HondenPage baasje Monika Knispel

Wat schreven de vrienden van Monika Knispel op het forum

Alaska's Finest! schreef in Nero en zijn plannen
Ik heb nu al een paar keer meegemaakt dat we een paar honderd meter verder lopen, ik achterom kijk, en hij ineens weg is.  Danielle Dat snap ik niet zo goed... hou je hem niet meteen in de gaten dan, als ie achterblijft? Je kan ook je eigen tempo aanpassen en als de hond gaat dralen, gewoon bij hem blijven. Dan merk je toch meteen dat ie omdraait en terugloopt?    Als je je hond wel wil laten loslopen maar de hond luistert niet zo goed, dan zou ik persoonlijk kiezen voor gecontroleerd loslopen: zelf dus steeds goed opletten waar de hond is en ervoor zorgen dat je toch min of meer samen blijft, en tijdig aanlijnen als de aftstanden tussen jullie te groot worden.   
Alaska's Finest! schreef in Pup en uit eten, alleen laten of niet gaan -- update
Heb je niemand in je vriendenkring die een avondje wil oppassen? Of even een echte doggysitter inhuren? Want het klinkt als een belangrijk etentje met je ouders. Dan is het ook voor niemand erg fijn, denk ik, dat je steeds op je laptop gaat checken of het met de hond thuis wel goed gaat. Dat zorgt toch voor een zekere afwezigheid tijdens dat diner, terwijl ik het idee krijg dat het een belangrijk etentje is (emotioneel gezien)?    Dus persoonlijk zou ik daarvoor kiezen: dat jij helemaal aanwezig kan zijn bij het etentje, en de geruststelling hebt dat de hond zich comfortabel voelt (oppas).
Alaska's Finest! schreef in Extreme fixatie op reuen en geursporen tijdens loopsheid
Na de loopsheid zakt die extreme fixatie weer weg, hoor. Een anti-trektuig zou ik mee oppassen, want je hond is nog jong en in volle groei en anti-trektuigen kunnen de natuurlijke beweging belemmeren en als je die standaard gaat gebruiken kan dat voor problemen zorgen. De heupband is voor jezelf, omdat je meer stabiliteit kan bewaren vanuit je bekken dan vanuit je arm. Dus een tijdelijk hulpmiddel om je arm te sparen.  Als de loopse periode voorbij is, gaat je hond weer 'normaal' aan de lijn lopen, maak je daar geen zorgen over.    Na een loopsheid kan een schijnzwangerschap komen, die weer ander gedrag kan triggeren. Sommige teven worden pieperig en hangerig, sommigen chagrijnig en snauwen van zich af. Ze kunnen met pantoffels en kussens gaan zeulen om een nest te creëren.  Homonen... het is wat!   
Alaska's Finest! schreef in Puppy vertoont rijgedrag
hij is een friese stabij die erg rustig is. Hij is vrij angstig   het is geen stress hij heeft altijd zijn oortjes omhoog en kwispelt de hele dag door. Bobbie   Angst is geen kalmte. Het is een hevige emotie. Dus ook al lijkt de hond aan de buitenkant rustig, inwendig zorgt angst voor veel onrust (die lang kan nazinderen). Kwispelen de hele dag door is ook geen teken van kalmte. Het is opwinding. En opwinding kan zich uiten in rijgedrag.    Kijk naar wat er aan vooraf gaat, zodat je kan anticiperen ipv corrigeren. Een voorbeeldje: de pup gaat rijden nadat ermee gespeeld is, of als er veel bezoek en drukte is. Dan zorg je ervoor dat het spelletje korter of rustiger gaat (en dus de opwinding niet zo hoog wordt), of bij drukte zorg je voor een rustig plekje voor de hond. 
