Hellup :-(

Hallo!

Dit wordt een heul lang verhaal. Maar wij weten het hier echt niet meer en we hopen dat hier iemand is die ons kan helpen.

Sinds oktober hebben mijn man en ik Lola in huis. Lola is een gesteriliseerd teefje van 2,5 jaar dat vanuit Spanje naar Nederland is gekomen. Na tien dagen opvanggezin is ze bij ons in huis gekomen.

Lola is inmiddels helemaal los gekomen. Ze heeft haar eigen plekje waar ze ook uit zichzelf lekker gaat liggen, wordt vier keer per dag uitgelaten, krijgt drie keer per dag eten en is gewoon superleuk! Ik volg ook een puppycursus met haar, omdat ze nog helemaal niets geleerd had en Lola is een snelle leerling. Speeltjes snapt ze nog lang niet altijd, maar een beetje trekken aan een touw of handdoek en rondjes om een bal heen rennen, vindt ze hartstikke leuk. Met andere honden gaat het ook super, Lola wil maar wat graag spelen. Voor iets lekkers doet ze zo'n beetje alles voor je (hier, zit, af, etc.) en zelfs autorijden gaat goed (hoewel ze nog niet vol enthousiasme in de auto springt).

Tophond dus! Alleen met één probleem. Ik wilde schrijven 'klein probleempje', maar dat is het inmiddels niet meer.

Toen we Lola tegenkwamen, werd gemeld dat ze moeite had om alleen te zijn, maar dat ze dit makkelijk zou leren. Dat blijkt nu een beetje lastig. Ik ben al een aantal keer begonnen met opbouwen vanaf nul. Elke keer gaat dat best goed, maar komt er na een aantal dagen toch een terugval die zich niet lijkt te herstellen. Ik zal hieronder vorige week beschrijven, misschien hebben jullie dan een beeld van hoe het gaat.

Vorige week ben ik weer van begin af aan begonnen met opbouwen. Lola is uitgelaten en gaat dan op haar plek. Ik blijf nog even in de kamer zodat ze een paar minuutjes echt op haar plek is. Dan pak ik een kong en doe daar wat lekkers is. Lola krijgt de Kong en dan ga ik weg. Lola weet wel dat ik wegga (soms kijkt ze op), maar is veel te druk met haar Kong. Vorige week bleef ze stil binnen zitten tot ik weer terug was. Eerst een minuut, toen twee, drie, vijf, tien, etc. tot ik zelfs drie kwartier weg kon. Ik was echt belachelijk trots. Lola zal wel voor de deur, maar ze blafte niet! En dat weet ik zeker, omdat ik het ofwel opnam ofwel in de garage een boek zat te lezen (daar kan ik het horen als Lola blaft).

Dit ging supergoed maar nu is het dus weer een drama. Vanochtend was ik even weg en mijn man was nog in bed. Dat wist Lola niet, maar misschien wist ze wel dat de dag 'anders' was, omdat ze mijn man nog niet had gezien voor ik wegging. Hoe dan ook, zodra de Kong leeg was, heeft Lola geblaft. Ze heeft daarbij wel pauzes gehouden van een minuut of vijf à tien, maar ze was niet volledig stil. In het begin was ze echt volledig in paniek en non-stop aan het blaffen, dus in dat opzicht hebben we wel enige vooruitgang geboekt, maar ik vind het nog steeds niks.

Nu de vraag...wat gaat hier mis? Een aantal dagen doet Lola dit dus hartstikke goed, maar na een tijdje gaat ze weer terug naar af.

Kan het ermee te maken hebben dat ik vorige week heel druk was met het oefenen en dan pas na een paar keer kort weggaan vertrok voor drie kwartier? Dat ze al een soort van 'gewend' was voor ik vertrok? Dat ze bijv. vanochtend zo blafte omdat er geen inleidende korte stukjes waren waarin ze alleen was? Of doe ik gewoon helemaal iets verkeerd? Of...of...off...?

Ik wil zo graag dat het goed gaat! Lola is zoooo leuk, maar als ze elke keer zo blaft als ze alleen is, hebben we wel een probleem. Nu werk ik nog niet, maar dat hoop ik in 2012 wel weer te gaan doen. En dan moet ze geen stressuren hebben elke keer dat ik weg ben. Ik wil dat Lola gewoon relaxed is als ze alleen is, daar is nu absoluut geen sprake van :( Iemand hulp??

