hallo allemaal,
Ik zit met een vervelend probleem. Mijn 3jarige reu wil vaak niet lopen. Als we weg gaan van huis, begint het altijd goed en loopt hij lekker mee. Voor mijn gevoel wil hij niet meer lopen als ik een andere kant op ga dan dat hij wil (dus we gaan niet ‘zijn’ kant op). Hij lijkt niet angstig, het ziet er eigenlijk uit alsof hij aan her dromen is. Ik kan hem dan ook niet echt bereiken. Het is zo ontzettend frustrerend en ik kom ook vaak teleurgesteld terug van een wandeling als ik hem weer dragend naar huis heb moeten tillen, ik probeer dit niet teveel te laten merken aan hem. Maar goed, het is wel heel vervelend.
Nu heb ik natuurlijk al de nodige dingen geprobeerd (ook onder begeleiding van een privé trainer):
- enorm belonen als hij wél meeloopt.
- veel tegen hem praten
- enthousiast roepen
- lang wachten tot hij meeloopt
- (ik weet het, niet dé manier) lokken met lekkers
- (ook niet de manier) hem meetrekken. Maar dit werkt averechts, hij gaat dan alleen maar meer op de rem en gaat dan liggen.
- rukje aan de riem, hij draagt een harnas dus merkt daar niet veel van
- achteruit lopen en enthousiast doen en indraaien.
Best al wat geprobeerd vind ik zelf. Ik ben helemaal niet van de harde hand en vond het dus ook écht vreselijk om hem mee te trekken en over de grond te slepen (dit advies kreeg ik van een fokker, niet mijn fokker). Ik hoop echt dat hier iemand dé tip heeft voor mij, zodat onze wandelingen weer wat leuker eindigen.
Een lang verhaal geworden zo, maar bedankt voor het lezen en voor eventueel advies!
Mankeert hem lichamelijk niks? Evt langs een goede fysiotherapeut of chiropracter met de hond?
misschien loopse hondjes die hij ruikt?
Goed dat je het zegt, ben ik ook al geweest! Was niks dat ook maar afweek. En daarbij, zou hij dan niet altijd moeten doen? Het is namelijk vooral in mijn straat. Dus we lopen een stuk, op een gegeven moment steken we over en draai ik om om terug te lopen (we wonen in een hele lange straat met aan beide kanten stoep). Op het moment dat we omdraaien om terug te lopen, wil hij niet meer.
Even wat extra uitleg :p
O én nog wat extra toelichting:
het is dus niet dat hij trekt naar de kant waar hij heen wil. Hij blijft gewoon staan, zovan: nu heb ik geen zin meer, dag baas!
En als je 'm de keuze geeft waar de wandeling op aan gaat? Voldoende tijd geven om te snuffelen?
Puck heeft ook een tijd gehad dat ze totaal niet wilde lopen. Dat frustreerde mij, waardoor zij nog meer de hakken in de stoeptegels zette.
Uiteindelijk al m'n rust genomen en als ze niet wilde, weer naar huis gaan en als ze verder wilde haar de mogelijkheid geven om uitgebreid te snuffelen.
Nu wandelen we weer gezellig samen 4,5km. Maar ook in die wandelingen kan ze het soms laten afweten.
Gelukkig past Puck in een rugtas haha.
Hoi Iris,
Ik begrijp het is vooral in jouw straat.
Op de heen weg van de wandeling loopt hij wel mee als ik het zo lees en goed begrijp.
Als je over steekt en terug loopt in jouw lange straat wil hij niet meer.
Mijn vraag is het niet mogelijk ipv over te steken en dus zo te lezen te keren.
Juist door te wandelen en een blok(je) om te gaan dus juist niet te keren in de straat.
Jouw hond laat duidelijk merken dat deze niet terug wil.
Als het mogelijk is zou ik het enen moment van de dag een blok om gaan naar rechts om beginnen met de straat door te wandelen maar niet keren maar door lopen.
De volgende wandeling een blok om te beginnen links om en de straat in lopen met het blokje om.
De wandelingen af te wisselen maar zeker niet keren in de straat!!!!
Lijkt ook als of jouw hond meer zijn energie kwijt wil en langer onderweg te zijn.
Het is maar een tip maar misschien helpt het je op weg...letterlijk en figuurlijk.
