Stel...

Soms zie ik topics van mensen die op zoek zijn haar hun hond die ze weggedaan hebben.
Dat kan zijn aan een asiel, of aan andere mensen.

Maar stel nou dat jij zo\'n herplaatser hebt...En je leest dat de vorige eigenaar hem graag nog eens wil zien...
Zouden jullie dat dan doen?

Want ik zou daar waarschijnlijk dus niet mee akkoord gaan...Want het is nu mijn hond.
De hond kan toch helemaal in de war raken als hij ineens die vorige baas weer ziet?
Hoe denken jullie daarover?

Moeilijk...

Ik denk dat het vooral ligt aan de reden van afstand.....
Financiële nood?
Scheiding?
Echte allergie?

Dan zou ik waarschijnlijk wel akkoord gaan met een evt ontmoeting maar dan wel op neutraal terrein en niet bij me thuis

Ik ben blij dat ik de mijne nog mag zien.

En zou dat zelf, mits goede omstandigheden, ook zeker toelaten. Het is een heel emotioneel is, afstand doen terwijl je dit niet wilt.

Denk overigens dat honden dat nog wel herkennen maar niet meer associeren met 'de baas'. Dat is immers de persoon waarbij ze wonen. Maar ben wel van mening dat je hier een goede tijd overheen moet laten gaan zodat ze eerst kunnen wennen en zich thuisvoelen.

Eddie komt uit een pools asiel, daar gered van een vriesdood door een duits asiel niet ver daar van daan. Dit duits asiel wordt gerund door een familie. Mocht die familie Eddie nog een keer willen zien zou ik daar graag aan willen voldoen, omdat ik ze heel dankbaar ben.
Hangt van de situatie af denk ik.

Ik zou toch ook eerst echt wel goed willen weten waarom ze de hond kwijt wilden, hoor.
Ik kan me voorstellen dat iemand die ernstig ziek wordt, echt niet meer voor z'n hond kan zorgen, misschien wordt de beslissing van de hond weg te doen zelfs boven z'n hoofd genomen terwijl ie in het ziekenhuis ligt, en als zo'n mens dan daarna geneest... Ja, daar zou ik alle begrip voor hebben.
Maar allergie? Nee, dan zijn ze er tijdens de bezoekjes toch ook nog allergisch aan, he. Kom, zeg.

Ik ben het eens met Erika maar zou wel erg het gevoel hebben van "doet dit mijn hond goed of niet"

Sorry maar als ik een kindje krijg met een ernstige allergie waardoor ik mn honden zou moeten herplaatsen, dan zou ik toch heel graag nog contact houden hoor....
Ik ben tenslotte niet allergische en een reactie krijg je niet van een wandelingetje.....

Als iemand zn hond in het asiel brengt omdat hij geen zin meer heeft in de hond...tja..jammer dan, daar zou ik ook geen contact mee hoeven

goeie vraag!!!!

ik denk ook dat het heel veel zou uitmaken wat ik voor info heb gekregen van de herplaatsers/het asiel...

een vorig baasje met zijn/haar hart op de goede plaats zou ik veel eerder ja tegen zeggen dan bij een gedumpte hond....

en inderdaad... altijd op neutraal terrein.....

Mijn vader had vroeger een boxer, waar die shows mee liep, en kampioen mee werd.
Hij heeft toen de boxer verkocht aan iemand die er verder mee wou gaan.
Een jaar of wat later kwam hij terug met de boxer voor een bakkie koffie enz, en de boxer genaamt Alex wou mooi niet meer mee, hij bleef bij me vader
Het moraal van dit verhaal....ik zou het niet doen.

