wat een verdriet.

wat verdrietig, een vriend van me heeft vanavond zijn jackrussel in laten slapen, bijna 17 jaar geworden, hij kan zijn verdriet nergens kwijt, er is niet iemand waar die troost kan vinden, ja bij mij, maar er ligt half nederland tussen ons in, om even naar elkaar toe te kunnen gaan.

De jack is de hond op de foto, een kleine driftkikker maar ozo lief. en ja na bijna 17 jaar de kleine te moeten missen is bijna niet voor hem verteerbaar.

Marron, rust zacht. je hebt een fantastisch leven gehad bij deze vriend.

Dat is idd verdrietig Willemijn, je gunt niemand een dergelijk verlies alleen te moeten dragen! Fijn dat hij in ieder geval bij jou terecht kan!

Wat verdrietig... En nog verdrietiger dat hij, behalve bij jou (met half Nederland er tussen qua afstand), nergens zijn verdriet kwijt kan. Heel veel sterkte voor hem.

Awww 17 jaar is ook al een hele leeftijd zeg.. Onze jack is toen ook 17 geworden. Maar je zult ze altijd missen...

Wens je vriend maar heel veel sterkte met het verlies van Marron...., wij kennen hem dan wel niet, maar hopelijk komt er op deze manier vanuit heel Nederland (en Belgie) een klein beetje troost naar hem toe in deze moeilijke tijd.

Hij durft zich niet te uiten goed.... een man ?

Heb verteld kom hier, je krijgt alle steun, hij heeft daar niemand, ik hoorde het ook pas vanavond van hem.

Ik ben die vriend waar willemijn het over hebt ik heb mijn kleine gifkikker bijna 17 jaar mogen hebben.Ik wist dat dit eraan zat te komen maar je wilt er niet aan tot vanochtend het niet meer ging en je de afspraak moet maken met de dierenarts
en je jankt de hele dag omdat je het moment niet meer terug kan draaien omdat je haar nog heel lang wilt hebben en omdat we samen veel hebben meegemaakt maar je doet het voor haar de kleine rat zo dat ze niet meer lijd maar god wat doet dit zeer het doet ongelooflijk veel pijn het is voor een wildvreemde niet te begrijpen dat je zoveel verdriet hebt om een kleine rat als zij want ze was mijn kleine oogappel

Och wat een verdriet, het doet heel erg pijn om afscheid van je maatje te moeten nemen, 17 jaar is niet niks hoor.Ik wens je heel veel sterkte toe.

Geronimo,
flink geluisterd naar ons aller Willemijn.

Ik wens je heel veel sterkte. 17 jaar is niet niks.
en een Jackje....klein, driftig, maar trouw en ja, lief.

Hier zijn er geen halve landen tussen! 

sterkte

Adri... alle forummers hier hebben een hond, de meeste hebben het ook mee gemaakt, afscheid moeten nemen van hun lieveling, iedereen begrijpt hoe pijn dat doet. en ook de forummers die het nog niet mee gemaakt hebben, ook zij begrijpen hoeveel pijn dat doet om je maatje , je lieveling , af te moeten staan.

Goed dat je hier komt, zodat je steun krijgt van een forum wat alle begrip toont voor verdriet.

Joh, ik weet het. Sterkte met het verlies!

ik dank jullie voor jullie meeleven in dit verlies en verdriet en vooral mijn vriendin willemijn

Och wat een narigheid, en ik weet hoe je je voelt. Het is echt verschrikkelijk als je overkomt, maar je weet dat het beter is dat ie nu niet meer lijdt.
Ik wens je heel heel veel sterkte komende tijd.. En je kunt altijd hier dingen delen.. 

Vanuit hier sterkte gewenst.

Marielle, voor jou ook nog zo kort geleden, dat verlaat je nimmer dat verdriet, maar heus de pijn gaat weg de herinneringen blijven.

en ik weet wat verlies is, en nu ik Bamse heb, die wil ik niet kwijt... dus weet wat degene doormaken die afscheid hebben moeten nemen.

