Nieuwe adoptiehond blaft dreigend naar mensen

Ons hondje is sinds zondag bij ons en doet het eigenlijk best goed. Op straat is ze van sommige mensen nog een beetje bang, maar met een beetje proberen gaat ze bij iedereen wel even snuffelen.
(hier overdrijven we trouwens niet mee, is enkel bij mijn ouders en de buurman gebeurd).
Maar gisteren was de poetsman hier waar ze, elke keer als hij even kwam kijken bij mij en haar, dreigend naar blafte. Ik heb haar daarna, toen hij aan de strijk was en rustig was, bij mij in de zetel genomen, toen heeft ze nog even geblaft naar hem maar is daarna gaan slapen.
Vandaag deed ze het ook bij mijn vriend toen hij thuis kwam. (ze is nog geen grote fan van hem, maar laat zich wel aaien door hem en is er gisteren voor het eerst bij gaan zitten).
Dat ze het bij de enge, drukke poetsman doet begrijp ik nog, maar dat ze nu ook tegen mijn vriend begon vind ik wel een felle reactie.
Ik vroeg me af of het net wel of net niet nuttig zou zijn dat ik stilaan bezoek (1 persoon telkens) uitnodig zodat ze hieraan went, voor ze misschien helemaal asociaal wordt?
Maar ze is ook nog wel redelijk zenuwachtig en schrikkerig momenteel, waardoor dit misschien te snel is?
Ik heb een beetje schrik, dat als ik te lang wacht met bezoek, dat ze dat helemaal niet meer accepteert?
Ik ben waarschijnlijk ook een beetje aan het panikeren voor niets hoor, maar ik zou het écht heel jammer vinden als ze een mens-asociale hond wordt doordat ik het nu verkeerd heb aangepakt.
Dus wel of niet, tips zijn welkom

Ik zou de komende tijd haar nog niet blootstellen aan zoiets, uit angst dat ze anders niet went aan vreemde mensen.

Ze is nog helemaal niet gewend, ze moet zich toch eerst echt thuis gaat voelen.

Ze zal zich nog wel heel onzeker voelen, dat ze dit gedrag heeft.

Uit wat voor situatie komt ze dan, wel in een pleeggezin gezeten of zo, of alleen op straat geleefd?

Je panikeert zeker niet.

Tijdje terug met een gt naar een dergelijk geval geweest daar gehoord dat dit gedrag vaak ontstaat. Deze buitenlandse hondjes verdedigen wat ze hebben gekregen. Meestal ontstaat dit gedrag later, na aantal maaanden, maar dan gaat het om jongere honden, die ook volwassen worden.

.de adviezen vd gt, maaar ieder geval is anders, houd dat wel in de gaten.

Rustig visite opbouwen , en laat visite bij binnenkomst de hond niet aankijken of iets tegen de hond zeggen. Alles is bedreigend en kan uitval gedrag laten ontstaan, hond kan bijten uit angst of verdediging. .  Wellicht visite brokje in de hand geven en dat op de grond laten vallen. Hond focust dan op het leuke wat visite brengt. En de visite kijkt naar het brokje en niet naar de hond. Nogmaals laat visite geen contact maken. Komt de hond zelf bij het bezoek, dan zonder aankijken of iets zeggen  brokje geven of op de grond laten vallen,.

Er zullen hier op het forum zeeker mensen zijn met ervaring, dus ik volg.

Ja dat is heel bekend in de oren, Sam snapte zelfs naar mensen, nu weet iedereen en ik zeg het ook nog eens, niet aaien, niks doen, niet aankijken, snuffelen mag.

Sam is nu 10 maanden bij ons en wil nog wel grommen, maar het gaat steeds beter, niet blootstellen aan visite daar heb ik spijt van, ik had gewild dat ik er meteen aan was begonnen.

Het is een kwestie van tijd, je hond gaat steeds meer zichzelf zijn, maar ook de onzekerheden vertonen.

