ONZE OUWE

Vermist en bijna opgegeven.

Hallo Ik ben Kimona Bianca met de roepnaam Skip ( Ver noemd naar de hond van Kapitein Rob )
Ik kwam van de kennel "Oet et laand v.Aleer "uit Haaksbergen.
Alwaar ik op 8 - 07 - 1990 geboren was.
In augustus van dat jaar kwam ik bij mijn nieuwe baas wonen in Heemskerk.
Samen met zijn twee zonen en mijn nieuwe vrouwtje.
Ik moet zeggen het beviel mij best , al moest ik soms wat stoeien met de zonen want zij
wilden mijn kauw kluif soms proberen op te eten.

In 1993 Kwam er een grote verandering , wij gingen verhuizen naar Limburg daar had mijn baas
een een vakantie woning gebouwd, nou dat was steeds dikke lol met de buren daar kwam de poes
steeds van aanlopen, maar ik heb haar netjes duidelijk gemaakt waar de grens was en werden wij
dikke vrienden .De poes hete pluisje.
Maar het bleek niet onze vaste woning te zijn die kwam 1 km verderop te liggen in Hulsberg
Aan de Raadhuisstraat daarbij had ik de beschikking over een grote tuin daar zat van alles
Eekhoorntjes, Fazanten, Konijntjes, en zelfs wilde Dassen en Vossen.

Als deze hun sporen hadden achtergelaten kon ik mij daar heerlijk in rond rollen maar mijn baas
vond dat blijkbaar niet leuk hij zij dan, ba je stinkt en hop naar boven de badkuip in jij
Lekker spelend en als bewaker van de telefoon en de woning of de deur deed ik mijn werk.
Ik deed dat met veel plezier , En de tijd gleed snel voorbij.

Wij schrijven nu 2006 Het was de tweede week van Januari donderdag de twaalfde
Ik was die dag niet lekker en al dat gesjor de laatste weken ik wou zelf traplopen maar dat ging
niet meer en dan werdt ik opgetild Ik schaamde me rot , maar die dag weigerde ik de medicijnen
en dacht bij mezelf als ze niet kijken loop ik weg, Afscheid is niet mijn sterkste punt weetje.
Daar ik een echte Hollandse Kees ben zal ik ze wel even wat laten zien wat ik nog kan.
Achter de woning was mijn terein bijna 1000 m2 daar achter lag de mini golfbaan.
Daar wist ik heel goed de weg ook al mocht ik daar niet komen .

Ik werd wat draaierig en dacht ik ga maar weer terug maar ik vergiste me en ik viel,
over de rand van het terrein en kwam in de dorens en de klitteballen terecht.
Ik strompelde naar voren en zag de weg onder het hek door,
Daar hoorde ik mijn baas roepen en fluiten,maar ik kon niet meer blaffen.
Toen werd ik pas echt boos en zocht waar langs ik terug kon maar dat lukte niet en viel terug.
En een keer flink blaffen lukte al lang niet meer, ik kon alleen noch maar afwachten en
school me toen op in een stuk riool pijp.het was al donker en 20.30 in de avond.
Na goed 15 minutenhoorde ik mijn baas aan komen en hij keek hij om de hoek van de woning,
ik dacht noch wat een sukkel dat hij me niet ziet, maar daar realiseerde ik mij dat ik te ver
in het riool verscholen zat , en begon achteruit te kruipen maar het was al te laat de baas
was al weer weg deze gaat het verhaal nu verder over nemen.

Wij waren radeloos en zochten overal onder bomen struiken en in de straten bij de buren.
Echt overal werd er gezocht en in het donker was dat erg moeilijk.
Wij bleven zoeken tot 2.00 uur in de nacht.
Maar de dame bleef spoorloos en dat bij 5 graden vorst.
In de morgen begon de zoektocht opnieuw de zon scheen en we hadden goede hoop haar
nog te vinden, de keeshonden club gebeld de diverse dierenartsen en dieren ambulancedienst
en nog een aantal kennels in de omgeving, zo ging de eerste dag voorbij .
Wel hoorden wij dat een hond op leeftijd dit soms expres doet omdat ze geen afscheid wil
nemen en dan een donker hoekje zoekt om te sterven.

Zo gingen moeilijken dagen voorbij en hoorden en zagen wij niets van Skip
wij waren echt de wanhoop nabij.
Wij hadden nu de zaterdag de zondag en de maandag morgen echt alles afgezocht,
en elke steen wel drie keer omgekeerd.
Thuis gekomen ging mijn vrouw de hondebak schoonmaken en de kluiven en het
rondslingerende speelgoed opruimen.
Want 4 nachten oplopend met 5,8 en 9 en zelfs 12 graden vorst en geen eten of drinken
hadden wij er geen geloof meer in. tot zover het relaas van de baas.

Nu Ik had nu vier nachten daar gelegen en begon honger te krijgen en begon toch langzaam
achteruit de riool pijp uit te kruipen en kwam half uit het riool te voorschijn.
Ik had wel gezien dat er iemand naar mij keek , maar ach dat was de buurjongen
en of hij mij gezien had ik wist het niet meer.
Ook deze dag was alweer bijna om en het weer begon te veranderen er zou regen komen.
Ik voelde alle kracht die ik nog had langzaam weg vloeien.
Maar daar hoorde ik mijn baas zou hij mij toch noch vinden de deuren werden opengemaakt
en er kwam iemand de hoek om..
Het waren mijn baas en bazin Ik probeerde noch te kwispelen maar dat lukte niet erg.
De baas droeg mij naar huis en legde mij op de bank en langzaam kwam ik weer bij.

De dierenarts heeft mij die avond nog onderzocht en kreeg ik een uitgebreide wasbeurt..
Wel daar was ik wel aan toe of ik dit nog een keer zou doen dat weet ik nog niet maar ik heb ze
wel laten zien wat de kracht is van een dame van bijna 16 jaar Misschien kom ik dit jaar wel op
de ouderen dag voor honden maar ik voel me nog niet oud.

nu de groeten van een eigenwijze Grote Hollandse Kees met zijn Baas en Bazin

Door Koedooder op 14 juni om 16:35