Alaska's Finest! schreef in Extreme fixatie op reuen en geursporen tijdens loopsheid
Mijn hond was ook zo'n hormonenbom. Mijn arm is minstens een halve meter uitgerokken tijdens haar loopsheid, ik heb toen moeten overschakelen op een heupband. Het schuim spatte van haar lippen als er ergens in de verre verte ook maar een reu had gelopen. Ze is zelfs ooit helemaal op de zolder geklommen (akelige trap in hoog rijhuis) om daar te gaan joelen op reuen. Ik schrok me een ongeluk, het leek wel een muezzin op een minaret, de hele stad heeft dat toen gehoord.  Dat is pas gestopt toen ze gesteriliseerd werd. Oef! Maar ja, de term 'loopse' teef werd bij haar wel heel letterlijk, ze was echt niet te houden. 
Alaska's Finest! schreef in Puppy blues
Ik denk dat er niks mis is met het besef dat we niet allemaal eenzelfde zenuwstelsel hebben. Net zoals de ene mens gevoeligere darmen heeft dan de andere, is dat met een zenuwstelsel net zo. En dus is de ene mens veel sensitiever en onderheviger aan druk en stress en triggers dan de andere. Daar is niets belachelijk aan, het is gewoon wie we zijn... heerlijk divers.    Neemt niet weg dat we niet alleen bij eigen stress moeten stilstaan, maar zeker ook bij de impact hiervan op de pup. Die jong en kwetsbaar is, en zelf ook heel wat te verwerken krijgt. Dat vind ik wel weer belangrijk: dat je een pup niet te veel moet 'parkeren' om zelf rust te vinden, maar hier wel een soort van beweeglijkheid in moet kunnen vinden. Het is een beetje geven en nemen, het mag geen eenrichtingsverkeer worden. Want dat zou niet eerlijk zijn t.ov. de jonge hond waar je zelf verantwoordelijk voor bent.    Dus hopelijk komt het snel tot een balans, en kan de vriendschapsband groeien. 
Alaska's Finest! schreef in Hoe vind je een goede fokker?
Maar om terug te komen op het fokker verhaal, denk ik dat ik aan de hand daarvan bij de rasvereniging dus ook op de juiste plaats zou zijn? " Chesterenfam Een rasvereniging kan een goed startpunt zijn. Je kan de websites vd aangesloten fokkers al eens bekijken en contact opnemen. Je buikgevoel zeker laten meespreken, want op basis van je gevoel kom je ook heel wat te weten. Hoe gaat de fokker met zijn honden om, op welke manier spreekt ie over zijn honden, over zijn fokbeleid, hoe zijn de honden van karakter en gedrag, welk gevoel geeft de fokker jou als kandidaat koper, voel je betrokkenheid en interesse in jou (als toekomstige thuis voor één van zijn pups). En puur naar fokken toe: welke combi van ouderdieren en waarom, wordt er goed gekeken naar gezondheid (zowel lichamelijk als mentaal), is alles transparant qua papieren, testen en afkomst, worden vragen duidelijk beantwoord, krijg je voldoende uitleg (ook naar toekomst toe, als de pup bij jullie is), hoe wordt een pup gekozen, enz. 
Alaska's Finest! schreef in Hoe vind je een goede fokker?
Ik denk dat het best wel kan verschillen van ras tot ras, welke manier de beste is om een verantwoorde fokker te vinden.  Soms lees ik hier fokkerverhalen die voor mij compleet vreemd zijn, hoewel mijn laatste 2 honden ook rashonden zijn. Gesjoemel, leugens, manipulaties,... dat herken ik allemaal niet. Dus de ene rasvereniging (en fokkers) is de andere niet. Bij sommigen draait het allemaal rond prestige en macht (en kunnen daar de honden zelf de dupe van zijn), bij anderen gaat het over passie voor het ras, karakter of oorsprong bewaren. De ene rasvereniging neemt het niet nauw en de andere legt zichzelf strikte regels op.  Dus ik denk dat de eerste vraag is: welk ras, hoe populair is het, hoe ver staat het van zijn oorsprong verwijderd, welk beleid zit erachter, gaat het fokken vooral over de mens (prestatie, aanzien) of gaat het over het welzijn van de honden zelf,...  
