Een dag niet gelachen...

Wat een leuk topic! Volg graag en heb vast wel een keer een bijdrage.

Vanochtend erg druk in het bos met groepen mountainbikers.  En Shadow loopt altijd los. Dus bij het zien van hun gaan we netjes aan de kant. Shadow gaat uit zich zelf zitten. En dan praat ik altojd tegen haar dat ze zo'n knappe meid is. En de mountainbikers allemaal zo vriendelijk groeten en complimenten over mijn mooie hond. Dan voelen we ons nog trotser dan trots. 

Daarna op een smal pad een ouder echtpaar. Weer ik en Shadow aan de kant. Shadow netjes zitten en wachten tot ze ons gepasseerd waren. Maar de vrouw moest even haar complimenten uitspreken. Ziet er blijkbaar wel mooi uit zo zonder riem een hond die heel netjes wacht. Altijd aanspraak daardoor.  Altijd geweldig vind ik dat. 

Gisteren zijn we een dagje naar Zeeland geweest. Mijn vriend en ik, onze ouders en natuurlijk Ziva.

We wilden graag foto's maken die we op de uitnodiging voor onze bruiloft kunnen gebruiken. 

We waren op het strand om wat foto's te maken. Ziva liep lekker los en was blij rond aan het rennen. Mijn schoonvader wilde een foto maken van mijn vriend en mij, zonder Ziva. Maar die was bij ons in de buurt. Dus mijn schoonvader roept 'Ziva, kom!'

Het is geen echt commando dus ik verwachtte dat Ziva een beetje in zijn richting zou rennen en daarna weer terug zou komen rennen.

In plaats daarvan rent ze op hem af, gaat perfect voor hem zitten (hoe vaak ik ook oefen op 'kom voor', ze zit echt nóóit perfect recht!) en blijft daar ook heel parmantig zitten. Mijn schoonvader maakt wat foto's van mijn vriend en mij, en nog eentje van Ziva die superblij voor hem zat en toen ging ze pas weer weg.

We hebben hard gelachen, ze bleef echt zó mooi en blij voor hem zitten, dat had ik nooit verwacht. Ik riep nog: 'Je kunt veel van haar zeggen maar niet dat ze niet opgevoed is!'

Later op de dag heeft die 'goed opgevoedde' hond nog een modderpoot op de spiksplinternieuwe jas van mijn schoonmoeder gezet, is ze bijna een heel smerig watertje in gedoken met haar nette halsband om, kon ze geen minuut stilzitten voor mooie foto's met haar erop en was ze zo blij om mijn ouders te zien dat die niet eens tijd kregen om hun wandelschoenen aan te trekken 

Al met al een hele leuke dag dus 

O, waar moet Ik beginnen! 

Deze liever tovert nl elke dag wel minstens een glimlach op mn gezicht......

Met haar capriolen, malle fratsen Maar vooral Haar vriendelijke karakter

Nu is ze schijnzwanger en weer zo aandoenlijk verliefd op Haar eendje en roze bal

Dat zijn haar kinderen en die moeten mee naar voor de deur als ze uit gaat en weer mee naar tussen haar poten als ze weer thuis komt ..... Waar ze ook gewassen worden......

Zo ontzettend schattig om te zien... Het kalmeert haar ook echt; Haar ' kinderen  ' dicht bij en lekker warm

Och Coby, wat leuk!  zo zorgzaam met haar knuffels/kinders.

Nog een leuk moment gisteren.

We komen net het strand op. Ziva mag los, jippie!

Ik schrijf de namen van mijn vriend en mij in het zand. Doe een poging om daar iets moois van te maken. Lukt nog aardig ook. Ben ik bijna klaar, komt Ziva ook eens kijken. Maar dan bij mij en niet mijn kunstwerk!

'Wiehoe, hoi vrouwtje, leuk hier op het strand hè, wil je een natte zoen? Hier, een zandzoen!'

En toen stonden er allemaal hondenpoten door mijn kalligrafiewerkje heen 

Ach die horen ook bij ons 

Ik word elke ochtend weer verliefd op Ziva's staart. Als we gaan wandelen, zet ze hem fier overeind.

Maar niet gewoon in een nette krul zodat het tipje naar de rug wijst.

Nee, het tipje wijst altijd naar links. Zodat je een soort groot, harig vraagteken krijgt van achteren gezien. En met iedere stap bewegen al die haren mee. Prachtig om te zien!

Toen ze pup was, sloeg het tipje zelfs bij iedere stap om. Links, rechts, links, rechts. Ik heb er helaas nooit een filmpje van gemaakt. Maar zoals hij nu eigenwijs naar de zijkant wijst vind ik ook heel leuk!

Is ook een heel leuk gezicht!

Zo'n blije staart.

Als Kayla zo lief speelt met dit kleine hondje...ze gaat op haar rug liggen met haar poten omhoog en die kleine mag alles met haar doen, tis zo'n lief gezicht 

het plast in de mand en het slaapt op een puppypad. Rara wat is het..

