merkwaardige gedrag van 10 jaar oude jack russel bij oudere mensen.

Besten,

ik heb een probleem,over het gedrag van mijn ouders hun 10 jarige oude jack russel.

Een tien jaar geleden,hebben mijn ouders een jack russel puppy tegen mijn advies aangekocht,omdat ik geïnformeerd was,dat dergelijke ras niet aangewezen was voor personen van een leeftijd van toen 67 jaar.

Ik als volwassen toen 30 jaar,was enkel in het weekend thuis.

Nu ben ik door omstandigheden thuis,en zijn de problemen begonnen.

Van zodra de hond hoort,dat ik van de zolder naar beneden komt,dan komt hij uit de zetel,en begint hij nerveus rondjes te lopen.Dit gebeurt enkel,als één der ouders thuis is.Om alles te vertellen,mag de hond bijna alles doen wat hij wenst,voor mijn ouders kan hij niks mis doen,en al hetgeen hij doet,vinden zij normaal.Als we bvb aan het eten zijn,dan zal hij rondjes lopen,rond de tafel,geheel de duur dat we aan het eten zijn.Dit maakt me dan wel nerveus,en probeer hem te stoppen.In het begin had ik vat op hen,maar als ik hem berispte voor zijn gedrag,was ik de slechte,ik was een dierenbeul.Ik denk dat iedereen,die hier een hond heeft en hem opgevoed heeft,het eens is met mij,dat je een hond gepast moet berispen als hij iets verkeerd gedaan heeft.Ondanks dat we al heel zijn leven in de boerenbuiten wonen,250 meter van een binnenstraat,en 300 meter van een drukkere straat,met een klein fabriekje.

Ik weet niet door wat of hoe,maar die hond blaft soms tot 20X op een dag,en dit terwijl er dan soms maar één iemand komt.Het merkwaardigste is dan nog,dat als er iemand op de hofplaats staat (ex boerderij) dan het nog meestal niet heeft gehoord.Dat vind ik vervelend,en leidt de nodige discussie's,omdat hij zoveel keren per dag verloren blaft.Hij wordt dan wel berispt,maar ik denk op een verkeerde manier.eerst gaan ze een hoge toon gebruiken,en na enkele ogenblikken,praten ze dan tegen hem met een normale stem niveau.Bij mij lijkt dat dat ze hem verontschuldigen omdat ze "kwaad" tegen hem zijn,en misschien denk de hond dat ook wel,want soms nog geen 5 minuten later is het weer prijs.Hij mag zoals ik al schreef bijna alles doen,en is behandeld,als een koningin in een rijk.(het is een teefje).Volgens mijn broer als die op bezoek komt,ligt hij rustig in zijn mand of zetel.Zodra hij maar iets merkt,dat ik me naar beneden zal gaan,springt hij recht,en gaat hij nerveus beginnen rondlopen,en kan ik hem op geen enkel manier kalm krijgen.

Misschien vindt u het raar dat ik deze vraag stel,maar ik vind deze nodig.Als deze uren in de living in de zetel ligt,en ik kom beneden en ga naar de keuken,dan springt hij uit de zetel,komt naar de keuken,staart hij mij continu aan,en is met geen enkele spreekwoordelijke stokken uit die keuken te krijgen.Ook slagen mijn ouders er niet in,om hem de keuken uit te krijgen.Als dit dan toch eens sporadisch lukt,dan staat hij bij de keukendeur,en omdat die glanst,heeft deze een spiegel effect.Ik zie door dezelfde keukendeur spiegel glans,dat hij dan wel continu kijkt,via deze weg naar de keuken.

Zolang ik in de keuken zit,wilt hij deze keuken of het zicht ervan niet verlaten.

Nooit heeft hij een opvoeding gekregen,om op één of andere manier de keuken te bewaken.

