Dag lieve Bambi, ik hoop dat ik je in mijn dromen nog mag tegenkomen... Toch maar de stressfilmpjes online.

Wat een mooie nagedachtenis is dat Filmpje.. En wat een mooie lieve kleine schat. Echt je maatje door dik en dun dat straalt van de foto's af. Ik vind het juist mooi dat je na een jaar nog wat plaatst. Uit het oog maar niet uit het hart...

 Die rode kater was vooral gek op Bambi. Ook hij was duidelijk aan het afscheid nemen toen Bambi in haar doosje lag. Hij heeft er uren naast gezeten en ik hoorde hem steeds zuchten.

 Nee uit je hart verdwijnen ze nooit!

Jij ook heel veel sterkte vanmiddag! 

Was er idd maar een bezoekuur,wat zou het mooi zijn om ze nog eens te kunnen knuffelen,ik heb ook nog nooit over mijn overleden hondje gedroomd,zou dat graag eens doen.Heel veel sterkte,ik leef met je mee.

Vergeet myn hondje nooit ze was zo lief ben er nog ziek van

Oh wat een gemis hè... Ze laten zo'n leegte achter. Ik las eens onderstaande quote en zo voelt het. Sindsdien heb ik het beeld van Tico zijn silhouette in mijn hart. Ruimte genoeg in je hart voor een ander hondje maar Bambi blijft haar eigen speciale plek houden. 

Ik hoop dat je over haat droomt. De keer dat ik na maanden over Tico droomde was het zó fijn om zijn vacht weer te voelen etc. Dat gun ik je zo! 

 Wauw die tekst is echt heel mooi! Zo voelt het ook precies. 

 Jij ook veel sterkte! 

Vandaag de tatoeage laten zetten met beetje as van Bambi erin.

Ik ben er zo onwijs blij mee!

Wat mooi! Prachtige tekst 

Dankje

Prachtig Ciska!   

Dat met as tatoeëren, dat doet niet elke tattoeërder toch. zijn daar geen risico's aan verbonden?

Ach, wat verdrietig en wat een mooie hond was het, ze kijkt vast van boven mee, sterkte nog.

 Het mag niet geloof ik, dus tatoeëerders lopen er ook niet mee te koop. Maar de eerste die ik belde was: Oh ja Tuurlijk, geen probleem!

Dus echt moeilijk om er1 te vinden was het ook niet.

Verder had ik in het crematorium al aangegeven dat ik dit misschien wilde gaan doen, toen hebben zij van een stukje rib heel fijn gemalen as meegegeven. Bambi ging namelijk met doos en kleed en knuffels  en ik wilde natuurlijk ook niet het risico lopen dat ik alleen maar stukje doos in zou tatoeëren. 

En ik wilde niet dat ze nog aan haar gingen rommelen dus hebben ze het zo gedaan. 

 Dankje en ja ze was bijzonder en mooi 

En nu is nog steeds altijd bij me met een assieraad zou ik erg bang zijn dat ik deze zou verliezen. Nu voor altijd met me mee.

 prachtig!

 Dankje

Alweer dik 2 jaar geleden dat ik Bambi heb laten gaan. Ik zat paar weken geleden door mijn laptop te snuffelen en kwam filmpjes tegen van Bambi. Dit moest ik filmen voor de GT die langs zou komen.

Omdat ik er toen natuurlijk midden in zat en al jaren met een gestresste Bambi leefde wist ik eigenlijk niet beter. Maar nu 2 jaar later schrok ik er eigenlijk best wel van. Ik heb er paar weken mee rond gelopen. Wel of niet hier delen...