Welkom Geronimo...., helaas met een verdrietige reden, maar hier zijn velen die je verdriet en pijn begrijpen.


Heel veel sterkte gewenst, afscheid moeten nemen doet pijn, helaas moeten wij soms dat besluit nemen omdat je trouwe vriend dat verdiendt, maar dat maakt het gemis niet minder.

Ook van mij, welkom Geronimo...
De meeste van ons zullen weten wat je voelt... het verdriet en gemis is onbeschrijfelijk....
heel veel sterkte voor jou...

heel veel sterkte!!!
Helaas weet ik hoe moeilijk het is om je maatje te moeten verliezen, heb zelf op 14 mei onze 14,5 jarige mechelaar moeten laten inslapen, en dagelijks pink ik nog n traantje weg, oh wat mis ik hem.
Schaam je niet, je bent de enige niet die zo'n verdriet heeft, nogmaals, heel veel sterkte, en blijf de mooie dingen met hem herinneren!!

Geronimo, is al heel lang lid hier

Ik heb voor Geronimo, hij is alleen met het verwerken van het verlies van Marron, dacht hier vind tie steun, hier kan die zijn verdriet kwijt, en hij vind het fijn dat jullie er voor hem zijn.

Welkom Geronimo..
Bij ons is het ook nog maar een paar weken geleden dat we afscheid moesten nemen van onze 12,5 oude mechelaar , het was inderdaad verschrikkelijk, ook dat je de dierenarts moet bellen dat het dan echt definitief is...
En de laatste dag samen met je lieve hond, de laatste keer wandelen eten geven, knuffelen... echt zo'n groot verdriet..
Ik ben ook hier naar toe gekomen met mijn verdriet en het doet zo ontzettend goed als je van die lieve reacties krijgt, mij heeft het ontzettend geholpen, wij hebben gelukkig nog een pup van 9 maanden die heel veel aandacht vraagt en die ons weer opvrolijkt, we denken nog dagelijks aan Sheila en laatst moest ik ook weer eens flink huilen toen we op een lievelingsplekje van haar waren, mijn man troostte me en zei ze heeft het zo goed gehad en we hebben pracht herinneringen aan haar, ze had ook pijn dus we hadden geen andere keus we hebben het beste gedaan..
Dat heb jij ook gedaan hoe moeilijk de beslissing ook was, ik wens je heel veel sterkte en schrijf je gevoelens hier, het lucht op er over te kunnen praten.

Heb mijn GIJS een cairn terrier  ook in moeten laten slapen op 31-12-2012, moest weer sterk aan hem denken na dit te horen, hij was 18 jaar geworden, had gelukkig net een nieuwe pup van 3 weken oud TARA.. ze geeft me weer nieuwe energie en denk maar zo GIJSJE heeft een heel mooi leven bij mij gehad.
Veel Sterkte

ik heb marron gekregen bijna 17 jaar terug ze was toen zes weken oud ze paste precies in twee handen want ze was te klein voor een jack russell en ze had toen al een grote bek zo klein als ze was heb met di3e kleine rat veel meegemaakt waaronder twee scheidingen maar ik heb me altijd aan haar opgetrokken altijd was die kleine rat er en altijd blij als ze me zag tot begin van dit jaar dat we merkten dat haar nieren niet meer wilde werken we hebben veel verschillende voeders en medicijnen in huis gehaald om het te rekken tot vandaag toen het niet meer kon en ik haar niet langer wilde laten lijden had vanochtend de dierenarts gebeld

sorry mensen ik wordt weer emotioneel dit doet erg pijn

Heel veel sterkte met je grote verdriet om je kleine hondenmeisje Marron !

Ik snap hoe je je voelt... Het is misschien wel het meest pijnlijke om mee te maken, je maatje verliezen...

Heeel veel sterkte, en vertel vooral alles wat je kwijt wilt... Iedereen op HP zal er begrip voor hebben..