Mijn ouders slapen beneden,en het gebeurt dat ik de keuken gebruik 's nachts,en om te voorkomen,dat ze wakker komen,doe ik de deur dicht.Het is gelijk welk tijdstip van de nacht dat het is,hij komt wakker.Als de deur dan dicht is voor het lawaai,dan gaat hij gans de tijd met zijn neus tegen de deur gaan beuken (misschien denk hij ze zo open te krijgen).Hem daarop berispen lukt niet.

Nu dat mijn moeder in het ziekenhuis ligt,krijgt hij nog meer zijn zin,en het gaat van kwaad naar erger.

Als ik in de keuken ben,met één der ouders,en vooral mijn vader,komt de hond ook in de keuken,en kijkt hij me staarlings aan,en als ik hem daarop berisp,hoort hij er niet naar.Ook niet als ik me behoorlijk kwaad maak.

Van zodra ik dus iets doet waaraan hij meent te denken,dat ik de living zal betreden,dan begint hij nerveus toertjes te lopen in de living,wilt hij niet meer in de zetel en doet van alles.Als ik de living verlaat,dan gaat hij volgens mijn ouders na enkele minuten terug liggen in de zetel.

Ik heb de hond nooit erge pijnen aangedaan van slaan schoppen en andere pijnlijke zaken.Want ik vind een hond slaan,shoppen of hem op andere wijze pijn doen,geen goede opvoeding,maar misschien zijn er die mij ongelijk geven,en dat hoor ik dan graag.

Als ik dan aanstalten maak om weg te gaan met de scooter,dan begint hij te blaffen,totdat hij mij niet meer ziet.Dit doet hij tevens ook,als bezoek weg gaat,en dan wil hij naar buiten,en laat mijn vader dan niet met rust,totdat hij hem buiten laat,en mijn vader kan geen "nee" zeggen tegen die hond,want volgens hem kan die niks verkeerd doen.Hij vind dit maar de normaalste zaak van de wereld dat de hond blaft en buiten wil als het bezoek vertrekt.Omdat ik minder mobiel ben,komen er soms vrienden achter mij.maar zodra hij merkt,dat ik wacht op iemand,dan loopt hij ongedurig rond en blaft bij het minste.

Ik vraag mij af,en daarom heb ik fora's opgezocht,waarom dat die hond,zodra hij hoort,dat ik de living ga betreden,dat hij vervelende nerveuze rondjes te lopen,en van zodra ik de keuken betreed,hij daar absoluut wil zijn,en met geen stokken weg te krijgen is.

Hij heeft nooit een hondenschool of trainer gezien.ook van plaatsen bewaken is hij nooit geleerd geweest.Dus vraag ik mij af,waarom de hond absoluut in de keuken wil zijn,als ik daar ben?Als een van de ouders daar ook is,dan kijkt hij me staarlings aan.continu,en hem daarop berispen helpt niet.

Er is dan altijd discussie,dat ik niks doe in het huishouden,maar als ik aanwezig bent,loopt die hond continu toertjes,en daar kom ik dan ook nerveus van.

En als helpende hand in de keuken,waarop ik dan continu aangestaard wordt door een hond,beval mij ook niet.Je kunt me nu wel een rare typ vinden,maar helaas,ik moet niet weten,dat de hond mij volgt/bekijkt,iedere stap die ik zet.

Ik denk dat met zijn leeftijd van 10 jaar,daar mogelijks niet veel aan te wijzen valt of bij te sturen.

Maar ikzelf vraag mij af,hoever het zal komen,of hoe erg het kan komen,als mijn ouders hem altijd haar gedacht heeft?

Zij geven ook altijd eten terwijl we aan tafel zitten,geven hem een deel ijscreem als we dit aan het eten geven,maar ikzelf vind dat dit niet kan,en krijg van mij ook niks.Hij lijkt dat wel te weten,want naar mij komt hij nooit (ankeren zeggen wij) kwijlen?

Als ik alleen thuis ben,weet dat er met mij niet te sollen valt,en dan ben ik hem de baas,totdat mijn ouders thuiskomen,dan is het gedaan.

