HondenPage baasje Wolverine

Wat schreven de vrienden van Wolverine op het forum

Alaska's Finest! schreef in Afscheid van mijn liefste Tao, Help, doe ik er goed aan!
Ja, het is ingrijpend om over het leven van een ander te beslissen. Bij ons zijn er ook al enkele momenten geweest waarop ik dacht: ai, het is zover, nu gaat het niet goed. Maar dan spartelt ze er zelf weer door, en is daar weer glans en levensvreugde in die ogen, en zijn daar weer mooie, innige momenten samen en ben ik dankbaar dat we die nog mogen meemaken... Het is een emotionele rollercoaster, zo is het leven, en naar het einde toe lijkt alles weg te krimpen en zit de schoonheid en de innigheid in hele kleine dingetjes waar je vroeger niet zo bij stil stond.  Hopelijk kan de DA bijdragen tot de beslissing. Warme knuffel!  
Alaska's Finest! schreef in Afscheid van mijn liefste Tao, Help, doe ik er goed aan!
Zijn gelukkige momenten in de tuin, zijn gestrompel buiten over straat.. Miranda Als je hond op eigen terrein wel nog blij kan lopen, dan hoeft over straat strompelen niet altijd te betekenen dat er dan veel meer pijn is. Het kan ook zijn dat de hond niet graag meer die wandelrondjes maakt en dat op die manier aangeeft. Ook onzekerheid, onstabiliteit, slecht zicht of gehoor, beginnende dementie en daarom niet van huis weg willen,... het kan allemaal meespelen.  Bespreek het eens met de DA. Medicatie voor zenuwpijnen kan soms ook ondersteunend zijn, net als Karsivan voor een betere doorbloeding.  Sterkte!     
Alaska's Finest! schreef in Afscheid van mijn liefste Tao, Help, doe ik er goed aan!
Is dit dan het juiste moment??  Miranda   Het juiste moment is een inschatting die iedereen anders maakt. Voor mij persoonlijk gaat het om wat de hond zelf nog uitstraalt, of er nog momenten van levensvreugde zijn. En als ze oud zijn kan dat een heel andere invulling hebben dan op jongere leeftijd, dat ze van heel andere dingen gaan genieten. Het gaat er dan om om dat te zien en die verandering te. aanvaarden. Mijn hond is nu ook oud, 13 jaar en met de ouderdom komen de kwalen. Maar ze geniet nog zo erg van het samenzijn, ook gewoon thuis, terwijl dat ze vroeger elke dag op avontuur wou trekken. Ik ken een oude hond schapendrijver die niet meer kan lopen maar superblij wordt van een ritje met de auto, waarbij ze zo naar de wereld kan kijken. Dus ja, dingen veranderen, levensvreugde kan vele gezichten hebben.   Sterkte in ieder geval met je beslissing, het is een moeilijke afweging. 
Alaska's Finest! schreef in Djaidey 2 jaar

Alaska's Finest! schreef in Eten op eigen tafeltje
"   Ja, was echt komisch. Hij was gewoon verontwaardigd, hahaha " Karin, Lucky*, Duke* en Buddy Ik zie het helemaal voor me! Heerlijk, van die gekke hebbelijkheidjes  
Alaska's Finest! schreef in Eten op eigen tafeltje
Hehehe, wat leuk! 