Geef het tijd, ik heb zelfs Sam aangelijnd als er viste kwam, na een kwartier los doen dan had hij al heel erg gesnuffeld uit de verte en dan ging het goed.

Maar laat ze vooral je hond negeren.

Snoep geven is volgens Moniqeu Bladder, of hoe heet ze ook al weer, niet goed, de hond kan in plaats van het snoepje aanpakken bijten en je beloond het negatieve gedrag, bij goed gedrag geef ik een klein kluifje, alleen dan moet ik wel zorgen dat die vreemde niet in zijn buurt komt.

Reken een jaar voordat je hond helemaal op zijn/haar gemak is, Sam is nu 10 maanden en alles gaat heel goed, we leren zijn taal ook goed, hij hij onze, de liefde voor elkaar word ook steeds groter.

Sam was doodsbang voor mijn man, nu na ongeveer 9 maanden ligt hij tegen hem aan te slapen.

Mijn man heeft (tegen mijn wil in ) elke avond voor het naar bed gaan Sam lekkers gegeven en over zijn bol geaaid, Sam schrok dan maar wilde toch een snoepje, en ja, het heeft gewerkt, al zou niemand dat hier aanraden (vandaar dat ik dacht, zal wel niet goed zijn) maar het heeft gewerkt, het is wel een ritueel geworden, nu moet Sam elke avond voor het naar bed gaan snoepjes van mijn man en een aai over zijn bolletje, hij vind het heerlijk nu.

Yoop, daarom zei ik ook brokje laten vallen, of ev weggooien, leidt af vd visite. En inderdaad verderop zeg ik geven of laten vallen . Niet geven dus, dank je.

Dat zei deze gt. Ik vind dit interessant, hierdoor ben ik gestopt met hondentraining geven. Ik hoorde dit zo vaak en had geen echte oplossingen. Dit geval bleef mij bij, was hond van kennisje.

Aan de lijn doen, die vergat ik.

Questie lange adem. En rust.

Ja dat werkte hier niet goed omdat dan de alertheid nog hoger werd en nog meer schrik in zijn lijf kreeg. Omdat hij moest bukken om dat snoepje te pakken had hij het idee dat we hem wilde vastgrijpen.

Maar de ene hond is de andere niet, dus wie weet..

Waarom ben je dan gestopt met honden trainen, je mag toch fouten maken? Je bent ook maar een mens, of begrijp ik je nu verkeerd?

En niet elke hond reageert hetzelfde, ze zijn geen robothonden die allemaal hetzelfde doen, ik vind het zonde dat je daarvoor bent gestopt..

Ik gaf les bij de dierenbescherming, 20 jaar. Veel probleemhonden die bij de kc,s niet welkom waren. Prachtig werk. Maar de ,,buitenlandertjes,, en dat bedoel ik niet negatief, hadden vaak grote problemen, daar had ik geen antwoorden op en dat kostte mij echt slapeloze nachten, werd onzeker, deed ik het wel goed, ondanks voortdurend en goed onderling overleg tussen gt,s en trainers..

Dank voor de brokjes aanvulling, logisch als je het zo zegt.

Ik zou t nog even heel rustig aan doen, zowel binnen als buiten. Laat haar langzaam wennen aan jullie, t huis, de nabije omgeving.

Ga niet naar haar toe om te aaien, maar wacht tot ze uit zichzelf komt.

Veel plezier met haar. 

Naar mijn mening is het beste om nu geen oefeningen en trainingen te doen om haar te laten wennen aan mensen, dat kan averechts werken. 

Eerst maar rustig wennen. 

Hier werkte het goed om de dingen te benoemen, en de hond belonend toe te spreken al klinkt dat misschien gek. Als ze blaft naar je vriend zeg je gewoon zoiets als: ja goed gezien dat is onze vriend, roep je haar even bij je en beloon haar met een goedzo, een knuffel, een lekkertje of wat maar werkt. 