Alaska's Finest! schreef in Advies gevraagd
Op het moment van uitbarsting zit hij in een black-out dus kan hij niet meer loslaten. Maar de uitbarstingen zijn ook eerder zeldzaam dus soms ben ik er ook niet op bedacht. Hij heeft al zo zijn best gedaan en hij is al zoveel gebetert maar dat is niet zomaar iets dat gemakkelijk te veranderen is. Mijn vraag gaat dan ook over de hond in deze situatie en niet over mij, ik weet waar ik sta. " Joke Je hoeft idd je relatie niet te verantwoorden, Joke. En dat jullie je best doen, daar twijfel ik niet aan. Maar zoals je schrijft: bij een uitbarsting kan je niet meer logisch nadenken, het neemt je helemaal over. Net omdat het, ondanks alle goeie voorzorgen, toch opeens kan gebeuren, is het zo een grote onzekerheid voor de hond. Dus bespreek het met je man, als ie weer thuis is. Maar probeer er beiden zo verantwoord mogelijk mee om te gaan, want het gaat niet alleen over hem, of jou, wat jullie graag zouden wensen. Ook de hond is erbij betrokken en ook aan die z'n veiligheid en behoeften moet gedacht worden. Ik hoop dat jullie een oplossing vinden. 
Alaska's Finest! schreef in Advies gevraagd
Een agressieve meltdown waarvan de hond de dupe is, nee, dat kan niet. Een hond verdient een veilig nest, hij kan zo'n zware woedeaanval niet plaatsen en al zeker niet als hij zelf ook fysiek wordt aangevallen en op andere momenten weer terug lief wordt behandeld. Die tegenstrijdigheden hebben emotioneel een grote impact, de betrouwbaarheid in de relatie is weg. En ja, een hond is loyaal dus hij doet zijn best om elke keer weer inschikkelijk te zijn, maar het is onveilig en onstabiel voor hem.  Dus ofwel vindt je man vanaf nu een manier om zijn meltdowns buiten zijn gezin te houden (wat jullie ongetwijfeld al veel geprobeerd hebben), ofwel schenk je de hond een veilig en betrouwbaar onderkomen, waar hij dit niet moet ondergaan. Ik snap dat het voor jullie allemaal heel verdrietig is en niemand hierom gevraagd heeft, maar woede uitwerken op een hulpeloos wezen, dat kan écht niet. 
Alaska's Finest! schreef in Hond in de tropen en zindelijheid
De puppy is nog maar 9 weken oud.  Zoals Ineke zegt: je moet het hem nog leren. Na elk slaapje, meteen na het eten, na een spelletje, steeds meteen naar buiten nemen en laat hem maar wat snuffelen of rondkijken als de plas niet meteen komt. En als de plas wel komt, dan laat je hem weten dat dat goed is.  Puppies op die leeftijd, net weg uit het nest, hebben de neiging om hun behoefte te doen op terrein dat hen het veiligst lijkt, en voorlopig is dat nog binnen want hij kent zijn nieuwe omgeving en zijn nieuwe gezin nog niet. Dus dat vraagt begeleiding en tijd.   
Alaska's Finest! schreef in Puppy blues
" Hij gaat erin om te slapen. Als hij heel druk en bijterig wordt (moe) of als hij ergens gaat liggen slapen leg ik hem erin. Dan kan ik ook even rust pakken. Als hij zomaar ergens gaat slapen en ik heb niet in de gaten dat hij weer wakker wordt kan hij van alles uithalen. Ik wil hem ook leren dat hij de eerste tijd tenminste in de bench blijft als ik van huis ga. " N Op deze manier creëer je eigenlijk dat de pup niet uit zichzelf rust mag nemen. Hij probeert het wel door ergens te gaan liggen maar vervolgens onderbreek je dit en leg je hem in die bench. Zo leg je zelf de link dat: uit de bench = actie. Want elke keer hij rust wil nemen moet ie die bench in.  Dat zorgt ervoor dat je steeds alerter gaat zijn als de pup vrij is, want ja, dat gaat de pup dan verwachten natuurlijk, dat er wat gebeurt als ie niet wordt opgesloten. En ook jij gaat die link leggen: de pup zit niet in de bench = wat gaat hij nu weer uitspoken?   Als je je op termijn kalmer wil voelen en vertrouwen wil krijgen in de hond, laat dat overmatig benchgebruik dan achterwege en gun jezelf en de hond de ruimte om dit vertrouwen te laten groeien.     
