felle donder

Wij hebben 2 honden, een tibetaanse terrier van 5 jaar en een pup van 6 maanden. De pup is een labradoodle. Dit is een felle donder waar ik heel verbaasd over ben. Tuurlijk, puppies zijn druk maar onze Doodle (is ook zijn naam) die kan er wat van. Met ons en de kinderen speelt hij graag maar hij wilt natuurlijk meer met Tibs de andere hond spelen. En die heeft er niet altijd zin in. En ik kan me er iets bij voorstellen. Als Doodle wilt spelen gaat ie niet naar Tibs toe, nee, hij neemt een aanloop, soms met 4 poten van de grond, en valt Tibs in zijn lange oren aan of hij springt er boven op. Dit doet Doodle ook bij andere honden in het losloopgebied in het bos wat natuurlijk geen 1 hond op prijs stelt en zeker niet van zo'n snotneus. Wat moet ik hiermee.??

Gister kregen we in het bos als tip om van de puppyvoeding af te gaan dat ze daar rustigere van worden!!

Ik hoor graag een reactie.

Geef hem een eigen rust plek, even spelen daarna klaar!
Wij hebben een berner pup (8 maanden) en een lhasa apso van bijna 4 jaar, de lhasa heeft ook niet altijd zin om te spelen, dus zetten we denzel vaak even in de keuken, afscheiding met een traprekje, dus hij is er toch bij, maar hij kan ook tot rust komen, zo leert hij geen negatieve aandacht vragen en blijft hij gewoon rustig!
Als de berner hier naar de kamer mag, gaat hij nu al gelijk op zn plek liggen (vetbed), weet hij gewoon, in huis wordt niet druk gespeeld!!!

Rust rust rust....

veel succes, hopleijk kun je er wat mee!!!

Een pup mag heel veel maken bij andere honden, daar zijn ze pup voor.
Er komt echter een moment dat ze pup-af zijn en dat het gedrag niet meer getolereerd wordt. Als het goed is, zal hij dan wel op zijn plaats worden gezet door de andere hond(en). Ik zou er niet teveel mee doen, laat hem lekker pup zijn.

Over de puppy-brokken: ik zou daar sowieso niet te lang mee doorgaan ivm mogelijke groeipijnen.

Hoeveel rust krijgt de pup..?
Hoe vaak zijn de honden gescheiden..

Eten heeft zeker invloed in vbm de kleurstoffen/geurstoffen en niet de juiste eiwitten...

Veel honden worden inderdaad hyper..


http://www.hondenpage.com/honden-encyclopedie/wid_201-Voeding.php

Lees dit eens door;

Turid Rugaas verteld.. Over Opgroeien – Turid Rugaas Vertaling Els Selbach
Puppy’s, opgevoed door hun eigen soort, worden perfecte honden.
Wolven, die wolvenpuppy’s opvoeden, leveren perfecte wolven af..

Bestaan als 'overlevers'.

Hoe komt het dat puppy’s die door mensen worden opgevoed, in de problemen raken?
Ten eerste gunnen wij de puppy’s geen natuurlijke opvoeding die ze wel zouden en moeten krijgen als ze waren grootgebracht door andere honden.
Ten tweede verwachten wij van de hond dat hij onze regels respecteert, regels die vaak voor de hond geen enkele betekenis hebben.
Wij houden geen rekening met de leeftijd van de hond, noch met zijn ontwikkelingsfasen en mogelijkheden.
Het resultaat is dat de hond er niet aan onze te hoge verwachtingen kan voldoen
.
Puppy’s die opgroeien te midden van hun soortgenoten leren geleidelijk aan zelfcontrole te
ontwikkelen, iets dat ze nodig zullen hebben als volwassen honden.
En ze leren dit heel goed!

Als volwassen hond hebben zij alle zelfcontrole verworven die nodig is om te overleven.
Onze taak is om puppy’s op eenzelfde manier op te voeden, op een natuurlijke wijze, zoals hun ouders het ook hadden gedaan vanaf de geboorte tot aan de volwassenheid.
Puppy vergunning…
De eerste en belangrijkste fout die wij, als puppy eigenaren maken, is dat we een te hoog
verwachtingspatroon hebben en te veel eisen aan de pup stellen.
Een puppy kan hieraan nooit voldoen.

