat de hond die ik daar zo enorm prettig van vond, ik zo prettig vond vanwege zijn karaktereigenschappen die zeer weinig voorkomen bij dat ras en de kans dus nihil zou zijn, weer zo een type te treffen.

Hee Saskia..

Aan de ene kant is je berichtje best beladen maar aan de andere kant: Wat een leuk nieuws! En zo moet je het ook zien. Wodan was Wodan, dat blijft hij. Een andere hond van hetzelfde ras is nog steeds een Dobermann maar geen Wodan, naar mijn ervaring gaat het dat nooit worden ook.

Als het ras past dan past het ras..

Ik heb nog nooit na overlijden een hond van hetzelfde ras gehad omdat het niet zo uitkwam. Wel katten van hetzelfde ras en zelfs van dezelfde fokker. Zelf heb ik ze nooit vergelijkt omdat het voor mij onmogelijk is. Ze zijn zo uniek en hebben hun eigen persoonlijkheid, de enige overeenkomst was hetzelfde ras en de weet dat ze een bloedlijn deelde. Daar hield het op ook.

Zoals Caitlin al zei: Volg wat jou het beste lijkt.

Sowieso vraag ik me af of je niet altijd (in het begin) blijft vergelijken, hoe de hond er ook uit ziet of wat voor ras er dan ook komt..Lijkt mij een hele normale reactie namelijk, ontkom je wellicht niet aan.

@Chris, ik denk ook als ik alle rasbeschrijvingen lees van de Dobermann, dat Wodan een uitzondering was. Wat ik link aan het ras hoeft zo dus nog niet te zijn...

Ik wil een nieuwe Dober ook niet vergelijken, want dan wordt het zo beladen als met Peanut.

Persoonlijk vind ik het nog wel de mooiste honden (ieder zijn meug)en ze zijn sterk, zowel fysiek als psychisch.

@Sammy, het is dus wel beladen, maar een nieuwe wind gaat goed doen!(denk ik...)

Is er een hond die jullie in die lijn vinden zitten? Wat als het geen Dober zou (mogen)zijn...

@Caitlin; thnx

Stel: dit zou je eerste hond zijn. Wat zou je dan doen?
Misschien zou je een lijstje maken van alle rassen die je mooi vindt. Van dit lijstje de karaktertrekken vh ras opzoeken en uitkiezen welke het best bij je passen. Uitzoeken welk ras veel beweging of mentale uitdaging nodig heeft, hoeveel vachtverzorging, enz... om uiteindelijk bij het ras te komen dat het best bij jou zou passen... als dit de dobermann is, is dit de dobermann.

Wodan was een heerlijke hond. Je hield van zijn persoonlijkheid en eigenheid en was gek op hem.
De nieuwe hond zal andere karaktertrekken hebben, maar liefde komt niet in een beperkte dosis. We zijn in staat vele levende wezens graag te zien, vaak zie je de ene op een andere manier graag dan de andere, maar daarom niet minder graag.
Zo is dat ook met je nieuwe hond. Natuurlijk ga je vaak terugdenken aan Wodan en denken: dat deed die anders, nu zou hij zo reageren. Dat mag. Je hoeft dat niet weg te drukken. Dat staat niet in de weg dat je ook met deze hond een hele fijne, waardevolle en heerlijke relatie kan opbouwen.
Wens je het beste en een nieuwe lieve vriend!

Ik moet eerlijk zeggen Saskia, dat ik deze zomer hier een pracht van een stabiele Beauceron tegenkwam! Hij kwam uit een Franse lijn (iets met Prince nogwat als ik mij goed herriner) Ik vond het zo'n mooie hond dat ik ernaar gevraagd had waar hij vandaan kwam.

Nou wat betreft de punten die je hier boven noemt denk ik aan een Rottweiler. Veelzijdige honden die vaak heel relaxed zijn (mits goede behandeling maar dat spreekt voor zich.)

Evengoed de black & tan, misschien niet handig.. Maar wel een andere soort hond.

Wat zijn jullie meningen over een herder? (oud type)(of herdershonden in het algemeen, en staande honden)

Jullie helpen me wel!