Buiten zou ik haar gewoon met helemaal niemand kennis laten maken, alles is al spannend genoeg, wij kregen ook als advies om de wandelingen nog heel saai en kort te houden in het begin zonder al teveel afleiding, en dit daarna uit te gaan breiden. Ik zou dus voorlopig op flinke afstand blijven van andere honden, mensen, kinderen, verkeer etc. Voor zover mogelijk dan, het is natuurlijk niet altijd te vermijden.

Ik vind haar reactie normaal hoor voor een hond die lang in een asiel heeft gezeten, naar een opvang gezin en nu weer bij jou,allemaal dingen die haar héél véél energie kosten om aan te wennen.
Dat ze op zo op je poetsman reageerde is omdat ze het eng vond. Wat voor blaf was het? Met hoge tonen, bleef ze erin eerste instantie erg in hangen, of was het een stevige weg-wezen blaf? Wat deed haar lichaam, hing dat meer naar achter en naar voor? Ging ze er zelf op af, of bleef ze op veilige afstand...blaffend vooruit en tegelijk achteruit? Wat deed haar staart?

Sowieso was de poetsman een hele grote indruk te veel op haar en daarom reageerde ze dan ook heftiger op je vriend, ze kon het er nu even helemaal niet meer bij hebben dat er opeens toch nóg een man binnenkwam.

Dat is niet erg hoor, ze moet echt heel erg wennen. Zorg voor weinig prikkels,hersenwerk en kluifjes waar ze lang op kan kauwen(geperste huid staven of runder/paarden kophuid bijv.) ,dit alles kalmeert haar het maakt namelijk goede stofjes aan in de hersenen.

Als zij over een aantal maanden wat beter is gewend en je vind dat ze zich beter thuis voelt, goed rondloopt op eigen initiatief, dan kun je weer mensen vragen voor bezoek. Je beste is dat je ze buiten tegemoet loopt/"tegen komt" en zo samen naar binnen loopt. Dat is voor een hond ook altijd makkelijker.

" Naar mijn mening is het beste om nu geen oefeningen en trainingen te doen om haar te laten wennen aan mensen, dat kan averechts werken. 
Eerst maar rustig wennen. 
Hier werkte het goed om de dingen te benoemen, en de hond belonend toe te spreken al klinkt dat misschien gek. Als ze blaft naar je vriend zeg je gewoon zoiets als: ja goed gezien dat is onze vriend, roep je haar even bij je en beloon haar met een goedzo, een knuffel, een lekkertje of wat maar werkt. 
 
Buiten zou ik haar gewoon met helemaal niemand kennis laten maken, alles is al spannend genoeg, wij kregen ook als advies om de wandelingen nog heel saai en kort te houden in het begin zonder al teveel afleiding, en dit daarna uit te gaan breiden. Ik zou dus voorlopig op flinke afstand blijven van andere honden, mensen, kinderen, verkeer etc. Voor zover mogelijk dan, het is natuurlijk niet altijd te vermijden.
  "

Dobry

Dobry, het hangt toch van de hond af, zowel Faro en Sam gingen graag naar buiten, en juist zo heeft Sam geleerd dat mensen niet eng zijn, in het begin mocht niemand aaien (want dat zeggen ze hier) maar ik kwam er al snel achter dat Sam daar juist wel behoefte aan had, natuurlijk schat ik wel in hoe zijn gevoel is, maar als hij helemaal op zijn gemak is, dan mag iedereen (behalve kinderen) hem aaien, kinderen doe ik niet omdat ik de kinderen niet vertrouw, en ik niet genoeg weet of Sam dat nou wel of niet leuk vind, de meeste kinderen niet, maar sommige kinderen wel.

Juist door dingen te doen heeft Sam geholpen, zo heb ik het ook met Faro gedaan, en Sam word er zelfverzekerder van.

