Anatolische herder
Anatolische herder
Rasgroep van de Anatolische herder
De Anatolische herder behoort tot de Rasgroep "Pinschers, Schnauzers, Molossers en Zwitserse Sennenhonden"
Geschiedenis van de Anatolische herder
Over de afkomst van dit ras is veel gespeculeerd, maar is vrijwel niets bekend. De Anatoliër is een berghond, die naar lichaamsbouw eigenlijk ouder aandoet dan de Mesopotamische molossers met korte snuit waarvan men hem soms laat afstammen. De meest voor de hand liggende relatie is die met de berghonden van Centraal-Azië. In Turkije wordt de hond nog wel gebruikt voor zijn oorspronkelijke taak, het bewaken van grote kuddes schapen en geiten.
Het uiterlijk van deze werkende honden vertoont, zoals bij alle echte werkende rassen, grote verschillen. Die verschillen vinden we ook terug bij de sinds de jaren ‘60 naar West-Europa en Noord-Amerika geëxporteerde Anatoliërs. De FCI heeft daarom, in ieder geval wat de vacht betreft, in de standaard ruimte gelaten voor meerdere variëteiten.
In Turkije bestaat er grote belangstelling voor de hond, die zelfs al op Turkse postzegels is afgebeeld. En sinds 1996 worden daar de volgende variëteiten als aparte rassen onderscheiden:
* Kangal – vaalgeel met masker, naar de plaats in Midden-Turkije waaruit dit type afkomstig zou zijn
* Akbas – (witkop) witte vacht, zwarte neus, een type dat meer in West-Turkije voorkomt.
* Karabas-(zwartkop) vaalgele of witte vacht met een zwarte kop, en eventueel gekleurde vlekken op de vacht elders
Intussen zijn dieren van het type Kangal en Karabas buiten Turkije het meest verspreid, zodat ook wel eens in brede (FCI) zin over Kangal of Karabas gesproken wordt. Hier volgen we verder de in Nederland en België geldende FCI standaard. De Kangals komen ook van oorsprong uit de Turkse stad Sivas vandaan daar worden ze geboren en worden ze naar andere steden gebracht.
Karakter van de Anatolische herder
De Anatoliër is een oorspronkelijke berghond, gewend om ’s zomers en ’s winters buiten bij de kudde te verblijven en daar zelfstandig over te waken. Hij is zelfstandig, onafhankelijk, rustig, zelfbewust en terughoudend. Maar ook weinig speels, beperkt opvoedbaar en daarom niet makkelijk te houden. De socialisatie eist vanaf zeer jeugdige leeftijd veel aandacht.
Intelligentie:
Zeer intelligent, zijn vermogen tot leren is zeer hoog.
Wel leert hij op een manier dat bij een berghond past.
Gemiddelde levensduur:
12 tot 15 jaar.
Omgang met kinderen:
Zeer toegenegen voor eigen kinderen, met andere kinderen altijd eerst kennis laten maken, gezien zijn afmeting.
Omgang met andere honden:
Nogal dominant, hij heeft moeite met andere honden die hem vreemd zijn. Laat de Anatool daarom zo jong mogelijk socialiseren met mens en dier, waardoor hij zeer prettig wordt in omgang.
Rasstandaard van de Anatolische herder
Algemeen voorkomen
Van grote gestalte en goed op de benen.
Krachtig van bouw.
Een vreedzame hond die in rust een enigszins leeuwachtig voorkomen heeft.
Dit door zijn wijsheid dat tot uiting komt in zijn expressie.
De Anatolische Herder is evenwichtig en moedig.
Onafhankelijk en zelf stoutmoedig maar nooit agressief.
Een goed gesocialiseerde Anatool is over het algemeen zelfs naar vreemde personen die hij tijdens zijn wandelingen tegen komt bijzonder sociaal.
Dit hangt uiteraard mede af met het temperament en karakter van de betreffende hond.
Hij voelt zich zeer op zijn gemak binnenshuis bij zijn roedel, het gezin die hem zeer toegenegen zijn en die hij respecteert.
Hij zal zelfstandig ingrijpen als er gevaar voor hen dreigt en dat noodzakelijk acht.
Iets wat per slot al eeuwenlang van hem werd verwacht.
Rasgroep:
Pinchers en Schnauzers, Mollossers Berg en Sennenhonden
F.C.I. Groep ll
Aard:
Onafhankelijk, zelfstandig, actief, wijs, niet agressief.
Aanleg:
Herdershond, beschermer van kuddes.
Waak en verdedigings hond.
STANDAARD
Hoofd:
Krachtig maar in verhouding passend bij het lichaam.
Breed ter hoogte van de oren,lichtelijk gerond, met een licht aangeduide stop.
Volwassen reuen hebben een veel groter hoofd dan de teven.
De snuit is enigszins korter dan de schedel met een recht profiel.
De neus is zwart,eveneens als de licht overhangende lippen.
Gebit:
De sterke tanden zijn goed en scharend geplaatst.
Van middelmatige afmeting.
Driehoekig, aan de uiteinden lichtelijk afgerond.
Ze vallen tegen de wangen maar worden bij aandacht meer omhoog gedragen.
Ogen:
Tamelijk klein in verhouding tot de schedel.
Donker van kleur.
Goed uit elkaar geplaatst.
Staan in donkere oogkassen.
Lichaam:
De hals is lichtelijk gewelfd, krachtig gespierd, van middelmatige lengte en eerder zwaar.
Hij is voorzien van een lichte wam.
