Chesapeake Bay Retriever
Chesapeake Bay Retriever
Rasgroep van de Chesapeake Bay Retriever
De Chesapeake Bay Retriever behoort tot de Rasgroep "Retrievers, Spaniels en Waterhonden"
Geschiedenis van de Chesapeake Bay Retriever
De Chesapeake Bay Retriever is een jachthond in hart en nieren, die bijzonder goed is te gebruiken bij de jacht op waterwild. Hij zoekt en apporteert aangeschoten wild onder allerlei, vaak erg barre weersomstandig-heden met bijbehorende temperaturen. Jagers maken voor dit soort werk meestal gebruik van spaniels en andere retrievers, en minder vaak de chesapeake. Maar hij verdient alle aandacht, ook al vanwege zijn min of meer legendarische geschiedenis, die dramatisch genoeg begint met een schipbreuk.
In 1807 liep een Engelse brik ter hoogte van de kust van Maryland zware beschadigingen op. De bemanning werd gered en opgevangen door in de buurt varend Amerikaans schip, de ‘Canton’. Onder de schip-breukelingen bevonden zich twee honden: een donkerrode reu (sommige bronnen spreken van een nogal vaal roodbruin) en een zwart teefje. Al snel bleek dat beide honden uitzonderlijke waterhonden waren en volledig amfibisch. Deze eigenschap werd zeer gewaardeerd in de streek waar ze uiteindelijk terechtkwamen: de kust tussen Maryland en Virginia. Dit gebied is diep uitgesneden en vormt diepe baaien, die bezaaid liggen met talrijke eilandjes en worden omzoomd door uitgestrekte stroken riet. Het is kortom een waar paradijs voor trekvogels, vol met ganzen en eenden en dus ook voor jagers.
De meest uitgestrekte baai van dit gebied – de Chesapeake – vormde het ideale vaderland voor een nieuw retrieverras: de Chesapeake Bay Retriever. Dit ras zou zijn voortgekomen uit een kruising tussen deze twee honden, die in die tijd ‘Lesser Newfoundlands’ werden genoemd, met de zeer verbreide licht-tankleurige honden uit deze streek. Over deze laatste honden is echter maar weinig bekend.
Bij de discussies over de vraag waar de Chesapeake vandaan komt, duikt steeds weer de naam ‘Newfoundland’ op. Sommige schrijvers – die het mooie verhaal over de schipbreuk van de Engelse brik afwijzen – geloven dat de Chesapeake direct afstamt van Indische honden, die in de betreffende streek aanwezig waren en werden gefokt door kolonisten. Op dezelfde wijze zou de huidige Newfoudlander uiteindelijk afstammen van een puur Amerikaanse hond, al werden in verschillende perioden Europese honden meegenomen naar Newfoundland, en gekruist met van oorsprong Indische honden.
In ieder geval waren de Newfoundlanders, zoals ze in de 19e eeuw werden beschreven, zeer robuuste en eenvoudige honden. Dat blijkt uit lezing van het in 1827 verschenen American Manuel of Hunting (Het Amerikaanse handboek voor de jacht): ‘Het Newfoundlanderras brengt de beste waterhonden voort. Ze staan altijd klaar om in de snelste stroming te duiken, waar ze door het ijs heenbreken om vanuit het koudste water een eend mee terug te brengen.’ De honden die zo werden beschreven, moesten uitzonderlijk behendig en levendig zijn, wat nu niet direct kan worden gezegd van de zware Newfoundlanders van tegenwoordig. In 1900 verklaarde James Watson, een groot deskundige op het gebied van Amerikaanse honden, dat ‘de Newfoundlander de nieuwe Engelse ontwikkeling is uit een gemengde groep van gewone honden met zeer verschillende vachtkleuren en afmetingen’. Een en ander blijkt uit de oudste documenten over de eerste Newfoundlanders. Dit waren stevig gebouwde honden, die nauwer verwant waren aan het retrievertype dan aan de huidige Newfoundlander.
Indische honden, die de voorvaders van de Newfoundlander en de Chesapeake zouden zijn, hadden geen opvallend uiterlijk en waren allerminst gelijkmatig van type. Dat verklaart ook waarom er nooit over deze honden is geschreven. Maar vanwege hun voorkeur voor water en hun robuustheid, zouden ze zijn gebruikt voor de fok van zowel de Chesapeake als de Newfoundlander. Ze zouden bovendien een nogal ruwe aard hebben, een kenmerk dat in zekere mate ook bij de Chesapeake kan worden aangetroffen, zij het in verzachte vorm. Dit kenmerk is echter geheel verdwenen bij de Newfoundlander, die is sterk is vereuropeest.