Tot slot is mijn vraag,als er hier ervaren hondentrainers zitten,wil ik weten of mijn ouders reële gevaar lopen.Nu hebben we geen gezag,of aanvaarden ze geen opmerkingen van ons,omdat ze menen dat ze een hond kunnen opvoeden,omdat ze levenslang landbouwer zijn geweest en in contact gekomen zijn met dieren.Maar ik denk,dat hun wijze daarover te denken verkeerd is,en kan je niet zeggen,dat je een hond kan opvoeden,omdat je in je leven koeien en varken hebt gekweekt,en kan je deze waarschijnlijk niet met elkaar vergelijken.

Maar mochten mijn ouders gevaar lopen,dan zouden we wel via mijn broers en een vertrouwenspersoon die hen eerlijk lijkt,en ook verstand heeft van honden,hen proberen te wijzen op het gevaar.

Want als ze een (lelijke) bijtwonde zouden hebben,dan is het te laat,en mensen van 77 jaar oud,kunnen zoiets wel missen,ook omdat ze beiden sterke bloedverdunners nemen,wat gevaar is om een eventuele bloedende bijtwonde te stellen.

Ik hoop op advies,en indien nodig,mag je mij gerust een link e-mail adres of telefoon geven van een deskundige.

Dieren smijt je niet weg gelijk een versleten aardappelzak,maar als het een lopende tijdbom is,dan moeten wij ingrijpen.want een mens is meer dan een dier.

alvast bedankt.

Sorry hoor...een lopende tijdbom voor je ouders ?

Die hond moet jou gewoon niet en jij die hond niet. Daar kan je niks meer aan veranderen. Die is dat al tien jaar gewend van bij jouw ouders verwend te worden, al vind ik "verwend" nogal overdreven hier. Het heeft hen nooit problemen opgebracht dat verwennen. Nu zijn ze heel oud , ook de hond en er komt iemand bij in huis.  

Spijtig maar ik denk dat jij misschien een jaartje op je tanden zal moeten bijten, het diertje zal hopelijk voor jou daartegen allang vergaan zijn van de stress. En dan heb jij het naar je zin en is de tijdbom afgevoerd. Meer kan ik hier niet op zeggen. Moed alvast 

Beste...  Ik lees dus vooral dat je bang bent dat een van je ouders door de hond gebeten zal worden...

Dat het niet zo 'n goed idee is om een hond te geven en te laten doen wat hij wil is waar...

Maar is het niet het huis van je ouders ... en het hondje van je ouders ... ?

Sorry... Maar ik lees ook :

"ik heb een probleem,over het gedrag van mijn ouders hun 10 jarige oude jack russel." .. en

"Nu ben ik door omstandigheden thuis,en zijn de problemen begonnen."...

Vanwaar de bemoeienis... ?  Of is er echt gevaar ???

Je komt na lange tijd weer thuis te wonen...Jammer voor je maar ondertussen leven je ouders hun eigen leven met hond.

Je zult je aan moeten passen in hun huis en met hond.

Lees ook in het hele stuk niet dat er gevaar dreigt.

Maak er geen probleem van zeker het keuken verhaal. Hondje is dit al 10 jaar gewend....of dit nu goed is of slecht in jou ogen.

"Ik heb de hond nooit erge pijnen aangedaan van slaan schoppen en andere pijnlijke zaken.Want ik vind een hond slaan,shoppen of hem op andere wijze pijn doen,geen goede opvoeding,maar misschien zijn er die mij ongelijk geven,en dat hoor ik dan graag."

wat wil je dan van ons specialisten horen  ? Dat je hem wel eens even moet bijpandoeren ? 

Je zegt verder......dat je de hond in de glans vd deur naar je ziet loeren? 

De hond ziet dat jij naar hem loert in de glans van de deur.......

je zit dus allebei mekaar te beloeren, man man man.......geef die hond Bach bloesems en neem jij ook maar een pilletje.

Eerlijk , ik beklaag die levende tijdbom hoor.  