Deze filmpjes waren dus van Bambi nog voor ik haar aan de medicatie had. Ik woonde toen samen met nu mijn ex. De woning waar we in woonden was een tijdelijke woning (met tijdelijke meubels). Dit was een gehorig huis en Bambi was hier erger dan mijn vorige woning. Ik zat echt op het punt om op te geven. En ik hoopte eigenlijk dat de GT zou zeggen dat als ik het niet meer trok dat ik Bambi eventueel kon laten euthaniseren ipv afstand doen naar het asiel waar ze vandaan kwam. Maar de GT zei dat ik moest trainen met cd en geluidjes, zonde van mijn geld die GT...
Dus afstand was enige optie omdat ik het echt niet meer zag zitten, bellen bellen bellen, huilen huilen huilen. Kwam ik bij een opvang voor asiel honden die onplaatsbaar waren, zelfs hier kon Bambi niet heen want ze zou daar ontsnappen. Maar zij kwamen met een medicatie die ik nog niet eerder had geprobeerd en deze werkte eindelijk! Ze werd iets minder erg.

Toch wil ik de filmpjes delen...

Hier is ze helemaal van slag omdat de buren de voortuin aan het betegelen zijn.

Bambi hing heel erg aan mijn ex(in mijn ogen bevestigde ze bambi constant in haar angst) met als gevolg dat bambi helemaal in de stress schoot als ze even onder de douche ging. Sowieso kon Bambi er slecht tegen als de deur van de woonkamer dicht ging, zij had het liefst alle deuren open. En ze moesten vooral niet bewegen door de wind, want dan konden ze dicht knallen en dus gaf het voelen van de wind door het huis haar ook stress, en dus deuren die normaal open waren en dan ineens dicht gaf ook stress.

Dit was een beetje de dagelijkse Bambi, constant volgen en niet haar rust pakken.

Gelukkig werd ze heel stuk rustiger toen ze medicatie kreeg die aansloegen en voor Bambi was het erg prettig dat de relatie overging en ze het alleen met mij moest doen, ook nieuw huis was een beetje beter voor haar. En zo konden we gelukkig nog aantal jaren genieten van elkaar met minder stress en meer slaap (voor beide)

Ik mis mijn stresskipje nog elke dag

Oh Ciska, ik herken heel veel in die filmpjes.

Heb hier met een zwaar getraumatiseerde en ZEER angstige Zabaa gezeten. Bij mij gaf de gedrags therapeut het advies om het in te slapen omdat dit nooit iets zou kunnen worden. Dierenarts was ook al ingeschakeld.

Ben ik blij dat ik door gezet heb. Heb nu een vrolijk spontaan hondje met een kleine gebruiksaanwijzing. (na meer dan een jaar, misschien wel 2 jaar) Nu af en toe nog situaties dat ik denk oeps.......

Wat ik wil zeggen dat ik als geen ander weet hoeveel verdriet en pijn je hiervan hebt. Je bent totaal machteloos. En dat is het ergste.

Wat je schrijft van je ex dat het daarna beter werd.......

Mijn man daar was Zabaa panisch voor. Als hij thuis was was Zabaa onbereikbaar voor wat dan ook, ANGST !!!!!!!!!!!!!!

Sorry, sorry, maar het geluk was dat mijn man een half jaar in het ziekenhuis gelegen heeft. In die tijd, dat ik alleen met de meiden was, heeft Zabaa zich kunnen ontwikkelen.

Ergens herken ik veel in het verhaal van Bambi.

Wat hebben die arme stumperds toch meegemaakt.

En, sorry, hoe zou het zijn gegaan bij een andere baas die dit kan invoelen.

Geweldig dat jullie met zijn tweetjes nog een aantal "goede" jaren hebben gehad en Bambi een beetje zichzelf kon worden en nog heeft kunnen genieten.

Met zo'n hondje heb je nog een heel andere band ( intenser op een bepaalde manier)

Kan me goed voorstellen dat je je stresskipje nog iedere dag mist !!

Maar.....SUPER dat je deze stumper nog een aantal gelukkige jaren hebt kunnen geven   

Sterkte

Ja ik heb echt net mijn handen in het haar gezeten met haar. En na 5 jaren zaten we dus op ons diepe punt en ik zat er helemaal doorheen. Nadeel was vooral dat ze in de nachten mij ook uren wakker hield door enorm op het bed te springen en te hijgen. Door dat slaap tekort trok ik het echt niet meer. Niemand kon mij helpen en ze kwamen met trainingen aan die ik allang geprobeerd had.