Kan het misschien zijn, omdat het net weekend is geweest dat ze zo gewend is aan jullie continue aanwezigheid dat ze weer terug bij af is. Misschien in dat geval verstandig om het opbouwen ook in de weekenden door te zetten...

Weet niet of het zo is hoor maar uit je lijkt het een beetje zo

en als jullie terug thuis komen,
hoe reageren jullie dan

misschien eerst haar negeren, zolang tot ze weer rustig op haar plaatje ligt en dan haar roepen en begroeten

dan lijkt het voor haar dat het normaal weg gaan en heeft ze niets om naar uit te kijken als jullie terug komen

Hoeveel tijd heb je tussen je stappen? Misschien dat de stappen te snel gaan voor haar?

Hmm, een korte update, want ik ben verbaasd, haha.

Gisteren ging ik na het ochtend uitlaatrondje gelijk voor een half uur weg (Man lag nog wel in bed boven, maar dat wist Lola niet). Toen ging Lola door het lint. Ze had haar kong na een paar minuutjes leeg en begon toen met blaffen. Afgezien van een paar pauzes van een paar minuten hield ze dat vol tot ik terug was.

Gisteren dit bericht gepost omdat ik het écht niet meer zag zitten en dan vandaag....

Ik heb na het uitlaatrondje gedurende de hele ochtend korte stukjes geoefend. Even tien minuutjes buiten gestaan. Even wat kerstkaarten rondgebracht. Even naar de super om de hoek geweest voor 2 boodschapjes. Etc. Ik heb haar toen ik tijdens de eerste oefening buiten stond horen blaffen en toen even met de brievenbus geklepperd. Vaak helpt het als Lola even wordt afgeleid/schrikt van een geluid. De andere oefeningen gingen redelijk.

Daarnet ben ik ruim een half uur de deur uit geweest en nu luister ik terug..Geen geblaf. Niet één keer. Wel af en toe een piep en ze zit volgens mij wel voor de deur. Maar ze staat ook (aan het begin) een paar keer op om richting keuken te lopen waar een doos met lekkers ligt en terug naar de hoek waar haar mand staat omdat ik daar ook wat lekkers had gestrooid. EN als ze daarmee klaar is komt ze weer terug naar de deur, maar ze blaft niet.

Zou het dan toch een soort gewenning zijn? Dat ze de eerste keer nog even in de war is, maar na een aantal oefeningen weet dat het allemaal wel goedkomt?

In ieder geval ben ik blij voor nu

Super, ze had gewoon nog wat meer tijd nodig.
Lekker door blijven oefenen, overal lekker strooien is ook een hele goeie!
En stapje voor stapje...ze zal wellicht nog eens terugvallen maar je weet dat ze het kan.

Waar erblijft ze als ze alleen is? In een bench?

Wat voor eten krijgt ze? Toevallig kvv?Wat je ook nog kunt doen als je weggaat is haar dagportie aan kvv in (verschillende) kongen doen en dan invriezen en gewoon bevroren geven. Daar zijn ze echt heel lang mee bezig.

Mijn hondje vertoonde precies hetzelfde gedrag en ik dacht eerst ook aan verlatingsangst, maar het bleek eigenlijk gewoon verveling te zijn en hij had nooit geleerd dat hij ook iets anders kon doen als wij weg zijn ipv blaffen. Nu kan hij wel een uurtje of 4/5 alleen zijn!
Dus heb het anders aangepakt. Ik heb de bench weggedaan en laat hem nu los in de keuken. Deze kan dicht dus hij heeft toch een soort knusse ruimte (teveel ruimte maakt hem gestrest), waar hij wel normaal kan bewegen.
Voordat ik wegga maak ik hem mentaal moe met wat geurspelletjes (voor de hond vermoeiender dan rennen). Daarna wacht ik even tot hij weer rustig is, dus niet meer hyper. En dan ga ik, maar laat 2 of 3 bevroren kongen achter. Deze verstop ik in dozen bijv. verder laat ik een paar hondenpuzzels achter en verstop overal wat snoepjes en ook in een laken waar ik dan knopen in leg. Zo is hij echt lang bezig en heeft genoeg te doen. Ik heb het gefilmd en hij gaat eerst een uurtje zoeken, spelen en eten en daarna liggen slapen. Als hij na een uurtje of wat weer wakker wordt gaat hij weer even spelen en weer slapen. Heel soms blaft hij nog weleens, maar dat is echt heel kort...10 sec...en gaat dan maar weer snuffelen of slapen.