Maar die kan dat hier dan weer niet neerzetten. 

Jij bent 10 jaar uit beeld geweest en je ouders hebben de hond opgevoed en er een leefpatroon mee opgebouwd. Nu jij terug in beeld ben probeer je jouw inzichten op de hond en je ouders toe te passen. Dat geeft naar beiden kanten conflicten en is eigenlijk totaal onnodig. Je mag best je grenzen opleggen, maar de hond zal zonder dat het hele gezin er achter staat waarschijnlijk nooit helemaal om te vormen zijn. Accepteren is hier noodzaak.

Alleen omdat jij en je ouders verschil van inzicht hebben over wat de hond mag en omdat hij af en toe blaft lopen je ouders nog geen gevaar.

dit klink mss cru maar volgens mij is de hond niet het probleem maar ben jij dat.

je geeft zelf aan dat als jij naar beneden komt of als jij in de buurt bent dat hij rondjes begint te lopen, nerveus word,.... ok hij is mss verwend maar jij bent wel de vreemde in zijn huis dat hij jou volgt in de keuken en de living vind ik normaal hij vertrouwd je niet.

Mijn ouders slapen beneden,en het gebeurt dat ik de keuken gebruik 's nachts,en om te voorkomen,dat ze wakker komen,doe ik de deur dicht.Het is gelijk welk tijdstip van de nacht dat het is,hij komt wakker.Als de deur dan dicht is voor het lawaai,dan gaat hij gans de tijd met zijn neus tegen de deur gaan beuken (misschien denk hij ze zo open te krijgen).Hem daarop berispen lukt niet. 

waarom zou je hem daarop berispen die hond is al 10 jaar gewoon dat die deur openstaat ok je wilt je ouders niet wakker maken snap ik maar jij moet ook snappen dat die hond zijn  gewoontes heeft (goed of slecht)  en als er een "vreemde" in mijn keuken zit die ik niet vertrouw dan zou ik ook willen weten wat ze daar doet.

probeer je aan de situatie aan te passen naar wat ik lees lopen je ouders geen gevaar

Ik ga met de andere mee...jij bent helaas het probleem en niet de hond. Je bent 10 jaar eigenlijk een soort van vreemde geweest voor de hond en nu ben je 24 uur per dag in zijn huis en wil je hem na 10 jaar zelfs gaan veranderen, dat lukt niet bij een andere hond en zeker niet

bij een jack russell. 

Jij woont eigenlijk en het klinkt heel hard maar in zijn huis

 en niet andersom. Hij is dingen al 10 jaar gewend en het nerveuze draaien is gewoon omdat hij jouw waarschijnlijk niet vertrouwt. 

Ook het blaffen is niet gek voor een jack russel, die kondigen nu eenmaal bezoek aan en staan er om bekend. Dat betekent echt niet dat er direct gevaar is, hij laat gewoon weten er is bezoek of er is iets anders.

Mijn hond mag ook vrij veel en als mijn broer komt denk hij even dat hij de dienst uit maakt wat de hond wel en niet mag...nou dan is hij aan het verkeerde adres. Het is niet zijn en jouwn taak om een hond zomaar te berispen/corrigeren als hij jouw als vreemde ziet en ook als je nooit bij de opvoeding in beeld bent geweest. Dus in principe moet je je eigenlijk er bij neerleggen, je mag natuurlijk jouwn grens wel aangeven, maar echt veranderen lukt je niet. Je zal moeten leren om het huis toch te delen met hem en elkaar te toloreren.

Heb jij spanning bij je? Heb je pijn klachten of iets dergelijks. De hond zoals je uit legt lijkt mij geen enkel gevaar te vormen. 

De hond lijkt zich ongemakkelijk te voelen bij iets van jou. Door spanning die je bij je hebt, door pijn die je voelt, of doordat jijzelf haar continu in de gaten houd. >> een hond wordt ook nerveus van jou als je haar continu in de gaten houd.