Alaska's Finest! schreef in Hond bijt
" Het is een teefje en reu. De ruzies zijn idd enkel binnenshuis en ook alleen als wij aanwezig zijn. Door de dag geen ruzie te zien op de camera. " daphne gilissen Okee. Dat kan al een belangrijke aanwijzing zijn. Dus alleen binnenshuis en alleen als jullie thuis zijn. Dat wil zeggen dat er op die momenten opeens een andere dynamiek ontstaat. Dit gegeven kan je goeie handvatten bieden om mee aan de slag te gaan. Probeer goed te letten op de uitstraling van de honden, waar de oorzaak van de spanning zit. Bijvoorbeeld: de staff gaat kruiperiger worden als jullie er zijn, zoekt aandacht of toenadering tot jullie, wil er graag bij horen. Of: de aussi wordt baziger, bezitteriger, wil jullie (of de ruimte rond jullie) opeisen. Je kan zulke veranderingen zien in een blik, in een houding (spanning in de spieren, hoofd dat. wat. omlaag zakt,...) stand van oren en staart, e.d. Probeer te anticiperen, ipv te corrigeren. Dus de aanval voor te zijn en de stemming naar je hand te zetten. Dat kan door heel nadrukkelijk duidelijk te maken wat jij wenst (en dat is kalmte tussen de honden). Het kan helpen om dit ruimtelijk te vertalen, dus door beide honden hun eigen personal space te geven en er ook op toe te zien dat ze die respecteren van elkaar. Dat vraagt nu veel inzet en alertheid. Maar eenmaal de honden dit begrepen hebben, zullen ze zich hier ook zelf door gesteund voelen, want je komt op een rechtvaardige manier op voor hun eigen gemoedsrust.  Zeker de ene hond geen privileges geven boven de andere, want dat is een bron van jaloezie en kan tot nog meer gevechten leiden. Beide honden horen dezelfde regels te volgen, hetzelfde respect te krijgen.    Veel sterkte aan jullie ook, met jullie verdriet. Ook dat zullen de honden zeker aanvoelen. Het is een emotioneel heftige tijd voor iedereen. En de Staff heeft veel stress te verduren gekregen, bij verschillende gezinnen geweest die hem telkens weer wegdeden. Dat is heel ingrijpend voor een hond, en het kan zijn houding naar jullie toe zeker beinvloeden (onzekere, zoekende hechtingsdrang). Jouw Aussi zal ook deze emotionele spanning zeker opvangen en daarop reageren.  Dus probeer zo duidelijk en standvastig mogelijk te zijn naar beiden toe: dat jij er voor hen bent, voor allebei, en dat ze op jou kunnen rekenen en jij voor veiligheid, ruimte en geborgenheid zorgt. Op die manier kan de spanning zakken, hoeven ze hun eigen belangen niet te verdedigen of te bevechten.    Nogmaals: veel sterkte gewenst.        
Alaska's Finest! schreef in Hond bijt
Twee reuen bij elkaar? Soms hoeft er geen letterlijke aanleiding te zijn (zoals eten, speelgoed, slaapplek,...) maar gaat het om karakters of energie die niet bij elkaar passen. In dat geval kan je de honden enkel onder supervisie bij elkaar laten, waarbij jij dus de stabiliserende factor bent en beiden begeleidt. Dat vraagt veel inzicht in beide individuen, want als mens missen we al snel de subtiele signalen. Ook geur en uitstraling kunnen heel bepalend zijn voor een hond en voor ons moeilijk op te pikken.   Hoe gaat het op een wandeling? Zijn de incidenten alleen binnenshuis?  
Alaska's Finest! schreef in Puppy terugval zindelijkheid
Zijn er ook andere veranderingen qua gedrag? Zoals bijvoorbeeld: moeilijk alleen kunnen zijn, zeuren en piepen, claimen, onrust,... 
Alaska's Finest! schreef in Uitvallende Pup
" "Ik heb de mensen al een berichtje gestuurd maar tot op heden jammer genoeg geen reactie ontvangen (misschien voorspeld dat weinig goeds?) " Graag naam en toenaam van deze foute particuliere 'fokker'. Dit om nieuwe kopers te waarschuwen hier geen hond te kopen Wat is het probleem om hier niet op te reageren gast ... " Richard (IDE) Ook wel een beetje voorbarige conclusie. Het is niet omdat een fokker niet meteen op een mail antwoordt, dat zijn naam op een zwarte lijst moet. Mensen kunnen heel wat redenen hebben om niet constant met hun mail bezig te zijn. Het is ook helemaal niet zeker of er bij de fokker iets is misgegaan. Topicstarter geeft zelf aan dat tijdens het bezoek aan de fokker alles goed ging.   Dus ja, er kàn daar wat gebeurd zijn, maar net zo goed ging het daar prima.  En blijkbaar gaat het nu ook al heel wat beter met het gedrag van de pup, dus hoeven we ook niet te gaan dramatiseren...   