Als je hond in totale paniek is, steigeren , willen vluchten natuurlijk niet, wel deed ik vaak dezelfde rondjes maar Sam wilde al snel ook daar even snuffelen, zo hebben we alle wegen naar huis gelopen, ook zodat hij de weg naar huis altijd weet.

Elke hond is anders, kijk gewoon goed naar je hond.

Ik denk heel vaak, had ik maar meteen de eerste dag al mensen in huis gehaald, en dan dagen achter elkaar.

Helaas heb ik dat niet gedaan door de invloed van het forum, je wilt het graag goed doen, maar ik ben er inmiddels wel achter dat het per hond kan verschillen. Voor Sam was het beter geweest.

Wat is trouwens de veilige plek voor je hond? want daar zou je hem naartoe kunnen sturen en dan een klein kauwbotje geven.

Bij mij is dat fout gegaan, Sam vond meteen de bank het veiligst en aangezien ik met rugklachten loop heb ik dat zo gelaten, bij mijn vorige hond niet maar die mocht later gewoon wel op de bank.

Sam zocht ook steun bij mij op de bank, maar achteraf had ik dat anders moeten doen, denk ik, ik weet het niet zeker. Want aan de andere kant heeft hij geleerd om aangeraakt te worden, wat hij ook heel eng vond in het begin, en nu is het een grote kroeldoos geworden.

Bij mij komen ook weinig mensen, maar toch gaat het beter...

Wanneer de hond echt bang is werkt eten vaak ook niet. 

Maybe een "goed" gefokte hond bij een fatsoenlijke fokker vandaan doet dit ook. Nu zijn we op het punt dat ik haar kan sturen maar wanneer ik dat niet doe snept ze. Zit zoveel angst in m'n kleine dame. We zijn van heel ver gekomen maar bezoek blijft een aandachts puntje.

Ik heb haar geleerd om onder de tafel te liggen zodat ik en de regie hou en zij zich beschut voelt. Nu kan ik haar rustig langs bezoek loodsen zonder dat ik bang hoef te zijn dat ze snept. Alleen mensen die onverwachts binnen staan blijft een aandachtspunt.

Veel verschillende meningen

Als ze blafte naar poetsman en vriend was het met grommen bij, niet gewoon hoog waaks blaffen, maar best dreigend. Ze lag toen bij de poetsman op de grond en kwam dan al blaffend bij mij in de zetel zitten, staart kwispelend. Bij mijn vriend hetzelfde.
Ik ga dan naar mijn vriend toe, geef hem een knuffel of praat tegen hem en dan volgt ze gewoon en is het goed. Ik denk dat het echt is omdat ze hem niet herkent en omdat ik erbij ben ze nogal verdedigend wordt?
Komt mijn vriend toe wanneer ik er niet bij ben dan gaat ze gewoon dag zeggen.

Yooop: veilige plek wisselt, eerst de bank in de burea, dan de bench, nu de bank in de living. Maar ik begin een beetje te denken dat ik haar die laatste misschien moet afleren. En haar er enkel op laten wanneer wij het toestaan. Ik heb de indruk dat ze zich namelijk best dapper voelt op de bank.
Het is wel wat zo'n hond opvoeden

Ze loopt er dus van weg, ze zoekt absoluut geen confrontatie. Het blaffen en grommen zegt dit ook, 'geef mij meer ruimte en afstand.'Ze is gewoon nog bang,voelt zich onveilig als er dus een man binnenkomt. Als ze echt wilde bijten, dan had ze dat al gedaan, die honden gaan én bijten. Zelfs er op af gaan zegt nog niet dat ze bijten, soms vinden een persoon zo dreigend en eng dat ze zich ook genoodzaakt voelen in de verdediging te schieten en soms werkt het zeker als zo een persoon dan ook afstand neemt..precies wat de hond bedoelde te zeggen met haar taal 'geef mij meer ruimte en afstand'.

