Alleen zijn

Lang getwijfeld of ik een topic aan zou maken. 

Maar ik vind het wel fijn om tips en inzichten van anderen te horen.

Tibbe kan nog steeds niet goed alleen zijn (hij is nu bijna 1,5 jaar). Dit is simpel weg gewoon mijn eigen schuld. Ik zit nu dik 2 jaar thuis met een burn out. Voordat Tibbe kwam zat ik als een kluizenaar alleen maar binnen. Toen Tibbe kwam bloeide ik op maar ik durfde eigenlijk niet zonder Tibbe naar buiten. Helaas is hierdoor het alleen zijn er bij in geschoten.

Maar goed, ik kan nu met trots zeggen dat het met mij de goede kant opgaat. Ik onderneem meer en zit zelfs weer te denken aan een (thuis)studie!

Ik ben dus weer hard bezig met het alleen zijn opbouwen. Maar ik kom maar niet verder. 

Hoe ik het nu aanpak:

Ik trek mijn schoenen aan + jas en pak mijn sleutels en zeg tot straks. Tot dan ligt hij nog volkomen relaxt. Pas als ik door de gang deur ga, staat hij op en loopt hij of naar het raam dat uitkijkt op de straat of naar de gang deur. Op dat moment laat hij wat kalmeringssignalen zien. 

Dan zijn er 2 verschillende reacties.

Of hij is gewoon stil en dan kan ik (tot wat ik nu heb uitgebouwd) 8 minuten wegblijven. 

Of hij gaat blaffen zodra de gang deur dicht is (en soms wanneer de voordeur dicht gaat)

Hoe pak ik dit goed aan. Wat is slim om te doen als hij begint met blaffen, ik laat hem het liefst niet door blaffen. Maar ik wil ook niet dat hij aanleert dat blaffen betekend dat ik niet weg ga. 

Ik heb al eens geprobeerd om hem even te laten blaffen. Dan bleef hij ongeveer 1/2 min blaffen en werd daarna stil. Maar het liefst heb ik natuurlijk dat hij helemaal niet blaft.

Alle tips zijn welkom. Maar graag geen kritiek of verwijten over hoe ik het anders had moeten doen. Helaas kan ik dat niet meer veranderen, ik kijk graag naar het nu  

Zelf oefende ik het alleen zijn door naar buiten te gaan en voordeur dicht.
Hadden een portiek en bouwde voorzichtig op door op de trap te gaan zitten.
Zodra ik iets hoorde zei ik achter de voordeur en zei kordaat foei.
Of naar binnen stappen foei zeggen en meteen weer naar het portiek.
Nam een krant bv mee zo voorzichtig opgebouwd.
Zo in der jaren diverse keren een pup alleen thuis leren zijn.
Moet er wel eerlijk bij zeggen dat wij altijd meerder honden tegelijk hebben in een roedel en dan gaat het wel allemaal wat makkelijker.
(zijn nooit echt alleen)
komt vast helemaal goed.
Veel succes!!

Ik deel gewoon even mijn ervaring met je, misschien heb je daar wat aan. 

Toen Kaylo hier net kwam had hij ontzettende verlatingsangst. Je was nog geen minuut weg en hij begon al ontzettend te huilen. Hij bleef net zolang roepen tot er weer iemand was. Wij hadden hem voorheen altijd in de gang.Toen hebben we hem op een gegeven moment in de woonkamer gelaten en dat ging al gelijk een stuk beter. Maar volgens mij heeft elke hond zo zijn voorkeuren daar in. Wel deed ik vooral aan het begin het keukengordijn dicht zodat hij ons niet weg zag lopen. Kaylo begon al te stressen als iemand zijn spullen ging pakken, jas aan ging doen etc. 

Hier heeft een (gevulde) Kong ook ontzettend geholpen. Hij krijgt hem alleen als we weg gaan en hij is er helemaal dol op. 

Als ik nu weg ga en hij blijft alleen thuis geef ik hem zijn kong zeg ''zo terug'' en loop dan de gang in om vervolgens mijn jas etc aan te doen en dan de deur uit te gaan. Met deze routine gaat het nu goed en bouwt hij geen/teveel stress op. Ik kan hem nog in de gaten houden met een camera verbinding op mijn telefoon maar nu ligt hij gewoon lekker te slapen. Hij kan ondertussen (als het echt moet) 8 uur alleen thuis zijn achter elkaar. Maar dit komt vrijwel nooit voor. 

Is er verschil in de manier waarop je weggaat waardoor Tibbe verschillend reageert? Als je bijvoorbeeld terug de woonkamer in loopt om nog iets te pakken of als het een ander tijdstip is? Er is vast een reden waarom hij de ene keer wel blaft en de andere keer niet. Ik zou kijken of misschien een standaard routine helpt, en ook elke dag even een keertje weggaan. Hier reageerde hij aan het begin heftiger als ik twee/drie dagen non stop bij hem was.

