Ben eens eerlijk..

Neh.. Ik ben geboren en getogen in Tilburg, en woon er nog steeds, en ben overal bang voor..  Punk heeft ook altijd in Tilburg gewoond, die is ook nergens bang voor! Misschien ben ik de uitzondering.. 

haha, nee hoor, mijn moeder woont er ook heel haar leven, en is een beetje een schijterdnou is het in tilburg-noord ook niet zo gezellig, daar niet van.

Nee, daar ben ik geboren en opgegroeid..  ..als enige Nederlandse meisje in de klas, haha!

ik ben geboren in de dirigentenlaan, en heb later in de rossinistraat gewoond en in de sibeliusflat. mijn moeder woont aan het verdiplein, dus dan weet je wel genoeg

Haha, ooooh, oké.. Goed, hier kan ik dan wel weer een beetje om lachen, excuses aanvaard!
Winnie is een 6 jaar oude windhond teef die bij mij in de pleeg zit. Ze heeft suikerziekte en door de suiker verzuren haar spieren. Ze heeft hiervoor tijdelijk een pijnstiller gekregen, dat zijn we nu aan het afbouwen. We dachten even dat het artrose was maar dat was niet zo. Winnie is erg rustig, loopt altijd zo achter me aan te sloffen, tenzij ze samen met mijn Podenco'tje los loopt. Een aantal mensen hebben mijn Podenco hier wel eens in het echt gezien, die rent HARD. Winnie rent haar er met gemak uit! Ik heb Winnie's staart eigenlijk alleen nog maar omhoog gezien wanneer ze een andere hond tegen komt, dan gaat ie de lucht in. Geloof dat een lage staart-dracht wel gebruikelijk is bij veel windhonden, maar dat kan ik mis hebben.

Overigens grappig dat je dacht dat het over Winnie ging, aangezien zij meerdere malen érg dicht bij haar einde is geweest..

Volgens mij hebben Windhonden de staart bijna altijd laag, in zo'n sierlijk boogje. 
Ik dacht vroeger ook altijd dat ze áltijd bang waren, het koud hadden en ik vond ze maar zielig. Nu weet ik beter

Netjes dat je je excuus maakt Peter 

daarom heeft hij van mij ook een super-antwoord gekregen. peter en dinos zei vanmorgen ook dat die andere hond zo triest keek, en toen vertelde ik hem dat dat punk helemaal niet was.

Haha ik snapte het ook al niet hoe iemand dat kon zeggen over Punk. Vond haar er zo goed uitzien! Verkeerde hond...

Ik had een beetje duidelijker moeten zijn. Ik ging er vanuit dat als ik "oud" schreef iedereen zou snappen dat het om Punk ging (Winnie is namelijk niet zo oud, vergeleken met Punk nog niet eens op de helft!) maar Winnie oogt inderdaad wel wat oud en zielig, dus ik had duidelijker moeten zijn!
Winnie is overigens niet áltijd zielig.. Ze kan HEUS heel hard rennuh! 
 

En als ze rent flapperen haar oortjes zo leuk..


Maar meestal staat ze inderdaad wel in de slof/slaap-stand.. 

Ja echt super hard! Ze is alleen niet zo wendbaar als mijn 8 kg lichtere Podenco'tje, dus daarop wint die het vaak, maar op een recht stuk zou ze haar er met gemak uit rennen!
Net even gefilmd en foto's gemaakt tijdens onze wandeling hier in de buurt (normaal maak ik alleen foto's in het bos) en toevallig deed Winnie nogal boos (omdat er een andere hond op háár groenstrook liep) dus hier het bewijs dat er nog leven in zit, haha! 



Normaal leidt ik haar af als ze dit doet, nu voor het filmpje dus even niet. Ik ben érg consequent.. 

Daarna ook nog even lekker (met staart in de lucht) gerend!

"deze video is niet beschikbaar"

Nu wel, hij was nog aan het uploaden. Ik heb geen geduld.

