HondenPage baasje Melissa en Jeffrey & Hummer

Wat schreven de vrienden van Melissa en Jeffrey & Hummer op het forum

Mick schreef in Allergie
Super! Fijn dat je hond weer opknapt!   @Anouk: kijk nog even wat TS schrijft nu.... Komt natuurlijk totaal niet overeen met mijn advies     
Mick schreef in Allergie
Misschien moet je niet om zaken vragen waar je a geen verstand van en B het antwoord niet wil horen. Pups van een aantal nesten staan in mijn foto’s, kijk gerust  Zal wel niet je smaak zijn verwacht ik zo.   Goed om terug te komen op de huidproblemen, hebben ze beide de tenen een (hoe heet dat ook alweer) afschrapsel gedaan? Sommige hebben last van gisten, veelal helpt het om na het lopen de poten even te spoelen met huppel de hup (sorry mijn geheugen laat me in de steek) thee ( dat zal vast iemand juist kunnen invullen) en daarna goed droog maken.   
Mick schreef in Allergie
" Even van het topic af... Tja Mick..... veel gehoorde klacht van dierenartsen, dat fokkers direct ook denken dat ze een gerenomeerde specialistische dierarts/voedingdeskundige zijn " Anouk van Botty tja als men de lijnen kent en zich verdiept daarin en dat dan generatie lang volgt denk ik dat je wel iets kan zeggen.  Dan weet je veelal meer als wat algemene kennis van dieren in het algemeen. Vooral niet de kennis en ervaring mee wegen, dom staren naar een papiertje wat aan de muur hangt, gaat TS niet helpen.  We praten hier over een ALGEMEEN bekend probleem bij blauwe staffords in het bijzonder. Daarvan heb ik er honderden voorbij zien komen in de afgelopen 10 jaar. De oplossing voor de problemen in 99% van de gevallen, heb ik gegeven!  Wat is jouw inhoudelijke bijdrage? Ga naar een dierenarts en leeg je portemonnee, om vervolgens tot oplossing als hierboven te komen?   Nee vooral niet willen luisteren, want ergens heb je gehoord dat bla bla bla bla bla
Mick schreef in Allergie
" Mick, heb jij een brok met paard of konijn die daaraan voldoet?  Mag via pb. " ientje Bovenstaande brok is wat Lola krijgt. Moet eerlijk zeggen dat het voor mij even geleden is dat ik naar brokken of vers vlees heb gekeken. Onze penny krijgt deze brok ook en Banzai zit op een hele andere brok met graan.   Staan ze al jaren op en bevalt goed dus dan kijk je niet meer verder.  Banzai wil ook even gedag zeggen:  
Mick schreef in Allergie
https://www.petsplace.nl/renske-adult-hondenvoer-m-8717185298260-pps?weight_calc=10574&gad_source=1&gclid=CjwKCAjwh4-wBhB3EiwAeJsppH7zU0v3hy-tpJSD6z2-A7qdNlj4ltNRgoZtlQQVXgsEDKoVi1H5_hoCV-wQAvD_BwE&gclsrc=aw.dsdit is de brok die Lola krijgt en goed op doet
Mick schreef in Allergie
" Graan en kip altijd de boosdoener is, is echt complete onzin. Verzonnen door de versvlees fabrikanten om het aan de man te brengen. Net als brok fabrikanten, klinkt heerlijk "Verse cranberries met 80% wilde hert"   Voordat je ergens een vinger op wijst? Zul je toch echt eerst door de zure appel moeten bijten en dat is geduldig uitsluiten met wat wel en niet.           " Anouk van Botty Hey Anouk, Heb je enige idee tegen wie je dit zegt? Kijk mijn post historie eens na….  Beste TS, Je mag van mij aannemen wat je wil. Ik loop pas +20 jaar rond in Stafford land. Heb ze gefokt, meeste zijn naar het buitenland gegaan en ondanks ik al 5 jaar niets meer heb gefokt, blijven mensen mij bellen. Ben jaren mod geweest op het Staffordforum. De opkomst van blauwe staffords heb ik van dichtbij meegemaakt met alle daarbij horende perikelen. Mijn schoonvader heeft notabene een blauwe inclusief alle gevoeligheden.  Maar Anouk hier weet het beter. Kent het ras van plaatjes en wat ze op wiki leest…. Die heeft echt alle wijsheid in pacht. Is natuur ook voedingsdeskundige, naast dat ze rasdeskundige is. Oh ze heeft ooit gelezen dat de vleesindustrie bla vla bla vla bla….   lang verhaal kort: voor rc geen huidproblemen, na rc wel. Zat op konijn en had geen huidproblemen. Begint het kwartje te vallen?!?  advies van mij: paard/konijn voeren. Geen kip bestandsdelen, geen graan, geen gulten. Helaas dure brok of KVV, maar goed dat bespaar je wel aan dierartskosten en kop zorgen.   met de groeten van Lola
Mick schreef in Allergie
Sorry alvast,   Maar men wilde tijdens de hype allemaal een blauwe, want dat werd mooi gevonden.   Blauw op blauw op blauw.....   Resultaat zit bij jou nu thuis.     Dat je een blauwe heb met allerlei allergieën, is niet opmerkelijk. Heel erg veel blauwe staffords (zowel Amerikaanse als engelse) hebben deze problemen. Slechte fok, puur voor het geld. Ik kan je helaas meer dan 10 NLse fokkers aanwijzen. Het fijne is echter wel dat er hier onder de stafford eigenaren, best wel wat kennis is nu hierover en dat er veelal met voer aanpassing, heel veel te bereiken valt.  1 van de grootste boosdoeners is graan (+plus alle varianten daarvan) 2 Kip (dus ook vetten en andere kip toevoegingen   Uit eigen hand, we hebben veel succes behaald, door een blauwe SBT op "bijzonder" vlees te zetten. Die ging in 2 weken zo vooruit dat de klachten zo goed als verdwenen waren. 1e 2 weken alleen paard, daarna konijn. Uiteindelijk waren de klachten zo goed als weg en is het contact verwaterd.    Op het staffordforum stond een hele boel hierover, helaas is die uit de lucht. Misschien kan je op FB (waar de groep nog wel leeft) even vragen naar de ervaringen en welk voedingsadvies zij hebben voor je.   las dat je KIVO heb gegeven, daar krijg zelfs mijn Noa (die serieus alles zonder problemen kon eten) last van, vooral tussen de tenen.  De RC die je nu geeft: Samenstelling Ingrediënten: Maïszetmeel, hydrolysaat van veren met een laag molecuulgewicht (bron van L-aminozuren en oligopeptiden), kopraolie, sojaolie, mineralen, plantaardige vezels, cichoreipulp, fructo-oligo-sacchariden, visolie, mono-en diglyceriden van palmitinezuur en stearinezuur veresterd met citroenzuur, dierlijk vet, tagetes (Afrikaan) extract (bron van luteïne). Eiwitbron: Hydrolysaat van veren met een laag molecuulgewicht. Bron van koolhydraten: Maïszetmeel. Analytische bestanddelen: Ruw eiwit 18%, ruw vet 16,5%, ruwe as 6,5%, ruwe celstof 1,7%, essentiële vetzuren (linolzuur) 27,2 gram/kg. Toevoegingsmiddelen (per kg): Vitamine A 36.500 IE, vitamine D3 800 IE, ijzer 42 mg, jodium 3,8 mg, koper 15 mg, mangaan 55 mg, zink 154 mg, selenium 0,26 mg, clinoptiloliet van sedimentaire oorsprong 8,48 gram, antioxidanten.   Zie rood waarom je huidproblemen hebt. Graan en kip, dubbel bingo!      