Ik heb via hondenpage contact met de dochter en vriendin van dochter van de nieuwe baasjes van mijn hond. Dit is voor mij heel waardevol. Ik weet dat hij goed terecht is gekomen en ik hen meer kunnen vertellen over de hond. Ook heb ik foto's gezien. Ik vond het zien van de foto's wel emotioneel. Dus stel dat ik hem weer in het echt zou zien. Pfff dat lijkt me echt heftig hoor. Ik heb veel verdriet gehad en nog steeds wel. Weet niet wie er wat aan zou hebben mochten we elkaar weer zien. Het zou voor mij nu nog te vroeg zijn.
Met Mira en Spencer hun oude baasjes heb ik ook af en toe contact via mail of Facebook. Zij vinden Dit ook fijn.

Dat zou voor ons niet opgaan, ik zou de sukkel alleen vragen waarom ie Santa de straat opknikkerde

Mijn collega heeft dit meegemaakt, zij namen iemands hond omdat ze er te weinig ruimte entijd voor had. Telkens als de hond het oude baasje had gezien was ze van slag.
Terwijl het heel goed ging bij mijn collega.
Toen hebben zij het contact verbroken, omwille v/d hond.

Ik heb eigenlijk altijd herplaatser gehad, ook nu heb ik er 2.
J-jay komt uit Spanje is daar van straat geplukt, dus ik denk niet dat ze daar gemist wordt.
Wel ben ik naar een jaarlijkse meeting geweest waar ook de "eigenaar" en medewerkers van deze stichting waren.
Faith komt, net als mijn vorige honden, uit het asiel.
Ik heb altijd aangegeven bij al mijn asielhonden dat de oude eigenaar contact met mij op mag nemen als daar behoefte aan is.
Hiervoor laat ik mijn mail-adres achter, zodat ik in eerste instantie nog anoniem blijf.
Als een oude eigenaar mij zou mailen, bepaal ik aan de hand van het verhaal of er een ontmoeting komt.
Maar dat is nog nooit gebeurt, en stiekem vind ik dat ook niet zo erg

Bij beide honden zou ik het weigeren... Bij Flip, omdat de eerste mensen hem wegdeden omdat ze hun kids niet hadden geleerd de hond met rust te laten met zijn botje.. gevolg: Kids bleven steeds het botje afpakken, op een gegeven moment was Flip het zat en gromde hij...
De tweede mensen deden hem na een week weer weg omdat "hij niet alleen kon zijn".. (WAT VERWACHT JE NA EEN WEEK!!! )

Bij Ceasar: zijn eerste eigenaar heeft hem zwaaaaaaaaaaaaaar verwaarloosd en ik vermoed zelfs in zekere zin mishandelt.. De tweede eigenaar, dat was de dochter van die man, zou hem wel mogen zien, die heeft hem weggedaan omdat ze zelf al 1 grote hond had, twee kinderen waarvan 1 lichamelijk en geestelijk gehandicapt en een baan.. Zij kon het niet meer aan, nou, dat is natuurlijk ook logisch dan..

Dus de tweede eigenaar van Ceas zou hem nog wel mogen zien, maar de overige eigenaars écht niet..

Dobby is weggedaan wegens "astma" van de pasgeboren baby. Naar het schijnt volgens 2 artsen die ik geraadpleegd heb krijg je astma pas later, vanaf je 5e ofzo. Het was juli, begin zomervakantie.

Nee, ik denk niet dat ik hem die mensen nog zou willen laten ontmoeten. Bovendien woont hij hier nu al 2,5 jaar, en daar net geen jaar. Hij is een week voor hij 1 werd in het asiel geplaatst, en dan gaat er ook nog 2 maanden puptijd af. Hij is hier dus al bijna 3x zo lang als daar.

