Een ramp gebeurt

Vreselijk! Heel veel sterkte Jade.
Mag ik vragen wat voor hond het was?

Ik zou precies hetzelfde doen hoor, ik pak mijn Chi's ook altijd op als ik het al niet vertrouw. Er lopen tegenwoordig zoveel gevaarlijke honden los van eigenaren waarvan je al kan zien dat ze die hond niet aankunnen.

Wat een verhaal seg,phhh maak het maar mee!
Het beste voor jou en je dochter,en vooral
veel sterkte met het genezingsproces .

Ik zie dat me moeder al heb gereageerd, tijd om haar eigen account aan te maken

Ben meteen gaan lezen of er al nieuws was, wat ben ik blij dat ze er nog is zeg!!
Het zal idd heel lang gaan duren en je kleintje houd er angst aan over, het is aan jullie om haar te leren niet bang te zijn door zelfvertrouwen te tonen en uit te stralen naar haar.
Ik vind t ook heel erg dapper van je dochter wat ze gedaan heeft, petje af hoor!
En ook zij gaat er weer doorheen komen.
Kost allemaal tijd, maar laat haar niet wijken voor honden want dat gaat ze het niet overwinnen.
Het beste tegen angst is om deze recht aan te kijken.
Niet de hond recht aankijken natuurlijk, maar wel de angst.
Heel veel sterkte en we horen graag hoe het blijft gaan

Oh ik lees dit topic nu pas, wat een erg verhaal.. Gelukkig dat jullie hondje weer thuis is, hopelijk knapt ze snel weer op.

Ik wou ook nog even reageren op dat van kleine hondjes optillen: Charlie werd vroeger ook eens aangevallen door een hond die los liep en volgens de eigenaar niets deed.. Ik heb heb spijt dat ik hem toen niet opgetild heb. Nu mag iedereen zeggen wat hij wil, maar als er nog eens een hond losloopt en ik vertrouw het niet dan til ik Charlie gewoon op. Dat kan veel ellende besparen en ik heb nog liever dat ik dan gebeten zou worden dan dat Charlie iets zou hebben.

Ik wil jullie veel sterkte wensen en hopelijk geraakt je dochter snel over haar angst heen.

Wil jullie heel veel sterkte wensen.

Dat dit een slapeloze nacht was, kan ik me goed voorstellen. Iedereen versutseld, de hond herstellende van een zware wond...

Hou jezelf in de gaten.
Dit voorval maakt diepe indruk, om te zeggen of het een blijvend trauma is, is nog te vroeg.
Praat er veel over met je dochter, laat haar haar verhaal zo vaak doen als ze wilt.
Persoonlijk denk ik, dat als iemand zo daadkrachtig is, om in zo'n geval bovenop de hond te gaan liggen, haar gevoel voor dieren haar erdoor zal krijgen.(een sterke meid naar mijn gevoel)

Wens jullie allemaal een spoedig herstel, zowel emotioneel als fysiek.

Ooooh, wat een ellende.
Lees het nu pas en heb kippevel. Vreselijk om zoiets mee te maken.
Ik weet niet waar het aan ligt, maar je hoort het steeds vaker. Eigenaren moeten altijd rekening houden met elkaar en hun vriendjes. Ik vertrouw niemand die zegt "hij/zij doet niks.
Voor jullie is het nu een lange weg.
Sterkte voor jullie allemaal

Wat een geluk dat ze de nacht is doorgekomen. Het blijft erg.. maar ik hoop zo dat het enkel om bijtwonden gaat en dat er niets met haar rug is ofzo.

Heel veel sterkte en goede moed met het verzorgen en oppassen. Hopelijk komen je hondje en je dochter er zonder blijvend trauma uit.

Alle respect ook voor jou, hoe je de dingen hier verwoord. Duidelijk hoe erg het is, maar zonder blinde haat tegenover de man en de hond. Fijn dan ook dat hij zijn verantwoordelijkheid op zich neemt. Hopelijk gebeurt dit nooit meer nu hij gezien heeft dat zijn hond hiertoe in staat is.

Knuffels en heel voorspoedig herstel gewenst.

Wat fijn dat ze de nacht is doorgekomen!
Hopelijk houdt ze er niks aan over..
Heel veel sterkte

Gelukkig is Jessie de nacht doorgekomen en weer thuis.Maakte me er toch wel ongerust over zo.n klein hummeltje.
Maar nu kan er gewerkt worden aan het herstel, maar ik twijfel er niet aan dat dat gaat gebeuren met heel veel liefde en geduld.Ook voor jou Jade en je dochter heel veel sterkte en hopelijk gaat het snel een beetje beter met jullie allemaal.

Ik heb zitten denken, zou jessie mij nu als vijand zien?

