Slaap zacht Zico

Zoals eerder al gemeld in het topic van Janette "Verlies en verwerking" is mijn hondje Zico op donderdag 30 mei 's morgens aangreden. Hij was op slag dood. NIemand heeft iets gezien, ook mijn vader niet. Zico zat overdag namelijk alrijd bij mijn ouders, daar ik en mijn vrouw overdag uit werken zijn. Mijn vader vond het fijn om met hem te kunnen gaan wandelen, het was een deel van zijn dagelijkse ritueel.
Hij heeft het enorm zwaar nu (misschien wel zwaarder dan mezelf) omdat hij zich schuldig voelt. Hij had namelijk het hekje laten openstaan. Onze kleine rakker was echt van niets bang. Ik vermoed dan ook dan hij een bus of vrachtwagen heeft willen "aanvallen" . De dader is echter niet gestopt. En dat vind ik nog het ergste. Zoveel vragen, waarom, hoe, wie,....?

Inmiddels heeft Zico zijn laatste rustplaatsje in onze tuin gekregen. Elke dag brandt er een kaarsje voor hem en passeer ik eens aan zijn plaatsje.
Het verdriet heeft wel al deels plaats gemaakt voor mooie herinneringen, maar het gemis is enorm.

het cliche zegt : "Je gaat pas iets missen als het er niet meer is." Dat kan ik alleen maar beamen.

Onze 2 bengeltjes beseffen eigenlijk nog niet wat er aan de hand is. Onze zoon die 4 jaar is vermeld het heel af en toe wel eens, maar schijnt er toch niet te veel van af te zien.

Ook al is het verlies nog zeer recent, toch is er al nagedacht over een nieuwe hond. Ik heb destijds veel plezier gehad met ons Zicootje op de hondenschool (MG Waasland), en ik zou het zo opnieuw doen. Maar omdat ik en mijn vrouw beiden uit werken zijn overdag willen we het beestje niet een ganse dag alleen laten zitten.
Ik wil ook mijn ouders niet meer belasten met de opvang van een hondje. Bovendien is de pijn en het verdriet bij het verlies van je geliefde huisdier toch wel zeer zwaar en ik weet niet of wij (mijn ouders en ons gezinnetje) dat nog eens willen meemaken.....

Ach jee heel veel sterkte met het verlies.

Zeker met een aanrijding is het allemaal erg onwerkelijk omdat het zo plotsklaps gebeurd.

Heel veel sterkte!

Ja het doet pijn als ze weg zijn, en dan zeker op zo een stomme manier als jij hebt meegemaakt. Maar dit verdriet weegt niet op tegen de mooie jaren die je hebt gekregen van hem, de liefde en de trouw, de zotte fratsen......wacht tot je het kan plaatsen en neem terug een hondje.Het helpt, echt waar en ook voor je kindjes. Die leren dat leven ook afscheid nemen is. Veel sterkte en geen schuldgevoelens voor je vader. zoiets kan bij iedereen voorvallen.

Wat moeilijk om zo je hondje te moeten verliezen....


Heel veel sterkte toegewenst!!

Lieve Zico,

2 weken geleden ben je bruusk uit ons leven verdwenen. De tranen maken misschien wel plaats voor een glimlach, maar het gemis blijft enorm. Er gaat geen dag voorbij dat ik naar je lieve snuit kijk. Ik zou je zo graag nog eens in mijn armen houden en met je ravotten.
Oma was deze morgen weer veel aan het wenen. Ze mist haar knuffeldiertje. Opa houdt zich sterk maar ik weet dat het vanbinnen aan hem vreet.
Lieve jongen, ik hoop dat alles goed gaat met je, waar je ook bent. Ik weet zeker dat we mekaar ooit nog terugzien.

Je baasje,

Bart

Wat verschrikkelijk om op deze wijze je hondje te moeten verliezen.
Heel veel sterkte

ik wens jullie heel veel sterkte met het verlies van Zico !

veel sterkte met je verlies

wat erg toch, en zo verdrietig om je hond te verliezen op deze manier.

Heel veel sterkte ,

Bah wat een nare manier om je hond te verliezen, maar hij heeft vast geen pijn gehad.
Ik wil je veel sterkte wensen.

Misschien is het een idee om, wanneer jullie allemaal tijd hebben gehad om te rouwen, eens met je ouders om tafel te zitten over een nieuwe hond. Je zegt dat je hen daar niet meer mee wil opzadelen, maar uit je verhaal merk ik dat ze er net veel van genoten en de wandeling een ritueel was. Misschien doe je hen er net een plezier mee.

Maar ik ben het eens met Anny, dit verdriet weegt niet op tegen de leuke jaren!

wat jammer je hondje op die manier te verliezen
heel veel sterkte!

Sterkte met je verlies, doet wel heel pijn zo onverwacht,

Wat ontzettend moeilijk .... Heel veel sterkte....

Ik lees dit nu pas en wil je alsnog heel veel sterkte wensen.

Wat erg dat dit gebeurde. Zo onverwachts moeten loslaten... Ik hoop dat jullie elkaar konden troosten. Zeker ook je vader,... want ik denk dat het hem nog meer pijn doet dan hij kan uiten.

Knuffels van hieruit, ook voor die lieve mooie Zico.