Ik zeg ook andere route nemen, laat je hond eens helemaal zelf bepalen, al zal je van je gewoonte zelf even een andere kant op moeten sturen, maar dan lekker laten kiezen, doen we met Sam ook, soms staat hij heel lang te snuffelen, dat mag ook, het is dan echt zijn rondje..
Wat fijn zoveel reacties!
@ Bailey
Nu je het zegt zou het best kunnen dat hij gewoon nog verder wil lopen. Alleen het vervelende is, ik woon in een hele lange straat (geen woonwijk met meerdere mogelijkheden) en een rondje is minstens een uur. Natuurlijk niet erg , maar niet mogelijk 4/5x per dag.
Aan de beweging kan het eigenlijk niet liggen. Het is een dwergkeesje van 2,5 kilo waarmee ik elke dag minstens een lange wandeling doe (in de natuur) en de andere wandelingen 20 min/half uur. Dit is al uitzonderlijk veel voor zo’n kleine hond (hebben mensen mij dan verteld).
ik ga in ieder geval proberen om langer door te lopen en kijken hoe dat dan gaat. Super bruikbaar antwoord, dank je!
@yooop ik ga het proberen! Bedankt :D
Hier ook zo’n ‘verwende’ hond die perse een rondje wil lopen en een hekel heeft aan een op-en-neer wandeling. Volgens mij vanwege geurtjes, dat als ze dezelfde route weer terugmoet de lol er af is. Ik woon nu meer in het centrum van een dorp/stadje, terwijl ik hiervoor landelijker woonde. Het begin en eind stuk van de wandeling was toen dus altijd hetzelfde, maar afhankelijk van hoe lang we gingen wandelen maakte ik een klein of groot rondje voor we weer hetzelfde stuk teruggingen.
Ik laat haar vaak zelf de wandeling bepalen, en als we dan weer langs een straat of stuk komen waar we al eerder op de wandeling langs zijn geweest, geeft ze dan vaak aan dat ze over wil steken, zodat ze wel weer nieuwe geurtjes kan vinden. Ze luistert ook wel naar mij, maar afhankelijk van hoe graag ze een bepaalde kant op wil, moet ik haar soms omkopen of haar een stukje ‘meeslepen’, of ‘dreigen’ met optillen (ik loop met uitgestoken handen op haar af alsof ik haar op wil tillen, vaak werken haar pootjes dan plots wel weer XD een enkele keer wil ze nog liever getild worden dan een bepaalde kant op).
Misschien omkopen dus? Wat dan vaak ook helpt bij mijn hond is het brokje nog leuker te maken door deze voor haar uit te gooien, zodat ze er ‘jacht’ op kan maken, of hem moet zoeken als ze niet gezien heeft waar hij naartoe vloog. Als ze dan eenmaal een stukje de kant heeft opgelopen die ik wil op die manier, volgt ze meestal weer gewoon.
Heb je een vriendin met een leuke hond waar je mee kan gaan wandelen..? met de auto naar een veilige plek en samen daar gaan wandelen waar de hond ook los kan.....de hond moet weten en ervaren dat wandelen leuk is.....
Als ik een kant op loop terug richting huis kunnen mijn honden ook met zn tweeën op de stoep gaan liggen, denk maar niet dat ik ze een stap vooruit krijg haha. Ze willen lekker wandelen, andere routes. Je hebt toch wel wat mogelijkheden? Overal kun je toch wel een andere straat in? Wij laten wel vaker de honden de wandeling bepalen, als ik daar soms geen zin in heb ook niet hoor, maar dan hebben ze vaak al lekker lang los kunnen rennen en willen ze wel terug naar huis.
Net zoals Ruby al de vraag stelde. Geef je de hond voldoende de mogelijkheid om te snuffelen en zelf het tempo te bepalen? Want dit is eigenlijk voor de hond zelf belangrijker dan de hoeveelheid meters die je aflegt. Door hun neus te kunnen volgen, geraken ze geestelijk meer voldaan.
Wat voor hond is het?