Mick schreef in Amerikaanse Stafford
Gemiddeld worden AST's tussen de 8 en 12 jaar oud. Het stuk van wiki komt niet overeen met wat de rasvereniging geeft. Mijn Noatje is 12,5 geworden.
esther schreef in vuurwerkvrije omgeving gezocht voor volgend jaar
" Ja dat had ik al gelezen, maar ik ga naar de Drunense duinen, had wel naar Texel gewild, maar volgend jaar misschien. " yooop Doe maar, gaan we lekker daten!
esther schreef in vuurwerkvrije omgeving gezocht voor volgend jaar
" Vroeger gingen we naar Texel, maar huisjes zijn zo duur geworden en ik laat mijn papegaai niet graag te lang alleen, iemand zou haar kunne eten geven maar dat vind ik zielig.   Idioot duur gewoon, maar wij doe het nog steeds elk jaar. Dan zitten we net buiten de Koog, maar ook hier was het nu veel meer vuurwerk dan voorgaande jaren. Viel ons echt tegen. De dagen rond kerst en oud/nieuw zijn gewoon hoogseizoen prijzen, helaas   " to Ik denk dat de Koog ook wel het meest drukke ( onrustige ) dorpje is van Texel wat dat betreft.. Maar de Cocksdorp is ook een mierennest met al die toeristen. Wil je echt rustig zitten dan zou ik voor Oost kiezen. Ik vind het sowieso heel erg meevallen op Texel, het fijne is dat het vuurwerk hier zich meestal beperkt tot oudejaarsavond, tussen 0.00 en 2.00. De dagen ervoor, of nieuwjaarsdag hoor je praktisch niets meer.
esther schreef in vuurwerkvrije omgeving gezocht voor volgend jaar
" Nee, in Apeldoorn mag geen vuurwerk afgestoken worden, al een paar jaar niet.    Maar je moet t altijd vragen bij t hotel. Het bos zit er direct achter, daar gaan ze geen vuurwerk afsteken lijkt me. " Kees In Apeldoorn, maar ook in Ugchelen en de rest van de omgeving wordt juist héél veel vuurwerk afgestoken. Al jaren. Beslist geen plek voor een doodsbange hond..
Elly schreef in Angstige pup - vuurwerk
Benthe is extreem bang voor vuurwerk.Vorig jaar voor de eerste keer bachbloesem druppels laten samenstellen (Bach bloesem mix van Greetje).Ik heb een vragenlijst ingevuld en aan de hand daarvan is er een op maat gemaakt flesje gemaakt voor Benthe.Ook heb ik een verdamper in het stopcontact zitten (Beaphar CaniComfort). Afgelopen jaarwisseling hebben de druppels in combinatie met de verdamper boven verwachting gewerkt.Benthe heeft nagenoeg de hele nacht doorgeslapen. 
esther schreef in Nieuwe hond blijkt zwanger
Wat een verhaal... Misschien dat deze stichting  https://sterkvoordieren.com jouw kan helpen als je haar je schrijnende verhaal vertelt. Wilma is echt een geweldige vrouw en zal alles doen wat binnen haar macht ligt om mensen en vooral  dieren in moeilijke/ onmogelijke situaties te helpen. Mogelijk met geld, maar wellicht ook met hulp van derden en evt hulp bij plaatsing van de pups. Ik zou er een mail aan wagen en haar vragen om advies.   Sterkte met alles!