Alaska's Finest! schreef in Puppy blues
Waarom zit de hond in een bench als je thuis bent? Hij zit er 's nachts ook al in? 
Alaska's Finest! schreef in Puppy blues
dus je leest vanalles vooraf, maar je weet nooit hoe het echt is tot je er aan begint en dat valt me nu dus echt zwaar.  N Ja, dat is zo als er een nieuw gezinslid bijkomt. De ene mens heeft nergens 'last' van en voor de andere voelt het alsof de grond onder zijn voeten wegzakt. Onverwachte emoties spelen op en gaan met je gedachten aan de haal. Probeer je niet te zeer te laten meeslepen in die golven van onzekerheid of angst. Zet ook je agenda niet propvol als je eigenlijk moe bent. Niet dat je in je bed moet gaan liggen, maar kies voor een bezigheid die echt kan ontspannen, waar je hoofd rustig van kan worden. Voor de ene is dat tekenen of breien, voor de andere een fietstocht met een vriendin,...  Enn verwacht niet te veel. Niet van de hond maar ook niet van jezelf. Uiteindelijk moet er helemaal niet zoveel en kan je alle tijd nemen om op jullie eigen tempo de vriendschapsband te laten groeien. 
Alaska's Finest! schreef in Puppy blues
Als het je mag geruststellen: je bent niet alleen, hoor! Regelmatig verschijnen er topics waar mensen het moeilijk hebben met een nieuwe pup. En het is ook heel wat: opeens een nieuw, klein wezentje in huis waarvoor je verantwoordelijk bent, dat zijn eigen behoeften heeft, zorg en aandacht vraagt, je ritme omgooit,... Je wil het als mens dan goed doen, geen fouten maken, het slorpt je energie op, je bent moe, verward, terwijl je had gedacht dat het allemaal leuk en vrolijk en eenvoudig zou zijn.  Dus ja, het kan zeker een grote impact hebben en je onzeker maken. Probeer dat te aanvaarden als in: dat zijn normale gevoelens en dat komt weer goed. Je gaat je puppy steeds beter leren aanvoelen en hij jou. Je groeit naar elkaar toe. Jullie leven krijgt weer een eigen ritme. En op een dag is die pup je beste vriend geworden en denk je: waar maakte ik me druk over?  Misschien lijkt dat nu veraf, maar geloof me, dat komt!    Dat familie wil inspringen om je even te ontlasten, dat is fijn en kan zeker helpen. Ga niet te snel bij trainingen e.d. (ook met alleen-blijven oefenen). Neem je tijd, geef de pup tijd. Eerst die vertrouwensband smeden, daarna kan je aan de rest werken. Niks hoeft meteen juist te zitten, dus probeer die druk los te laten. Hoe minder spanning je zelf voelt, hoe meer de pup zich daaraan kan spiegelen. 
Alaska's Finest! schreef in Puppy alleen laten in de roedel - bench of niet
" Dat gaat prima idd. Mijn zorg is meer dat de puppy in het huis aan het slopen gaat, zodra ze door heeft dat er geen toezicht is. Het zijn 3 volwassen honden en 1 pup van 6 maanden. " Annamaria Slopen heeft altijd een reden. Dat kan zijn: verveling, frustratie, stress, opwinding, enz. Het is een uiting van een emotie, van een gemoed. Een hond die zich ontspannen en voldaan voelt, zal niet snel gaan slopen. Op 6 maanden zijn meestal de tanden ook gewisseld, dus als dat goed verlopen is dan zal waarschijnlijk ook vanuit die pijn of ongemak geen drang tot slopen zijn.    Ik zou dus eerder kijken naar hoe de jonge hond zich voelt bij het alleen-blijven. Voelt ie zich lekker in zijn vel en kalm, dan kan je gerust eens uittesten en de honden even alleen laten.. Kijk hoe dat gaat. Eventueel beginnen met korte periodes en later opbouwen. 