Het ras dat ik heb heeft nogal de neiging om er gewoon halverwege de wandeling mee te kappen. Gewoon stil gaan staan en niet meer vooruit of achteruit willen. Ik neem hem heel vaak (lees: dagelijks) mee in de auto ergens naartoe, kan snuffelen waar ie wil en de hele reutemeteut. Hij heeft gewoon geen zin meer na 10 minuten lopen. Hartstikke vervelend maar ik trek hem toch echt gewoon even mee. Als het aan hem ligt, wandelt ie anders helemaal nooit en ondertussen breekt ie wel binnen de boel af "omdat ie zijn energie niet kwijt kan", de groeten.
Jeetje wat een reacties, fijn zeg! Het is een dwergkeesje van 2,5kg dus geen enorme beweeg ‘nood’, maar hij houd over het algemeen wel van lekker wandelen en ik ook.
Ik heb helaas geen andere optie dan of naar links of naar rechts (tenzij ik zoals vanochtend een rondje doe van 60/80 min doe. Ik laat hem héél veel snuffelen, omdat ik weet dat hij daar van geniet (soms wel onhandig omdat we nooit enorm mee kunnen lopen :p)
omkopen werkt soms wel snoepje vooruit gooien soms ook, maar dat is maar eventjes helaas.
Ik ga hem proberen wat meer te laten bepalen, we lopen tenslotte voor hem :)
Maar je kan toch ook met de auto, fiets, scootmobiel naar iets anders heen ipv alleen door de wijk?
Voor de fiets heb je goede bakjes of een fietskar voor achter de fiets. Echt ideaal. Gebruik met mooi weer veel het bakje voor Puck. Zit ze gezellig voor op de fiets als we naar het bos gaan of naar de dierenarts.
Uiteraard! En dat doen we ook geregeld, lekker naar het strand of bos! Maar helaas kunnen we dat niet 4 x per dag doen haha.
Fietsen samen is inderdaad heel leuk, echt genieten hè!
Ja enorm leuk. Snap dat je dat niet 4x daags kan doen. Alhoewel je hond er vast anders over denkt.
Een keer daags een lange wandeling en dan ergens in het bos/strand oid. en de rest gewoon een plas en weer naar huis.
Kan ook nog wezen dat je hond het teveel vind?
Onze Winston is nu bijna zes maanden en wij hebben hetzelfde probleem gehad. Meneer wist in het begin natuurlijk amper hoe zijn poten werkten dus ging geregeld zitten, ook om te kijken, luisteren en ruiken naar neuwe dingen. Maar na een tijdje ging hij steeds beter lopen. Wij hebben tuigje en riem afgewisseld. Toen hij een maand of drie was begon hij inderdaad zelf te bepalen welke kant hij op wenste. Bij mij resulteerde dat in een overstap naar halsband en een heel klein rukje op het moment dat hij aanstalten maakte om te gaan zitten/liggen. Nu was gaan zitten meestal een teken van: "Laat mij deze nieuwe situatie even goed in mij opnemen, ik hoort wat, ik ziet wat, ik ruikt een heleboel, dat moet even geprocest worden, momentje baas." (de 't' uitgang is omdat Winston onder de rook van Rotterdam woont) Gaan liggen met de ankers uit ging ik toch meer identificeren als willen bepalen waar we heen gingen. Nu betaal ik de hondenbelasting, zijn voer en de dierendokter, wie betaalt bepaalt, dus dat ging niet gebeuren. Tuigje bleef aan de kapstok, halsband om en een zacht maar beslist rukje zodra meneer besloot plat te gaan. Mooi dat hij dat door kreeg. Belonen werkte averechts, zelfs een prijzende stem betekende bij Winston al een gigantische programmeerfout: "Aha, ik ben braaf, mooi, dan heb ik mijn best gedaan voor vandaag en ga ik even plat."
Nu moet ik erbij zeggen dat Winston in het begin niet zo op mij gefocust was. Nu wel, hij draait zijn nek in een schier onmogelijke bocht om maar naar me op te kunnen kijken, vooral na even een momentje uit de focus vanwege die leuke blonde labrador van om de hoek. Even lekker schudden en dan weer goed oogcontact maken met de baas terwijl hij lekker aan de riem loopt.