Siara schreef in 52 weeks of Joki
Nou, ik snap wel waar de opmerking van mijn vriend vandaan komt. Hij is geen dierenmens, absoluut niet. En in dat opzicht is hij een absolute engel want wat hij al allemaal gedaan heeft voor Mochi en nu ook voor Joki is onvoorstelbaar voor iemand die niets met dieren heeft. Hij heeft altijd al de zorg voor hen op zich genomen als ik er door omstandigheden niet ben. En bovenal ook de extra zware medische zorgen met een minimum aan gemor gedaan als ik niet anders kon dan gaan werken. Dan spreken we o.a. over dierenartsbezoeken, specialisten bezoeken, dierenklinieken bezoeken, insuline inspuiten, bloed prikken, bloedwaarden meten en opvolgen, plas en poep in huis opruimen, urine opvangen voor onderzoeken, poepstaaltjes nemen voor onderzoeken, etterende wonden ter grootte van een tennisbal helpen uitkuisen, zalf in open wonden spuiten en inmasseren, oogdruppels toedienen, pilletjes toedienen, teken verwijderen, wassen, borstelen, kammen, honden tillen als ik het even niet meer kan, ...   Het lijstje gaat zo eindeloos verder hier bij ons in huis en dan spreek ik nog niet over die ene keer dat Mochi zijn hand gebroken had en hij nog eerder Mochi aan het troosten was dan kwaad te worden op die witte wervelwind. Nee hoor, lijkt een absolute eikel maar ben dankbaar dat hij er is want zonder hem had ik het niet gered. Ik vergeef hem dus voor het vermelden van het terugbrengen naar de fokker als optie. Wel maar één keertje natuurlijk.  Gelukkig heeft mijn zoon in dat opzicht de liefde voor dieren van mij overgenomen. Zelfs als hem een gezonde hond beloofd werd van hetzelfde kaliber had hij nog liever de 'kapotte' hond. Dikke duim voor hem. En geloof me, stiekem is m'n vriend nog meer verliefd op Joki dan ik. Hij is gewoon erg goed in het 'een steen maken van zijn hart'. Ik ben daarentegen veel te gevoelig. Hij heeft het wel zo'n beetje gehad met al die medische rommel en extra miserie.   Gisteren een kort wandelingetje gedaan met Joki van 30 minuutjes. Meestal laat ik de honden door de week samen uit om tijd te besparen maar vond het iets slimmer om ze even apart te doen nu. Hebben dus netjes het ritme van de zwarte dondersteen kunnen volgen en die 30 minuten leken wat hem betreft zeker voldoende. Is het nu omdat hij pijn heeft of omdat hij gewoon een slechte conditie heeft? Ik probeer hem ook vooral op gras te laten lopen maar meneer verkiest de harde ondergrond. Koppig hoor. Voor de rest een echte pretbek. Zoals beloofd enkele fotootjes die ik gisteren in allerijl genomen heb tijdens de uitlaatronde.      
Siara schreef in Patella Luxatie bij jonge hond
Bedankt iedereen voor de feedback tot dusver. Echt handig om alles in perspectief te krijgen. We hebben voorlopig beslist om eerst een orthomanuele dierenarts aan te schrijven om te horen of het nut heeft om met Joki bij hen langs te gaan in functie van zijn ruggegraat/heupen/knieën. Een zoveelste opinie kan nooit kwaad denk ik dan. Gisteren even een half uurtje gewandeld op zijn tempo en er is niets te zien aan zijn gang en heeft geen piepje gelaten. Integendeel, meneer is flink hevig. S'avonds laat is meneer wel bij het achteruit wandelen over zijn Kong gestruikeld en heeft toen superhard liggen krijsen. Duurde nog geen 5 seconden dat gekrijs maar was wel ontzettend zielig.    Sorry, het hele eigenaar/fokker gedoe was misschien even wat verwarrend. Wij zijn eigenaar. Joki staat op mijn naam geregistreerd maar is eigenlijk gezinshond waar mijn vriend mee voor gekozen heeft. Mochi is 100% mijn 'probleem' bij wijze van spreken. Met 'eigenaar' hierboven doelde ik eigenlijk op de eigenaar van de ouders van Joki. Zij wonen beiden bij dezelfde eigenaar waar ook Joki geboren is. Met de fokker bedoel ik de persoon die mee het nestje heeft begeleidt en waar de ouders van Joki zijn geboren.   Alle ouders, voorouders en zijtakken zijn getest en onder stamboom geregistreerd en er is nergens Patella in de lijnen te vinden. We hebben blijkbaar gewoon dikke brute pech met dit laatkomertje. Fokker heeft ook meteen gezegd dat ze toch de lijnen zou herbekijken in functie van toekomstige nestjes nu Joki o.a. patella blijkt te hebben. Er is geen contract opgemaakt bij aankoop maar we staan in contact. Zowel eigenaar van ouderhonden als de fokker zijn zeer behulpzaam en bereikbaar voor vragen en meldingen. Hier in België voor aanschaf van Joki alle hondenverzekeringen nagekeken maar er was geen enkele die ons nuttig leek. Ook nu had een verzekering ons meer geld gekost dan bespaard door de vele uitzonderingen en vrijstellingen in de contracten. Op zich hebben we daar in ieder geval, ook nu, nog geen spijt van.   Joki heeft tot op heden nog niet gemankt, wel merken we dat hij snel moe/buiten adem is en dat hij na een wandeling van enkele uren zijn poot wat stijver houdt. Volgens ons is hij sneller moe omdat hij ook pijn heeft tijdens het wandelen. Hij ontziet zijn pootje niet voor zover ik kan merken. Wel kan het gebeuren als hij wat wild is dat hij af en toe een piep geeft. Misschien dat het op die momenten de knie is die hem parten speelt? We laten hem in ieder geval niet meer springen, gestoord doen, korte bewegingen maken en trappen proberen we ook tot het absolute minimum te beperken. Voorlopig krijgt hij ook maar wandelingen van ongeveer 30 minuutjes. Als we merken dat dit goed gaat dan kunnen we dit mondjesmaat weer wat verlengen. Ik wil hem nu zeker niet pushen want volgens mij laat hij gewoon niet merken dat hij pijn heeft. Echt net zo'n koppige ezel als Mochi.     