In de natuur en daar waar honden op een natuurlijke wijze mogen opgroeien in een roedel, leren ze geleidelijk zichzelf te beheersen.
Tot ze ongeveer 16-20 weken oud zijn, hebben zij een zogenaamde 'puppy vergunning'.
Ze dartelen met hun 'puppy vergunning' rond en zeggen:
'Na-na-nanana, ik luister lekker toch niet, want ik heb een 'puppy vergunning'.

We zien vaak dat puppy’s misbruik maken van deze 'puppy vergunning'.
Ze pesten de volwassen honden en het is bijna alsof ze een boosaardige flonkering in hun ogen hebben.
Gedurende deze periode laten de volwassen honden met ongelofelijk veel geduld de puppy’s hun gang gaan.

Wanneer de pups 16-20 weken oud zijn, verloopt de vergunning.
Nu moeten de pups geleidelijk aan leren om zichzelf te beheersen en om zich respectvol te gedragen.
De vele fouten en vergissingen worden hen nog steeds vergeven, want ze zijn per slot van rekening nog niet volwassen.
De volwassenheid zal met de tijd en met de nodige ervaring op een natuurlijke wijze tot stand komen.

Het mag verwarrend lijken dat een pup slechts binnen enkele dagen van de ene ontwikkelingsfase naar de andere gaat, maar we moeten onthouden dat ze in minder dan twee jaar van een puppy opgroeien tot een volwassen hond.
Als vergelijk: mensen hebben 20 jaar nodig voordat ze zich volwassenen kunnen noemen en velen hebben zelfs meer tijd nodig.
De jonge hond..
Wanneer de puppytijd eenmaal voorbij is, begint de puberteit.
Deze bestaat uit verschillende fasen en duurt tot ongeveer het tweede levensjaar.

Soms duurt het langer, soms korter.
Jonge honden zijn zoals jonge mensen:
Ze houden van actie en snelheid.
Ze zijn snel verveeld wanneer er niets gebeurt.
Ze hebben totaal geen zelfcontrole.
Ze kunnen zichzelf niet beheersen wanneer er iets opwindends gebeurt.
Dit gedrag zie je ook bij kinderen die een brandweerwagen zien of honden die een konijn ruiken.
Hun vaardigheid om zich gedurende een langere tijd te concentreren is niet groot.

Terwijl kinderen 'vergeten' onmiddellijk na school naar huis te komen, vergeet een jonge hond wat je hem 10 seconden eerder hebt gevraagd te doen.
Ze zijn het liefst met andere honden van dezelfde leeftijd of dezelfde interesses.
Ze spelen liever dan dat ze andere dingen doen.
Ze vinden drillen vervelend en het ontneemt hen de lust tot leren.
Jongen honden moeten opgevoed worden, maar wel in korte en leuke sessies, zodat ze geconcentreerd kunnen blijven en er niet genoeg van krijgen.

Aan hun behoeften tot activiteiten kan voldaan worden door korte en gemakkelijke oefensessies op een eenvoudig behendigheidsparcours, tijdens een herhalingstraining of tijdens wandelingen in het bos.
Daarnaast kun je ook denken aan neuswerk, het samenzijn of spelen met andere honden.
Ze moeten geleidelijk aan leren zichzelf te beheersen, dus stapje voor stapje.

Bijvoorbeeld door van de hond te verwachten dat hij geleidelijk aan een oefening langer kan doen, zoals de 'zit-blijf' oefening: 2 seconden, 5 seconden, 10 seconden etc.

Wees begripvol wanneer de hond zijn concentratie verliest, las een pauze in zodat hij zijn aandacht weer op de oefening kan richten en help hem om de oefening opnieuw voort terzetten.
Laat de opgroeiende hond omgaan met andere honden, dit is erg belangrijk!

Vermijd lange oefensessies, het eindeloos herhalen van dezelfde oefening of straf, zodat de hond niet te moe wordt en geen zin meer heeft in de oefening.

Socialisatie: het leren omgaan met mensen en dieren is belangrijk.
Leer de hond om te gaan met allerlei situaties in een wisselende omgeving.
Stel de hond geleidelijk bloot aan nieuwe dingen.
Ga niet meteen met een pup naar een vol schoolplein: laat de hond die drukte eerst van een afstand van zo'n 100 meter bekijken en laat hem eens rondsnuffelen op een leeg schoolplein.

Alles in kleine stapjes en op een zo natuurlijk mogelijke manier.
Oefen middels leuke activiteiten zoals het leren van kunstjes, apporteren, zoeken, of een spoor vervolgen.