Het leuke is dat mijn vrouw zich beklaagde dat Winston niet wilde lopen. "En dan til ik hem maar op." zei ze toen. Ja zeg, dat doe ik al een maand of twee niet meer. Zeker voor een versleten knie wordt Winston toch echt te zwaar om mee te zeulen voor het vrouwtje. Dus heb ik een paar keer Martin Gaus/Cesar Milan gespeeld en nu hobbelt Winston ook met het vrouwtje gewoon mee zonder plat te gaan. Scheelt een hoop gesjouw, commentaar van de buurtjes en pijn aan de knie.
En volgens mij begrijpt Winston intussen ook dat hij nooit indruk op die blonde Labrador gaat maken als hij zich om de haverklap laat dragen.
Trekken doet hij dus wel, vooral zodra hij andere honden in het vizier heeft. Met name blonde. Of rode.
Loopt hij in het bos of op het strand wel goed door/mee? En hoe loopt hij met een halsband ipv een harnas (rukje aan de riem meer voeten in de aarde dan)?
Als het alleen in jou wijk is dat hij niet meer wilt lopen, zou ik inderdaad ook eens proberen om de route te veranderen en/of hem eens laten beslissen waar hij naartoe wilt wandelen. Misschien vindt hij het niet genoeg, of misschien vindt hij het juist te veel, ik denk dat als je bovenstaande uitzoekt je al veel kan gaan uitsluiten. Heel veel succes!
Geweldig verhaal Cees :)
Ik herken wel wat in jou verhaal, Freya heeft ook zo van die momenten dat ze niet mee wil, punt uit. Ze negeert me dan volkomen en niets leek te helpen. Heb dan nog het probleem dat ze erg sterk is, dus als ze niet wil dan wil ze niet.
Vaak ga ik dan op stap met een vriendin en haar hond, als ze weer van die kuren krijgt, geef ik haar leiband aan de vriendin en neem diens hond over om vervolgens kordaat verder te stappen. Dat zint mevrouwtje dan niet en krijg ik opeens wel de aandacht, dan komt ze achter me aan. Heb dat een paar keer moeten doen en nu gaat het beter. Die aanpak werkte zelfs als ik de leiband bijv aan mijn vader geef, die ze nochtans erg goed kent. Van het moment dat ik me omdraai en wegloop, komt ze achter me aan. Nu heeft ze minder van die momenten.
Ik denk dat dit een goed idee is. Onze Lola ging zelfs voor dood op haar zij liggen als ze niet verder wilde wandelen,ze wilde dan echt terug naar huis, maar soms wilde ze ook een bepaalde richting op die ik niet zo handig vond (langs de spoorweg gaan lopen bijv.). Wat ik dan deed was een paar stappen meelopen die richting op en dan in een boogje de weg nemen die ik dan in gedachten had, dat werkte bij haar goed.
Wat ze soms ook deed was stilstaan en dan met haar ogen naar de overkant van de straat naar mij heen en weer draaien. Dat betekende dan dat ze over wilde steken.
Wie is er hier baas in huis?Juist,Indy dus.Hij bepaald waarheen we wandelen en hoelang.Niet altijd hé,dat gaat niet op.Je krijgt hem met geen stokken naar huis.Ook geen smoesjes of zo.Gaan we richting huis begint hij te rollebollen op straat.Soms midden op straat,tot er een auto aan komt en die dus heel veel geduld moet hebben.De meeste mensen moeten er eens mee lachen.Want dan treuzelt hij zoals een klein kind dat moe en vervelend is.Stopt er een auto en stappen er mensen uit,je raad het al,nieuwschierig als hij is moet hij het allemaal weten en zien.Dus conclusie,wij zijn soms veel langer onderweg dan moet,vooral we naar huis stappen.Met warm weer bepaal ik,of probeer ik te bepalen naar waar en hoelang,maar dat is niet evident met zo'n kleine duvel als Indy.Dan praat ik honderduit tegen hem dat de mensen al kijken alsof wij zot zijn.
Moet even lachen met het commentaar hierboven over Indy. Dacht al dat ik alleen was Freya mag ook heel dikwijls bepalen waar ze heen gaat, maar ook niet altijd, want dan denkt mevrouwtje dat ze echt de baas is.
Ooit heb ik het hele verkeer op een brug tot stand gebracht, we stonden er midden op en opeens wilde ze niet meer. Gelukkig konden de automobilisten ermee lachen, ik iets minder. Praat ook honderduit tegen haar, dat ik dan bekeken wordt als de dorpsgek maakt me niet uit
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?