Misschien is het een idee om hem eerst op zijn plaats te sturen met wat lekkers om daarna gelijk rustig weg te gaan. Dan is hij afgeleid en blaft hij misschien minder snel als je weg gaat? 

En inderdaad niet terug komen als hij blaft. Dan moedig je het blaffen alleen maar aan en daar zit je natuurlijk ook niet op te wachten

Heel erg veel succes! 

Helaas kan Tibbe me zien. We hebben een groot raam in de woonkamer die uitkijkt op de straat voor ons + opzij waardoor hij de voordeur, oprit en een heel deel van de straat kan zien. 

Ik kan wel in een paadje staan maar denk dat het ook belangrijk is dat hij leert om me weg te zien lopen/fietsen/rijden.

Dankje voor je ervaring! Geeft me hoop :)

Ik ga inderdaad eens kijken of er toch niet wat anders is op de momenten dat hij blaft. Al zou het ook heel erg goed kunnen komen doordat ik een paar dagen (weekend) niet heb geoefend! Ga het nu dus ook echt iedere dag minstens 1x oefenen.

Misschien is het wel een idee om de gordijnen dicht te doen zodat hij me niet weg ziet gaan. Hopelijk leert hij dan ook dat hij niet de hele tijd op de uitkijk hoeft te staan.

Helaas werkt wat lekkers of een kong hier niet. Hij begint dan pas met eten als ik weer terug ben. Hij is niet super gericht op eten wat daarbij dus niet mee helpt :p

Misschien kan je door het raam kalmerende signalen geven voor dat je je omdraait en weg loopt? Ik weet niet of het werkt hoor maar misschien wordt hij daar rustiger van? Dit was wat in mij opkwam hoor verder heb ik niet veel ervaring.

Wy hebben met lilly in het begin ook eerst 10minuutje alleen gelaten met iet lekkers nu is ze het gewoon we zeggen altyd we komen eh nu weet ze en blyft ze rustig ook heb ik buren als het eens nodig is te komen zien en uitlaten 

Heb jij een brievenbus waardoor je kan zeggen wat hij wél moet doen?

Dat heeft bij Mila wel geholpen ook. Zodra zij op stond, direct aangeven dat ze in haar mand moest gaan liggen of liggen überhaupt.

En het woordje 'wachten' goed aanleren en dit woordje ook gebruiken bij het weg gaan.

 Ik ben zelf er niet zo van om zelf kalmerende signalen te gebruiken, omdat ik nu eenmaal geen hond ben.

Maar ik zou wel kunnen proberen om, als hij signalen geeft, even te wachten met weggaan. 

 Ik zou dat inderdaad nog wel kunnen proberen!

Alleen mag hij van mij best door heel de kamer heen lopen zolang hij maar rustig is. 

Toen hij nog wel eens 's nachts blafte hielp een "het is goed"  "nu is het klaar" goed dus misschien helpt dat hier ook wel.

Dankjewel!

"  Ik zou dat inderdaad nog wel kunnen proberen!
Alleen mag hij van mij best door heel de kamer heen lopen zolang hij maar rustig is. 
 
Toen hij nog wel eens 's nachts blafte hielp een "het is goed"  "nu is het klaar" goed dus misschien helpt dat hier ook wel.
Dankjewel! "

Doortje & Tibbe

 Ja Mila mag van mij ook door het huis lopen hoor maar in de tijd dat zij wilde gaan panieken kon ik haar hier mee 'helpen' om niet verder te gaan in haar paniek, maar haar sturing te geven en haar ook te laten weten dat ik er nog ben...ook rustig en kwartier wachten voor de deur om steeds te controleren wat ze doet.
O ja en niet te vergeten, haar te belonen met mijn vrolijke stem (goed zo meis) als zij ging liggen..en dan zei ik ook nogmaals 'even wachten'.

Ik zou zelf ook kiezen om mijn gordijnen dicht te doen als ik een beneden woning zou hebben, zodat de hond mij niet zou zien weg lopen. Ik krijg daar zelf het idee bij dat de onrust toeslaat, omdat de hond het kan zien...het zou een hond ook kunnen helpen, iedere hond is anders, maar je kan maar alles geprobeerd hebben haha.

Wat je ook nog kan doen is je geurende sok van de vorige dag in je hal leggen of vlak tegen je voordeur aan, zodat hij jou geur nog ruikt en kan denken dat jij daar gewoon nog bent.(wat je dan ook soms bevestigd door weer door de brievenbus te praten).

 Aah zo! Dat ga ik zeker eens proberen :)

Ik ga het beide (gordijnen open en dicht) een week oefenen. Zodat ik goed het verschil er tussen kan zien. 