Als men op zoek is naar een verre voorouder van de Chesapeake – ervan uitgaande dat hij een Indische oorsprong is – zou men terug moeten gaan tot een heel verre voorouder, een hondachtige die in het noordpoolgebied voorkwam tijdens de laatste ijstijd. (Hier wordt archeologisch onderzoek naar gedaan, omdat het bestaan van honden in de Amerikaanse prehistorie veel stof tot discussie geeft onder deskundigen.)
Hoe het ook zij, de Chesapeake Bay Retriever was al kort na de burgeroorlog (1861-1865) heel verbreid in de Verenigde Staten. Hij had een stevige reputatie, ook al droeg hij in die tijd een andere naam: naar de kleur van zijn vacht werd hij aanvankelijk Red Chester of Brown Winchester genoemd. De toenmalige kynologen waren het zelfs niet eens over de kruisingen waardoor dit ras was veredeld. Sommigen zeiden dat er een red-and tan Coonhound voor was gebruikt, terwijl anderen beweerden dat de Otterhound een inbreng had gehad.
Toch kan in de Chesapeake duidelijk geen enkel kenmerk van een brak worden aangetroffen, en is er geen enkele reden aan te nemen dat kruisingen met de Coonhound of de Otterhound een betere retriever zouden hebben kunnen voortbrengen. Volgens O.D. Foulks echter, zou er sprake zijn geweest van de uit Engeland afkomstige Waterspaniel en dat lijkt gezien het uiterlijk waarschijnlijker.
Foulks leverde in The American Sportsman de eerste beschrijving van het werk van de retrievers in de Chesapeake Baai. Deze beschrijving is zo klassiek geworden, dat de nieuwe standaard voor sommige kenmerken er impliciet naar verwijst: ‘Hij rilt niet zoals een Setter (…). Als hij zich krachtig heeft uitgeschud, heeft hij zijn ruige, olieachtige haar helemaal ontdaan van het ijs en water, dat in zijn vacht terecht is gekomen. Hij moet niet in een kennel zitten, ook al wordt hij met veel liefde omringd. Hij hoort buiten thuis, op bevroren oevers, of in de regen of de zon, en zal even waakzaam op de loer liggen als de jager zelf. Als één van de neergeschoten stukken wild alleen maar gewond is, zal hij ernaar toe zwemmen en de dode vogels voorbij zwemmen, zonder de gewonde uit het oog te verliezen. Als de geraakte vogel duikt, zal de hond tot aan die plek zwemmen en onophoudelijk rondjes blijven zwemmen. Daarbij richt hij zich af en toe met kracht uit het water op, om beter te kunnen zien, vooral als er hoge golven zijn.’
Door dergelijke kwaliteiten werd de Chesapeake terecht ver buiten zijn geboortestreek bekend. Hij oogstte de bewondering van de jagers uit Minnesota en Manitoba, waar grote hoogteverschillen en talloze meren zijn, en uit Mississippe. In de 19e eeuw kon hij zelfs aan de kust van de Indische Oceaan worden aangetroffen, in het Noorden van Noord-Amerika en in Canada. Daarna heeft de Chesapeake tot buiten het Amerikaanse continent bekendheid gekregen. De Britten raakten in hem geïntresseerd voor de oeverjacht in de Schotse en Ierse baaien, meren en rivieren: allemaal plaatsen waar veel waterwild voorkomt en de omstandigheden om te jagen moeilijk zijn.
De belangstelling van de Britten heeft ongetwijfeld in belangrijke mate bijgedragen tot het opstellen van de eerste standaard in 1890, waarbij als directe grondslag de beschrijving van O.D. Foulks werd gebruikt. Toch werd de American Chesapeake Club pas in 1918 opgericht, door een groep jagers uit Albert Lea, in Minnesota. Hoewel de Chesapeake werd beschouwd als de koning van de ijskoude of wilde wateren, waren zijn prestaties in de eerste fieldtrails teleurstellend. De Labrador Retriever stal de show door zijn snelheid, enthousiasme, intelligentie en stijl, terwijl de Chesapeake lijdelijk de vergelijking moest ondergaan.
Door zijn robuustheid, zijn wollige, vethoudende, ondoordringbare vacht, zijn zelfverzekerde en stoutmoedige gedrag, is de Chesapeake in eerste instantie een werkhond – een jachthond dus – en moet hij niet alleen als gezelschapshond worden gehouden. Daarom blijft het ras wereldwijd gezien qua aantal vrij beperkt, uitgezonderd de Verenigde Staten en de gebieden waar ruimte is en gelegenheid om veel te jagen.
Karakter van de Chesapeake Bay Retriever
De Chesapeake Bay Retriever is een slimme en zeer gehoorzame hond. Deze hond heeft een vriendelijk karakter en is beminnelijk en aanhankelijk. Verder is deze hond moedig en enthousiast en een onafhankelijke denker. Deze hond heeft zijn eigen gedachten.