Het is goed dat ze naar jou kwam om steun en veiligheid te zoeken.
Ik geloof er niet in dat de hond verdedigend naar/voor jou is,zij voelt zich onveilig en laat dit horen, ze spreekt het uit, is aan jou(ons mensen) om dit te leren begrijpen.

ik kreeg de tips/herplaatsregels van de stichting die toch veel ervaring met herplaatsers hebben, voor ons hebben ze goed gewerkt, de eerste week/weken hangt ervan af gewoon alleen maar wennen, geen dwang of oefenen, geen druk bezoek ook, een rustig persoon die eens langskomt en zich neutraal gedraagt zonder zich aan de hond op te dringen, is geen probleem

belangrijk is in het tempo van de hond te gaan en alles op een ontspannen, ongedwongen manier. En goed kijken wat de hond aangeeft. Als honden ook lang ergens gezeten hebben zonder veel beweging moet er buiten al het andere ook nog rekening gehouden worden met spieropbouw en belasten van gewrichten.

ik denk dat met rustig aan doen je een goede basis legt voor vertrouwen en gevoel van veiligheid. 

Als een hond vanaf dag 1 veel mensen in en uit ziet lopen zal hij dat idd als normaal vinden, maar daarna, als alles weer in een ritme komt zonder die mensen, zal denk ik de hond toch wel weer opnieuw begeleid moeten worden als er na een rustige periode weer eens volk over de vloer komt.

" Veel verschillende meningen

Als ze blafte naar poetsman en vriend was het met grommen bij, niet gewoon hoog waaks blaffen, maar best dreigend. Ze lag toen bij de poetsman op de grond en kwam dan al blaffend bij mij in de zetel zitten, staart kwispelend. Bij mijn vriend hetzelfde.
Ik ga dan naar mijn vriend toe, geef hem een knuffel of praat tegen hem en dan volgt ze gewoon en is het goed. Ik denk dat het echt is omdat ze hem niet herkent en omdat ik erbij ben ze nogal verdedigend wordt?
Komt mijn vriend toe wanneer ik er niet bij ben dan gaat ze gewoon dag zeggen.

Yooop: veilige plek wisselt, eerst de bank in de burea, dan de bench, nu de bank in de living. Maar ik begin een beetje te denken dat ik haar die laatste misschien moet afleren. En haar er enkel op laten wanneer wij het toestaan. Ik heb de indruk dat ze zich namelijk best dapper voelt op de bank.
Het is wel wat zo'n hond opvoeden "

Erika & Jetta

Ja als het niet te veel stress geeft dan zou ik dat doen, eigen plek, maar mag later wel op de bank als ze op haar gemak is, hier was het de bank, maar ik kon ook niet bukken en we dachten dat hij niet bang zou zijn, gevolg dat hij naast de visite zat te grommen, en vooral niet aangeraakt wilde worden.

Het heeft ook zijn voordelen gehad hoor, ik heb er geen spijt van, het is gewoon zo gelopen.

Onze vorige hond was wel bang in het begin, maar je kon er toch alles mee doen en hij had bijten gewoon niet in zijn woordenboek staan, nu hebben we een pittig ventje en vreselijk angstig was hij, maar nu na 10 maanden is hij een vrolijke jongen geworden, alleen visite blijft een punt omdat wij bijna nooit visite krijgen.

Ik zou  ook beginnen met meenemen naar andere mensen (als dat niet teveel stress geeft) Sam leert zo de mensen sneller vertrouwen want die mensen komen soms bij mij, en dat heeft dan weer voordelen.

Maar nogmaals , bij totale paniek niet doen natuurlijk, kijk gewoon goed naar je hond, elke hond is anders.

Mijn manier is niet DE manier, maar werkte goed voor mijn hond, en dat kan bij een andere hond weer anders werken, er is niet 1 oplossing voor elke hond, ze zijn allemaal verschillend in karakter en reageren allemaal anders.

