Een dag niet gelachen...

haha leuke verhalen weer

bovenstaande reaktie doet me denken aan toen ik eens met mijn eerste eigen hond, een duitse herder, in de bergen wandelde zij was toen ongeveer negen maanden oud en zag ineens een hert lopen waar ze achteraan wilde rennen. Ik riep haar natuurlijk terug bij me, maar haar gezicht toen was ook echt priceless. Alsof ze wilde zeggen, sukkel, ik had dat hert toch bijna te pakken, waarom kwam je niet gewoon helpen en roep je me terug.

Ziva gaf vanmorgen ook een prachtige blik. Tijdens de wandeling kwamen we meerdere honden tegen. Op een gegeven moment twee reuen. Ziva kon met één er van wel leuk spelen dus ik liep even met de mensen op. Wilde zelf toch al die kant uit.

Op een gegeven moment begint reu nr 2 ook wat met Ziva te spelen en komen we kort daarna nog een hond tegen die de reuen al kennen en deze begint ook mee te spelen. Beide reuen beginnen uit enthousiasme te blaffen. Ziva stopt direct, draait zich om naar mij en kijkt me aan met een blik van 'help... wat is dit nou weer?'

Ziva blaft zelf bijna nooit en alleen als er mensen bij betrokken zijn (spel met ons, mensen die iets verdachts doen of mensen die haar willen aaien/aanraken). Ze snapte er totaal niets van waarom die reuen opeens begonnen te blaffen.

Eigenlijk heel erg, maar ik was even heel blij dat Elsa een teefje is en geen reu...

Ze had geplast, gepoept en kwam zoals altijd weer naast me staan om te wachten tot Momo klaar was.

En opeens dacht ik hé?!? Zit ze gewoon naast me te pissen!

Haha! Ja anders had je een natte broek gehad 

Dat is zeker geluk hebben haha!

Ik ben al een paar keer onder geplast en daar word je toch niet zo vrolijk van

O echt? Door je eigen hond(en)?

Er heeft wel ooit een reu op Ziva geplast  ze lag op de grond om zich heen te kijken, hij snuffelt even aan de achterkant en tilt zo zijn poot op! Heb er hartelijk om gelachen, Ziva merkte het niet eens.

Vandaag noemde iemand Penny een voorbeeldhondje omdat ze zo braaf was, ik werd daar zo blij van :D

Tijdens het rondje dorp was ik ook blij, ik was snoepjes vergeten (voor de eerste keer) en kwam toevallig 2 katten, een soort poedel en een wolfshond (waar Penny doodsbang voor is) tegen. Ik dacht steeds dat het niets zou worden, maar Penny heeft mij echt verbaast. Naar die katten viel ze kort uit, maar daarna stopte ze meteen en focusde ze meteen op mij. Dat dus zonder afleiding!

Over dat plassen, ik ben een keer onder geplast door een reu van iemand anders. Haar andere hond viel uit dus ik leidde Penny af, tegelijkertijd voelde ik iets warms langs mijn been. Ik kon niet kijken wat er was dus pas toen die vrouw weg was zag ik het, echt heel vies. Toen ik er later over begon gaf ze aan dat reuen dat nou eenmaal doen en dat mijn broek dan raar rook.

Penny is twee keer onder geplast, een keer bewust door een andere hond (geen idee waarom) en een keer per ongeluk. Dat vind ik wel minder erg, ik heb liever dat een hond (per ongeluk) over haar heen plast dan over mij

Ik heb al meerdere keren gehad dat Chewy zijn poot optrok tegen een mens  de ergste was een klein meisje dat gehurkt de eendjes aan het voeren was in t losloop parkje. Chewy pupje van 5 maanden toen zeikt zo tegen haar rug. Was echt om je dood te schamen en extreem zielig voor t kind  kan er nu wel om lachen maar toen echt niet.

OMG dat kun je dan ook niet meer goed praten of zo. Zeker niet bij een kindje.

Maar ik snap dat je er nu wel om kunt lachen 

Black liet mij vorige week voor schut staan, maar toonde wel weer hoe slim en snel hij is 

Ik ging zondags met hem naar de zandverstuiving, maar met mooi weer zijn daar dan altijd veel mensen.

Black is heel makkelijk met alles en iedereen, dus dat vind ik nooit erg.

Het is een heel groot gebied, waar honden ook los mogen lopen en hij kent het daar als z'n broekzak.

Ik kwam de zandverstuiving met hem op, en ik was hem al binnen de kortste keren kwijt.

Ik liep vlakbij een vrouw van wie haar dochters een hut hadden gebouwd in een paar struiken verderop.

Dat wist ik omdat ze tegen ze riep dat ze even een stukje ging lopen en ze waarschuwde de meisjes daar te blijven.

We liepen zo'n beetje gelijk op, en ik keek om me heen waar Black was gebleven.

Tot we opeens de meisjes uit hun hut zagen rennen, met Black al rennend achter hun aan.

Het ene meisje had een leeg schaaltje in haar handen, en toen riepen ze naar mij:

"mevrouw, mevrouw, uw hond heeft al onze pepernoten opgegeten, we hebben nog geprobeerd hem weg te duwen maar hij heeft alles opgegeten". 

Dus Black met z'n speurneus had al van verre geroken dat er wat eetbaars te stelen was, en in één streep naar het 'hutje' in de struiken gerend en alle pepernoten opgeschrokt. (was nog ongeveer een handje vol, hoorde ik)

Gelukkig vonden de meisjes het eerder grappig dan erg, dat was dan nog weer een geluk.

Maar die moeder keek me wel vreemd aan, dus ik ben met Black maar een andere kant opgelopen, ha ha 

Ja helaas wel. Maar beide keren vonden ze een situatie erg spannend/ een beetje overweldigend? (bv 1X in de stad) dus ik kon het ze vergeven, maar leuk was indeed haha