Stel dat je.........

Hallo,

Vandaag vroeg ik me af; stel dat je heel graag een hond wilt. Je doet onderzoek naar lijnen, fokdoelen bij fokkers, betrouwbare fokkers, de (beschreven) karakters van de honden waarin je geïnteresseerd bent en naar algemene bouw/uiterlijk van de hond.

Maar je kunt geen fokker vinden die aan je eisen voldoet in Nederland, maar hebt er wel 1 gevonden in het buitenland (België, Frankrijk, Duitsland of zelfs Amerika)

Zou je dan alsnog voor een pup gaan van die fokker? Want je krijgt het beestje immers pas met 15 weken bij je in huis en dan is een belangrijke fase in het puppenleven al redelijk over (denk aan socialisatieperiode en inprentingsfase)

Leid je band met de hond hier misschien nog onder? Je krijgt hem immers niet in die belangrijke inprentingsfase.

Groetjes Lisa

Edit: zou het land  dan ook nog uitmaken voor je? Qua afstand.

De band niet denk ik maar je loopt wel een groter risico dat de hond niet naar je hand gaat staan en dus niet naadloos bij je past.

Hallo, onze hond komt van nederland, wijzelf zijn van België. Op 10 weken zijn we hem gaan halen. 

Als je écht DE ideale fokker hebt, dan socialiseert hij/zij je pup even goed of zelfs beter dan je zelf zou doen. Onze fokker liet elke dag bestek op de grond vallen, maaide rakelings labgs de puppyren het gras, zette CDs op met allerlei geluidjes, liet ze wennen aan verschillende soorten ondergrond, ging met ze naar buiten in een buggy, liet kinderen en ouderen ze aaien, liet ze spelen met water... En dat allemaal in combinatie met veeeel slaap. Bovendien waren daar nog honden, de moederhond, een andere  mannelijke hond van hetzelde ras en een keeshondje. Ze werden al zindelijk gemaakt op kranten en de living was hun speelkamer, overal speeltjes en zelfs een ballenbad. 

Door omstandigheden hebben we hem op 10 weken gehaald ipv 8 weken, maar bij die fokker mag hij gerust nog tot 15 weken blijven als dat moest. Zou er zelf niet op gekomen zijn om mn pupje elke dag een minuutje op een lap plastiek te leggen...

Natuurlijk is het wel niet toegestaan om voor 15 weken pups te importeren/exporteren, maar daar gaat het hier even niet over dus daar ga ik ook niet iver uitweiden. Maar de boodschap is dus vooral dat je pup niets tekortkomt tot 15 weken als je echt een goede fokker hebt.

Edit: de band, daar zou ik me niet te veel zorgen om maken. Er zijn veel mensen met adoptiehonden waarmee ze een hechte band hebben.

Over de afstand: wij hebben 400 km (heen en terug 800 km) gereden voor loki. Op 4 weken zijn we gaan kijken. We bleven een weekend daar en zijn elke dag, dus drie keer, op bezoek geweest. We kregen elke paar dagen een uitgebreide mail en konden op die manier de pups al beter leren kennen. Na de ontmoeting hebben we een pup gekozen, waarvan ook de fokker vond dat die goed bij ons past.

Ik zou het zo opnieuw doen, ook al is het echt ver weg!

Edit edit: 15 weken vind ik wel te lang en daar heb ik geen geduld voor, ik stond een jaar lang op de wachtlijst en de laatste weken is de spanning veeeel te hoog :) 

Ik moet geen pup van 15 weken.  Gelukkig genoeg fokkers in de toekomst waar ik wel vroeger terecht kan,  ook in buitenland. 

Ja hoor absoluut 

Ik vind een pup van 8 weken zelf niet prettig. Te ielig en klein. Doe mij maar een pup vanaf een week of 15. Je moet wel geluk hebben met de fokker, want de socialisatie komt voor een deel wel op de fokker aan als ze tot 15 weken blijven. Maar als dat goed is en je kunt het vervoer goed regelen dan komt het allemaal goed.  Over de band zou ik me verder ook niet druk maken. Een band met een pup van 8 weken heb ik zelf niet, die groeit met de jaren dus of ik hem nou op 8 of 15 weken krijg.... voor mij maakt dit niet uit. 

Kortom, het is waar je je zelf goed bij  voelt.

Zijn jullie dan echt (niet) bang voor het niet zo goed bij elkaar passent?zoals Liz al zei zeg maar. 

Er is namelijk misschien wel gedrag wat jij niet kunt verklaren en wat je pup bij de fokker opgepakt heeft. Oid

Zou  ik geen moeite mee hebben mits ik maar weet dat de pup goed gesocialiseerd is.