Tussen Pean en mij gaat het nu geweldig hoor ze is mijn allerliefste schat en zou ze voor geen goud willen missen.
En is niet mijn bedoeling om je nog meer aan het twijfelen te brengen hoor,want elke situatie is anders.
Mijn vorige hond was heel speciaal voor me maar Peanie is nu ook heel speciaal voor mij,beide op hun eigen manier
Maar ja dat het een zware beladen tijd was de eerste weken dat Peanie hier was is wel een feit maar dat is verdwenen als sneeuw voor de zon

Ik denk dat een oud duitse herder (rechte rug) met een stabiel karakter, een heel geschikte hond kan zijn.

Ik was nooit erg herder, totdat wij eens een herder gevonden hadden en enkele weken hier in huis gehad hebben: tophond! Helaas hebben we na heel veel werk de eigenaar kunnen opsporen. Die kwam dan toch haar hond maar ophalen, iets waar we nadien spijt van hadden dat we ons moeite voor gedaan hadden. (we hadden hem niet zelf willen houden, maar die vrouw was eeeeks!)

Wat een leuk bericht dat je toch op zoek wil gaan naar een hond!

Zelf ben ik heel erg gehecht aan twee rassen en ik denk dan ook dat ik altijd bij die rassen zou blijven. Mijn vriend is een ontzettend grote liefhebber van de Leonberger, dus die komt er ook zeker ooit, maar ik denk dat ik persoonlijk altijd bij 'mijn rassen' zal blijven, ook al zouden mijn honden komen te overlijden. Het blijft toch een liefde, he?

Een beetje oriënteren kan geen kwaad,

Dat zeker niet.
En Herders zijn ook geweldige honden!

Ik heb in de keuze van mijn honden eigenlijk nooit naar ras gekeken,
terwijl ik natuurlijk ook mijn voorkeur voor bepaalde rassen heb.
Op een of andere manier kwam een nieuwe hond altijd op mijn pad..
Alleen Faith is een bewuste (ras)keuze geweest.
Na het overlijden van Bangoo wist ik dat ik een border collie wilde, maar dan wel een herplaatser/asielhond.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel vergelijk, maar ik zie dit niet als negatief.
Het zijn gewoon kleine dingen die niet alleen betrekking op Faith hebben maar net zo goed op
J-jay en zelfs op eerder overleden honden.
Een blik, een handeling of een actie waarop wij tegen elkaar zeggen...dat zou Bangoo nooit gedaan hebben of juist wel
ik zie het meer als dierbare herinneringen

Overigens behoort ook de herder tot een van mijn favoriete rassen

De Dobermann blijft ook altijd mijn nummer 1, op een mooie tweede plaats staat de Oud duitse herder.... Ook een mooie derde plaats is de Ridgeback.

Dico en Ziva waren echt een raskeuze (Dobermann)

Na hun overlijden kwam Sammy op mijn pad, iets heel anders maar wat een schat... Ik kan je zeggen ook met iets heel anders is er toch een bepaalde vergelijking hoor... Ik zie in Sammy heel veel dingen van Dico, ook mensen die Dico goed kende zeggen dit als ze Sammy meemaken hier in huis... Dat is wel heel leuk... Na Sammy kwamen die twee andere kleine schatten op mijn pad en nu is mijn roedel compleet... Het was geen bewuste keuze, alleen Deva is een bewuste keuze geweest omdat ik de shih tzu zo leuk vind vanwege wat mensen om me heen die een shih tzu hebben... Keeshondje kende ik ook omdat mijn ouders er eentje hebben, maar Cloudy kwam niet op mijn pad omdat ik een keeshondje zocht, hij was daar gewoon ineens en ik was meteen verliefd...

Ik denk als je toch bewust voor een ras wil kiezen je gewoon voor de Dobermann kan gaan, je kent het ras en weet hoe er mee om te gaan... Maar mocht je echt heel bang zijn dat je teveel gaat vergelijken dan is een oud duitse herder een hele mooie tweede keuze vind ik

Op dit moment wonen er 2 mopshonden bij mij. Die keus is mede door mijn zoon destijds gemaakt en bepaald.

Ik heb vroeger altijd herders, Duitse en Mechelse, gehad maar die vond hij (toen 10 jaar) te groot. Aangezien ik full time nachtdienst draai als alleen staande moeder en hij heel weinig bij mij thuis slaapt ben ik gaan zoeken naar een kleinere hond die niet alles bij elkaar zou kunnen gaan blaffen bij mijn afwezigheid. Vandaar dat ik bij het rs mopshond uitkwam.