Dus het belangrijkste is, uitproberen en kijken hoe je hond er op reageert, alles ontwijken vind ik in de meeste gevallen geen oplossing omdat ze dan ook niks leren, maar ja, als je hond helemaal in paniek gaat natuurlijk niet.

Zo hebben wij Sam regelmatig naar de bouwmarkt meegenomen, dat vond hij spannend maar volgde ook muizensporen, dus zo bang was hij niet, nu loopt hij gewoon mee alsof we buiten zijn, en dat si best handig, hij kiest er nu zelf voor om door een volle winkelstraat te lopen, mijn man laat hem vaak zelf kiezen en dan kiest hij daar zelf voor.

Als er 1 oplossing was voor honden, dan hadden we maar 1 boek nodig en geen gedragkundige meer nodig.

Toen wij onze aso Joey op gingen halen uit het asiel, snepte hij tijdens de wandeling met een medewerker Ben in zijn hand en blafte hij ons weg.

Maar helaas pindakaas voor Joey, want hij ging toch echt mee de auto in naar ons huisje.

Thuis gekomen, sprong hij op de bank en durfde zich eigenlijk niet meer te verroeren, hij durfde eigenlijk ook niet naar zijn eten toe te lopen, dat vlak bij hem stond, want dan moest hij van de bank af, zo bang was hij.

Ben heeft echt maanden samen bij hem geslapen en zo langzaam aan kreeg hij iig weer vertrouwen in ons, al schrok hij zich nog steeds te pletter, als ik bv een vuilniszak uitschudde om in de prullenbak te doen of iets liet vallen in de keuken.

Doodsbang voor mensen was hij ook, zijn eerste kennismaking hier was met mijn ouders, mijn ouders waren er al en Ben kwam binnen met Joey, deze begon zo hard te blaffen dat m'n moeder (80) bijna aan het plafond zat.

Steeds hebben we mensen op visite gevraagd hem volledig te negeren en dan vooral hondenmensen, want die snappen dat echt en wat lekkers te geven bij binnenkomst, want bij Joey gaat de liefde echt door de maag hoor.

En nou als er visite komt is hij helemaal hoteldebotel, hij springt zo bij mensen op schoot.

Er worden speciaal voor mijnheer lekkernijen gekocht want oh hij is zo leuk en oh hij is zo lief.

En echt dit hadden we niet durven dromen, in het begin, maar het is wel zo.

Tijd doet een hoop, dat wilde ik alleen maar zeggen.

" Toen wij onze aso Joey op gingen halen uit het asiel, snepte hij tijdens de wandeling met een medewerker Ben in zijn hand en blafte hij ons weg.
Maar helaas pindakaas voor Joey, want hij ging toch echt mee de auto in naar ons huisje.
Thuis gekomen, sprong hij op de bank en durfde zich eigenlijk niet meer te verroeren, hij durfde eigenlijk ook niet naar zijn eten toe te lopen, dat vlak bij hem stond, want dan moest hij van de bank af, zo bang was hij.
Ben heeft echt maanden samen bij hem geslapen en zo langzaam aan kreeg hij iig weer vertrouwen in ons, al schrok hij zich nog steeds te pletter, als ik bv een vuilniszak uitschudde om in de prullenbak te doen of iets liet vallen in de keuken.
Doodsbang voor mensen was hij ook, zijn eerste kennismaking hier was met mijn ouders, mijn ouders waren er al en Ben kwam binnen met Joey, deze begon zo hard te blaffen dat m'n moeder (80) bijna aan het plafond zat.
Steeds hebben we mensen op visite gevraagd hem volledig te negeren en dan vooral hondenmensen, want die snappen dat echt en wat lekkers te geven bij binnenkomst, want bij Joey gaat de liefde echt door de maag hoor.
En nou als er visite komt is hij helemaal hoteldebotel, hij springt zo bij mensen op schoot.
Er worden speciaal voor mijnheer lekkernijen gekocht want oh hij is zo leuk en oh hij is zo lief.
En echt dit hadden we niet durven dromen, in het begin, maar het is wel zo.
Tijd doet een hoop, dat wilde ik alleen maar zeggen. "

Didy

Wat is dat toch mooi heh, geduld is wat je moet hebben, ik erger me ook dood als mensen het na 1 maand of zelf een week al opgeven.