Ik ga denk ik ook meer tegen hem praten. Dus als hij blaft en ik sta net buiten hem even gerust stellen en zeggen wat hij moet doen.

Wat is slim om te doen als hij blaft en ik hem rustig krijg. Belonen doormiddel van stem en verder gaan met oefenen of hem dan belonen door naar binnen te gaan

Misschien nog wel iets dat interessant is om te benoemen.

Ik ben ook aan de slag gegaan met in de voortuin werken. Dan kan hij me zien maar is hij in principe alleen thuis.

Hij blafte dan ook als ik wegging maar hier hield hij mee op toen hij zag dat ik bezig was met in de tuin werken.

Ik heb toen een paar keer mijn spullen weggelegd en even een rondje gelopen in de buurt (+- 3 min) dit ging dan goed en heb hem niet horen blaffen. (ik liep min of meer een rondje om het huis uit het zicht, maar als hij geblaft had zou ik het horen)

Hij bleef me echter wel de hele tijd in de gaten houden via de ramen (tot waar hij me kon zien)

Wat Mila&Kaylo zegt;

Het ligt ook aan de plaats waar de hond is. Toen ik mijn hond kreeg sloopte ze als een malle, dus bench janken als een gek... 

Toen weer gewoon los, en een keer kon ze de hal in. Toen was ze stil niks gesloopt en sinds dien gaat ze van zichzelf altijd de hal in, waar ze juist naar buiten kan kijken.

Moet wel zeggen dat ik het ook echt wel heb moeten uitbouwen, vanaf (schrik niet) 5 seconden..

Daar heeft ook echt wel.wat tijd in gezeten, steeds weer naar buiten gaan deur dicht en dan weer snel naar binnen goed gedrag belonen en slecht gedrag, blaffen, negeren en pas naar binnen gaan als ze stil is. 

Ofwel ik zou doorgaan hoe je nu bezig bent!

je kunt het al 8 minuten!

Ik weet nog dat ik zooo blij was met die 8 minuten! Ze kan het nu 4-5 uur. Dat vraag ik nog wel eens van haar.

Laatst met grote uitzondering 10 uur alleen geweest, 2x door de buurvrouw uitgelaten. En niks gesloopt of geblaft.

Die training heeft wel zeker 6 maanden geduurd.

En een bot, of gevulde kong deed ook zeker wonderen!

snoepjes verstoppen vond ze ook eeg leuk!

En nu hoef ik haar ook niet meer standaard iets te geven, doe het nog wel regelmatig.

Geef niet alleen wat lekkers/bot als je wegggaat dat gaan ze ook doorhebben...

Ik ben zelf gewoon buiten gebleven en /of weg gegaan (korte boodschapjes).Mila begreep wel goed wat ik bedoelde en kon mij goed horen ,ook al zit er bij ons  nog een glazen deur tussen..met wazig glas.

Ik zag haar koppie schuin gaan, zodra ik zei dat ze het goed deed.

Maar als jij hem ook wilt belonen met iets lekkers om het extra aan te zetten, dan kun je dat ook proberen.

Je kan ook voor het weg gaan je 'goed zo' extra kracht geven, door dit steeds te zeggen en dan wat lekkers geven..een minuutje oefenen.

Dan zit het extra vers in zijn geheugen.

 We zijn inderdaad eerst begonnen met het in de bench alleen leren. Maar dat was helemaal een drama (ook in de nacht)

Uit de bench was dit al veel beter. 

Wij hebben ook nog een keuken die we met deuren af kunnen sluiten. Maar zijn favoriete veilige plekjes zijn in de woonkamer dus ben bang dat hij dit niet prettiger gaat vinden. 

Ik ben ook inderdaad super trots op de 8 min! Ik heb het moeten uitbouwen vanaf eigenlijk de deurklink van de gang aanraken. 

Vind het alleen zo moeilijk dat het op sommige momenten alsnog erg moeilijk voor hem is, waar hij op een ander oefenmoment niet blaft. 

 Dat ga ik doen! Dankjewel :)

Wat hier goed helpt, is vertellen wat ik ga doen.

"ik ga eventjes weg en jij gaat goed op het huis passen. Tot straks" en dan loop ik weg, doe op de gang mijn jas aan en schoenen en dergelijke, dat kan ze zien en daarna ga ik de deur uit. 

Ik vind die 8 minuten al knap, ga op die manier door, de aanhouder wint en dat ben jij, Doortje. Heel rustig opbouwen zoals je al doet. 