Hehe, er zit zeker nog wel leven in.


IK kan dus eigenlijk nog maar een ding zeggen, blijf lekker genieten van je prachtige honden !

Ik heb het filmpje ook even bekeken, je hebt al heel wat reacties gekregen zie ik!

Ik heb vroeger ook een hond gehad waarover wij twijfelde of het wel of niet verstandig was om nog door te gaan. Wodan was eerder zeer actief, rendde overal heen en het enthousiasme straalde er vanaf. Tot op het moment dat hij 15 jaar werd (herder). Hij at niet veel, we hebben hem toen bambix gegeven waardoor hij toch eten binnen kreeg, wandelen deed hij ook maar 15 minuten, kon het niet langer volhouden. Maar goed, nu het goede nieuws! Dit beestje heeft dit nog heel lang volgehouden!
Het moment dat een hond echt op is (uit eigen ervaring) geeft deze het echt wel aan. Bij ons kwam hij niet meer van zijn plaats, en het wandelen ging helemaal niet meer. Het moment dat je de beslissing moet gaan maken is zooooo moeilijk! Maar vaak het beste voor de hond zelf.
Jij moet op je gevoel afgaan of jouw schat het niet meer kan, dat gevoel is in je onderbuik en vaak zit je dan goed...
Ik vind haar levendig en voor dit moment zou ik er niet aan twijfelen. De DA geeft ook niets aan en dat zegt vaak al heel wat.

Ik heb ook zoiets van.. als ze nou 's nachts ligt te janken van de pijn.. of inderdaad niet meer mee wil gaan wandelen, dan wordt het een ander verhaal.
Regelmatig laat ik Punk bij mijn moeder thuis als ik met Cosmic een flinke wandeling wil gaan maken. Dan sta ik op om met Cosmic weg te gaan, en dan staat Punk als eerste bij de deur, zo van: IK GA MEE! Haha. Muts.

Precies, dat deed de oude hond van ons wel. Op een gegeven moment piepte hij in de nacht van de pijn die hij had. En die ogen, wanneer ik eraan denk, krijg ik nog de rillingen over mij heen. Zo zielig.

En wanneer zij dat dus niet heeft zou ik er gewoon nog niet aan twijfelen. Ik snap het wel, je wil zo graag dat ze geen pijn heeft... Erg moeilijk, maar dat heeft ze nu niet... Gewoon nog lekker van genieten zou ik zeggen!!

Indy vond de blaffende Winnie en Punk reuze interessant .
Het moet je toch wel goed doen dat iedereen zo positief op Punk reageert.
Ik hoop dat ze het nog heel lang goed doet!

Ik zou er zeker nog niet mee stoppen. Het is inderdaad een moment opnamen maar ze heeft het nog naar dr zin. Ik heb ergere en meer honden gezien die echt OP waren

Wat ik zo zie, ze is nog niet op.
Ja ze is wat ouder, maar de wil zit er nog in.
Ogen staan nog helder en heeft de motivatie nog om iedereen te laten weten dat ze er is.
Als een hond op is zonderen ze zich af van het roedel, of ontwijken vaak andere honden.
En ze laten het heus wel merken wanneer het genoeg is.
Mijn meiske liet het me ook zien, ze was pas 7, had rug en heupklachten (waar ze m.b.v medicatie oud mee had kunnen worden), een vergroot hart, vocht achter de longen en een lekkende hartklep.
We zaten toen in mei en het was hartstikke warm dus extra moeizaam voor Tinka.
Ik wist dat het afscheid er aan zat te komen, het was alleen iets sneller dan gedacht.
Ze lag onder de eettafel, ze keek me aan en ik wist genoeg, de dag erna hebben we afscheid genomen van haar.
En als ik het zo lees heb jij ook een hele bijzondere band met Punk, en daardoor laat ze je wel weten wanneer het genoeg.