Wij zijn nu 10 maanden met Sam bezig, en dat gaat goed, inderdaad een vuilniszak kan doen schrikken, of ineens een onverwachte beweging, de ene dag helemaal niet meer, maar het zit er nog wel.

Ik verheug me nu al als hij 2 jaar bij ons is, want je bent zo blij dat je hond ook gelukkig is.

Meer honden zouden die kans moeten krijgen.

Je hond is 11 jaar oud en heeft al een leven vol ervaringen achter de rug. Die paar dagen bij jou gaan nu niet opeens bepalen of ze al dan niet mens-asociaal wordt. Dus: relax! Geen nodeloze druk gaan leggen, is nergens goed voor.

Het allerbelangrijkste is dat jullie samen een familie worden: dat Jetta gaandeweg zal ondervinden dat zij op jullie kan vertrouwen en bouwen, dat jullie er altijd voor haar zijn en voor haar zorgen en jouw thuis ook haar thuis is.

Als die basis stevig is, kan al de rest op een natuurlijke manier groeien, rekening houdende met elkaar en elkaars karakter, zonder te veel gekunstel en gedoe. Dus neem je tijd, en kijk naar wat je hond je vertelt. 

Dankjulliewel allemaal voor de vele, nuttige reacties! Daar kan ik wat mee

Yooop: knap het geduld dat je hebt met je hond want zo te horen is die wel een tikkeltje moeilijker

Didy: wauw, chapeau dat jullie hebben doorgezet! Dat zie ik niet veel moensen doen want zo te zien kwam Joey echt van ver.
Echt mooi om te horen dat hij nu zo'n flets is <3

Alask's Finest: daar heb je wel een heel goed punt
Het grappige is dat ik thuis katjes tijdelijk opvang voor het asiel en dat ik ook aan de super bange altijd vol goeie moed begin. Want ik weet: een kat die ooit sociaal is geweest wordt dat opnieuw.
En met de hond zit ik me dan meteen ongerust te maken
Nuja het is niet zozeer ongerust maken, ik wil het vooral goed aanpakken, en achteraf geen spijt hebben omdat ik ontwetend fouten heb gemaakt.
Vandaag heeft ze toevallig mijn broer ontmoet buiten, en hem vond ze meteen leuk, meteen dichtbij gaan staan en laten aaien. Dat heb ik ze nog nooit zo in 1 ruk weten doen Komt goed

Vraag eens aan je bezoek om door de knieën te gaan als je ziet dat je hond twijfelt om contact te zoeken.

Maar niet te veel praten op dat moment.

" Dankjulliewel allemaal voor de vele, nuttige reacties! Daar kan ik wat mee

Yooop: knap het geduld dat je hebt met je hond want zo te horen is die wel een tikkeltje moeilijker

Didy: wauw, chapeau dat jullie hebben doorgezet! Dat zie ik niet veel moensen doen want zo te zien kwam Joey echt van ver.
Echt mooi om te horen dat hij nu zo'n flets is <3

Alask's Finest: daar heb je wel een heel goed punt
Het grappige is dat ik thuis katjes tijdelijk opvang voor het asiel en dat ik ook aan de super bange altijd vol goeie moed begin. Want ik weet: een kat die ooit sociaal is geweest wordt dat opnieuw.
En met de hond zit ik me dan meteen ongerust te maken
Nuja het is niet zozeer ongerust maken, ik wil het vooral goed aanpakken, en achteraf geen spijt hebben omdat ik ontwetend fouten heb gemaakt.
Vandaag heeft ze toevallig mijn broer ontmoet buiten, en hem vond ze meteen leuk, meteen dichtbij gaan staan en laten aaien. Dat heb ik ze nog nooit zo in 1 ruk weten doen Komt goed "

Erika & Jetta

Ach, fouten maken we allemaal, zolang je er maar van leert en niet je hond voor het leven schaadt dan mag je fouten maken.