Siara schreef in Patella Luxatie bij jonge hond
Hoi iedereen,   Recent vernomen dat Joki (14maanden) ernstige patella luxatie heeft in zijn linkerknie nadat we bij de dierenarts op jaarlijkse controle waren. Ik had gewoon al langer een fout gevoel bij Joki. Weet nog steeds niet waarom maar na alle perikelen die ik met Mochi heb gehad voelde ik gewoon dat er iets niet klopte aan zijn gedrag. Joki heeft steeds een typische puppyzit gehad en die was er rond 11 maanden nog niet uit. Volgens DA kon dit best en dat sommige honden dit gewoon lekkerder vonden zitten. Toch gevraagd om de pootjes aan een grondige controle te onderwerpen. Helaas kon de DA de knieschijf er aan de linkerkant makkelijk uitduwen en kregen we al snel een doorverwijzing naar de orthopeed.   Er zijn daar zowel foto's gemaakt van zijn knieën als van zijn heupen op mijn vraag. Daar hebben we dus de bevestiging gekregen dat hij op graad 2 (neigend naar 3) zit in zijn linkerknie. Zijn rechterknie ziet er voorlopig okay uit. Qua heupen viel meteen op dat deze niet symmetrisch waren en dat ook hier opvolging nodig was. De orthopeed kon niet meteen zeggen of dit problematisch ging worden maar ze was er in elk geval helemaal niet gerust op. We hebben dit nieuws dan ook meteen gemeld bij de fokker en de eigenaar van de ouderhonden want volgens de orthopeed ging het hier over een erfelijk probleem en niet iets dat veroorzaakt is door trauma.   Nu zitten we dus lichtelijk met onze handen in het haar. Vriendlief overweegt hond terug te brengen naar de fokker. Ik overweeg een operatie aan de knie. Fokker en eigenaar willen absoluut liever geen operatie. Zij verkiezen dat we met hem naar een orthomanuele dierenarts gaan en liefst eentje die werkt met de methode van Aharon.    Om eerlijk te zijn had ik er niet op gerekend om een tweede probleemhond groot te brengen maar dat los ik wel op op één of andere manier. Wat mij betreft is het een lid van de familie. Waar een wil is, is een weg. Nu heb ik door een hele hoop ongelukkige samenlopen van omstandigheden niet veel geld tot mijn beschikking. Ik wil dit dus goed aanpakken en het geld dat ik wel heb op de meest effectieve manier besteden om hem te helpen.    Zijn er mensen die ervaring hebben met patella luxatie die me met wat raad en daad kunnen bijstaan? Op zich lijkt een operatie het effectiefst en de korte pijn of vergis ik me hier in? Kostenplaatje bedraagt minstens € 1.500 voor de operatie zelf en dan is er nog nazorg en medicatie dus zeker geen bedrag dat ik zomaar kan wegwuiven. Natuurlijk wil ik ook het advies van de fokker niet naast me neerleggen. Ik ken helaas niets van orthomanuele dierenartsen, is dit van toepassing bij patella luxatie? Zij kunnen toch enkel aan symptoombestrijding doen en niets oplossen aan het eigenlijke probleem van zijn knieschijf of vergis ik me? Verder ben ik me ook aan het inlezen en lees ik hier en daar over ostheopaten al dan niet in combinatie met hydrotherapie. Dit neigt dan ook weer naar de alternatieve kant?    Ik zie even door de bomen het bos niet meer. Eigenlijk wil ik gewoon het beste voor Joki maar niemand lijkt me te kunnen zeggen wat dat is. Als ik vraag bij de DA en de orthopeed of een operatie echt noodzakelijk is dan vertellen ze ons dat het sterk aangeraden is maar dat het onze keuze is. De fokker wil echt dat we eerst alternatieve methodes proberen en daar volg ik hen wel in want ben zelf niet zo pro-snijden. MAAR bij patella luxatie kan het probleem terwijl we alternatieve dingen proberen toch verergeren waardoor het nog zwaarder wordt moest het toch tot een ingreep komen, niet?   Tja...beetje feedback en advies is meer dan welkom. Ben ook in dialoog met fokker, DA en specialisten maar wat ervaring en kennis van anderen is meer dan welkom.    Excuses voor de lange tekst maar zit er eventjes helemaal door.   
Siara schreef in 52 weeks of Joki
Sorry voor de afwezigheid hier. Real life durft vaak meer tijd opeisen dan gepland waardoor alle leuke updates dus uitbleven. Jammer genoeg terug met slecht nieuws. We waren (en zijn) zo blij met Joki omdat hij de gaten zou opvullen die Mochi omwille van zijn gezondheid niet meer kon vullen. Eigenlijk hele basic dingen zoals lange wandelingen van uren en hier en daar wat hondensport. Kleine Joki is ondertussen al 14 maanden oud en is absoluut prachtig zowel van uiterlijk als karakter. Het is een duiveltje en een engeltje tegelijkertijd, net als zijn grote broer Mochi. Jammer genoeg is dat niet het enige dat hij van broerlief overgenomen heeft.    Recent dus ontdekt dat Joki verschillende genetische afwijkingen/kwalen heeft. Voorlopig zijn we 100% zeker van patella luxatie (graad 2 richting 3) van de linkerknie, ongelijkheid en afwijking in de heupen die opgevolgd moet worden en het navelbreukje dat jammer genoeg niet toegegroeid is. Voorlopig zijn we dus aan het worstelen wat we nu met dit nieuws moeten. Vriendlief overweegt hem terug te brengen naar de fokker maar ik zie dit ABSOLUUT niet zitten. Ben momenteel nog even aan het bekomen van het nieuws en alle opties aan het wikken en wegen.    Voor de rest is het een echte lieverd met bananen in zijn oren als het hem uitkomt. Ik probeer zo snel mogelijk nog eens een leuk fotootje te plaatsen zodat jullie zijn lieve snoet kunnen zien.
Elly schreef in Natuurlijk vlooien en teken middel
@Kath: deze tickless hanger werkt door middel van een toon. Is deze dan niet hoorbaar/hinderlijk voor honden ?   
Elly schreef in Natuurlijk vlooien en teken middel
Hallo allemaal, Na een nare ervaring met een pipetje bij Benthe ben ik op zoek naar een natuurlijk middel tegen vlooien en teken. Benthe heeft een tekenbandje met EMX kralen maar heb het idee dat dat niet echt helpt. Ik hoor het heel graag ! 
Mick schreef in Even m'n frustratie kwijt.