Alaska's Finest! schreef in Overprikkeld of onderprikkeld
Ik denk dat je het niet te veel in de hokjes van over- of onderprikkeld moet zetten. Het is een piepjonge pup, dus heel normaal dat energie en emoties nog alle kanten opvliegen.  Dat is eigen aan hele jonge dieren, ook bij mensen is dat niet anders. Vrolijkheid, frustraties, opwinding, verveling, onrust, nieuwsgierigheid, uitdaging,... het weerspiegelt zich in gedrag. Dus ja, het ene moment hebben ze peper in hun kont en het volgende moment vallen ze in slaap in de wasmand.    Je leert je pup vanzelf wel beter kennen, het is ook een kwestie van aanvoelen en willen openstaan voor wat ie met zijn gedrag wil duidelijk maken. Gaandeweg leer je dan bijvoorbeeld het verschil tussen baldadig gedrag uit verveling (te weinig activiteit op hondenmaat) of baldadig gedrag uit spanning (ook commando's kunnen snel tot overvraging en stress leiden). De ene keer kan het dus helpen om meer te doen, meer uitdaging te bieden, samen op pad te trekken. En de andere keer is er meer nood aan kalmte en luilekkeren.    Gun jezelf en je pup dus die tijd, om elkaar te leren kennen, elkaars wensen af te tasten, samen te groeien.  Er is niets mis met je hondje, moest je daar bang voor zijn, hij is gewoon heerlijk jong.  Veel plezier samen!
Alaska's Finest! schreef in Uitvallende Pup
Nu over onze pup: sinds 2 gisteren gaat het tamelijk goed samen. Hij gromt / bijt niet meer naar de 2 andere honden en speelt al voorzichtig met onze boerboel (dit uiteraard onder toeziend oog). Naar ons bezoek gisteren gromde hij wel weer (maar dan naar het bezoek), heb het bezoek gevraagd hem te negeren en na een tijdje kwam hij toch eens kijken en wat aandacht vragen. Ik denk meer en meer dat hij echt heel angstig is en al heel wat heeft meegemaakt.  Roxanne Van Loock Dat klinkt alvast goed. De pup heeft misschien bij de fokker geleerd om agressie in te zetten bij angst, om zichzelf te verdedigen, dat weten we natuurlijk niet. Maar een kalme aanpak, de hond ruimte en tijd bieden om situaties in te schatten en zo zijn gezinsleden beter te leren kennen, dat werpt zijn vruchten nu al af. Als je hem (en je andere honden, en bezoek) hierin blijft begeleiden tot de spanningen wegzakken, dan komt dat zeker goed!  Veel plezier samen!!!!
Alaska's Finest! schreef in Uitvallende Pup
Ik probeer dit soort conflicten niet meer te laten gebeuren want ik denk (maar kan ook fout zijn) dat het zo nog sneller zal escaleren. Ik tracht rust in te bouwen voor beide partijen en stapje per stapje op te bouwen door kort iets leuks samen te ondernemen.  Met andere honden heb ik het nog niet geprobeerd, in deze situatie lijkt het me misschien teveel om hem na de escalaties thuis ook al kennis te laten maken met andere honden (ook hier kan ik fout in zijn).  Roxanne Van Loock Een pup die thuis al uithaalt uit angst of spanning, moet je idd niet tussen vreemde honden buitenshuis plaatsen, dat is vragen om ongelukken. En niemand zit daarop te wachten. Dus verstandig om idd vanuit rust en kalmte te werken, en daar je tijd voor te nemen.. 
Alaska's Finest! schreef in Uitvallende Pup
Ik heb de mensen al een berichtje gestuurd maar tot op heden jammer genoeg geen reactie ontvangen (misschien voorspeld dat weinig goeds?)  (Ik hoop dat mijn berichtje deze keer geen 10keer verstuurd, geen idee hoe dat komt, alvast mijn excuses)   Roxanne Van Loock   Dat veelvuldig versturen is jouw fout niet, hoor, soms blijft de website 'hangen' .   Hopelijk is er daar bij die mensen niets misgelopen tussen de hondenn onderling, waardoor de pup nu deze angstagressie vertoont.    Probeer nu een zo'n ruime en kalm mogelijke omgeving voor de pup te creëren, waar ie zich niet bedreigd voelt en overzicht heeft. En begeleid het contact tussen de pup en je andere honden eveneens in een ruime setting (in een grote tuin als je die hebt, of rustige regio buiten) waarbij je zorgt voor een veilige afstand. Bijvoorbeeld: jij houdt de pup aan de lijn, een ander persoon een volwassen hond en je loopt samen in dezelfde richting terwijl je toch voldoende afstand tussen jullie bewaart. Zodat de pup zonder angst kan wennen aan je honden, tot hij beter begrepen heeft dat ze hem geen kwaad zullen doen en hun lichaamstaal beter kan lezen. Daarna kan je stelselmatig wat losser laten, kijken hoe het gaat... 