We moeten in gedachten houden dat honden sociale wezens zijn die moeten leren wat communicatie, correct gedrag en zelfcontrole inhoudt.
En ze leren, beetje bij beetje, precies zoals mensen gedurende de kindertijd en de puberteit.
Wie heeft er ooit een kind van vier of zes jaar gezien met zelfbeheersing?

Wanneer een kind van die leeftijd buiten zinnen raakt, heeft het geen enkele zin met hem of haar op redelijke wijze te praten.
Om te proberen hen iets te leren terwijl ze over hun toeren zijn, is hopeloos.
We moeten hen eerst kalmeren, voordat we proberen ze iets te leren.
Wanneer hondeneigenaren naar een cursus komen met een jonge hond, 'een zesjarige', zal de hond gemakkelijk te opgewonden raken.
Dit wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van nieuwe honden, mensen, een nieuwe plek, of een nieuwe situatie.

Tegelijkertijd verlangt de cursus dat de hond en de eigenaar een nauwgezet oefenprogramma volgen.
Daarbij komt dat het programma veel te lang duurt voor een jonge hond.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat de 'zesjarige' opgewonden wordt en zelfs over de toeren raakt.

Vele hondeneigenaren stoppen met deze cursussen omdat hun honden impulsief en opgewonden zijn tijdens de cursus.
Ze zijn niet 'onhandelbaar' zoals misschien tegen de eigenaren wordt gezegd, maar hun stress niveau is maximaal en het niveau van zelfcontrole minimaal.

Natuurlijk! Ze zijn nog veel te jong om met dit soort situaties te kunnen omgaan.
Het is gedoemd te mislukken.

Het gebruik van geweld of dwang om de hond te laten luisteren in zo'n situatie zal de boel niet verbeteren.
Integendeel, als de hond al niet over zijn toeren is, dan wordt hij het wel wanneer we dwang gebruiken en onvriendelijk zijn.
Het is niet onze taak om de eisen aan de jonge hond zo moeilijk te maken.
Wanneer de hond een situatie niet aan kan, dan kan hij deze gewoon niet aan, punt uit.

We kunnen voorkomen dat de hond over zijn toeren raakt door te leren hem en zijn emotionele stemmingen te observeren.
We moeten leren te onderkennen dat de spanning aan het oplopen is; dit is het moment om te stoppen waarmee we bezig waren.
We moeten dit doen vóór de hond het niveau van stress en opgewondenheid heeft bereikt waarin hij niet meer in staat is om te communiceren en te leren.

Voorkomen..

Voorkomen is het sleutelbegrip. Voorkom dat de hond gestrest raakt door:
De training tijdig te stoppen.
Niet bedreigend te handelen.
De lijn slap te houden, zo slap dat de lijn naar beneden hangt, anders zal de hond de druk van de riem voelen.
Denk eraan dat een strakke lijn de snelste manier is om het niveau van agressie te laten stijgen.
Ga het gevecht met de hond niet aan.
Blijf kalm en beheerst.
Hoe zou de hond moeten leren zichzelf te beheersen, wanneer u zelf niet het goede voorbeeld geeft?
Wanneer de hond 'met deuren smijt' De jonge hond is in een overgangsfase, er moet veel ontdekt en uitgeprobeerd worden.
Laat de hond het allemaal ontdekken.
Laat hem aan het leven ruiken, laat hem ontdekken hoe de dingen in elkaar steken.

Het is helemaal onschuldig.
We moeten grenzen stellen, maar zorg ervoor dat ze zo gesteld worden dat de hond geen gevangene is, zonder de vrijheid om actief te zijn en de dingen zelf uit te zoeken.

Zou hij moeilijk, zogenaamd koppig of vervelend worden, dan komt dat niet omdat hij van plan was het leiderschap over te nemen, maar om te ontdekken en uit te zoeken hoe de dingen werken.
De jonge hond probeert niet 'de baas over ons te worden', hij denkt er zelfs niet eens over na. Maar hij moet dingen uitzoeken om te zien welke soort reacties hij krijgt.