Het voordeel was dus dat ik echt op het punt heb gestaan om afstand te doen en bij die stichting kwam die mij de tip gaf voor de medicatie. Daarna was ze nog steeds heel erg, maar leefbaar, voor mij en voor Bambi ook. Ik voelde me zo machteloos en wilde Bambi zo graag rust geven. 5 jaar heeft het geduurd voordat ze iets rustiger werd een echt kon gaan slapen. Ik weet nog dat ik huilend op de bank zat te kijken naar een Bambi die droomde. Eindelijk diep in slaap. 

Bijzonder is de band zeker met zo'n hondje. Ik zei steeds, nooit meer een Bambi. Nu wil ik later ooit weer een Bambi. Omdat ik weet dat ik het kan en omdat zo'n hondje ook een thuis verdiend.

Dat geloof ik meteen !!!!!!

Zo'n enorm gevoel van geluk en vertedering.

Heb ik nu nog met Zabaa.....als ze (nu na 3 jaar)  weer een stapje vooruit gaat en iets doet of durft (wat eigenlijk normaal zou zijn) dan krijg ik een heel warm en blij gevoel. Ik raak dan vertederd. Dat raakt zo enorm.

Kan dan ook 10 keer tegen mijn man zeggen hoe geweldig ik het vind maar...........hij voelt en begrijpt dan niet wat ik bedoel.

Zabaa durft bijvoorbeeld niet op bed als ik plat op het kussen ga liggen. Ze ligt dan wel naast het bed en moet mij zien en liefst voelen.

Vorige week kwam ze de eerste keer 's morgens op bed samen met Zebee. Ze durfde bij mij te komen liggen. ( dat zijn dan van die "snotter" momenten. Mij lopen de tranen dan van blijdschap , liefde, vertedering) 

Je moet dit meegemaakt hebben.....dit is zo speciaal, zo'n hondje 

Meid, geniet van de herinneringen......die zijn enorm dierbaar.

Vreselijk zielig he, angst is verschrikkelijk voor een hond.

Bij onze hond was het eigenlijk nog erger, die sloeg volledig op de vlucht, wilde dwars door ramen en deuren heen, er was geen houden aan, hij ging dag en nacht door. Probeerde door de muren heen te kruipen, we hebben er soms gewoon voor zijn eigen veiligheid bovenop gelegen, hij kon zichzelf anders vreselijk verwonden.

Hoop zoiets ook nooit meer mee te maken, voor ons zelf niet, maar helemaal voor een hond niet.

Nog heel veel sterkte weet hoe het voelt we blyven ze missen ze zyn voor altyd in ons hart

" Vreselijk zielig he, angst is verschrikkelijk voor een hond.

Bij onze hond was het eigenlijk nog erger, die sloeg volledig op de vlucht, wilde dwars door ramen en deuren heen, er was geen houden aan, hij ging dag en nacht door. Probeerde door de muren heen te kruipen, we hebben er soms gewoon voor zijn eigen veiligheid bovenop gelegen, hij kon zichzelf anders vreselijk verwonden.

Hoop zoiets ook nooit meer mee te maken, voor ons zelf niet, maar helemaal voor een hond niet. "

Diesel

Dat het bij jullie hond erger was dat wist ik al, verschrikkelijk moet dat zijn geweest. 

Bambi raakte af en toe in volledige paniek en dan hield ik haar ook altijd vast.

En als ze alleen was en ze hoorde een eng geluid dan ging ze ook door alles heen. Alles van en uit de kasten springen tegen de deur tot bloedens toe. Maar gelukkig gebeurde dat niet zo heel vaak en bleef het bij de stress in de filmpjes.

Ik vond het vooral erg dat ze hele nachten zo kon stressen.daardoor trok ik het soms erg slecht.

Maar boven alles vond ik het vooral voor Bambi zo erg. Constant in die stress moeten leven...

Ja voor altijd in mijn hart en voor altijd bij me door de tatoeage met as. Ik laat Bambi nooit meer gaan!