De ruglijn is tamelijk kort, goed in verhouding tot de lengte van de benen en ter hoogte van de lendenen licht oplopend.
De buik is goed opgetrokken.
De goede diepe borst reikt tot op de ellebogen.
De ribben zijn goed gewelfd.
De borstkas is van goede lengte.
Schouderhoogte:
Reuen 74-81 cm.
Teven 71-79 cm.
Benen:
De voorbenen staan goed uit elkaar, zijn recht en van goede lengte, en voorzien van een stevig bot.
De schouders zijn goed gespierd en stevig.
De krachtige achterbenen hebben een niet te overvloedige bespiering van achteren bezien.
Ze zijn loodrecht geplaatst, met lange dijen en goed gehoekt in de knieën.
Voeten:
Stevig.
Goed gebogen tenen.Sommige reuen hebben een extra teen beter bekend als de wolfsklauw.
Staart:
Lang reikt tot op de sprongen.
Tamelijk hoog aangezet.
In rust wordt hij laag en licht gebogen gedragen, bij aandacht wordt hij hoog gedragen, met de punt in de krul over de rug, speciaal voor de reuen.
Vacht:
Tamelijk kort met een zeer dichte ondervacht, zoals een poolhond die heeft.
De lengte varieert in samenhang met het klimaat(langer in de winter).
De vacht is langer en dichter in de hals, op de schouders en bij de dijen.
Alle kleuren toegestaan.
Gezondheid:
De Anatolische Herder is een gezond ras.
Zoals bij elk groot ras moet men waken voor H.D(heupdysplasie) en E.D (elleboogdysplasie) .
De nieuwe eigenaar moet er op letten dat de pup niet te snel groeit.
Goede voeding met de juiste samenstelling voor honden van grote rassen is dan ook zeer belangrijk.
Bijzonderheden:
De Anatolische Herder is slechts 1 van de vele Turkse rassen.
Tevens is het het enige Turkse ras dat wordt erkend door de FCI.
Hij is door de FCI opgenomen onder de naam Coban Kopegi (rasstandaard 331)
Deze standaard is overgenomen uit Groot-Brittannie, waar hij de naam Anatolian Shephard dog kreeg.
Noemen de Britten hem Anatolian Shephard, de turken hem Kangal of Karabash.
Tegenwoordig is de naam Anatolische Herdershond officieel in gebruik, ook bij de FCI.Internationaal zal de verwarring over de verschillende kleuren en type dus nog wel blijven bestaan.
Gezondheid van de Anatolische herder
De gemiddelde leeftijd is ongeveer 15 jaar.
Erfelijke aandoeningen die voorkomen, zijn:
Heupdysplasie (HD)
Elleboogdysplasie (ED)
Goede voeding is belangrijk, zodat de pup niet te snel groeit.
Verzorging van de Anatolische herder
Wekelijkse borstelbeurt en in de verharingsperiode dagelijks.
Opvoeding van de Anatolische herder
Heeft een consequente opvoeding nodig, maar geen harde opvoeding. Deze hond heeft een baas met natuurlijk overwicht nodig.
Deze hond heeft veel beweging nodig.
Het is belangrijk om de pup goed te socialiseren.
Rasvereniging van de Anatolische herder
Helaas, er is nog geen rasvereniging bekend van de Anatolische herder.
Popularitieit van de Anatolische herder
De Anatolische herder staat op dit moment op de 93e plek van de meest populaire hondenrassen op de HondenPage
Overige informatie over de Anatolische herder
Absoluut geen beginnershond en niet voor mensen die weinig tijd hebben om deze hond uit te laten.
Deze honden hebben veel bewegingsvrijheid nodig en zullen zich goed voelen in een woning met ruime tuin. Ze voelen zich het best wanneer ze buiten slapen, zodat ze goed kunnen waken over het huis en hun omgeving.Laat ze zo weinig mogelijk trappen lopen.
Anatolische herder pup aanschaffen
De pup moet in een huiselijke sfeer opgroeien met moederhond. Beide ouderhonden moeten vrij zijn van erfelijke aandoeningen en stabiel in karakter zijn (geen angst of agressie)
Anatolische herder fokkers informatie
Geen fokkers informatie gevonden over de Anatolische herder.
Heb jij overige informatie het fokkken van een Anatolische herder pup. ? Dan kun je dat toevoegen als je je fokbeleid hebt laten keuren op de hondenpage.
Meer suggesties
Ben je op zoek naar een Hondenras ? Bezoekers van de hondenpage met een Anatolische herder hebben ook deze rassen
Meer weten over de Anatolische herder ?
- Heb je nog vragen over (puppy's van) de Anatolische herder? Kijk dan in het hondenforum.
- Uitgebreide rasbeschrijving van de Anatolische herder? Kijk dan bij de Anatolische herder rasbeschrijving.
- Ben je zelf een Anatolische herder Fokker? Voeg dan een gratis Fokker vermelding toe.
- Heb je een nestje Anatolische herder puppy's ? Vermeld dit dan gratis op de puppy pagina.
- Wil je de meningen weten van anderen of zelf een mening geven ? Kijk dan bij de Enquetes!
De mening van de bezoeker
Hoogte: groot
Kindvriendelijk: 
Gehoorzaam: 
Waaks: 
Kan goed alleen zijn:
Heeft veel beweging nodig:
Is sociaal: 
Deel de info over de Anatolische herder:
Informatie verbeteren
Als jij informatie over de Anatolische herder hebt die de kwaliteit van deze pagina verbetert dan kun je deze pagina aanpassen. Log wel eerst even in om dit te doen.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?