Omdat de Chesapeake Bay Retriever een slimme hond is, is hij makkelijk af te richten. Maar deze hond leert wel langzaam en gestaag. Het is een uitstekende retriever en hij is gek op zwemmen en andere inspannende lichamelijke bezigheden.
Een Chesapeake Bay Retriever kan een uitstekende gezinshond zijn. Deze honden kunnen aanhankelijk zijn ten opzichte van kinderen en ook beschermend. Deze honden gaan graag met kinderen om. Ten opzichte van onbekende dieren kunnen ze zich echter heel anders gedragen.
De Chesapeake Bay Retriever heeft een vastberaden en zekere eigenaar nodig. Dit ras is niet geschikt voor een onervaren eigenaar. Als onafhankelijke denker, gaat dit ras graag zijn eigen gang. Een Chesapeake Bay Retriever heeft bij voorkeur een consequente eigenaar met een vriendelijke benadering.
Door een vroege socialisatie en gehoorzaamheidstraining kan de Chesapeake Bay Retriever socialer gemaakt worden. Dit is een dominant ras met een sterke geest. Onzorgvuldig africhten of socialiseren kan problemen veroorzaken bij het leidinggeven aan deze honden. Het is van belang om een puppy voldoende gelegenheid te geven in het gezelschap van andere honden te verkeren.
De Chesapeake Bay Retriever kan agressiever en koppiger zijn dan de meeste andere retrievers. Normaal gezien zijn deze honden gereserveerd ten opzichte van vreemden. Ze hebben een sterke territoriumdrift en kunnen ruzieachtig zijn ten opzichte van andere honden. De meest effectieve manieren om van deze hond een sociaal dier te maken zijn een zorgvuldige training en goed leiding geven.
De Chesapeake moet blijmoedig en vrolijk zijn. Hij heeft een schrandere uitdrukking, met de algemene belijning, die indrukwekkend is en de goede werker toont. De hond moet goed evenredig zijn. Een hond met een goede vacht en goed evenredig in andere punten gaat boven een exemplaar dat in sommige punten schittert maar in andere faalt. De hoedanigheid van het haar is zeer belangrijk, omdat de hond voor de jacht wordt gebruikt onder alle weersomstandigheden, vaak in sneeuw en ijs. Het vet in het harde boven- en het wollige onderhaar is van bijzondere waarde: het belet dat het koude water tot de huid van de hond doordringt en helpt bij het vlugge drogen. De vacht van een Chesapeake moet het water op dezelfde wijze afhouden als de veren van een eend dat doen. Als hij uit het water komt en zich afschudt, mag de vacht daarna in het geheel geen water meer vasthouden maar slechts vochtig zijn. Kleur en haar zijn buitengewoon belangrijk, omdat de hond voor de eendenjacht wordt gebruikt. De kleur moet zoveel mogelijk met de omgeving overeenstemmen. Dit, en het feit dat de hond is blootgesteld aan alle soorten ongunstige weersomstandigheden, maken dat aan de kleur en de hoedanigheid van het haar alle aandacht moet worden geschonken bij het keuren. Bij het kiezen en fokken van de Chesapeake Bay Retriever moet in de eerste plaats gelet worden op karakter, moed, lust in het werk, levendigheid, reukvermogen, schranderheid, graag te water gaan, algemene waarde, en voor alles op aanleg.
Rasstandaard van de Chesapeake Bay Retriever
Hoofd: de schedel moet breed zijn met een matige stop, de voorsnuit krachtig.
Ogen: middelmatig groot en wijd uit elkaar geplaatst, amberkleurig of donkergeel.
Oren: klein, hoog aangezet, los neerhangend.
Gebit: schaargebit, tanggebit is toegestaan
Hals: middelmatig lang en zeer krachtig.
Lichaam: krachtig, ruime borstkas, diep en breed met goed gewelfde ribben. Brede, goed bespierde lendenen.
Ledematen: goed naar achteren geplaatste schouders, rechte voorbenen, veerkrachtige voormiddenvoet, goede botten, goed gehoekte knie- en spronggewrichten. Brede, goed bespierde dijbenen.
Voeten: groot, van het hazevoettype, gesloten en met zwemvliezen tussen de tenen.
Staart: moet middelmatig lang en dik aan de wortel zijn. Hij wordt licht gebogen gedragen, echter niet over de rug.
Vacht: dient typisch voor het ras te zijn. Dik en relatief kort (niet langer dan 4 cm) met dicht en wollig onderhaar. De vacht op het hoofd en de benen is kort en glad. Golven mogen alleen voorkomen op schouders, nek, rug en dijbenen. Een gekrulde vacht of een vacht met neiging tot krullen is atypisch. De vacht moet olieachtig en hard aanvoelen. De kwaliteit ervan is bepalend voor de bruikbaarheid van de hond.
Kleur: varierend van donkerbruin tot mat geelbruin.