Alaska's Finest! schreef in Puppy alleen laten in de roedel - bench of niet
Alles hangt af van de onderlinge vibe tussen de honden, natuurlijk. Maar blijkbaar zijn er geen spanningen tussen jouw honden? Dan zie ik niet in waarom er eentje in de bench zou moeten zitten en ze niet gewoon samen kunnen zijn. Ik heb altijd mijn honden los in huis gehad, ook als ze alleen thuis bleven. Waarom gekunsteld gaan doen als ze onderling goed kunnen communiceren en samenzijn?   
Alaska's Finest! schreef in HD: De eerste keer fysio!
" Ja, ik denk dat er zeker enorm veel winst mee te behalen valt! Ik hoop dat het genoeg is om hem een vol en fijn leven te geven. " Tamara - Abby, Anna, Jamie & Aylin Ik ben daar echt van overtuigd, eigenlijk.  Als ik bij mijn eigen honden zie/zag wat een goeie beheersing van hun lichaam en een goed ontwikkeld inschattingsvermogen (balans, coördinatie) deed bij activiteiten waar menig andere hond zijn poten zou breken omdat hij die skills niet had, dan denk ik echt dat het ook bij HD een hele grote en belangrijke ondersteuning kan zijn.  En ik volg Dagmar ook wel, dat ook voeding daar nog extra toe kan bijdragen.     
Alaska's Finest! schreef in HD: De eerste keer fysio!
Dat klinkt als een beloftevolle piste, met de fysio!  Ik denk dat je daar echt resultaat mee zal behalen en het Jamie zeker zal helpen. Succes! 
Alaska's Finest! schreef in Ontsteking aan einde dikke darm
Waar maak je je gek over dan? Als ik het goed begrijp was na de behandeling de echo goed, bloed goed behalve die ene waarde en heeft de DA daarvoor speciaal voer aangeraden.  Dus waar maak je je zorgen over nu? 
Alaska's Finest! schreef in Gedragsverandering medisch? Verwarring!
Raam open zetten is echt een ding.. zodra ik richting een raam loop is hij alert.. doe ik die open snelt hij naar de tuin.   mon1982 Is er iets met dat raam? Buizen die eronder door lopen, verwarming? Aan de buitenkant iets dat hem heeft kunnen doen schrikken (vogels, klapperend luik, insecten, weerkaatsing zonlicht,...)? Wat als je een donker gordijn voor dat raam hangt, verandert dat iets?
Alaska's Finest! schreef in Gedragsverandering medisch? Verwarring!
Dus het 'rare' gedrag is alleen thuis? Van zo vlug je ergens anders verblijft is het weg?   Dan zou ik denken dat het probleem vanuit de omgeving komt. Iemand van de buren die ultrasone dierenverjagers gebruikt? Bepaalde poetsmiddelen waar je hond niet tegen kan? Andere installaties die storend kunnen werken (boilers, elektronica, straling,...?)