Alaska's Finest! schreef in Uitvallende Pup
In welke omstandigheden leefde de pup bij de fokker? Hoe ging het daar onderling tussen de honden. (zowel de volwassen honden als de pups)? Hoe werden de pups gevoerd? 
Alaska's Finest! schreef in Avond en ochtend ritueel
Ik hou er niet van om een leven te leiden volgens een klok, dus het enige 'ritueel' is hier: Avond: voor het slapengaan, gaat de hond nog even plassen en krijgt ze een snackje. Ochtend: bij het ontwaken, krijgt de hond eten en wil ze graag de tuin in.   
Alaska's Finest! schreef in welke hond? lang verhaal
Ik dacht toch wel aan een pup omdat je dan 'samen groot' wordt, dat lijkt mij belangrijk om die band te kunnen bouwen. Een volwassene hond is al gevormd. Maar ik zie wel dat oudere of volwassen hond voordelen kan hebben.  Ciska Ik denk dat je dat heel persoonlijk moet bekijken en zeker niet algemeen. Als je hier langer op hondenpage actief bent, dan zie je heel vaak topics terugkomen waar mensen zich compleet hebben verkeken op een pup. Hoeveel onverwachte stress dit meebrengt. Meestal zijn dit mensen die het erg goed willen doen, de lat voor zichzelf hoog leggen, zich goed hebben voorbereid en dan plots vaststellen dat ze onder hoogspanning staan en compleet op hun tandvlees zitten. Omdat ze zelf stressgevoelig en sensitief voor stemmingen. zijn. En daar botsen ze bij een puppy dan tegenaan, omdat een pup opvoeden best wat soepelheid vereist, een go-with-the-flow, een groot aanpassings- en relativeringsvermogen. Dus gezien de problematiek van ASS, denk ik dat je dat zeker heel goed moet bekijken.   Het voordeel van een volwassen hond is dat je kan uitkijken puur op karakter. Een hond die mentaal zelfzeker en standvastig is (en dus zelf stressbestendig en niet snel uit z'n lood te slaan) en tegelijk op emotioneel vlak ontvankelijk en genereus (connectie maken met zijn mensen).  Bij een pup is het een beetje een verhaal van: zelf het goede voorbeeld geven zodat een pup zich spiegelt aan zijn mensen. Hoe meer spanning en onzekerheid en onrust zijn gezinsleden ervaren, hoe drukker, baldadiger of meer gespannen de pup kan worden. Het vergt veel tijd, geduld, vriendelijkheid en standvastigheid om die diepe band met een pup op te bouwen en hem te laten uitgroeien in een zelfzekere, kalme persoonlijkheid.  Dus dat is iets wat je met je gezinsleden best goed bespreekt. Hoe beter de mens zichzelf kent, hoe beter hij weet wat er bij hem zal passen. 