Ik was degene die haar op de grond zette en direct erna werd ze dus aangevallen.

Het lijkt net of ze bang voor me is, normaal geeft ze me altijd kusjes en dit doet ze wel naar mijn zoon en ook kwispelen. Maar naar mij doet ze argwanend en angstig. Ik begrijp ze heeft veel pijn en ze ligt heel lusteloos, ze mag ook niet anders, maar het voeld alsof ze mij erop aan kijkt. Kan dat zo zijn? Ik vindt dat zo erg, ze vertrouwde me 100% ik kon haar los laten lopen en bleef naast me. En als ik ergens zat kwam ze altijd aan mijn voeten liggen.
Straks is haar vertrouwen in mij bij haar weg, hoe kan ik dat weer goedkrijgen?

Heb de neiging om een Gt te raadplegen.
Wie heeft ervaring en kam het me uitleggen?

Wbt het ras van de hond, als jullie het willen weten doe het dan via een pb. Ik kan me voorstellen dat het voor eigenaren met het zelfde ras het niet leuk vinden als het in het topic wordt vermeld.

Denk namelijk dat ze al vaker ervoor worden aangesproken, terwijl hun hond echt heel lief of goed is gesocialiseerd.
Dan is het echt niet leuk om dat steeds weer te horen.

Ik wens jullie en je hondje heel veel sterkte.

Ik hoop dat je hondje er weer bovenop komt.

Ik heb ook zoiets meegemaakt, Mijn kleine keesje had toen zn bekken gebroken en is nooit meer de oude lieve schat geworden die hij daar voor was. Hij heeft toen ook 7 WEKEN lang aan de antibiotica tabletjes vast gezeten. Ik had een buggie om hem mee naar buiten te rijden ,Hem buiten even op het gras zn behoefte laten doen{wat ook niet gemakkelijk was met zn gebr.bekken}Ik moest hem aan zn staart vasthouden anders viel hij om.
Gelukkig heeft hij toch nog de leeftijd van 17 en een half jaar gehaald.
Het is nu ruim 3 jaar geleden dat dit is gebeurd maar ik heb nog steeds angst als ik een grote onbetrouwbare hond tegen kom. Dan steek ik over of loop ik weer terug.
Mijn witte kees valt ook uit naar grote vreemde honden en ik zou hem ook nergens ooit los laten lopen.

Ik hoop dat jullie er snel weer over heen zullen komen.

Jade, rustig blijven tegenover je hond, heus de angst tegenover jou is niet voor jou bestemd.
als jij rustig blijft en je hondje een geborgenheid geeft, heus ze zal zich echtniet van je afwenden, voor haar is het een trauma dat dit gebeurd is, ze weet nog niet hoe ze daar mee moet omgaan.

bekijk het even, is het zo dat de angst blijft, roep dan hulp in, en vraag raad aan degene die ziet hoe je hondje reageerd.

Jade, niet te snel denken dat de hond de schuld bij jou legt! Waarschijnlijk voel jij je verantwoordelijk (hoeft echt niet!), denk je: waarom heb ik haar nu neergezet, en zie je daarom deze 'schuld' weerspiegeld in de blikken van je hond. Niet doen! Je hoeft jezelf niks te verwijten. Probeer zo standvastig mogelijk te zijn voor je hondje (dat je er lief voor bent, weet ik wel zeker), een soort 'rots in de branding' waaraan ie zich kan optrekken. Ga hem niet te zielig vinden. Vertrouw erop dat het goed komt, en probeer dit ook uit te stralen.

Als kind ben ik ook een paar keer heel erg gebeten door een hond, en ik heb er toch geen schrik aan overgehouden. Weet nog wel hoe vreselijk pijn dit deed, dus als ik hoor dat je dochter zo'n pijn had in die arm, ook al was er geen bloed... ja, hoor: de pijn komt vooral van de kracht waarmee die kaken dichtklappen en niet van de tand die in het vlees dringt. Het voelt echt alsof iemand je arm eraf knijpt. Ik hoop voor haar dat ze, net als ik, er geen schrik aan overhoudt.

Ik vind het ook fantastisch hoe je niet begint te schelden op die andere eigenaar. Ja, hij was fout. Geen twijfel. Maar ik kan me inbeelden, als je je hond volledig vertrouwt en hij doet dan zoiets, je zelf ook helemaal van slag bent, radeloos en verdrietig. Want hem wacht ook een zware opdracht: kan hij z'n geliefde hond nog ooit vertrouwen? Hoe moet hij dit nu aanpakken?