Ow sorry, lees nu dat ze gewoon los is en dat je ook wel iets te doen aanbiedt
Maar misschien dat je de tip van de bevroren kongen nog kan proberen?

Toch een beetje oppassen met bevroren kong: er zijn honden die darmkrampen krijgen van te koud eten.

Lizanne, je doet het prima, hoor. Je mag niet verwachten dat de hond het elke keer beter en beter doet. Dit is een leerproces. Het gaat goed, het gaat al es wat minder. Niks aan de hand. Blijf er zelf ontspannen bij, want als je er teveel vragen bij gaat stellen, ga je onzekerheid uitstralen. Gewoon de oefeningen blijven doen. En er elke dag ook 'kleintjes' blijven tussengooien: baasje is maar 1 minuutje weg. Kluts het wat door elkaar: 10 minuten weg, 2 minuten weg, half minuutje weg, 15 minuten weg, enz... Zodat ze er geen patroon in gaat lezen.
Je doet het echt prima!

En wat het blaffen betreft. er is een verschil tussen een hond die zijn 'roedel' roept, en een hond met verlatingsangst. Film haar elke keer en kijk naar haar gedrag.
Loopt ze onrustig heen en weer, gaat ze aan de deur krabben en janken, om dan weer nerveus rondjes te draaien, dan is het verlatingsangst. Gaat ze naar de deur en blaft ze, of jankt ze kort en luistert dan naar reactie, maar zonder het onrustige erbij, dan roept de hond gewoon over jou.

thanks voor de reacties! lola loopt dus los in keuken en kamer en daar liggen wat dingen inderdaad. Gee nbevroren kong. Ik ben daar zelf niet zo'n fan van (iets met ontdooien en een stoffen bank ) maar Lola snapt dat ook niet. ALs de kong te moeilijk is, laat ze 'm liggen. Ik doe er nu ook gewoon wat in dat er heel makkelijk uit valt. Maar ze snapt wel dat de kong betekent dat ze evetjes alleen is en ze paniekt daardoor niet. Dat deed ze wel toen ik tips opvolgde als 'gewoon weggaan'. Er gaat nu een soort symbool voor haar aan vooraf.

Lola is dekn ik ook vooral verveeld. In het begin wilde ik veel te snel, toen we haar net hadden. TOen was ze wel echt in paniek. Het blaffen had toen geen pauzes en klonk anders. Nu is dat niet meer zo. Ik weet dat ze weleens gewoon op dr gemakje op de leuning van de bank gaat zitten en da nrichting deur blaft. Dat is in mijn ogen geen paniek. Ze vindt het volgens mij gewoon niet zo leuk. Dus misschien nog maar meer zoekspelletjes achterlaten. Andere speeltjes snapt Lola namelijk niet, haha.

Het probleem is, dat als je zo'n hondje in huis krijgt, waarvan je weet dat er in het begin meer werk aan is, de hond op die manier onbewust 'verwend', gewend wordt aan veel aandacht.

Ik denk dat ze best alleen kan zijn, maar dat ze soms nog even moet 'terugschakelen' in haar hoofdje.

Jij bent er ook heel erg mee bezig, zodanig dat heel de situatie een beetje te beladen wordt.
Neem een beetje afstand, en heb maar vertrouwen in haar, dan krijgt ze dat ook in zichzelf.

Ze kan het!

Lizanne, wat ik probeer te zeggen met een beetje afstand, is een beetje meer doen of het allemaal vanzelfsprekend is.

Dat is ook opvoeden, want je laat haar een beetje 'los' zogezegd.

Het opvoeden gaat door, maar dan wat 'losser'. Jij bent geruster, zij neemt dat over. De hond let altijd op jouw lichaamstaal en op jouw onbewuste stress en zenuwen voor wat komt.

Als jij ervan overtuigd bent dat er niks aan de hand is, dan is dat voor de hond ook zo.(dat is ook leiding geven)

Moest ik jullie filmen, dan zou je zien , dat je onbewust signalen geeft van, oei wat gaat ze nu doen, oei, ik ga weg, gaat ze blaffen?

Ik weet niet goed hoe ik het moet uitlegen, maar een beetje 'relax' en vertrouwen zou die angstige, gespannen cirkel daar al voor een groot stuk kunnen doorbreken.
Dat gaat niet een , twee, drie, maar je snapt wel hoe je hondje denkt he!

veel succes

Richt, dat hierboven was n klein foutje