Debbie ; mijn eerste hondje

Ik kan het me nog heel goed herinneren. Ik was nog geen 4 en we zouden een hondje halen. Onze keuze was gevallen op de maltezer omdat deze weinig tot niet verharen en gewoon omdat een maltezer kleiner is en dus makkelijker mee te nemen is.

Het was bij mensen thuis. Zij wilden gewoon een keer een nestje. Al de puppy's waren lief, maar op de een of andere manier klikt het altijd met 1. En wij wisten het zeker; zij zou met ons mee naar huis gaan. Wij noemden haar Debbie.

Debbie was een vrij rustige pup, ondanks dat ze graag speelde. Debbie was een klein gebouwde maltezer, die laag op haar pootjes stond en iets krullend haar had.

Debbie was echt het hondje waar iedereen een moord voor zou doen , bij wijze van spreken....
Ze was op haar best als wij allemaal bij elkaar waren.
Piepspeeltjes vond ze vrij eng, het liefste speelde zij met een knuffel.

Debbie kwam ook altijd voor je op,
als je bijvoorbeeld met elkaar aan het stoeien was, ze blafte dan tegen degene die je voor de grap een tik gaf. Ze hield niet van ruzies, ze wilde alleen gezelligheid. Alleen thuis zitten kon ze heel goed, maar je merkte altijd hoe blij ze was als je eenmaal weer thuis was.


Debbie was eigenlijk een probleemhondje. Ze had epilepsie en op latere leeftijd kreeg ze ook hartklachten. Dit vonden wij nooit erg, ze hoorde gewoon bij ons, en we hadden alles voor haar over.

Debbie vond het altijd fijn om op vakantie te gaan. Ze genoot echt. Want ja, we waren dan met zijn allen bij elkaar en dat is wat ze wou.

Debbie was een speciaal hondje. Ze begreep je heel goed, wat je ook zei.

Zij was een lid van het gezin, niet ons bezit.

Het is jammer dat ze er niet meer is, maar we hebben 14 jaar van haar kunnen genieten.

Toen ze was overleden wilden wij haar begraven zoals wij dat ook met familie zouden doen. Trouwens zij was immers ook familie!

Wij hebben haar begraven op dierenbegraafplaats Zevenhoven. Hier heeft ze een hartvormige steen gekregen. Het voelde goed, we hebben haar een plekje kunnen geven waar we haar kunnen gedenken/herdenken.

Je hond verliezen doet heel veel pijn, maar al die jaren met haar samen maken het weer goed! Inmiddels hebben we weer een maltezer ; Danja.

Een heel ander karakter maar ook superlief .

Honden brengen het beste in je naar boven, dat is zeker!

Door Corina op 01 juni om 23:36