Ik denk dat het enige dat jij kan doen is je niet te veel met de hond bemoeien (laat dat aan je ouders ook berispen in dit geval is niet aan jou, het is de hond van je ouders zij hebben het op hun manier gedaan en hebben samen met de hond hun leventje, jij bent daar nu even bij maar jou ouders zijn de baasjes van de hond) als jij steeds op de hond gaat zitten letten voelt de hond dat ook. (Als jou ouders haar een leven als een prinsesje hebben gegeven "ookal is dat niet altijd het beste voor een hond" kun jij dat alleen maar respecteren zoals is het en moet je stoppen dit te willen veranderen).

Probeer bewust afstand te nemen, let niet op de hond, negeer de hond en houd dat eens even een tijdje vol. En dan eens kijken wat de hond dan gaat doet of ie jou nog zo in de gaten houd en of ie nog zo blijft drentelen als jij in de living bent.

Andere vraag heb je klachten (lichamelijk) die verergeren, een hond voelt alles... een hond voelt het als je pijn hebt, een hond voelt het als je niet lekker in je vel zit, een hond voelt het als jij gespannen, nerveus, boos, verdrietig of blij bent. Een hond spiegelt aan jou, wat hij bij jou waarneemt. (En niet alleen honden doen dit veelvuldig dit kun je van andere dieren ook verwachten).

Sorry als ik in deze hard over kom zo is het niet bedoelt maar ik denk dat er maar 1 boodschap is en dat is "observeer jezelf eens i.p.v. continu alleen de hond". De hond reageert op jou en zal dit met een reden doen.  Dat doen ze nooit zonder reden. En zonder kwade bedoeling.  

Ikzelf heb een vorm van autisme registreerde te laat hoe ik me voelde etc. onze vorige Berner liet mij precies zien hoe ik mij voelde. Door dit te leren signalen en door dus haar positief te observeren en open te staan voor wat zij mij aangaf en heb geleerd op tijd aan haar te zien hoe ik mij voelde. Op tijd een stap terug te doen. Door anders naar de hond te kijken heb ik zo onwijs veel over mezelf geleerd (en als je er voor open staat blijf je leren) dit komt ten goede van jezelf en de hond. 

Doe je alleen maar steeds continu de hond in de gaten houden. En berispen? doe je ook wel eens wat leuks met haar. Een spelletje met de bal hersenspelletjes (te vinden in het hersenwerk topic hier op het forum simpel te creëren met huis tuin en keuken dingetjes)

Stop a.u.b. te berispen laat dat aan je ouders, op hun manier zoals zij dat met deze hond altijd gedaan hebben. 

Stop die hond continu in alles te observeren op te letten etc. die hond staart je aan en gedraagt zich nerveus omdat ze nerveus wordt van jou. 

Hetzij door hoe jij je voelt hetzij door jij continu op haar let.

Laat de hond haar leven lijden zoals zij gewend is. Bemoei je niet met haar behalve als je even wat leuk met haar doet zoals ff een balletje rollen of wat ook. Verder in het geheel de hond laten, door jou continu met haar bezig zijn heeft zij geen rust, wordt zij nerveus van jou en heeft ze geen kans hond te zijn. 

Zij weet dat je continu met haar bezig bent dus begint ze al nerveus te dralen als je maar richting beneden komt. 

Laat haar, negeer haar, let niet op haar, dat is niet jou taak. Zoek je eigen rust in jezelf en niet in je omgeving. 

Ik zeg dit puur uit mijn eigen ervaring met honden die ik heb gehad en de vele lessen die ik van hen heb geleerd. 

en nogmaals de hond mankeert niks en zal je ouders absoluut niks doen... de hond reageert puur op jou doordat jij continu met de hond bezig bent... laat het los....

Mensen en dieren zijn beiden levende wezens en hebben beiden recht op respect... en is niets meer of minder als een mens sorry maar de hond heeft geen hulp nodig...  die had een fijn leven met je ouders tot jij binnen kwam en haar geen moment met rust liet.