Dat is en was ook zo fijn en leuk om weer en hond in huis te hebben en Odie is zo'n lieve schat dat ik besloot om er toch nog een mops bij te nemen. Dat is Aigo geworden, en wederom een schat van een mops.

Alleen miste ik wel een aantal dingen die ik niet zo goed kan omschrijven en kwam heel vaak bij allerlei informatie over de boerboel hond uit als ik weer eens rassen bekeek.

Met mijn zoon, nu bijna 12, het daar over gehad en hij vond het een leuke hond op het plaatje. Ondertussen had ik uitgezocht bij welke teler ik dan zou kunnen gaan kijken voor het geval dat mijn zoon er ook nieuwsgierig naar geworden zou zijn. En dat was hij steeds meer. Vandaar dat we eind vorig jaar samen zijn gaan kijken bij een boerboel teler.

Ik was en ben direct totaal verliefd op dit ras geworden. Er was een 'thuis klik' di ik nooit eerder zo heb gevoeld. En mijn zoon was ook 'om'. Dit resulteerde in het feit dat er boerboel puppen zijn momenteel en er ws een reu bij mij komt wonen.

Dat hangt alleen nog af van Odie en Aigo die ook die 'klik' moeten ervaren. Ik neeem ze heel snel een keer, ieder appart, mee dar naar toe. Maar ik ga ervan uit dat dit goed zal gaan en de boerboel reu binnen kort bij ons, mijn twee mopsen schatten en heel af en toe mijn zoon komt wonen.

Ik vind het zo'n waanzinnig mooie, grote (reu 90 KG), lieve en perfecte hond waar ik verliefd op ben en blijf dat ik de opvoeding, daarin kost het iets meer tijd dan een gemiddelde honden, heel erg graag wil gaan doen.

En ook, naar alle waarschijnlijkheid, kan en mag gaan doen!!
Carol, en nu nog alleen met Odie&Aigo

Ik ben wel verknocht aan 2 rassen.
Ceasar is nu onze 6de teckel en Luka onze derde witte herder.

In het begin was ik ook bang dat ik zou gaan vergelijken met onze eerste hond, maar dat heb ik nooit gedaan. Iedere hond heeft toch wel iets aparts waardoor ze weer speciaal worden.
Zeker wordt er al eens gezegd van dat deed hij/zij nooit, maar echt vergelijken nee, dat niet.

Heb 'tussendoor' ook wel eens een ander ras gehad, en hoe lief die ook waren, toch kwam ik weer steeds uit bij een teckel en witte herder.

Het is ook een gevoel wat je hebt en hoe je er zelf mee omgaat, jij kunt alleen bepalen of je nog eens een doberman wilt.
Mijn zus heeft er 2 gehad, beide schatten van honden, zagen bijna hetzelfde uit, maar vanaf dag 1 was al heel duidelijk dat ze beide totaal anders waren.

Voor ons blijven het voorlopig Laiki, maar ik heb tijdens mijn eerste 'lijstje' ook naar een krasci ovchark (herdershond van de karts) gekenen en die zit ergens ook nog wel in mijn achterhoofd. Mischien iets om ook eens te naar kijken.

Mbt de herders ed weet ik niet in hoeverre hd-gevoeligheid voor jou ivm je paard belangrijk is? Dat vinden wij namelijk bv ook een punt ivm de paarden.

Bedankt vor jullie reacties, helpt.

Het is inderdaad leuk en geeft vlinders als je denkt aan een nieuw maatje...

De Dobermann is dus wel standaard in zijn ras lief en aanhankelijk, maar door de vooroordelen, dacht ik altijd dat ik dus de uitzondering op de regel had

De herder heb ik altijd een prachtige hond gevonden; sterk, trouw, oerhond, met wel iets meer haar dan een Dober, maar de kinderen zijn er een beeje bang van, omdat een herder ooit Wodan door z'n lip heeft gebeten...

Hoe gaat dat precies in zijn werk; een hond op je pad tegenkomen?
Ik hoop ook altijd dat dat gebeurt, maar zie het zo snel niet gebeuren, en denk dus dat ikzelf op zoek zal moeten gaan...
(hou zelf ook meer van het toeval daarin, maar ja... )

Saskia, het tegenkomen, gebeurde niet helemaal vanzelf.