Reageer beheerst!
Het is voldoende dat u uw rug naar de hond toekeert en hem negeert, dit zegt meer dan duizend woorden.
De rug toekeren en de opgroeiende hond negeren, is precies wat een volwassen hond zou doen.
Onder geen enkel beding mag u gewelddadig worden tegen de hond, vermijd agressief gedrag
zoals het schudden aan het nekvel, het bij de kop pakken terwijl u hem in de ogen kijkt of andere
wrede en angstaanjagende strafmethodes.
Let op hoe zelfverzekerde, volwassen honden het doen en kopieer hun gedrag.

Volwassen honden laten de jonge hond het weten, zonder gewelddadig te worden, ze keren hem de rug toe en lopen weg.
Ze kunnen blaffen en een grom geven, maar nooit meer dan dat.
Gromt uw hond? Geweldig! Dit betekent dat hij hiervoor niet is gestraft en hij niet murw is
gemaakt.
De hond heeft een natuurlijk deel van zijn manier van communiceren behouden.
Grommen is niet gevaarlijk, het is gewoon een manier om anderen te laten weten dat hij zich niet
op zijn gemak voelt. Het is een afstands vergrotend signaal, een waarschuwing, waar je naar moet luisteren.
Wanneer de hond gromt, grauwt of hapt…
Was het iets dat u deed waardoor de hond geprovoceerd werd?
Als dat zo is, houd op met provoceren. ..!!
Provocaties kunnen o.a. bestaan uit:
- Aan de riem rukken..
- Schreeuwen, schelden..
- De hond bij zijn nekvel pakken..
- De hond opzij duwen..
- De hond knijpen..
- Voedsel wegnemen van de hond..
- de hond storen in zijn slaap of wanneer hij aan het rusten is..
- commando's geven met een boze stem..
- te veel van de hond eisen..
- de hond kort houden..
- aan de riem trekken..
- de hond pesten..
- over hem heen buigen..
- recht op een hond aflopen die aangelijnd is..

2. Was de hond ergens bang voor?
Vermijd dan dat hij weer bang wordt, anders zal zijn verdedigingsreactie alleen maar sterker en sterker worden.
3. Doet hij het alleen maar om te ontdekken wat uw reactie zal zijn?

Draai uw rug naar hem toe!
Hij zal het onmiddellijk opgeven.
In een situatie zoals deze moet minstens een van uw beiden rustig blijven.
Bovendien is het een gegeven dat de meeste conflicten tussen honden en hun
eigenaren voortkomen uit een poging de hond te domineren en niet andersom.
Om zelfcontrole te leren, zal de jonge hond een leerproces moeten doorlopen.
We kunnen hem helpen door enkele eisen aan onszelf te stellen:

1. Afhankelijk van de situatie is het adrenaline gehalte in zijn lijf hoog en tegelijkertijd maakt
dit de hond ongemakkelijk, omdat hij niet weet wat hoe hij hiermee moet omgaan.
We kunnen de hond duidelijk maken hoe hij controle kan krijgen over de situatie.

2. Beweeg langzaam. Gebruik kalme en langzame lichaamsbewegingen.
Spreek kalm en zachtjes.

Uw lichaamstaal en houding zullen de hond overtuigen.
3. Verwar zelfcontrole niet met lijfelijke dwang.
Zelfcontrole is vrijwillig terwijl lijfelijke dwang dat niet is.
De reactie op lijfelijke straf zal enkel een verhoogd stress niveau zijn.

4. Oefen zelfcontrole in allerlei situaties.
Oefen in het begin op plekken waar geen afleiding is, oefen in korte sessies en met een losse lijn. Zorg dat de hond plezier heeft in wat hij doet.

Laat de hond niet teveel zitten, de spieren zullen moe worden en pijn gaan doen van het te lang zitten.
We hebben ook nog andere hulpmiddelen, bijvoorbeeld de kalmerende signalen en het belonen van de hond voor goed gedrag, om er maar een paar te noemen.

Op een dag zult u een volwassen hond hebben die weet hoe hij zich moet gedragen, die zelfcontrole heeft en die gewillig is samen tewerken.
Die dag zal komen wanneer u uw hond opvoedt met het stellen van geleidelijk hogere eisen die hij aankan.
Houd er rekening mee dat uw hond tijd nodig heeft om op te groeien, precies zoals wij. en tegelijkertijd maakt dit de hond ongemakkelijk, omdat hij niet weet wat hoe hij hiermee moet omgaan.
We kunnen de hond duidelijk maken hoe hij controle kan krijgen over de situatie.