Het meest belangrijkste is gewoon naar je hond kijken.

Geduld moet je altijd hebben bij een asielhond, welk asiel dan ook, vind ik..en eigenlijk toch ook bij een pup..

Ik heb er te weinig verstand van om te kunnen zeggen wat wel of niet goed is.

Wel kan ik zeggen dat een hond mensen niet per se leuk hoeft te vinden.

Ziva is ook niet weg van vreemden (en ook niet van sommige bekenden).

Ik weet precies hoe ik kan zorgen dat ze iemand leuk vindt, dan moet die persoon haar compleet negeren en moeten we eerst een uur gaan wandelen, als we dat gedaan hebben is het goed en kan er gespeeld en geaaid worden.

Maar de volgende keer dat die persoon komt, moet die wéér negeren en een uur mee gaan wandelen, en de keer daarop wéér.

Wat niet werkt is als mensen iets van haar willen, wat dan ook, Ziva vertrouwt ze dan niet meer. Dus mensen die willen paaien met lekkers zijn eng, ze weet precies dat die iets van haar willen namelijk dat ze hen leuk vindt. En dat lukt dus niet zo, ze moeten haar compleet negeren.

We krijgen niet veel bezoek, als we bezoek krijgen vraag ik mensen om haar te negeren. Dan mag ze van mij niet blaffen, we sturen haar dan naar de bench (wat ze niet leuk vindt), ze blaft dan niet en gaat na een tijdje slapen als iedereen rustig genoeg zit. Op een gegeven moment gaat ze ergens anders liggen, prima zolang ze maar niet blaft.

Zie het hele verhaal maar eens uit te leggen aan iemand die voor het eerst komt, dat lukt niet. Daarom zeg ik negeren. Als mensen toch met lekkers willen proberen gaan ze hun gang maar, Ziva wordt er niet banger van. Maar vastpakken en aaien is een grote no-go als Ziva dat niet wil (da's dus bij iedereen eigenlijk).

Waarom dit hele verhaal? Omdat ik wil laten weten dat het niet erg is als je hond mensen niet leuk vindt. Tuurlijk is het wel fijn alsze stil is bij bezoek maar verder hoeft er niets. Het is jammer voor het bezoek, dat wel, maar niet erg.

Ziva gaat zelfs mee naar de winkel van mijn vriend overdag. De winkel is nu nog in opbouw maar straks zullen er regelmatig klanten komen. Ook allemaal eng natuurlijk maar van ons hoeft ze er niets mee zolang ze ze maar niet weg jaagt. 

We zijn haar nu aan het leren dat ze niet mag blaffen (een simpele 'Ziva, nee!' is genoeg en werkt beter dan een volzin ('Nee, Ziva, het is goed, dat zijn klanten'), bij sommige honden is dat net andersom).

Jetta zal wel aan je vriend moeten wennen natuurlijk, met de tijd zal dat vast ook wel goed komen. 

Niet leuk vinden is wat anders dan happen naar de mensen, ik spreek voor mezelf maar doe er alles aan om dat af te leren en te zorgen dat mijn Sam daar niet meer bang voor is.

Niet leuk vinden is wat anders dan angst, Faro vond mensen ook niet leuk, alleen bekende mensen, maar hij was ook niet bang, dat vond ik prima.

Hoe gaat het inmiddels?

I feel like sooner or later your dog will be able to cope with this scenario. It is normal for her to bark as the environment is new and she's seeing a lot of people around. 

Ja, hoe gaat het nu? Wel snel voor verandering, maar honden kunnen je verbazen, vandaar dat ik benieuwd ben.