Alsjeblieft laat het los ook al woon je er nu bij in laat hun hun leven leiden zoals zij dat deden en houd je er buiten.  Dieren reageren op elk mens afzonderlijk en daarom is de hond in aanwezigheid van je ouders of je broer rustig en bij jou niet want jij bent niet rustig. Sorry ik wil je niet afkraken of een rotgevoel geven al lijkt het daar misschien wel op, maar ik heb dit gevoel mega sterk... 

Geef de hond de ruimte geef jezelf de ruimte... ga leven...

Ja. Gevalletje scheiding of geen geld meer en terug naar ma en pa

Na tien jaar is die hond van je ouders en kan je niet veranderen, leg je er bij neer of ga op kamers. Kan tot 32. Ben jij er vanaf en je ouders hun leven en hond weer terug

Ik denk dat jij een hoop onrust in huis brengt. Je wil je tov de hond niet aanpassen en je ouders vinden dat je te weinig in het huishouden doet. Je woont daar door omstandigheden en bent minder mobiel.

Dus hoe ervaart de hond dat? Ik denk dat hij jou als een indringer ziet. Je behoort niet in de roedel, hij kan geen hoogte van je krijgen en.houdt je elke seconde in de gaten.

Ik denk serieus niet dat je ouders gevaar lopen op een beet. Ik denk serieus dat jij gevaar loopt op een beet. Grote kans dat de hond jou gaat corrigeren en/of zijn roedel (jouw pa en ma) gaat beschermen door jou te bijten.

De angst die je voelt is dus goed aangevoeld, alleen voor de verkeerde persoon..

Roosje jij haalt de woorden uit mijn mond  wou het zelfde neer zetten. en aan ts pas je aan ,aan de levensstijl van je ouders het is hun huis en hun hond, dus let wat minder op de hond en zeker berispt hem niet dat is de taak van je ouders, en als je weereens s,nachts gebruik maak van de keuken doe dan niet de deur dicht maar roep zelf de hond mee ,zal je zien dat hij je dan mer gaat vertrouwen. als hij met het eten rond draait en schooit dan geef je hem een stukje worst of kaas in zijn mand, wedden dat de hond minder op jou gaat letten en jij op hem, geef het dier de kans om jou te vertrouwen  doe wat met de hond en let wat minder op wat hij in jouw ogen fout doet, dan worden jullie ooit de beste maatjes .En als je dit niet op kan brengen ga dan zo snel als mogelijk weer op je zelf wonen. Hein.

ik ken een gezinnetje......waarvan het jongentje een jaar of vier is, daar kwam plotseling een baby erbij, prachtig in het begin, tot......

het ventje zei tegen zijn ouders, leuk geweest maar wanneer gaat tie weer weg ?

zo is het ook bij jouw ouders, je bent nu 40 jaar, je komt opeens als een man in het huishouden van je ouders binnen vallen, zo ziet de hond dat, je bent een indringer, je bent niet aardig tegen de hond alleen kritisch, een hond ziet jou dus als een indringer die die moet dulden, als tie kon vragen aan je ouders.... wanneer gaat tie weer eens weg ? zou die dat vragen.

wat je zou kunnen gaan doen .... lekker met de hond spelen , wandelen, en geef eens wat lekkers zodat de hond je ook aardig gaat vinden, de hond is reeds 10 jaar bij je ouders, een lange leeftijd, een gevaar voor je ouders ? nee echt niet, het is een heerlijk verwend hondje wat ook ijscream krijgt , wat maakt het ?

verander jij eens, of ga weer op jezelf wonen , de hond fixeerd vertel je, niet zo gek zeg, midden in de nacht , wat doe je daar in de keuken ? neem de hond mee in de keuken, ga lekker aan tafel zitten, en als je wat eten zoekt, geef de hond ook wat, vriendjes worden.
wat jij beschrijft is niet zo raar dat de hond je een vreemde vind. verander jij eens .