" Fietsen met een hond die zo achter blaadjes aanschiet? Vanuit mijn eigen ervaring zou ik dat toch nooit durven. Laat staan met een hond die dan ook nog eens zo krachtig is, dat lijkt me echt gevaarlijk. Nu, fietsen met de hond, ongeacht of je de hond nu vasthoudt of een hondenfietsbeugel gebruikt, is in België sowieso niet toegestaan, dus voor mij zou dit sowieso geen optie zijn.   Ikzelf heb tal van puzzels, verschillende soorten snuffelmatjes, ik verzin denkspelletjes met broekspijpen, WC-rolletjes enz. Maar of dat er nu voor zorgt dat die opvliegende blaadjes buiten ineens minder interessant worden... da's in ieder geval niet mijn ervaring. Hopelijk werkt het voor de topicstarster wel. " Marie   Dat hangt heel erg van de hond af. Onze Noa (die er niet meer is) ging ook overal achteraan, met favoriet bladjes.... Als ik die naast de fiets had, was ze op mij gericht en konden we alles in tempo voorbij gaan, zonder dat ze erop reageerde. Denk dat mijn AST wel ietsjes krachtiger was als dit hondje.    Elke hond is verschillend, wat bij mij werkt werkt wellicht voor jou hond niet. Maar het is allicht een poging waard, helpt het niet dan schaad het niet. Vaak zijn jonge honden zo druk in hun hoofd dat je ze er ietsjes kalmer mee maakt, hoewel ik er ook een heb die er alleen maar drukker van word (die zet je ermee aan zeg maar). Proberen en je komt er snel achter.
Mick schreef in Even m'n frustratie kwijt.
Wil je zeker zijn dat het tuig niet stuk getrokken kan worden?: MAG - The Dog Lounge Mijn Staffords, hebben hier jaren in gelopen. Heb ze nu elders op maat laten maken, maar dat is vrij kostbaar.... Vroeger hadden ze ook dragpull tuigen, met dezelfde sluitingen. 2 kids op de slee, hondje met tuig ervoor, en gaan!!    Het klinkt alsof je een jonge hond heb met veel energie. Wellicht slim om voor je gaat lopen wat denkwerk te doen met hem, zodat ie al iets van geestelijke moeheid  heeft voordat je naar buiten gaat. Haalt mogelijk net ff een scherp randje eraf. Zo heb je bv puzzels, sneufelkleden enz. Of als je het aandurft fietsen, want wat is er nu lekkerder dan fijn een stukje op tempo te kunnen lopen ipv traag naast de baas(in) stappen..       
esther schreef in Dag Diesel, dag lieve vriend.
" Dankjewel Esther.   Het verdriet en gemis zijn vreselijk, ik kan het nog niet geloven dat Diesel er niet meer is   Verder wil ik iedereen bedanken voor de lieve reacties na het overlijden van mijn Diesel. " Diesel   Ik weet precies wat je bedoeld.. Het heeft bij mij ook heel lang geduurd hoor, en nog steeds, 2.5 jaar later heb ik momenten dat er tranen over mijn wangen rollen..en het gemis zó sterk aanwezig is... Ik mag helemaal niet klagen, Lasse is er nog, ik heb er een superlieve hond bij, maar toch mis ik mijn Bamse nog.. Hij had het geweldig gevonden hier op Texel .. xxxx
esther schreef in Dag Diesel, dag lieve vriend.
" Alaska's Finest, het help zeker wel, en dat maakt het ook makkelijker er iets over te schrijven. Je omgeving denkt vaak, ja, tis goed toch, hij rust, en jij weer verder. " Diesel Och neee.. Mooie lieve Diesel is er niet meer... HP's knappe bink.. Marga toch.., wat een afschuwelijk bericht...ik krijg het er koud van..wat erg.. De pijn die je voelt zal niet te beschrijven zijn, geen enkel woord dekt de lading.... Neem vooral de tijd om te rouwen en verdrietig te zijn...dat is niet met een paar weken "klaar". Diesel was een stukje van jouwzelf...en erom huilen mag altijd..wat een omgeving daar ook van vindt.. Ik wil je heel veel liefs, sterkte en kracht toewensen met het verwerken van je grote verlies.. Dikke knuffel xxxx    
Mick schreef in Mijn Noatje (AST) is niet meer, ben ontroostbaar...
Mijn meisje is iig weer thuis!   
Mick schreef in Mijn Noatje (AST) is niet meer, ben ontroostbaar...
" Verschrikkelijk verdrietig is het, als je dierbare vriend(in) van je heengaat. En heel herkenbaar is je tekst. Nanu kwam ook bij ons in die bittere winter van 2010. En ze stierf ook na een echo bij de dierenarts, bij haar was het een enorme milttumor waar we niks van hadden gemerkt en die ging bloeden. Ze was nog steeds zo energiek, had die week nog 12 km spoor gebaand door de diepe sneeuw in de ardennen.  Het is nu 9 maanden geleden dat ze stierf en nog steeds ben ik er kapot van, nog steeds is er die wanhoop: 'meisje, kom toch terug!' Ik wens je heel veel sterkte toe, en warmte en steun uit je omgeving. Want het is zwaar om dragen, zoveel verdriet. Knuffel voor jullie!      " Alaska's Finest!   Het is ook simpelweg te snel, geen rustig afscheid, geen laatste special rondje, vleesje niets ineens is ze weg. Dinsdag avond liep ze nog te zeuren om der kong, hebben we nog heerlijk kort gespeeld. Dachten eigenlijk van heh het gaat weer wat beter...   Ze had nooit wat, met de andere 2 regelmatig naar DA gegaan, maar zij, onze tank, onverwoestbaar. tot woensdag...    Dank jullie allemaal voor jullie reactie, ik ben geen prater, maar dit helpt me wel!
Mick schreef in Mijn Noatje (AST) is niet meer, ben ontroostbaar...
" Heel veel sterkte. Wij snappen allemaal je pijn en verdriet. Het brandt gewoon zo erg! helemaal goed dat je hier een topic opent. Per slot van rekening was het je famillielid en heeft ze ook vaak genoeg mogen shinen op dit forum. " lyanne   De vliegende Noa heeft hier ooit een foto wedstrijd gewonnen idd...
Mick schreef in Mijn Noatje (AST) is niet meer, ben ontroostbaar...