We waren voor vrienden naar een nestje aan het kijken. Mijn man ging uiteindelijk de pups ophalen (in het buitenland) en nam een extra mee omdat hij dacht dat het wel zou klikken met mij (ik wilde eigenlijk geen hond er meer bij).

Het klikte overigens zeker niet met mijn man en het hondje, en liep er telkens vandoor als iemand kwam.
Ze kwam hier op ons terrein, ik was verliefd toen ik haar zag en ze rende meteen naar me toe, het was heel speciaal, maar heel duidelijk dat we het beide goed met elkaar konden vinden en nu na bijna tien jaar nog steeds.

Ook een andere pup gaf me meteen een heel duidelijk goed gevoel.

Wat niet wil zeggen dat dit altijd zo is, en ik honden waar dit niet zo duidelijk mee was, ik toch een heel fijne band mee heb en erg blij mee ben.
Ik houd van al onze honden, maar soms is er iets extra's. Dat ligt niet alleen aan de hond, maar zal de combinatie zijn?

Er is niets mis mee, en zelfs aan te raden, als je een hond voor het hele gezin uitzoekt, hier ook rationeel over na te denken en dit mee te nemen in je besluit.

ps Waarom geen laika bv? (gewoon nieuwschierigheid? ik zal niemand proberen te overtuigen, maar merk dat er vaak onterechte vooroordelen zijn naar dit ras)

@Chris, grappig dat je de Krasci noemt, daar heb ik ook al naar gekeken. (Laïka ook )

Denk ook dat ik me niet meer ga beperken tot één hond, maar dat ik,(hoor mij nu) wel gaandeweg een aantal honden rond me wil 'verzamelen', nu moet ik wel eerst de kaap van 1 nemen...
En dan heb je een hond nog niet in een twee drie...

Heb tijdens Wodan z'n leven ook aan een tweede hond gedacht, zodat ik niet in een zwart gat zou vallen, maar dat wou ik hem eigenlijk niet aandoen (qua aandacht)

Ja, ermee bezig zijn, leuk!

Saskia, als ik je reacties lees... Denk ik dat je ergens wel weet dat een Dobermann het beste bij jou past. Dat zeg je zelf ook, alleen is er die angst om te gaan vergelijken.
Maar zoals iemand al eerder zei: Wodan blijft Wodan en dat zal hij ook altijd blijven. Hetzelfde ras wil nog niet zeggen dat ze hetzelfde karakter hebben (zeer onwaarschijnlijk).

En over de angst van je kinderen voor Herders; als je een pup neemt denk ik niet dat die angst zal blijven. Puppy's zijn immers schattig en zo groeien de kinderen samen met die lieve pup op... Voordat ze het weten is het een grote Herder, maar nog steeds zo lief als toen ie klein was.
(Ik was vroeger bang voor grote honden, maar ben nooit bang geweest voor Sara, omdat die als pup bij ons kwam en ik zo met haar opgroeide)

Hallo Saskia,

Kort geleden stond ik voor dezelfde keuze.
Ik had afscheid moeten nemen van mijn eerste grote (honden)liefde Kyra, een kruising Malamute X Husky. Kyra was uniek. De beste, de liefste, de mooiste enz. enz.

Hoe graag ik ook een Malamute zou willen kopen, ik heb het niet gedaan, omdat ik zeker wist dat ik haar zou gaan vergelijken met Kyra, een oneerlijke vergelijking, want Kyra is niet te evenaren.

Mijn keuze is gevallen op een Oud Duitse Herder. Een absolute aanrader.
Succes met je keuze. Ik ben benieuwd wat het gaat worden.

zoals caitlin ook schrijft....vergelijken daar kom je niet onderuit...maar dat hoeft dus helemaal geen negatieve lading te hebben wodan zit in je hart en zal dat plekje altijd behouden...maar zo te lezen...vlinders..en steeds opgewekter...fijn voor je...wees gerust je dierenhart is groot genoeg

en als je kids verder opgroeien met een heel lief herderpupje...net wat iris schrijft

er zijn zoveel verschillende herders......en zijn inderdaad wauw

heel veel succes met je speurtocht