Schofthoogte: reu 58-66 cm, teef 53-61 cm.
Gezondheid van de Chesapeake Bay Retriever
De gezondheid van de Chesapeake Bay Retiever is over het algemeen zeer goed. Maar net als bij andere retriever rassen komt er Elleboog Dysplasie en Heup Dyspasie voor.
Verzorging van de Chesapeake Bay Retriever
De vachtverzorging van de Ches is minimaal. Het haar is waterafstotend en geeft een perfecte schutkleur in het riet en moerassige gebieden, De soms wat overbouwde aandoende achterhand zorgt juist weer voor voldoende stuwkracht in het water.
Wassen van de Ches is geen goed idee. Als echte waterhond heeft hij een vette waterafstotende vacht die, ook al lijkt de hond door nat, met een keer goed uitschudden alleen nog maar licht vochtig aanvoelt. Door hem in het sop te zetten wordt het vettige laagje echter grotendeels uit de vacht verwijderd en is hij een stuk minder goed bestand tegen kou en nattigheid.
Opvoeding van de Chesapeake Bay Retriever
De Ches heeft een baas nodig die beschikt over natuurlijk overwicht, die het respect van de hond weet te verwerven én die ook nog eens bereid en in staat is om flink met hem te werken. Bij een vriendelijke, maar uitermate rechtlijnige opvoeding, zal de Ches het beste tot zijn recht komen. Is de baas niet consequent en krijgt de Ches teveel ruimte of inspraak, dan zullen zich onherroepelijk rangordeproblemen gaan voordoen. De zelfverzekerde aard van de Ches leent zich gewoon niet voor een democratisch beleid. De teven zijn overigens aanmerkelijk meegaander en veel minder geneigd dominatie tentoon te spreiden dan de reuen. Dit gaat ook op voor de omgang met andere honden: reuen zullen veel sneller bereid zijn met veel vlagvertoon de confrontatie aan te gaan dan teven en niet onder appèl staande reuen kunnen zich zelfs ronduit vechtlustig opstellen. Voor beide geldt dat het aan te raden is de opvoeding al vroeg ter hand te nemen en te starten met een gedegen socialisatie.
Een goede gehoorzaamheidscursus is ook nooit weg, maar dan wel eentje die gebasseerd is op het belonen van goed gedrag. Het heeft geen enkel nut om een Ches aan een slipketting in de rondte te slingeren, want hij heeft een nek van beton, zal er weinig van onder de indruk raken, en waarschijnlijk alleen maar een hard karakter ontwikkelen.
Rasvereniging van de Chesapeake Bay Retriever
Chesapeake Bay Retriever Club
Chesapeake Bay Retriever Club
Olde Diek 3
7245VS
Laren Gld
Telefoon: 0573-401174
Website: http://www.chesapeakebayretrieverclubnederland.nl
Popularitieit van de Chesapeake Bay Retriever
De Chesapeake Bay Retriever staat op dit moment op de 110e plek van de meest populaire hondenrassen op de HondenPage
Overige informatie over de Chesapeake Bay Retriever
De Chesapeake Bay Retriever behoort tot de rasgroep 8 (Spaniels, Retrievers en Waterhonden) Sectie 2 #263
Chesapeake Bay Retriever pup aanschaffen
www.chesapeakebayretrieverclubnederland.nl
Chesapeake Bay Retriever fokkers informatie
Geen fokkers informatie gevonden over de Chesapeake Bay Retriever.
Heb jij overige informatie het fokkken van een Chesapeake Bay Retriever pup. ? Dan kun je dat toevoegen als je je fokbeleid hebt laten keuren op de hondenpage.
Meer weten over de Chesapeake Bay Retriever ?
- Heb je nog vragen over (puppy's van) de Chesapeake Bay Retriever? Kijk dan in het hondenforum.
- Uitgebreide rasbeschrijving van de Chesapeake Bay Retriever? Kijk dan bij de Chesapeake Bay Retriever rasbeschrijving.
- Ben je zelf een Chesapeake Bay Retriever Fokker? Voeg dan een gratis Fokker vermelding toe.
- Heb je een nestje Chesapeake Bay Retriever puppy's ? Vermeld dit dan gratis op de puppy pagina.
- Wil je de meningen weten van anderen of zelf een mening geven ? Kijk dan bij de Enquetes!
De mening van de bezoeker
Hoogte: groot
Kindvriendelijk: 
Gehoorzaam: 
Waaks:
Kan goed alleen zijn: 
Heeft veel beweging nodig:
Is sociaal: 
Deel de info over de Chesapeake Bay Retriever:
Informatie verbeteren
Als jij informatie over de Chesapeake Bay Retriever hebt die de kwaliteit van deze pagina verbetert dan kun je deze pagina aanpassen. Log wel eerst even in om dit te doen.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?