Gizmo-loze dag

Echt te bizar voor woorden... Omdat mijn vakantie op zijn einde begint te lopen hebben wij voor Gizmo een "gastbaasje" gezocht. Wij mogen in onze handjes knijpen met Tamara, zij is zo lief om op Gizmo te passen terwijl wij werken. En vandaag was de eerste dag om te wennen. Van 11 tot 3. Lang genoeg om te kijken of het gaat lukken of niet, maar kort genoeg voor mama Ilona om niet al te bezorgd te zijn.

Vanochtend om 11 uur Gizmo bij Tamara gedropt, lijdzaam toegezien hoe Gizmo er meteen met het speelgoed van haar jongste telg vandoor ging en daarna de deur achter me dichtgetrokken.

Ik moest me er waanzinnig van weerhouden om niet alle kleine dingetjes aan Tamara te vertellen, "Als hij bijt, moet je hem negeren en een speeltje aanbieden" "Als hij opspringt.." "Als hij een plasje moet doen.." enzovoort.

Maar ik heb wel een heerlijk rustige middag achter de rug. Relaxed kunnen douchen zonder bang te zijn dat zijne koninklijke hondheid zich eenzaam gaat voelen. De katten kunnen weer vrij de woonkamer in. Er is al minstens een uur niet meer in mijn handen gehapt (tsja, onze jongste kat kan er ook wat van) en, het beste van allemaal, ik hoef eventjes geen "ongelukjes" op te ruimen.

Over tien minuutjes ga ik de deur weer uit om Gizmo op te halen. En stiekem, héél stiekem, heb ik hem best wel gemist.

Door Ilona op 09 november om 14:36