Potverdorie hoop dat ik nooit voor zo een keuze wordt gesteld dat ik zó moet optreden......denk niet dat ik het zou kunnen. Wat erg en wat moedig van je vriendin.
Het was een man, een stuk ouder en wat geharder en nuchterder in dit soort situaties.
Echt, we vonden geregeld dieren. Ook fazanten of hazen die door hagel geraakt waren en nog leefden.
Dan sta je voorover gebukt om een rijpe bloem af te snijden, en oei! daar ligt er weer eentje!
Zwaar gewond en op sterven natuurlijk, wat moet je dan doen? De stumpert aan de kant schuiven en doorgaan met je werk!?
Dat stond mijn geweten dan ook weer niet toe.
Dus dan riep ik mijn collega om het dier uit zijn lijden te verlossen.
Ik ben dan zo'n muts die het dier nog gaat aaien en toespreken dat het okay is en dat hij moet gaan slapen en dat de pijn snel voorbij is!
Pffff... en dan gaf ik het arme diertje aan hem en liep snel weg...
Ik krijg het er nog moeilijk mee nu ik dit zo schrijf.
Daarom zei ik al eerder, soms red je een dier juist door het niet te laten leven... al is dat gruwelijk moeilijk!
Ja maar dat is ook vreselijk Suzan ik zou dat ook niet kunnen hoor maar een kat of hond ja misschien raar maar ik gun ze zo graag een heel mooi leventje de tijd die ze ongelukkig waren of bijna geen eten dat is toch te compenseren. Ze moeten dat toch mee mogen maken. Liefde en warmte verdiend toch iedereen.
Misschien is dit ook iets uit mijn verleden ik was ooit zwanger en kwam toen op een punt bij 7 mnd zwangerschap dat de artsen zeiden we gaan nu alles doen om u te redden en niet het kind. Toen ik wakker werd uit de narcose was het eerste wat ik deed was voelen of mijn kindje er nog zat en ja gelukkig wel maar die woorden van die arts hoor ik iedere dag WE GAAN ALLEEN VOOR DE MOEDER pfffffff En daarmee wil ik zeggen hoe erg het ook met mij gestelt was toen, dat leven in je buik is zo belangrijk voor een moeder
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?