Ik wens jullie het allerbeste, want dit was de ergste gruwel die een hondeneigenaar kan meemaken. Veel veeel veel sterkte en een spoedig herstel!

jade,

wacht nog even met een gt, die kan nu toch niets voor je doen.
Al het gedrag nu komt voor uit pijn en trauma.
Geef je hond rust, en probeer zulke dingen niet te denken!
Het is een grote traumatische ervaring geweest. Pas als ze hersteld is en ze reageert nog bang naar je, dan moet je iemand inschakelen.

Ik hoop dat de man ook een gedragsdeskundige inschakelt. Vind het zeer triest dat een hond zover gepusht is.
Mocht je in de buurt wonen bied ik jou gratis mijn diensten aan als je hondje hersteld is.

echt erg om te horen , dat is ook een hele grote nachtmerrie dat zoiets gebeurt, beter dat ze de nacht is doorgekomen.

veel succes !!!!!!!

Wat erg
Deze hondjes zijn zo kwetsbaar. Heb ook al genoeg meegemaakt met mijn Chi's om ze nu sneller op te tillen. Wat mensen ook mogen zeggen of denken.

En het feit dat ze anders op jou reageert nu is misschien door je eigen onzekerheid en schuldgevoel. Dat voelen honden haarfijn aan. Doe gewoon zoals altijd en dan komt dat wel goed.
Ik heb Mini al drie keer afgegeven aan de DA voor een ingrijpende operatie. Ik weet dus hoe jij je voelt. Maar mijn kleine pruts komt nog steeds gezellig bij mij flodderen gelukkig.

Veel sterkte voor jullie allemaal!

sterkte !
wat erg !
beterschap !
en verwen haar maar lekker !

Veel baasjes zeiden dat ik de riem van Luca beter los had kunnen gooien, toen de hond op hem afgestormd kwam.
Ik weet zeker dat Luca gedood was, als ik de riem had losgegooid, omdat de grote Stafford
geen partij was voor mijn klein ventje.
De meesten zeggen, je had hem niet moeten oppakken en je had de riem moeten losgooien.
Als ik dat had gedaan, had Luca de aanval niet overleefd.
Je doet wat je gevoel je ingeeft, in een fractie van een seconde.
Ik dacht toen ook niet : oh, daar komt een Stafford aan, die Luca wil aanvallen.
Wat moet ik nu doen volgens het boekje ? Daar is ook geen tijd voor.
Je doet iets en hoopt er het beste van.
Maar ook ik had gewetenswroeging. Waarom ik op zondagavond Luca nog meegenomen had om
een paar brieven op de post te doen.
Als ik dat niet had gedaan, was Luca niet aangevallen.
Ik kan zo goed de gevoelens van het baasje begrijpen.

gats, heb het hele topic even gelezen en ik ben erg geschrokken, heel veel sterkte met alles,
ik hoop dat de wonden van jou en je dochter goed genezen en dat de hond ook weer helemaal mag herstellen!
aangifte doen is denk ik toch belangrijk, het is natuurlijk niet leuk voor de man, maar het kan wel een hoop ellende nog weer voorkomen!

Ik weet niet of het nu veranderd is, maar toen met Luca kon ik geen aangifte doen.
Je kon alleen een situatiebeschrijving geven, dat werd ingevuld op het formulier "eigen waarneming", waar je in feite ook geen rechten aan kon ontlenen.
Het formulier schetste de gebeurtenis, hoe ik het beleefd had. Niet meer en niet minder.
Het was geen aangifte.

heel veel beterschap voor jullie allemaal
ik hoop dat de tijd de ergste wonden een beetje zal helen
liefs..

Ben t met de anderen eens, je hondje is nog in een soort van schock.
Geef al je liefde en vertrouwen en voel je niet schuldig, dat voelen ze, maar ze voelen ook jouw liefde en dat is goed. het heeft even tijd nodig voordat ie dit heeft verwerkt. Het was gisteren nog maar...
Sterkte..

Ik hoop zo dat je bij Gerdine in de buurt woont, zij zou jullie kunnen helpen om weer vertrouwen te krijgen. Als is het niet voor jullie hondje, maar voor jullie zelf!

Ik zou voor jullie alledrie nu even rust nemen..Of er sprake is van een trauma bij Jessie of bij jou of je dochter, dat kan je nu nog niet weten. Het is pas gister gebeurd, vergeet dat niet..De adrenaline zal bij jullie allen nog volop in het bloed aanwezig zijn.

Ik ben blij te lezen dat Jessie de nacht is doorgekomen. Ik hoop dat haar herstel verspoedig zal verlopen. Pas als de wond genezen is zou ik gaan kijken in hoeverre zij in gedrag een opdonder gekregen heeft, en of een GT dan kan helpen.
Voor nu vooral rust, zorg en liefde, dat zal al een hoop verlichting voor haar geven, denk ik.