Kant en klaar,zindelijk,goed opgevoed....dat bestaat volgens mij niet 

Ik heb er  op de leeftijd van vijf maanden laten komen en met negen weken ,

Zelf merk ik totaal geen verschil in de band tussen ons en zogenaamd ongewenst gedrag kan je ombouwen naar gedrag wat je liever hebt .

Het bij elkaar passen dat groeit in de loop van de tijd vanzelf ,

Twee weken geleden is er een gekomen die bijna 11 maanden was ,Hartstikke leuke hond en ik kan het me nu al niet meer voorstellen hoe het was zonder hem ,Ja wat rustiger in huis ,dat wel .

Hoe het met onze fokker is gelopen echt niet. De enige reden waarom ik niet zou wachten tot 15 weken is omdat het gewoon te moordend is :p onze fokker kon niet stoppen met vertellen over de pups, dus ik denk dat ik wel zowat alles wist dat er te vertellen was! Normaal kan je achteraf ook wel nog terecht bij je fokker met vragen hoor.

En ik had met 10 weken ook echt geen band met loki. Zelfs na een paar weken niet echt. Op die leeftijd slapen ze hele dagen, tussendoor even de tuin in of even 50 meter wandelen... Voor de rest wat spelen, wat socialiseren en vooral veel bijten aan vingers en meubels :) basically ging mijn leven van rustig naar ganse dagen achter een pup aanhollen om hem veilig te houden, hem geen slecht gedrag te laten aanleren en hem buiten of op de puppypad te zetten, met doekjes achter hem lopen, uit bed springen bij elk piepje 's nachts.... Denk dat daardoor mss de band ook wat moeilijker te vormen was. Voor de rest vond ik hem natuurlijk superschattig en lief, maar dat is niet echt een band he. 

De echte band kwam pas een tijdje later, toen hij meer karakter kreeg. Intussen met 11 maanden kan ik mij geen leven zonder hem meer inbeelden!

Ohja, even een toevoeging... Wat ik wel lastig vond was dat er qua communicatie al dingen waren die loki kende die ik graag anders had gedaan. De fokker zei 'auw auw auw' op een hele hoge toon, voor bijtgedrag wanneer dat niet mocht, dus in schoenen, maar ook vingers... En mijn vriend kan nu eenmaal niet zo'n hoge geluiden maken. Het commando was dus equivalent van 'nee' en dat hebben we omgevormd tot 'uh uh', dat was nog wel vergelijkbaar met de 'auw auw auw'. Zeggen we tot op vandaag nog steeds op die manier, zonder de fokker was het wel gewoon 'nee' geweest. Verwarrend voor bezoekers met honden die 'nee' willen zeggen. Hij verstaat het maar 'uh uh' is voor hem nog steeds het duidelijkst. En zelf zeggen we nu ook steeds per ongelijk uh uh tegen andere honden

Onzin, kijk eens naar mijn Ogin...met 9 weken terug gegaan naar de fokker, en met bijna zes maanden weer bij me teruggekomen....energie in de hond stoppen en je hebt ook dan een hond naar je hand hoor, .....qwa afstand maakt het mij niets uit, ben een noordeling en heb op zoek naar een hond belgie doorkruist, bij fokkers geweest...en ook andere landen, Ogin kwam van een fokker en ook op 2.5 uur afstand....

Dat heb ik ook gehad, ging er zelfs mee naar de dierenarts om haar te laten chippen, of het Ogin wel was...heb er hel veel energie ingestopt en echt , het is mijn hond en zei is wel zo aanhankelijk naar mij toe...tuurlijk was het even moeilijk...maar dat is ook met een pup, die ik liever heb, en ook met een veel oudere hond, waar vandaan ook.

" Onzin, kijk eens naar mijn Ogin...met 9 weken terug gegaan naar de fokker, en met bijna zes maanden weer bij me teruggekomen....energie in de hond stoppen en je hebt ook dan een hond naar je hand hoor, .....qwa afstand maakt het mij niets uit, ben een noordeling en heb op zoek naar een hond belgie doorkruist, bij fokkers geweest...en ook andere landen, Ogin kwam van een fokker en ook op 2.5 uur afstand.... "

Willemijn, baasje van Bams.......en Ogin

Heel fijn dat Ogin echt jou hond is geworden!!

Hoe heb je dat dan gedaan met het bezoeken van Ogin in het nest? Het glijkt me dat je bv niet elke week kan afspreken met de fokker om het nest te bezoeken.

