Teckel in spagaat (16 januari 2008)

Jente, mijn lieve, eigenwijze, stoere hotdog met haar o zo kleine hartje heb ik vanmorgen bij de dierenarts afgeleverd. Ze had een navelbreuk, ofwel een gaatje in haar buikwand waardoor haar ingewandjes naar buiten stulpten (onder de huid uiteraard) en een bult veroorzaakten. Dit gaatje is vanmorgen dichtgemaakt. Als het goed is, kan ze straks weer ongegeneerd in bikini.

Maar wat nu zo grappig is, was haar spagaat vanmorgen. Ze had in mijn bijzijn haar narcose prikje gekregen, na 4 minuten zou deze gaan werken. Stoer en verbeten als Jente is, weigerde ze zich over te geven aan de slaperigheid die haar overviel. Haar korte pootjes hadden daarentegen een ander plan. Die schoven één voor één op de gladde wachtkamervloer onder haar lange lijfje vandaan... en daar ging ze... in spagaat. Erg grappig en aandoenlijk om te zien.

Ik heb haar toen maar opgetild en haar in mijn armen genomen, haar ogen waren nog open. Ik fluisterde haar zachtjes de bekende woorden 'het vrouwtje gaat even naar Albert Heijn'* toe, ze begreep de boodschap en sloot haar oogjes. Weg was ze.

Net heb ik met de praktijk gebeld en gevraagd hoe het met mijn 'lange darmpje' ging. Het was even stil aan de andere kant van de lijn "Uw lange darmpje?" vroeg de assistente aarzelend. "Sorry, mijn Teckel, Jente." antwoordde ik haar snel. Gelukkig kon ze daarna weer opgelucht ademhalen en zei met een glimlach in haar stem dat het gaat goed met haar gaat, ze wordt langzaamaan wakker. Om 3 uur mag ik haar ophalen. Mag ze naar huis... eindelijk eten (haar favoriete bezigheid)!

17:50 Ze is alweer eventjes thuis, het gaat prima met mijn mupske. Toen ik haar kwam halen en ik afrekende kreeg ik een brief mee, een standaard 'uitdraaibrief' waarin waarschijnlijk alleen de naam van het dier wordt gewijzigd. In deze brief stond vermeldt dat ze pas laat mocht eten (jammer Jente) en wel mocht drinken. Maar omdat ze nog erg moe kon zijn van de narcose moest ik wel uitkijken dat ze niet in de waterbak in slaap zou vallen. Nou, dan moet ze wel hele rare capriolen uithalen wil ze dat voor elkaar krijgen.

Daarbij moest ik er op letten dat ze niet aan de wond zou gaan likken. En daar was ik wel bang voor. Tip: Doe haar een T-shirt o.i.d. aan. Nou, ik dus naar de Zeeman, en daar samen met de verkoopsters op zoek gegaan naar een passend pakje. Het moest natuurlijk een klein shirtje zijn maar wel lang. Het werd een rompertje... zie de foto voor het 'haute couture' eindresultaat.

Zelf vindt ze het maar niks... haar blik spreekt boekdelen!


* 'Vrouwtje gaat even naar Albert Heijn' is door de jaren heen een standaard uitspraak geworden voor als ik even wegga maar snel weer terug ben. Mijn hondjes kruipen dan vredig en zonder pardon in hun mandje.

Door Kaatjekoek op 10 september om 19:00