Alaska's Finest! schreef in Hoeveelheid tijd/werk
Ik heb alleen zelf het idee dat veel dingen al makkelijk mee kunnen in het leven dat we nu leiden als gezin. Met drie kinderen zijn we vaak actief en slapen we nooit uit. Daarom zou het geen moeite zijn om op tijd de eerste wandeling te doen en ook door de dag heen zijn er genoeg momenten om er opuit te gaan, dat doen we nu ook (naar de speeltuin, stad, bos etc). Voor uitlaten zijn dus voldoende mogelijkheden.   Qua aandacht en spelen zal dit er ook voldoende zijn aangezien de kinderen de aandacht zullen geven en wij zelf natuurlijk ook.    Dat bedoelde ik ook met dat ik denk dat de hond niet veel extra tijd zou kosten.    Vandaar mijn vraag hier, om erachter te komen of ik nog dingen over het hoofd zie. En dat de beginperiode intensiever is begrijp ik hoor, maar dat gaat ook weer voorbij.  Christoffel   Je gaat nu wel heel erg uit van het scenario dat de hond heel erg inschikkelijk is, bijna als een schim zonder eigen persoonlijkheid of voorkeuren.  Wil je goed voorbereid zijn, moet je ook nadenken over 'wat als het niet zo gaat'. Tijd is 1 ding om te investeren, energie en aanpassingsvermogen is nog wat anders.  Honden zijn wezens die ook onzekerheden, angsten, voorkeuren, stress, enz. hebben. Dat weerspiegelt in gedrag. Bijvoorbeeld veelvuldig blaffen, opspringen naar fietsers of joggers, uitvallen naar andere honden, drammen en piepen,... het kan dus evenzeer zijn dat je hem niet mee naar een speeltuin kan nemen, niet in een stad kan uitlaten, hij heel nerveus en storend is op een terrasje, bij bezoek, enz.  Dat vergt veel energie. Om te begrijpen, begeleiden, sturen, rekening mee te houden, je eigen plannen te wijzigen,...  Honden worden ook wel es ziek, of ze lopen een blessures op waardoor je gebonden bent aan verzorging of rust. Ik heb nu een oude hond in huis, en dat is veel intensiever dan de puppy-tijd. Honden op leeftijd kunnen onzeker en onrustig worden, hun gedrag kan veranderen, ze kunnen verlatingsangst ontwikkelen, of lichamelijke beperkingen krijgen die aanpassingen vergen.    Dus probeer je die scenario's ook voor de geest te halen, in je dagdagelijkse leven.  Of jullie allebei deze energie wil investeren, en jullie ook bereid zijn je aan de noden van de hond aan te passen als het niet zo rooskleurig loopt zoals je nu in gedachten hebt.  En als dan jullie antwoord 'ja' is, kan je op zoek naar een lieve herplaatser. 
Alaska's Finest! schreef in Bijtgedrag puppy niet te corrigeren
Het is echter best lastig om tegen de puppy trainer in te gaan, als je die eenmaal hebt ingehuurd.  Nathalie Het is nooit de bedoeling dat je je eigen gevoel, je dagdagelijkse leven, je eigen opvattingen, voorkeuren, enz. gaat wijzigen voor iemand anders. De bedoeling van 'hulp' is exact dat: dat het helpend of ondersteunend is. Dat je er iets constructiefs aan hebt en het in jullie belang is. Niet dat je ergens aan moet beantwoorden tegen je eigen gevoel in. Dus als die trainer jou het gevoel geeft dat je iets moet doen wat niet bij je past of wat niet voor jullie werkt, gewoon omdat hij dat zo zegt, dan is ie z'n geld niet waard en ben je beter af zonder zo iemand. Want het brengt alleen maar stress en onrust. En dat zie je meteen weerspiegelt in je pup.    Er is niks mis met kennis vergaren en van anderen leren, integendeel, dat is prima! Maar haal er enkel uit waar je jezelf in kan vinden en ga niks doen wat tegen je eigen gevoel ingaat. Want dat werkt niet. Niet voor jou, niet voor de hond. Het zijn jullie die samenleven, en dat vul je in zoals het voor jullie het prettigst is. 
Alaska's Finest! schreef in Bijtgedrag puppy niet te corrigeren
Als ze bij onze voeten ligt, is ze gewoon rustig, dus dan wordt er niet gebeten. Het is echt alleen tijdens spelletjes en wilde momentjes.  Nathalie Je pup kan dus prima uit zichzelf rust vinden, bij jullie voeten. Stop dan met haar steeds die bench in duwen. Laat haar gewoon rustig liggen en geniet van het moment. Dat ze wakker wordt als jullie opstaan, is helemaal niet erg. Dan vertel je haar gewoon wat je gaat doen . Laat zo'n ukkie maar meehobbelen in huis, het is tenslotte een gezinslid. Waarom zou die dan niet gewoon mogen/kunnen meedraaien in het huishouden?    Je pup gaat in overdrive bij spelletjes en wilde momenten. Dat is niet vreemd. Je kan dat afremmen door niet zolang te spelen, enkel spelletjes te doen die ontspannend werken (en dus niet de opwinding stimuleren). Hou alles kort, ook de knuffelmomentjes. Even een kriebeltje op de borst en klaar. Later kan je dat uitbreiden.    Nu beperk je de wandelingen, maar hou je meer spelletjes in de tuin, commando's oefenen, enz. Dat kan je misschien beter omdraaien: zoek rustige wandelgebieden uit, en hou meer snuffelrondes. En beperkt de spelletjes en de commando's (die vaak spanning en opwinding triggeren).   En verder: ja, het wordt beter! 