Wat ik me dan alleen nog afvraag is; ik zou bijvoorbeeld willen sporten op wedstrijd niveau en als de hond dat ook leuk vind zoveel mogelijk trucjes aanleren (waar je iets aan hebt dan) maar merkt de hond dan later wel dezelfde fijngevoeligheden op? Aedon reageert bijvoorbeeld bij mij tijdens Agility op het kleinste deel van mijn lichaamstaal echt het kleinste foutje dat ik maak merkt hij op en reageert daar dan ook meteen naar. Als je inprentingsfase hebt 'overgeslagen'  heb je dat dan nog steeds zeg maar.

Ik ging iedere week er naar toe...met twee weken voor het eerst...tot ik Ogin naar huis hebt gehaald...En ik heb zoveel energie in dr gestopt nadat ze met bijna zes maanden weer bij me terug kwam....stapje voor stapje, het is mij gelukt, een zeer aanhankelijke hond, wel wat onzeker, maar dat is bij de ene hond wel en bij de andere hond niet...hoef niet zo te zijn omdat ze weg geweest is...als de hond met 8 weken bij je is kan je de hond dagelijks naar je hand zetten, en dat is anders als ze wat ouder zijn.....Ogin heeft een goede opvoeding gehad bij de fokker, zinderlijk was ze al bij mij, maar ook daar, commandoos kende ze , stond verbaasd, het hier komen geen enkel probleem, een hond die graag voor je werkt, newfoundlanders zijn meestal vrijbuiters, Ogin is dat niet....het heeft zeker invloed gehad dat ze niet bij mij is  gebleven...het is een wereldhond, een min punt, juist omdat ze in een roedel opgegroeid is wil ze altijd naar honden toe......dat heeft geen een hond van mij gehad die drang, en voor de rest ...super hond....ogin is een hele zachte hond, daar moet men rekening mee houden....en of dat zo niet geweest zou zijn als ze bij mij was gebleven...je weet het niet.

Inprentingsfase is niet overgeslagen...die heeft ze doorgemaakt bij de fokker.

In mijn ervaring hangt zoiets niet zozeer af van op welke leeftijd je de pup of hond gekregen hebt, maar vooral van het individuele karakter van de hond. Sommige honden zijn inderdaad zeer alert op en gevoelig voor de stemming en communicatie van de baas, andere hebben dat van nature minder. Ik heb honden vanaf pup (vanaf 8 weken) gehad die dat wel hadden, maar ook die dat niet hadden, en ik heb herplaatsers die dat wel hebben, maar ook die dat niet hebben. Veel hangt af van het type hond maar zeker ook een groot gedeelte van het individu.  Mijn jongste asielhond spant overigens wel de kroon, die merkt het al op als ik aan de andere kant van de kamer een wenkbrauw optrek en voelt mij altijd haarfijn aan (ze past mij dan ook als een handschoen - hoewel ik me ook kan voorstellen dat anderen gillend gek zouden worden van zo'n hypersensitieve hond hoor, dat is persoonlijk natuurlijk). Maar ik zou er dus zeker geen moeite mee hebben een pup ouder dan 15 weken te nemen (integendeel, hoe ouder de pup, hoe meer het eigen karakter naar voren komt waar je je keuze dan weer op kunt baseren). Gedrag van de hond en de mate waarin de hond 'bij je past' hangt zeker niet (alleen maar) af van de inprentings- en socialisatiefase, en harde grenzen zijn wat dit betreft ook niet te stellen is mijn ervaring - ook na die 15 weken kun je een hond nog heel goed vormen. 

Faro was 8 jaar....en de band was enorm...

absoluut niet dat ik daar bang voor zou zijn, ik zou wel zorgen dat we bij elkaar passen het eventuele gedrag wat ik niet zou kunnen verklaren zou denk ik ook bij een jongere pup kunnen voorkomen

Ja hoor, puck was bijna een jaar en nog nooit zo'n goede band gehad met een hond. 

Daarvoor hoeft een hond (voor mij tenminste) geen kleine pup te zijn en die paar weken maakt al helemaal niet uit. Al zou ik het wel lastig vinden om te wachten haha.  

Yara was 6 maanden en de band is super.

Maar een hond naar je hand zetten vind ik sowieso echt heel naar klinken, dus waarschijnlijk kijk ik er ook anders tegen aan. 

Best een interessante vraag 

Pups wil ik echt als pup. Ik ben gek op die periode en wil het echt niet missen. Als ik ze niet zelf fok dan wil ik er zoveel mogelijk op bezoek om maar niets te hoeven missen. Maar ik haal ze even goed met 10 weken in huis als er al een vakantie gepland stond als met 8 weken. Dan ga ik daarvoor wekelijks langs en mis ik 2 weken.

Aan de andere kant heb ik een zwak voor 10+ honden. Daar ga ik 1 keer op bezoek en daarna haal ik hem/haar op. Daar heb ik dus helemaal geen invloed op. 