2. Beweeg langzaam. Gebruik kalme en langzame lichaamsbewegingen.
Spreek kalm en zachtjes.
Uw lichaamstaal en houding zullen de hond overtuigen.
3. Verwar zelfcontrole niet met lijfelijke dwang.
Zelfcontrole is vrijwillig terwijl lijfelijke dwang dat niet is.
De reactie op lijfelijke straf zal enkel een verhoogd stress niveau zijn.

4. Oefen zelfcontrole in allerlei situaties.
Oefen in het begin op plekken waar geen afleiding is, oefen in korte sessies en met een losse lijn. Zorg dat de hond plezier heeft in wat hij doet.
Laat de hond niet teveel zitten, de spieren zullen moe worden en pijn gaan doen van het telang zitten.
We hebben ook nog andere hulpmiddelen, bijvoorbeeld de kalmerende signalen en het belonen Vande hond voor goed gedrag, om er maar een paar te noemen.

Op een dag zult u een volwassen hond hebben die weet hoe hij zich moet gedragen, die zelfcontrole heeft en die gewillig is samen te werken.
Die dag zal komen wanneer u uw hond opvoedt met het stellen van geleidelijk hogere eisen die hij aankan.
Houd er rekening mee dat uw hond tijd nodig heeft om op te groeien, precies zoals wij.

Als mijn pup te druk wordt zet ik haar even in de bench om te gan slapen.

Dat naar de andere honden gaan wordt ze wel even op haar nummer gezet.

Ik ga altijd rond de 6 maanden over op volwassen voer.Kvv

Doodle krijgt genoeg rust en neemt deze ook. Het is niet zo dat het continue vechten is, absoluut niet. Maar op het moment dat ie wilt spelen, dat aanvallende gedrag verbaasd me. Hij heeft het geluk dat Tibs een enorme goedzak is want die zet 'm nog steeds niet op zijn plaats. Doodle wilt de baas zijn. Dit uit zich ook met wandelen, hij wilt voor Tibs zijn lijn uitlopen. Dit kost van mij heeel veel energie want loop continue aan die riem te sjorren.

wat herkenbaar, Puff is ook een Labradoodle van bijna 5 maanden en die doet ook zo spelen. Het is net een enthousiast schaapje als ik haar met 4 poten tegelijk op een ander levend wezen zie afspringen hahaha.

Nee andere honden zijn er vaak niet van gediend, ik heb bij ons rondgekeken naar de meest stabiele honden die er zijn en gevraagd aan de baasjes of Puff met ze spelen mocht, op die manier wordt Puff gecorigeerd als ze te ver gaat zonder dat er schade toegebracht wordt.
Wij wonen aan een uitlaatgebied en hier komen heel veel honden langs.

En ook het trekken aan de riem is ook heel herkenbaar, ik heb pas een Labradoodle wandelig meet gehad en er was niet een niet NIET trok aan de riem. Ik vind het van Puff heel erg irritant en ben ook druk bzig met dit afleren al denk ik dan ik een heel erg lange adem moet hebben bij dit.

Ik denk niet dat "aanvallend"gedrag het beste woord is, maar meer over enthousiast en zodanig dwingend dat hij dwars overal over/doorheen denderd.

Even een (late) reaktie:
Onze Bobbie is ook een Labradoodle van nu 7 maanden. Hij is onwijs lief, maar over-enthousiast naar mens en dier '
Ik herken de manier van spelen. In het losloopgebied springt Bobbie ook zo enthousiast op de andere honden. Die vinden dit uiteraard niet fijn. Meestal wordt hij op zijn rug gelegd door de andere honden en pakken ze hem in zijn nek/keel. Dit vind ik niet fijn, maar zo wordt hij wel gecorrigeerd.
Omdat ik niet steeds die confrontatie aan wil gaan, lopen we op een rustig paadje door het bos en komen we af en toe een hond tegen. Ik merk wel naarmate hij ouder wordt, dat hij zich iets beter gaat gedragen. Hij leert eindelijk een beetje de correcte hondentaal.
Bobbie trok ook heel erg aan de lijn. Wij hebben bij de hondenschool van Martin Gaus (waar we trainen) een U-lead tuigje gekocht. Samen met heel consequent zijn werkt dit erg goed:  zodra Bobbie trekt sta ik meteen stil, net zo lang tot hij mij vragend aankijkt: waarom staan we stil? Dan loop ik pas weer verder. En dat gaat ook steeds beter!