Beer was mijn eerste eigen hond toen ik op mezelf ging wonen. Ik heb hem uit het asiel gehaald. Twee weken nadat ik hem had opgehaald, werd ik op straat aangesproken. Ze herkende Beer en vertelde, dat ze nooit te weten was gekomen waar hij naar toe is gebracht toen ze hem twee jaar daarvoor hadden weggedaan. Haar ouders bleken dus hem naar het asiel te hebben gebracht. Daartussen heeft nog een plaatsing gezeten, voordat hij uiteindelijk bij mij terecht gekomen is op drie jarige leeftijd.
Ik was totaal verbaasd en gaf in die verbazing ook mijn adres. Nog diezelfde week stond ineens haar moeder aan m`n deur. Kwam ook zo binnen. We hebben even gepraat, maar toen ze begon over dat Beer en ik ook maar eens bij haar op visite moesten komen, zodat hij ook weer eens 'zijn huis' kon zien en we puppyfoto`s konden kijken, etc. Ik kreeg het daar Spaans benauwd van. Ze beschouwde hem nog altijd als haar hond, etc. Ik heb haar snel de deur uitgewerkt en niet meer gereageerd. Ik wist wat ik wilde weten ( hij had een enorm lidteken op zijn buik), ik wist hoe hij bij hun terecht was gekomen ( als te jonge pup met afgeknipte oren naar het asiel, tijdje pleeggezin en toen bij hun en toen naar het asiel). Ik vond het fijn, het plaatje rond te kunnen maken ( na het asiel geplaatst bij een alcoholist en toen weer terug naar het asiel) en hoe hij bij mij heeft kunnen komen. Het verklaarde wat gedrag hem ( verlatingsangst, bijv).
Boy heb ik ook uit het asiel. Daarvan weet ik alleen dat hij in beslag genomen is met inboedel en drie wintermaanden heeft moeten overleven in de tuin, zonder zorg. hij was dus ook verwaarloosd en heeft een slechte socialisatie gehad als pup.
Mocht ik ooit nog mensen tegen komen uit zijn 'vorig' leven, dan zou ik er niet meer op in gaan in direct contact. Maar prima per mail met wat foto`s en ook dat maar eenmalig. Meer is niet nodig.

Wel vind ik het voor mezelf prettig om bijv nog wat nestgenootjes te vinden. Gewoon om te zien uit welk nest hij komt, letterlijk.

Wij hebben bewust ervoor gekozen om geen contact meer te hebben met Spike zijn vorige baasje.
Hij is nu onze hond.
Het oude baasje van Spike is wel 1 keer langsgekomen na 2 maanden om te kijken hoe het ging met Spike
En dat vonden wij genoeg.

Mijn buurvrouw heeft hier 'mot' mee gehad..

Ze had een herplaatste herder, via een particulier. Het baasje gunde de herder een beter leven..

Maar het baasje wou de hond zooo vaak zien.. Op den duur kwam ze elke week! Mijn buurvrouw werd hier zat van, maar ook was het verwarrend voor de hond! Dus ze heeft er wat van gezegd.. Oud baasje vertrok woedend!! Nooit meer teruggekomen..

Het zou voor mij helemaal aan de situatie liggen... hoe de eigenaar vooraf met de hond is omgegaan, wat de reden was van afstand, hoe de hond 't nu bij ons doet en hoe deze normaal met spanningen omgaat.
Yuna's oude eigenaren mogen bijvoorbeeld nooit meer bij haar in de buurt komen, terwijl ik er bij Fedor wel achter zou staan als zijn oude eigenaren nog eens langs zouden willen komen.

ik ben bij toeval de 2e eigenaar van job tegengekomen, zij herkende hem, hij haar niet. zij heeft hem naar het asiel gedaan omdat ze hm niet aankonden, wat ik heel goed begrijp. heb me telefoonnummer gegeven nooit meer iets gehoord. ik was namelijk ook benieuwd hoe hij bij hun was.

zara was mijn pleeghond die nu bij paulien zit en die zie ik zeer vaak, in het begin zag zara mij nog wel als haar baas maar nu ziet zij mij als 'vriendin' en paulien als baas. ik ben heel blij dat zij het nu goed heeft en dat ik haar nog mag zien.

lisa heb ik via mp en de eerste eigenaar heeft haar ook om begrijpelijke redenen weg gedaan. heb zo af en toe wat mail contact.

de eerste eigenaar van maxje......... ik verwacht als ik weet wie dat zijn hun hetzelfde lot staat te wachten en ik dus levenslang tralies krijg.

