fietskarretje

We hebben ons Pipa intussen 3 jaar.  Toen we ze ophaalde bij het opvangtehuis was ze 10 maanden. Was helemaal niet sociaal nog zindelijk enz.  Met uren geduld en liefde en..is zij intussen een flinke dame geworden.  Spijtig in october vorig jaar aangevallen door een loslopende argentijnse dog. Intussen volledig hersteld. Maar een fietskarretje wil maar niet lukken.  Ze fluit, blaft, jankt, om gek van te worden, de hele rit. Vanalles hebben we al geprobeerd, zelfs een mandje lukt ook niet.  Zelfde resultaat.  De dierenarts ziet ook geen oplossing.  Enkel een lichte verdoving eventueel.  Ben er geen voorstander van. Het betreft hier een mini teckel.

Waarschijnlijk kun je het maar beter opgeven met de fietskar. Uit jouw verhaal blijkt dat ze het echt niet leuk vindt, dan kun je haar beter ook maar niet pushen... Maar dat is mijn mening 

Misschien hebben andere forummers nog tips om haar aan de fietskar te laten wennen 

Ik zou het ook maar opgeven.

De hond vindt het niet leuk zo te zien.

Obi ook nooit zo ver gekregen dat ie het leuk vond. Die wilde liever zo dicht mogelijk bij me zijn dus niet in een maf karretje achter de fiets. Ach nu weegt ie 40+ kilo dus welke gek gaat hem nog vooruit trappen.

Ik zou het ook gewoon zo laten... Lady onze westie vond het ook al nooit leuk om in een mandje op de fiets te zitten dus wou ze er continue uit. Krijg je alleen maar gevaarlijke situaties van... Of een kapotte fietskar omdat ze aan het horretje gaan bijten.

Lobbes onze golden vond alles best maar ja daar moet je gewoon geluk mee hebben denk ik

^ sorry dat was ik!

Heeft de dierenarts dit serieus als mogelijke 'oplossing' aangedragen? Een verdoving om je hond in een fietskar te vervoeren? 

Fietsen met de hond moet leuk zijn, fietskar of mandje maakt niet uit.

Schreeuwt de hond moord en brand, dan vindt hij het dus totáál niet leuk en zou ik ook stoppen met pushen. 

De optie van een lichte verdoving vind ik echt te gek voor woorden, wat een mafkees zeg.