Alaska's Finest! schreef in Agressie naar mannen
" Er wordt aangebeld, dan gaat Storm eigenlijk altijd blaffen. Hij gaat niet mee naar de voordeur, ik laat hem in de woonkamer. Als mijn bezoek binnen is, en ik de kamerdeur open doe begint hij te snuffelen en vervolgens meteen te blaffen, mensen die honden gewend zijn negeren hem, bij vrouwen legt Storm zich er gauw bij neer en gaat liggen en slapen. Bij mannen blijft hij blaffen, ik zeg altijd een keer " Storm, het is goed". " Doe maar stil!" dit helpt niet. Mijn vriend is niet bang voor Storm, gaat ook gewoon op de bank zitten(zie vorige reactie van mij met uitleg) Storm blijft blaffen tot ik hem apart in een kamer doe, daar is hij stil en legt zich er bij neer. Ik complimenteer hem dan wel.  Als er een vriendje komt spelen van mijn dochters gaat hij ook luid blaffen en er tegenop springen, de meeste kinderen schrikken hier heel erg van wat ik geheel snap. Storm springt dan niet alleen hij duwt ook best hard met zijn snuit tegen de kinderen aan. hij is dan wel gemuild. Ook dan stop ik Storm in een aparte kamer.  Als ik met de kinderen en Storm ga wandelen en de kinderen (7 en 9, meisjes) gaan rennen dan is hij niet te houden aan de riem, hij doet zijn best om zo hard te trekken dat hij mee kan rennen. Als hij los is, gaat hij voor hun rennen en gaat steeds rennen tussen mij en hen. Ook blaft hij dan tegen de meisjes en blokkeert hun weg. Als we rustig lopen bij elkaar, dan loopt Storm netjes naast me, luistert dan ook maar houdt alles in de gaten, dat zie je hem ook doen.  " Miriam en Storm   Op basis van je tekst zie ik niet zo meteen veel dominantie in wat de hond doet. Het voelt eerder aan alsof hij duidelijkheid of sturing mist. Want als je hem een duidelijke grens stelt (andere kamer),  dan. snapt hij het wel. Dat hij snel geprikkeld is bij het rennen van kinderen en hen dan wil drijven, is natuurlijk iets wat er qua aard inzit. En indien die vorm van herderen ongewenst is, zeker meer duidelijkheid en begeleiding nodig heeft.     
Alaska's Finest! schreef in welke hond? lang verhaal
  Ik vind het zo sneu dat hij in deze ‘topjaren’ zo alleen is (en wellicht wordt dit zijn levensverhaal). Het is daarom dat ik denk/hoop dat een hond een goed maatje voor hem zou kunnen zijn: iemand waar hij een band mee kan opbouwen en connectie voelt.  Ciska Voelt je zoon zelf ook deze behoefte? Om tijdens zijn dagelijkse wandelingen aandacht te hebben voor de hond en diens behoeften, en zich daar ook op af te stemmen?  Misschien kan hij eerst al eens proberen om met de honden van je moeder te wandelen, en zo vanuit de praktijk te ervaren of dit hem oprecht goed doet,  of net meer stress bezorgt.  Dan kan je van daaruit verder kijken....  
Alaska's Finest! schreef in Agressie naar mannen
Hij laat als er mensen komen, met name jongetjes en mannen dominant gedrag zien.  Miriam en Storm Kan je beschrijven hoe dat dan gaat? Hoe mens en hond zich dan gedragen? 
Alaska's Finest! schreef in Hij wist er de weg! Zonder Pepijn in de Eifel
Fijn dat je er vrede mee hebt, Jantien, en de herinneringen op een mooie manier kan zien. In je hart reist Pepijn altijd met je mee. 
Alaska's Finest! schreef in Puppy eet te snel
Uit de hand voeren, met kleine beetjes en steeds wachten tot de hond kalm genoeg is. Dat is nu even een hele investering qua tijd en geduld, maar het loont wel om die nieuwe connectie te maken tussen 'zich rustig voelen' en 'eten'.  Met kalmte bedoel ik niet op z'n kont gaan zitten of zo. Het gaat niet over een pose aannemen, maar over de innerlijke stemming, leren rustig zijn. Dat is heel belangrijk, dat je daar echt op wacht.   Een anti-schrokbak zorgt voor een belemmering (waardoor het moeilijker wordt om snel te eten), maar vaak lokt die nog extra frustratie uit (net door die hindernis) waardoor de hond zich nog meer geagiteerd voelt, en er dus qua stemming een nog foutere link wordt gelegd met voedsel. 'Eten' = opwinding + ergernis.   Zorg dus voor rust. Blijf zelf heel rustig en geduldig en spreek duidelijke lichaamstaal: je legt pas een paar brokjes in zijn bak als de hond eerst kalm geworden is. En zo voer je met kleine beetjes de maaltijd, waarbij je dus steeds weer naar die rust teruggrijpt. In het begin gaat dat traag en moeizaam, maar eenmaal die nieuwe link gelegd, kan de hond gewoon uit z'n bak eten. 