Het is wat niet de bedoeling is.....

Een uit de oude doos, maar wel een leuke, (vind ik dan)

Wij hadden een Duitse Herder Samos, Samos deed aan de hondensport en wel IPO, dus speuren, appél en pakwerk.

Geweldig vond hij dat en eerlijk is eerlijk hij deed het goed samen met Ben.

Maar om hem aan te kunnen keuren moest hij ook een show lopen en een UV examen doen, dat is een uithoudingsvermogentest, 20 km naast de fiets lopen.

Aan alle twee had hij een pesthekel.

Die show, daar moest je voor in rondjes lopen, draven en er kwam niet eens leuk een pakwerker ergens uit een hoek.

 En dat fietsen een drama maakte hij ervan.

We hadden natuurlijk een schema om dat fietsen op te bouwen, nou eerst wilde hij al het voorwiel aanvallen, toch nog wat leuks hé.

Maar het leukste van deze komiek is toch wel deze.

Wij hadden een witte bus, deze zette we langs een weg met fietspad, zodat we daar het fietsen konden trainen.

Samos liep naast de fiets of hij in elkaar zou storten van ellende, tot hij de bus zag, hij veerde op, en liep als een parade paardje richting bus, Ben ( ook niet van gisteren) fietste de bus voorbij waarna Samos weer volledig in kakte.

Haha, je zou toch gewoon met de bus voor hem uit rijden die 20 km!

Ziva heeft gisteren tijdens de avondwandeling een balletje gevonden. Ze vindt wel eens een tak, waar ze dan helemaal trots op is. Maar een bal, dat is toch wel het summum! Beter wordt het niet.

Dus de bal is de hele weg mee naar huis gedragen. Eenmaal thuis aangekomen hadden we een probleem. Want net als takken die ze vindt, mocht de bal niet mee naar binnen. Takken worden meestal ergens in de laatste 20 m voor het huis neergelegd. Soms liggen ze er de volgende dag nog, dat is dan leuk. Als ze weg zijn is dat ook niet erg.

Maaaaar dat risico mag je met een bal natuurlijk niet lopen!

Dus de bal werd op het tuinpad neer gelegd. Dat loopt schuin af, dus de bal rolde weg. Uiteindelijk een plekje gevonden vlakbij de voordeur waar dat noet gebeurde. Naar binnen gegaan en gaan slapen.

En vanochtend, ik was het balletje al lang weer vergeten natuurlijk. En Ziva had me toch een haast om buiten te komen! Ik snapte er niets van, tot de deur open ging. Balletje!!!!!

O ja.

De meeste takken zouden tijdens de wandeling gedumpt worden, dat snuffelt iets te onhandig volgens mevrouw. Nou, de bal niet! Soms werd hij even neer gelegd om beter te kunnen snuffelen, maar altijd snel weer opgepakt.

Tot we weer thuis waren. Daar hebben we de bal in hetzelfde kuiltje neer gelegd. Cadeautje voor mijn vriend die van niets weet 

Geweldig, zo trots en blij met haar balletje, ja daar moet je zuinig op zijn natuurlijk!

Vanochtend is het balletje dan toch halverwege de wandeling blijven liggen.

Ach wat jammer nou.

Ik werd hier heel erg blij van vanochtend. Gewoon een groot leeg weiland waar niemand anders komt en waar Penny dus gewoon lekker vrij kan zijn. Ik durf haar daar zelfs zonder tuig los te laten lopen (wat je op de foto wel kan zien)

Helaas werd dat positieve gevoel alsnog verpest toen ik aan het einde weer problemen had met een loslopende hond (in het aanlijngebied terwijl ik aan het fietsen was) en eigenaren die vonden dat ik Penny maar moest opvoeden (terwijl Penny het negeerde) toen ik vroeg of ze hun hond bij zich wilde houden....

Heerlijk die ruimte! 

Enne, geen frustraties hier hè  die krijgen te snel de overhand over de leuke dingen.

Ziva liep vandaag super netjes langs de fiets! Ze heeft nauwelijks getrokken, zelfs in het begin hing het lijntje regelmatig slap.

En nu is ze super enthousiast met haar snuffelmat bezig. Echt schattig hoe dat neusje dan beweegt en hoe ze snuift als ze bij de stukjes probeert te komen die iets dieper zitten. 

Dat weiland is echt heel erg groot, je kan er een hele lange wandeling in maken. Het is jammer dat het wel een stukje fietsen/lopen is, dan wordt een hele wandeling door dat gebied er bij misschien te veel voor Penny.

En sorry dat er wat negatiefs bij moest, ik was op het moment dat ik het schreef zo boos, verdrietig en gefrustreerd dat ik het ergens kwijt moest.