" Wat hier goed helpt, is vertellen wat ik ga doen.
"ik ga eventjes weg en jij gaat goed op het huis passen. Tot straks" en dan loop ik weg, doe op de gang mijn jas aan en schoenen en dergelijke, dat kan ze zien en daarna ga ik de deur uit. 
Ik vind die 8 minuten al knap, ga op die manier door, de aanhouder wint en dat ben jij, Doortje. Heel rustig opbouwen zoals je al doet.  "

Hettie & Charlii

 Dit doe ik inderdaad ook. Ik gebruik ook dezelfde woorden die mijn ouders gebruiken, als zij weggaan heeft hij er namelijk heel wat minder moeite mee. (die ziet hij natuurlijk iedere ochtend weggaan naar het werk)

Ik moet zeggen dat ik ook heel trots ben op die 8 minuten hoor! :)

Hier hebben de honden eigenlijk ook nooit geleerd om alleen te zijn.

Dat zijn ze vrijwel nooit, dus ook nooit geoefend.

Af en toe eens een uurtje als het zo toevallig uitkomt, maar daar kan weken tussen zitten.

En het gekke is dat ze daar totaal geen probleem mee hebben.

Black slaapt 's nachts in de bijkeuken, en als hij even alleen moet zijn, zetten we hem ook in de bijkeuken.

Dan gaat ie gewoon liggen slapen tot je weer terug bent.

Maar we hebben er ook nooit een punt van gemaakt, bij het weggaan.

Gewoon de een in de woonkamer, de ander in de bijkeuken.

En zelf gewoon weggaan.

Klinkt heel eenvoudig, maar zo is het hier gegaan.

Wat fijn dat het bij jullie zo kan gaan! :)

Hier vond Tibbe het zoner ons vanaf pups af aan al spannend. Als mijn ouders naar hun werk gingen, als ik naar de wc ging of even naar boven. Maar dit is allemaal normaal geworden door herhaling.

Ik hoop dat dit bij het alleen zijn dus ook het geval zal zijn.

Vind jij het zelf spannend om weg te gaan en ben je nerveus dat hij gaat blaffen? Want soms is het gedrag wat je zelf onbewust getriggerd hebt. Ook heb je het blaffen misschien onbewust beloont. Ik zou gewoon eens een half uurtje gaan en een webcam neerzette. Wie weet gaat hij na 1,5 minuur heerlijk liggen slapen. Stap zelfverzekert en rustig de deur uit en zeg met een rustige stem dat je er snel weer bent. Mijn hond zou ook bloednerveus worden als ik rondjes om het huis ging lopen en telkens bij de voordeur zou staan. Als jij zelf geen punt meer maakt van weggaan is het voor je hond vaak ook geen punt meer. 

" Wat hier goed helpt, is vertellen wat ik ga doen.
"ik ga eventjes weg en jij gaat goed op het huis passen. Tot straks" en dan loop ik weg, doe op de gang mijn jas aan en schoenen en dergelijke, dat kan ze zien en daarna ga ik de deur uit. 
Ik vind die 8 minuten al knap, ga op die manier door, de aanhouder wint en dat ben jij, Doortje. Heel rustig opbouwen zoals je al doet.  "

Hettie & Charlii

 precies, je doet het al harstikke goed, verder geen probleem van maken, maar opbouwen, komt goed

 Dit zou heel erg goed kunnen.

Zeker toen ik het in het begin ging oefenen (ik vond buiten zijn eigenlijk al eng) Vind het naar als Tibbe zich naar voelt wat het hele plaatje natuurlijk niet relaxter maakt 

Ik wil dit best wel proberen omdat ik ergens ook wel denk dat hij dit kan als het wat langer duurt.  Maar ben bang dat ik het daardoor alleen maar erger maak.

 Dat vind ik echt heel fijn om te horen 

Hoe gaat t dan als jij eerst weg gaat, en daarna je ouders?

" Hoe gaat t dan als jij eerst weg gaat, en daarna je ouders? "

Paddy's Mate (Kees)

 Dit doen we eigenlijk nooit doordat mijn ouders eigenlijk altijd door de weeks aan het werk zijn. Als ik dan wegga is dat vaak als een van hun thuis is of in het weekend.

Als we dit doen zou er echt geruime tijd tussen moeten zitten wil dit goed gaan. Omdat hij anders nog gestresst is van dat er iemand wegging. 

Mijn vader heeft Tibbe al wel eens (eventjes) alleen gelaten toen ik en mijn moeder weg waren.

"  
 
Mijn vader heeft Tibbe al wel eens (eventjes) alleen gelaten toen ik en mijn moeder weg waren. "

Doortje & Tibbe

 En hoe ging dat toen dan?

"  En hoe ging dat toen dan? "

Paddy's Mate (Kees)

 Volgens mijn vader ging dat prima :)

Tibbe heeft er ook veel minder problemen mee als mijn ouders weggaan dan als ik wegga. 

Ik denk deels doordat ik het spannend vind, maar ook doordat hij gewend is dat mijn vader en moeder iedere dag weggaan (en weer terug komen :p)

Ik zou dan toch ook eens een paar keer oefenen dat jij eerst weg gaat, en daarna je ouders.