Heb altijd een hekel aan dit soort topic's en lees ze zelden tot nooit, dacht dat het aandacht trekkerij was, maar nu het mezelf overkomt, zoek ik dus net als al die andere mensen steun en dat heb ik nodig....   13 jaar geleden, wilde mijn vrouw een hond. Van mij hoefde dat niet zo nodig, want het beperkt je behoorlijk. Maar goed na maanden rond kijken, bij kennis met honden te hebben gepraat enz enz Besloten we een hond te gaan zoeken. Ik wilde geen klein hondje, maar ook geen echte grote.   Uiteindelijk kwamen uit bij een Amerikaanse stafford, die had alle eigenschappen die bij ons paste en zo gingen we op zoek. Binnen no time had ik een fokker gevonden die op dat moment nog een pupje had. Ze was niet showwaardig (overbeet) en had een klein navelbreukje. Voor ons totaal geen probleem, shows vonden wij toch al onzin en navelbreukje was makkelijk te verhelpen.   Eind 2010 was het dan zover, we mochten Stocky rascals Yazira gaan ophalen. Noa noemde we haar, wat staat voor beweging. Die beweging had ik heel hard nodig, want na het krijgen van een tweeling, had ik me behoorlijk laten gaan en was veel te zwaar.   Zowel ik al mijn vrouw hebben diverse cursussen gedaan met haar, in de bittere winterkou.... Mevrouwtje had al heel snel door hoe je extra snoepjes kon krijgen en was een voorbeeldig leerling!   Ze kreeg een jaartje later een honden "vriendje", Ziggy, helaas was dat voor korte duur. Ziggy was door zijn 10 vorige bazen zo mishandeld dat ie niet meer .... De oud gediende hebben dit verhaal vast al eens gelezen.    6 maanden daarna kreeg ze opnieuw een "vriendje" puppy Banzai. Wat was ze gek op hem. Na overduidelijk de moederrol aan en genoot! Ze heeft ons enorm geholpen, hem op te voeden tot het prefecte hondje wat hij is.   5 jaar later, kwam kleine draak Penny erbij. Ook hier na ze weer de moederrol aan. We hebben wat afgelachen met de 2 dames. Papa Banzai moest niets van der hebben, maar Noa was helemaal blij.   Het afgelopen jaar merkte we dat ze ouder begon te worden. Alles begon in een iets rustiger tempo te gaan. Hey we worden allemaal ouder toch? Ze was nog steeds de stuiterbal die door iedereen gekroeld wilde worden en oh wee als je haar de kans gaf, want dan klemde ze je hoofd tussen der poten en kreeg je een oneindige wasbeurt.     Vorige week vroeg een passant, zeker nog een jonge hond, toen Noatje al der charmes in de strijd gooide om een kroel te krijgen. Aandacht van mensen was ze al vanaf dag 1 gek op. Haar dag kon niet meer stuk als ze aandacht kreeg en van een onbekende al helemaal.   Vorige week vrijdag, wilde ze der eten niet. Was wel vaker zo dat ze een maaltijd oversloeg. Maar iets was er vreemd, want ze was tammer als normaal. Zaterdag heeft ze een flink rondje gelopen, maar was ze ook al erg tam. Zondag leek er niets aan de hand. Maandag lag ze te rillen na der eten, hmmm toch niet goed. Lekker wat extra dekentjes erbij en mevrouw ging ontspannen slapen. Maar s'avonds wilde ze niet de trap op naar bed. Dinsdag moest ik vroeg weg voor het werk (werk meestal thuis), maar toen ik sávond thuis kwam, lag ze weer te trillen. Oke nu toch maar even naar de DA voor een checkup. Konden woensdag terecht. Woensdag ochtend, tijdens het eerst rondje zwakte ze door der poten. Arts gebeld of we eerder konden komen maar helaas.  Naar de dierenarts, ze liep zelf naar de auto en met een beetje hulp, klom ze bij mijn vrouw op schoot. Heel de rit zat ze naar buiten te kijken en luchtjes op te snuiven. Bij de DA liep ze netjes mee naar binnen en liet ze zich zonder te mopperen onderzoeken, kusjes voor de DA waren natuurlijk onvoorkombaar. Bij het bloedprikken kregen we de eerste schrik, er was bijna geen bloed te prikken, kwam nauwelijks wat uit. De DA had niets vreemds gevoeld, maar vertrouwde het ook niet. Ze zakte ineens weer door der poten en liet der plas lopen.    Natrium en kalium te kort. Dat was wat er uit het bloedonderzoek kwam en uit de urine onderzoek bleek ze een blaasontsteking te hebben. Ze namen haar op. Infus om de te korten aan te vullen en zodra er een mogelijkheid was, toch even een echo maken om verder te kijken. We werden "weggestuurd" zodat ze even rustig het infus zijn werk kon laten doen. Toen had ik al het gevoel ik wil niet bij der weg, maar goed mijn vrouw had er nog vertrouwen in en we hebben een hele goeie DA, dus oke. Even snel naar huis gereden, pasta gekookt voor de kids, training afgelast voor mijn elftal, en weer terug.   Bij binnenkomst werden we door de DA gelijk naar een kamer meegenomen. Dan voel je gelijk aan alles dat het foute boel is. Ze had slecht nieuws, heel slecht nieuws. Bij de echo was te zien dat haar hart omgeven was met vloeistof (bloed) en er een hele grote tumor in/op haar hart zat. Niets meer aan te doen en advies was uit haar lijden verlossen. En dan stort de wereld in elkaar. Ik met mijn grote bek en stoer voorkomen.... ineens niets meer van over. Heb sinds dat moment nog geen uur droog gehouden.   Snel naar Noa, die zoals altijd ons begroeten met turbo waai staart, probeerde overeind te komen, maar dat lukte niet meer. Eerst ben ik bij der gaan liggen en heb afscheid proberen te nemen, toen mijn vrouw. De boys gebeld of ze nog afscheid wilde nemen, want dan had ik ze gehaald, maar die vonden het zo al moeilijk genoeg, dus nee.    Noa had het zwaar, dus DA verzocht te doen wat onvermijdelijk was. Bij het slaapmiddel inbrengen, legde ze der hoofd op mijn vrouw der arm. toen het ander middel en weg was ze.   Ik ben er kapot van, ja ze heeft een geweldig leven gehad, heel veel liefde gehad en bijna alles wat der hartje begeerde, maar verd wat voelt dit kl*te. Weet me geen raad zonder mijn wijfie...      