Om het negatieve toch naar iets positiefs om te buigen: Penny merkte dat ik boos was en op het punt stond een hele grote ruzie te maken. Ze voelt dat echt heel goed aan. Ze ging mij toen heel lief aan kijken. Ik kan het niet beschrijven en het klinkt misschien ook heel raar, maar er is gewoon iets bijzonders in die blik. Het is dan alsof ze wilt zeggen: 'doe maar niet, laat ze maar. Het is komt .' Normaal ben ik niet zo heel erg van het 'vermenselijken' maar er is echt gewoon iets in die blik. Het helpt ook perfect. Ik besef meteen dat ze 'gelijk' heeft en ik wordt ook meteen een stuk rustiger

Ik werd zo blij van dolcinea vandaag. We gingen naar een losloopbos normaal vind ze andere honden super eng en vandaag ging ze gewoon bij de meeste honden lief snuffelen soms wat afwachtend maar geen blaf niks. Alleen de drukke pup vond ze niet leuk. 

Owww Elsa doet dat in haar slaap!  Dan maakt dat neusje allemaal kleine beweeginkjes!

Kwam vandaag achter echt iets leuks wat zelfs Maybe haar focus van paarden kan brengen. Paardensnoepjes. Normaal draait ze haar poot niet om voor eten, maar had vandaag een paar paardensnoepjes vast en ik had volledig haar aandacht zelfs toen ik naast mn paard stond. Mind blowing :P 

Ik moest net nog lachen van Penny. Eigenlijk mag ze niet meer op de bank, slecht voor haar heupen. Maar gisteren keek ze zó zielig, ik kon dat al niet weerstaan en toen begon ze ook nog héél zielig te piepen... Ik heb haar dus maar er op gelaten en ze kroop meteen helemaal tegen mij aan Het was daarna eigenlijk de bedoeling dat ze alleen met toestemming er op mocht, maar dat heeft ze niet begrepen. Vandaag sprong ze er nog voordat ik door had dat ze in de woonkamer was al weer op om weer tegen mij aan te liggen.

Ach, die blessure van toen is toch niet door de bank gekomen en tijdens het wandelen doet ze wel vaker dingen die ze eigenlijk niet mag, soms de bank op springen (en met begeleiding er af om te voorkomen dat ze uit glijd) zal vast niet heel veel kwaad kunnen. Ik kan die blik van haar als ze op de bank wilt ook gewoon niet weerstaan en eigenlijk is het ook wel heel gezellig en lekker warm.

@Angelique & Maybe: Penny vind paardensnoepjes ook heerlijk, ze bedelt altijd bij mijn moeder als die ze heeft en heel soms geef ik haar een stukje als ik ergens in huis zo'n snoepje vind. Bij Penny is het echter niet zo raar, die vind alles lekker en eetbaar (ook al is dat het echt niet)

Nog eentje uit de oude doos (ik heb er genoeg)

Ik had van die vetbollen voor de vogels  opgehangen al jaren geleden hoor.

Toen zag ik door mijn keukenraam een prachtig staaltje van samenwerking, alleen had Diva (Duitse Herder) niet in de gaten dat zij er bekaaid vanaf zou komen.

Diva stond op de buitentafel zo'n netje door te knagen en Wodan (Duitse Herder) stond er recht onder, om te kijken wanneer "die"viel, zodat hij hem op kon vangen.

Geweldig om te zien.

Na een week van huis weg te zijn geweest, zonder vriend of hond mee, slecht nieuws gehoord, heel de week nauwelijks buiten geweest.

En dan vanochtend een heerlijke herfstige boswandeling met Ziva 

Lang geleden dat ik er zo van heb genoten. Ziva was er ook blij mee.

Laatst liep vriendlief voorbij de dierenarts Sofie.Indy wil daar telkens binnengaan.Maar we zeggen dan zoiets van,Sofie is er niet!!Toen m'n vriend voorbij liep,brandde er nog licht,en op de één of andere manier wilde Indy voor geen meter voorruit.Dus vriendlief gaan bellen en naar binnen.Gelukkig had Sofie op dat moment geen patiënt.Indy was zo blij om haar te zien en Sofie zo blij om Indy te zien.Niet tegenstaande dat ze al eens een spuit moet geven en hem al eens pijn gedaan heeft (maar niet bewust hé,met een onderzoekje).Indy is toch nen speciale hoor.

Hahaha zo herkenbaar! Drie van mijn honden willen echt geen stap naar binnen doen bij de DA maar Ayla is echt verlieft op die man ofzo! Ik roep ook altijd als we er langs komen "nee Ayla, Marcel is er niet"  

Dit hoofd, elke dag zien we het wel een keer, dat is bij spelen en kroelen..

Wat een heerlijke verhalen allemaal! En o, waar moet ik beginnen. Met een clowntje (Frenchie) in huis is er eigenlijk geen dag dat er niet gelachen wordt. Zojuist hebben we nog heel hard gelachen om Mack. Ik had de dekens in zijn mandje verschoond. Daar houdt Mack helemaal niet van. Het ruikt te fris en de kussens en dekens liggen dan te netjes voor hem. Hij trok een sprint naar zijn mand, trok alles overhoop en plofte daarna gepikeerd neer in zijn mand. Die blik van Mack “waarom hebben jullie dat nou weer gedaan??”, is priceless.