Alaska's Finest! schreef in Wonde na sterilisatie
Is het het litteken zelf dat verkleurt? Of ziet het er als een nieuwe zwelling/ontsteking uit? Op de plaats waar die knobbel zat? Was het zelfoplossende draad vd hechtingen? Dat kan wekenlang duren voor die helemaal weg is, soms moet de DA een laatste restje weghalen omdat het lichaam er te fel op reageert (afstoten). Het kan ook zijn dat de knobbel die werd opengesneden toch nog verder is gaan ontsteken. Het kan ook over wild vlees gaan dat gaat woekeren. Of gewoon een verkleuring (paarsrood) van het litteken. Bij twijfel: laat de DA er even naar kijken, daar doe je niets mis mee.    
Alaska's Finest! schreef in Mijn lieve Aila
Aaaaaaaagh, wat ziet ze er schattig uit.  En goed nieuws... hopelijk nog voor lange tijd 
Alaska's Finest! schreef in Welcome to my world .
Een mooi leven samen gewenst! 
Alaska's Finest! schreef in Afscheid van onze PEPIJN
Oh nee, dat is schrikken! Wat een verdrietig nieuws  Ik wens je heel veel sterkte, warmte en steun toe met het verlies van je lieve, lieve, dierbare vriend. 
Alaska's Finest! schreef in Los of niet?
Dat hangt af van omstandigheden en terrein. Dus dat kan je beter zelf ter plaatse inschatten. Op steile hellingen zonder pad bijvoorbeeld kan het handiger zijn om geen lijn te gebruiken omdat een hond zich nu eenmaal anders voortbeweegt en zijn zwaartepunt anders ligt dan bij een mens.  Als de hond dan aan een lijn vasthangt kan dit de hond met een ruk uit zijn balans of cadans trekken (en omgekeerd, dat jij je evenwicht plots verliest door de hond) en ongelukken veroorzaken.   Veel plezier alvast!   
Alaska's Finest! schreef in zindelijkheid
Nu plast ze poept ze binnen ze kan het niet langer ophouden dan 2 uurtjes dit is echt heel vervelend aan het worden.  Wendy Ben je erbij, als ze dit doet, of is ze alleen? Is de ontlasting stevig of zacht? Kleine of grote plasjes? Plassen en poepen in huis kan andere oorzaken hebben dan het niet kunnen ophouden. Spanning, angst, frustratie, aandacht vragen,... bekijk het altijd in de gehele situatie.
Alaska's Finest! schreef in onzekerheid pup opvoeden
" bedankt vast voor de reacties. Ik denk met name dat het komt door mijn perfectionisme en bang ben fouten te maken, waardoor ze uiteindelijk gedragsproblemen gaat ontwikkelen. Daarom hoor ik graag van andere wat voor hun goed werkte .  " aussiemom Ja, dat is heel begrijpelijk. Mensen die het graag heel erg goed willen doen, kunnen zich daar wel es in verliezen. Compleet onbedoeld gaan ze dan net spanning toevoegen (controle- of prestatiedrang) ipv loslaten.  Weet je, het gaat eigenlijk niet om wat er voor anderen werkt. Het gaat om wat er bij jou, bij je hond, in jullie dagdagelijkse leven werkt. Zadel jezelf niet op met allerlei regels en verplichtingen en verwachtingen die je leest op internet, in boekjes, op hondenscholen, enz. Probeer naar die kern te gaan van jullie samenleven. Wat jijzelf belangrijk vindt, wat jouw hond nodig heeft, wat er in jullie eigen kleine wereld past. Het is een geven en nemen, om balans te vinden, een soort harmonieus samenleven. Daar gaat tijd overheen. Je maakt fouten. Je komt tot nieuwe inzichten. Je groeit naar elkaar toe. En net dàt schept die band. Niet de verwachtingen of vereisten van een ander waar je aan wil beantwoorden, maar je eigen zoektocht tijdens het opgroeien van je hond maakt de relatie uniek en waardevol.  Geniet van elkaar! Niks is mooier dan dat! 
Alaska's Finest! schreef in Mijn lieve Aila
Wat zal dit fijn zijn, voor jullie en je gemoedsrust!  Ik wens jullie het allerbeste toe!