Siara schreef in 52 weeks of Joki
Morgen wordt Joki alweer 9 weken. Het gaat zo ontzettend snel. Vanochtend moest ik even denken aan al die topics over de 'verschrikkelijke puppytijd' en nu ik er weer even in zit kan ik er alle begrip voor opbrengen. Dat constant piekeren over het socialiseren en aanleren van dingen, dat gebrek aan slaap, dat ogen-in-je-achterhoofd moeten hebben gedrag. Je kan geen seconde tot rust komen dus ik snap het best als sommige mensen even helemaal hun hart moeten luchten. Gelukkig krijgen we er meestal wel een geweldige vriend voor het leven voor in de plaats.   Joki heeft ondertussen al heel wat in de wagen meegereden en buiten die ene keer heeft meneer zijn eten netjes binnengehouden. Ondertussen heeft hij ook ontdekt hoe leuk het is als de raampjes naar beneden komen voor wat frisse lucht. Dan gaat die snuffelsnuit voluit in de wind. Ik probeer hem iets of wat tegen te houden want kop uit het raam steken is niet echt bevorderend voor de gezondheid. Wel ontzettend grappig om te zien hoe hij de tocht opzoekt.   Vandaag is hij ook voor de eerste keer naar de dierenarts geweest voor controle van de chip, algemene gezondheidscontrole en zijn 9 weken enting. Meneer vond er eigenlijk helemaal niets aan. Hij ging enorm te keer inclusief grommen, snauwen en happen. Heel gek eigenlijk want wij hebben hier veel aandacht aan besteed en hij laat bij ons echt alles toe. Natuurlijk was dit een vreemde persoon én een vreemde omgeving dus ook weer wennen. De seconde dat de dierenarts haar handen van hem af nam stopte het ook meteen. Nog geen 3 minuten later kon ze hem ook meteen lekker knuffelen zonder enige negatieve reactie. Slim en gek kereltje is hij.   De dierenarts hoopt dat de navelbreuk alsnog dichtgroeit, momenteel is het gat zelf nog ongeveer een vinger groot. Momenteel nog controleren geblazen voor het geval er een stukje darm toch verdwaalt omdat Joki zo'n stuiterbal is. Ze vindt hem fijn gebouwd voor een reu dus ze schatten dat hij niet enorm groot zal worden. Ik vond dit eigenlijk een vreemde opmerking, lijkt me wat vroeg om te gokken hoe hij zal uitgroeien. De balletjes zijn op komst maar nog niet volledig ingedaald. We hebben meteen ook even bij haar gepolst of een navelbreuk erfelijk zou zijn maar blijkt volgens haar niets van waar te zijn. Dit is ondertussen al de vijfde persoon met expertise in het veld die weerlegd dat het een probleem is voor toekomstige generaties. We azen niet meteen op een nestje met hem dus het is ook niet meteen aan de orde maar vond het toch belangrijk om weten.   Verder is het ook al heel duidelijk geworden in de laatste week dat het een enorm karaktertje is. Ook de dierenarts heeft dit vandaag nog eens beaamd. Ze wenste ons alvast veel succes. En dan te bedenken dat Joki één van de rustigste in het nest was. Ik ben stiekem wel happy want heb een voorliefde voor koppige ezels met een handleiding. Meneer weet nu éénmaal net als Mochi wat hij wil en dat is niet per se slecht denk ik dan. Alleen hoop ik dat het snel buiten wat afkoelt want het is geen werk om overdag met de honden buiten te komen in die hitte. Natuurlijk niet bevorderlijk voor de socialisatie en het leren wandelen aan de leiband. Mochi is een winterpupje en dat vond ik veel aangenamer qua socialisatie en training.   Momenteel geen foto's maar probeer dit snel goed te maken.
Siara schreef in 52 weeks of Joki
Vandaag was een aangename dag met minimaal geklier. Mochi en Joki groeien steeds meer naar elkaar toe. Toch even wennen want als Mochi even zijn snuit onder Joki zet vliegt die laatste al de lucht in bij wijze van spreken. Niet echt makkelijk zo buiten je gewichtklasse moeten spelen. Alhoewel Joki vind het super om heen en weer te rollen en te tollen om Mochi te plagen. Die krijgt er geen genoeg van en Mochi is best zacht en geduldig met de pup. Voor een zware blinde lomperik speelt hij heel netjes. Ik ben ontzettend fier op hem. Mijn witte wervelwind, de grote broer. Vandaag ook even wennen aan het autorijden (alhoewel dat nog mee op de achterbank is) en dat gaat best goed. Hij gaat netjes zitten of liggen zonder gepiep. Je merkt wel dat hij het ontzettend spannend vindt. Vandaag toen m'n vriend achter in de wagen zat met Joki en ons zoontje heeft ie dan ook even overgegeven. Een gevoelige maag in de wagen hadden zijn nestgenootjes ook evenals mama en papa op jonge leeftijd. Doet me aan Mochi denken alleen kreeg hij het op zijn darmen in de wagen als pup. Kots versus spuitpoep. Geef mij het eerste dan maar.   In de winkel nog wat vers vlees en snackjes aangekocht en naar tuigjes gekeken. De Y-tuigjes die ik zo prachtig vond stonden Joki echter niet zo goed. De pasvorm was niet echt geschikt voor een pup. We hebben dus voorlopig een H-tuigje aangeschaft met een lichte lijn om te wennen. Natuurlijk kreeg Mochi ook een leuk speelgoedje van de winkel want dat had hij dubbel en dik verdiend.  Ik was aangenaam verrast door de mensen die we tegenkwamen. Er heeft eigenlijk niemand zonder het te vragen Joki aangehaald maar ik denk dat mijn vriend daar voor iets tussen zat. Hij droeg Joki rond en zorgde er wel voor dat er niemand omgewenst aan de pup kon. Eens de "aw kijk een puppy!" storm voorbij was heeft hij dapper in de winkel rond liggen paraderen tot groot jolijt van de werknemers. Ik vind het voorlopig super dat hij zo kalm is tijdens uitstapjes. Hij vliegt niet meteen naar de eerste de beste persoon voor aaitjes en kijkt graag rustig rond. Mochi was op deze leeftijd op topsnelheid de gangen aan het verkennen en moest en zou van iedereen een koekje en aaitje geëisd hebben. Leuk om die verschillen in karakter te zien. Nu moet ik er wel eerlijk bij zeggen dat Mochi als pup veel groter was dus dat oversociale gedrag kan nog komen.   