Jouw kleine rat heeft een fantastisch leven gehad, dankzij jou. wees blij dat ze nu rust en geen pijn heeft. Dàt wil je toch dat ze niks afziet ? Jouw pijn zal zachter worden en alleen de goeie herinneringen zullen overblijven. zoiets heeft tijd nodig.......Ook mannen voelen verdriet , natuurlijk , je hoeft je hier niet schamen voor je tranen. Ze maken je zoveel meer mens....een mens met een groot hart. knuffelke vanuit Belgie

vertel je verhaal, desnoods 10 keer of meer...deel je verdriet...voel al die armen om je heen en schouders om op uit te huilen. Wij weten waar je doorheen gaat, het wordt makkelijker, echt waar, maar het gaat een tijd duren. Straks zul je telkens moeten glimlachen om herinneringen aan die kleine gifkikker. Maar nu...huil en schreeuw
Sterkte

Ik leef enorm met je mee dat verdriet wens je niemand.Ik heb het gelukkig nog niet mee gemaakt met een hond en hoop gucci nog lang bij me te hebben.
Maar met andere dieren wel en ookal zijn ze zo klein hun liefde zijn groot.
en ze maken je altijd aan het lachen.
Heel eel sterkte met dit verlies dat het weg zal gaan dat wil ik niet zeggen maar het zal wel minder worden en uiteindelijk kan je het een plekje geven

Wat verdrietig, maar wat heeft ze een mooie leeftijd bereikt! En dat samen met haar mensenvriend, door dik en dun.

Er zullen altijd mensen zijn die dit niet snappen ("het is maar een hond" -> je kunt me niet kwader krijgen!), maar hier zul je zulke mensen niet tegenkomen. Hier alleen maar mensen die je steunen en begrijpen.
Niet iedereen heeft al een hond moeten laten gaan (onze eerste hond is pas 2), maar dat betekent niet dat we het niet begrijpen.

Wij hebben zelf eind november de kat laten inslapen, soms ben ik er nog heel verdrietig om.
Je houdt zó ontzettend veel van zo'n dier, het liefst wordt je samen 100, maar helaas...

Heel veel sterkte, ik hoop dat je wat steun in dit topic van Willemijn kunt vinden.

Tssss......

Dat er dan geen bewijs op film of foto's  zijn van het moment dat ik in m'n eentje onze reu stond te begraven in de tuin.
Wil dat nog niet zeggen dat ik het misselijkmakende lege gevoel met tranen in je ogen niet ken.
Je begraaft een stukje van je leven, een soort van dagboek wat voorbij komt.
Inderdaad , de momenten waarop zo'n 4voeter er gewoon voor je was, bij die en die  gelegenheid, bij die gebeurtenis.
Alsof je het vanaf nu .....in je eentje moet doen..
Wij hebben een filmpje op Youtube van de dag nadat we hem begraven hebben, ben ik in m'n eentje met onze Landseer naar de zee geweest.

En getverdegetver..
Na 3 jaar kom ik nu eindelijk tot de helft van het  filmpje..mischien over 6 jaar.?? ...dat ik het helemaal kan bekijken zonder tranen..Damnn!!.

Ja....ik ben ook een man..

Geronimo....Heel veel sterkte de komende tijd..
En...tja, zoals iedereen schrijft, je kan hier gewoon je ellendige gevoel kwijt..
Ook als man..

Ik snap zo goed hoe je je voelt! Heb eind 2011 mijn Beagle moeten laten inslapen, zij was ook bijna 17. Ook al weet je dat het moment komt, het doet o zo veel pijn

Troost je met de gedachte dat je datgene hebt gedaan wat het beste voor haar was, en dat ze een mooi leven bij je heeft gehad.

Heus, er komt een moment dat de scherpe randjes van je verdriet af gaan, en je met een glimlach terug kunt denken aan alle mooie momenten die jullie samen hebben beleefd.

Ik wens je heel veel sterkte!!

Niets is moeilijker dan een maatje te moeten laten gaan. Maar wel heel dapper. En je kunt het omdat je er zoveel van houdt.