Alaska's Finest! schreef in Hond slaapt weinig
Maar de dierenarts verplicht de trainster andre Hoezo? Een dierenarts kan jou toch helemaal niet verplichten om een hondentrainer in te schakelen? 
Alaska's Finest! schreef in Hond slaapt weinig
de trainers/gedragstherapeut die zegt dat het door te weinig rust veroorzaakt wordt dat hij gaat bijten en slopen als hij bijwijze van met mij in bed van 21.00 tot 08:00 slaapt vind ik dat voldoende, maar op de camera zie ik dat hij regelmatig even zijn benen gaat strekken en eventueel wat rondlopen en dan weer terug op bed komt en dat komt 10-15 keer per nacht voor. In principe ligt hij altijd bij mijn voeten of op de slaapkamer, maar de trainster zegt dat hij in de bench zijn rust moet gaan nemen, ik ben het daar ook niet mee eens. Soms met warm weer ligt hij vanwege de koude vloer in de keuken en dan rust hij wel enigzins maar zijn ogen gaan niet dicht. In de avond slaapt hij lekker tussen ons in in bed of als het net als nu wat warmer is dan gaat hij zelf op een gegeven moment voor of aan de zijkant van het bed liggen. Ik zelf leg geen druk op het slapen want dat mag hij lekker zelf weten, maar de trainsters die ik benaderd heb en die hier zijn geweest hebben 2 dingen op nummer 1 staan en dat is de bench wat ik geen prettig idee vind en 2 dat hij meer moet gaan slapen eten moet krijgen in de bench en blah blah, maar zelf heb ik het liefste lekker door huis laten lopen  andre   Een 'trainster' die niet eens weet dat een hond een heel ander slaappatroon heeft dan een mens, en niet weet dat het heel normaal is dat een hond met korte stukjes slaapt en tussendoor zich wel es verlegt, of wat gaat rusten met de ogen open.... tja, die weet duidelijk niet veel over een hond, he.  Als je het zelf veel liever ontspannen houdt, en je hond zou dit ook veel liever hebben, dan moet je dat vooral doen. Weg met al die nodeloze druk en het lekker gezellig houden. 
Alaska's Finest! schreef in Hond slaapt weinig
Mensen kunnen een hond echt veel stress bezorgen, door steeds alles te willen managen en controleren. Gun de hond gewoon zijn natuurlijke slaap en ga er niet zoveel aan morrelen. Laat 'm gewoon met rust. Letterlijk.  Op de poten bijten kan een teken van stress zijn. Of idd ook verveling. Het hoeft niet gelinkt te zijn aan voeding (al kan dat natuurlijk wel).    
Alaska's Finest! schreef in Boyka de siberische Husky
Heeeee, wat leuk! Na zoveel jaren een update. En de liefde is alleen nog maar groter en groter geworden, zo blijkt.  Geniet van je lieve boeven! 
Alaska's Finest! schreef in HD: De eerste keer fysio!
We hadden nog niets over vergoeding genoemd, en toen begon ze al over een andere pup tegen kostprijs. Tamara - Abby, Anna, Jamie & Aylin Alsof je van zo'n onbetrouwbare fokker nog es een pup zou willen hebben...  Succes met de fysiotherapie! Ik denk dat je met het trainen van bepaalde spieren, gerichte bewegingen en lichaamsbeheersing al ver kan komen qua ondersteuning.