Via een oproep van MP... nee, geen persoonlijk contact.
Zou wel bereid zijn om via mail/telefoon vertellen hoe het met de hond gaat, en vragen beantwoorden. Ligt inderdaad ook aan de situatie.

Ik zelf zou als baas wel graag iets van mijn hond willen weten, hoe het gaat enz.
Voor mij zou dit voldoende zijn voor mijn verwerking van de afstand.
Verder geen ervaring met echt afstand moeten doen van mijn hond.

Als iemand echt allergie heeft, als iemand echt omdat het niet anders kon afstand heeft gedaan van de hond zou ik erover na willen denken.
In alle andere gevallen never nooit niet.
Afgestaan is afgestaan en zie niet in waarom er dan nog contact moet wezen.

Balou & Kyra zijn beide herplaatsers. Balou is door zijn vorige eigenaar op bijna 2 jarige leeftijd achtergelaten bij de fokker (lees: ze zijn hem na een vakantie niet meer op komen halen). We hebben nooit contact gehad/gewild met de vorige eigenaar. Hij heeft ook nooit contact met ons gezocht. Denk ook niet dat mijn vader ermee akkoord zou gaan als hij Balou nog eens zou willen zien.

Kyra is via HP bij ons terechtgekomen. Ik heb destijds te horen gekregen dat Kyra haar eigenaresse epilepsie heeft en daarom niet meer voor Kyra kon zorgen. Ik heb haar gevraagd of ze, als Kyra een beetje gewend was, eens bij ons langs wilde komen. Daar heeft ze ja op gezegd. Tot nu toe niets meer van haar gehoord (op een paar mailtjes/FB berichtjes na). Heb zelfs aangeboden i.v.m. haar ziekte naar haar toe te komen met Kyra. Ook nooit respons op gehad. Ik denk achteraf dat Kyra om hele andere redenen weg is gedaan. Maar ja, ik heb mijn best gedaan. Meer kan ik niet doen.

wij hebben onze vorige golden Masha met 7 maanden gekregen en haar vorige baasje wilde graag weten hoe het met haar ging en in de eerste instantie had ik daar geen problemen mee.....totdat ze zowat elke week aan de telefoon hing en vroeg elke keer: hoe gaat het met mijn hondje?? dat werd ik wel zat en heb haar vriendelijk gevraagd niet meer te bellen

ik zou het toestaan, te zien welke redenen de hond herplaatst is.
Ik had zo bv, sora, een pitbull misbruikt in hondengevechten.
Ja, NO way dat die eigenaren de hond terug mochten zien.
Dan was er Mazzel, die bijna verkocht was aan een broodfokker, en die eigenaar wou haar zooooo GRAAG terugzien... Nuja, denk het niet... Was zelfs teleurgesteld omdat ik haar naam (gucci) veranderd had in mazzel.. zucht.

En dan was er Stavros. Eerste eigenaren, no way.
Tweede eigenaren hadden m uit t asiel en stavros had de kinderen gebeten. die ouders waren er gek op, maar, konden hem echt niet houden wegens die aanvallen en de kinderen... Ik snap dat, en als die mensen hem nog hadden willen zien hadden ze het ook gemogen...

Natuurlijk mag dat. Ik heb Bartus ook overgenomen en heb destijds alles netjes schriftelijk afgehandeld (afstandsverklaring). Oude eigenaar mailt nog wel eens, maar is nog nooit geweest. Als ze dat zou willen, is ze welkom.