Ook s'avonds weer de wagen in om een bezoekje aan familie te brengen. Geen probleempjes meer met overgeven voorlopig en ook in een vreemd huis heeft hij zich best goed gedragen. Af en toe wat puppystreken want zetels en tafelpoten zijn lekker om op te knabbelen maar uiteindelijk is hij rustig gaan liggen en dutten. Voorbeeldig klein kereltje.   Hij heeft ondertussen ook al z'n naam en het commando zit onder de knie en laat zich gewillig overal checken. Ook borstelen laat hij voorlopig lekker toe. Ook gemerkt dat echt al zijn nageltjes gitzwart zijn dus een levenslijn zie ik er niet in. Zonde want is net wel zo makkelijk bij Mochi die 'witte' nagels heeft. Daar zie ik de lijn netjes zitten.   Nu gaan we de 4e nacht in en meneer ligt lekker in z'n ren in de woonkamer te snurken, Mochi in zijn bench in de gang en wij boven. Heerlijk toch. Nu gewoon zorgen dat ik niet door de wekker heen slaap. Die staat momenteel voor binnen 4 uurtjes. Joki piept en blaft ons flink wakker als het vroeger moet. Ik ben echt trots op m'n twee bolletjes wol. Wat prachtig om te zien hoe snel iedereen zich probeert aan te passen. Ik wacht voorlopig rustig de zwaardere periodes af. Moet eerlijk zeggen dat ik wel doodmoe ben maar hopelijk went het nieuwe regime snel.
Siara schreef in 52 weeks of Joki
Bedankt iedereen voor jullie berichtjes. Sorry voor het late bericht maar met het huishouden, kids, Mochi en nu de pup is het één en al chaos. Helaas bezit ik thuis ook geen computer dat het posten makkelijker zou maken.   Na wat heen en weer getelefoneer en Joki's buikje te hebben bekeken heeft vriendlief uiteindelijk besloten om hem toch mee naar huis te nemen. Tegen middernacht waren we ongeveer thuis met de kleine spruit. Hij was tijdens de autorit erg dapper en heeft vooral geslapen. De eerste nacht ging prima. Hij was moe van alle belevenissen en sliep meteen in z'n bench met het deurtje open. Lekker knus. Om de twee uur checken en als hij het aangaf zijn we er uit gegaan om hem uit te laten. Hij eet heel flink z'n maaltijden op en drinkt ook al uit zijn grote hondenkom.   Mochi en Joki lieten elkaar met rust de eerste avond en dag. Ze leken mekaar lekker te negeren na het initiële gesnuffel. Nu op dag twee is die kleine jokkebrok Mochi vaak aan het uitdagen tot spel. Mochi wil wel meedoen maar hij weet niet goed wat hij aanmoet met het kleine onderdeurtje. Gek om te zien. Vanochtend was Joki aan Mochi's staart aan het trekken en ik kwam niet meer bij van het lachen. Mochi had echt een hilarische uitdrukking op zijn gezicht. Zo eentje van "Pups, echt waar?!? Wat moet je daar nu mee?" Natuurlijk heb ik dit meteen stopgezet en Joki iets gegeven waar hij wel mocht aan trekken en sleuren. Ze komen voorlopig wel goed overeen dus daar ben ik wel blij om. Mochi loopt ook vaak zelf naar Joki om even polshoogte te nemen dus weet ik dat de pup hem niet stoort momenteel.     Je ziet hier vooral slapende Joki foto's omdat het een sharknado is als hij wakker is. Supersnel en superscherpe tandjes en alles moet er aan geloven. Mijn handen zijn al een waar slagveld. Zetel, stoelen, tafels, kussens, matrassen, kleding, alles moet eraan geloven. Koppig? Ontzettend. Speelgoed om op te bijten? Nee joh, misschien straks.   Vandaag heb ik hem vaak even in de ren moeten pleuren omdat hij zelf geen rust nam en nog eens extra begon te klieren. Rijden op benen, armen en de poten van Mochi en enorm hard doorbijten en vasthouden. Niets daarvan. Netjes in de ren met iets lekkers en 5 minuutjes later ligt hij gezellig in dromenland. Eens wakker vertoont hij dan weer het normale puppengedrag.   Ik mag niet klagen want hij is een voorbeeldige en slimme pup. Wel pittig want heb de combi onderschat. Toen Mochi een pup was heb ik hem solo opgevoed maar dan was het huishouden makkelijker te doen en waren er geen kids in de buurt. Beetje puppyblues zonder het spijtgedeelte. Ben echt enorm blij en dankbaar dat ik dit mag meemaken. Dolverliefd op kleine Joki.   We hebben helaas geen tuigje dat past, blijkbaar was Mochi een veel grotere/dikkere pup. Plasje en poepje doen gebeurt momenteel op een stukje gras tegen de woning zonder enig tuigje of halsband. Als we een beetje oefenen op wandelen dan is het voorlopig met halsbandje en leiband. Niet optimaal want meneer is geen fan van een halsbandje en de musketons van de lijnen die ik heb zijn loodzwaar. Ik vrees dus dat het een tripje naar de dierenwinkel zal worden om hem een tuigje aan te meten. Voorlopig gaat het nog prima los maar lang zal dat niet meer duren. Verder proberen we hem zijn naam aan te leren alsook een zit hier of daar maar meneer is een trage leerling vergeleken bij Mochi als pup. Geen problemen mee. Gaan lekker op zijn tempo.   Kreeg trouwens de opmerking dat het huishouden nu helemaal Yin en Yang is met een witte en zwarte hond. Kan er wel mee lachen. Twee schatjes. Zo fier op Mochi en trots op de kleine Joki. Ik probeer jullie op de hoogte te houden!