Ik denk dat het bij mij afhangt van het uiteindelijke doel. Wil ik heel graag een hond uit 1 specifieke lijn ver weg, dan wacht ik als het moet. Maar ik heb ook genoeg lijntjes uitstaan dat ik in landen als Frankrijk, Duitsland en België echt niet tot 15 weken hoef te wachten. Helaas ligt daar mijn voorkeur qua honden niet, dus als ik echt een pup uit een specifieke lijn wil dan wacht ik braaf tot de 15 weken. 

Een fokker die fokt zoals ik wil, zit vaak (niet altijd!) ook in dezelfde richting mbt de rest.

Oh, helemaal vergeten. Het hangt er denk ik ook vanaf waarom ik in NL geen pup zou kunnen vinden. Is het een vreselijk zeldzaam ras en staat de fokker me persoonlijk aan, dan zou ik die gevoelens aan de kant zetten. 

Kan ik in NL geen pup vinden die gefokt wordt zoals ik dat belangrijk vind, omdat dat hier tegen de regels in is (omdat ik bij bepaalde verenigingen echt geen pup wil door overdreven of juist geen regels) dan ga ik naar het buitenland. Prioriteiten stellen dus.

Wat fijn om zoveel positieve verhalen te horen 

@Yara ik snap wel dat je het naar vind klinken. Ikzelf bedoel met een pup 'naar mijn hand zetten echt dat ik de volledige opvoeding ( - de 8 weken bij de fokker) regel en de pup (indien eenmaal volwassen)op mijn kleinste gebaren/geluidjes etc uiteindelijk kan sturen. Ik praat namelijk amper tegen mijn honden tijdens sport/ uitlaten  en mijn gebaren zijn ook erg miniem (tenzij het natuurlijk nodig is om wat meer lichaamstaal te laten zien of te zeggen. Ik bedoel met naar mijn hand zetten dus  niets naars. Het kwam er misschien alleen een beetje naar uit.

Zou me absoluut niks uitmaken, zolang de pup maar bij de fokker in huis wordt gehouden en goed gesocialiseerd wordt door hem.

Naar je hand zetten: wat een nare uitdrukking....

Hier zetten ze mij naar hun poot .

Ik zou het wel kunnen overwegen.. Maar ik geloof trouwens dat Amerika andere regels gelden daar mogen ze eerder dan 15 weken naar nl. 

DJ was mijn vorige hond, die heb ik met 9 maanden uit het asiel gehaald. De band tussen ons was zo waanzinnig goed, om nooit te vergeten!

DJ is begin dit jaar overleden en we krijgen binnen twee weken een pup in huis. Vooraf zeg ik nu al dat ik niet zeker weet of ik wel weer zo’n extreem goede band ga krijgen. Ik ga er in ieder geval niet van uit, met DJ was echt uitzonderlijk. Al hou ik nu al uitzonderlijk veel van de pup! Dus in mijn ogen maakt het niet uit vanaf welke leeftijd je een dier opvangt, als de klik er is komt het echt goed. Alleen zal je er misschien harder voor moeten werken.

Nou gelukkig kan je een heel hondenleven een goede band opbouwen met een hond anders zouden alle herplaatsers kansloos zijn.

Daarbij als je zoveel moeite doet om de perfecte fokker te vinden dan ga ik er ook vanuit dat deze alle tijd en aandacht steekt in de pups en ook in de socialisatie. 

En een hond stopt niet na 15 weken met socialiseren, stel dat je je pup in de winter in huis bent gehaald en je pas in de zomer op het terras met hem gaat zitten dan kan hij deze nieuwe ervaring ook gewoon aan. Het belangrijkste voor een pup is dat hij gewoon is om in huis te leven en gewend is aan wat er buitenshuis gebeurd en rond rijd. 

Ik vind het niet erg om naar het buitenland te gaan. Mijn jongste komt van het buitenland. En ja dat wachten is lastig want je ziet broers en zussen naar hun baasjes gaan maar eens je uw pup dan hebt ben je dat al weer vergeten. Mijn band is even sterk alleen hebben wij de jonge periode minder intens meegemaakt dan met onze oudste. Bij mijn oudste zat ik heel veel bij de fokker (3x per week ). Vanaf dag 1 meegemaakt. Bij de jongste omdat dat ver (5u) rijden was niet zo veel langs kunnen gaan. Wel veel video's gekregen van de fokker. 

Ik doe met mijn beide honden Agilit en merk daar geen verschil in. Er zijn veel mensen in de sport die buitenlandse honden nemen met 15 weken of zelfs ouder. Ik zou me daar echt geen zorgen over maken. Sterker nog de pup die langer bleef heeft nooit echt puppy streken gehad (nooit gebeten in handen en dergelijk).