Wij hebben lotje nu een jaar geleden overgenomen van een man die net gescheiden was. Hij had het erg moeilijk met het afscheid van Lotje, maar hij had geen andere keuze. Hij weet dat hij Lotje altijd op mag komen zoeken. Verder heb ik hem vaker even een mail gestuurd hoe het met Lotje gaat. De eerste paar mails heeft hij niet op gereageerd. Toen heb ik een hele tijd niets gestuurd. Vorige maand dacht ik toch maar weer eens wat te sturen en deze keer kreeg ik wel een antwoord terug. Hij had het nog steeds moeilijk met het afscheid, maar had het nu wel een plek kunnen geven. Hij vond de mailtjes prachtig, maar vond het enorm moeilijk om er op te reageren. Hij was blij dat Lotje het zo goed bij ons naar haar zin heeft en hij hoopte dat we zo nu en dan nog eens iets van haar verstuurde...Ik geloof niet dat hij haar nog ooit komt bezoeken. Op papier is Lotje van ons. Zelfs de fokker weet dat ze een andere eigenaar heeft en in meerdere databanken van het ras, staan wij vermeld als eigenaar. Ik ben niet bang dat hij haar ooit terug zou willen eisen! Weet je, ik denk dat Lotje haar vorige baasje nog echt wel zal herkennen, maar bij ons is ze nu op haar plaats. Dat is het zelfde dat Morris nog steeds gek is op zijn fokker! Zodra hij daar komt voor de pluk, gaat Morris door het dolle heen....Dat doet hij bij andere echt niet!

Ik zal het heel fijn vinden als ik mijn hond heb herplaatst, dat ik de hond nog mag zien.
Ik zal bijna niet komen, omdat ik weet dat het verwarrend kan zijn voor de hond.
Ik respecteer de keuze van het nieuwe baasje. Mail kontact zou heel prettig zijn.

Baco is weg gegaan bij 4 baasjes, om geen enkele duidelijke reden.. We houden het maar op, dat mensen zich hebben verkeken in zijn grootte ofzo.

Dani heeft ook al een aantal baasjes gehad.
Ze was verwaarloosd wist haar vorige eigenaresse te vertellen.
En bij haar vorige eigenaresse, was ze te veel in huis.
Ze woonde eerst op een boerderij, Dani was er toen al, ze is als laatste er bij gekomen.
En die mensen moesten noodgedwongen verhuizen naar een kleinere woning & met kinderen katten en 3 honden was Dani gewoon te veel voor het kleine huisje.
Dit vind ik een goede reden, dus vind het zelfs leuk om de vorige eigenaresse van Dani foto's te sturen.
Dani heeft het bij haar heel goed gehad.
Helaas na een lange mail van mij, vol met foto's en de vooruitgang van Dani, was er geen kontact meer.
Volgens mij wilt ze het ook niet meer, maar dat weet ik dus niet.

Tja ik heb 3 herplaatsers en an daar heel duidelijk over zijn.
Twee van hen hebben echt top baasjes gehad maar door omstandigheden was het echt beter voor de honden te herplaatsen waarvan 1 zelfs levensreddend was. Dus ja hun mogen die twee ter aller tijden zien als ze willen.

De derde is een ander verhaal en heeft hele oange uitleg nodig gezien dit in zijn geheel een apart verhaal is. Gezien mijn kwaadheid alweer gaat borrelen bij het denken eraan hou ik het dan ook maar even hierbij. Maar nee daarvan mag de persoon die verantwoordelijk is voor zijn verleden hem nooit meer zien.

Tuurlijk wel...
Ligt ook aan de reden van afstand...
Ik heb tayo moeten herplaatsen en heb meteen gezegd dat ik hem nog wel wil zien en dat
vonden ze helemaal oke, zou me geen raad weten als ik die gekke kop van hem nooit meer
zou zien. Ik was gedwongen door omstandigheden, hij en Elah hadden elkaar afgemaakt
en het had Elah's leven kunnen kosten uiteindelijk, maar ik wilde hem niet kwijt hoor...heb
weken gejankt en dat was de nieuwe baasjes meteen duidelijk, we hebben goede afspraken gemaakt en ik mail ze ook regelmatig en dan sturen ze foto's door...
Tuurlijk is het nu hun hond, maar dat staat er toch helemaal buiten, soms moet je een zeer pijnlijke beslissing nemen en dan is het heerlijk dat er mensen zijn die daar begrip voor hebben...