Overleden tijdens de bevalling

Hallo allemaal,

Nu ben ik in het boek rond de werpkist begonnen.
Want we willen heel graag een nestje met onze labrador.
Als we dat gaan doen gaan we haar natuurlijk wel eerst op alles laten testen.
Maar ik schrok wel toen ik las dat je hond er aan kan overlijden.
Wist dat natuurlijk wel kan ook bij mensen gebeuren.
Maar hebben jullie dat een keer meegemaakt of ergens gehoord.
Ik ben er benieuwd naar.
Want ik zou met dat denk ik niet vergeven als ze er aan overlijdt.
Kan natuurlijk toch gebeuren maar wij kiezen er voor om nestje te fokken.


Groetjes Pien en Daantje

Ja, ik heb het zelfs meerdere malen gehoord. Afgelopen jaar nog. Alles ging goed en op de 60e dag werd het teefje ziek, erg ziek. Ze hebben haar gelijk in de auto gezet en racen naar de dierenarts. Voor ze er waren was het hondje overleden. Ook haar 10 pupjes konden niet meer gered worden... Ziek ben ik van dat verhaal geweest, ik kende het teefje, ze was prachtig!

Eén van mijn teefjes kreeg zwangerschapsvergiftiging. Haar 7 pupjes hebben het niet gered, zij zelf gelukkig wel, hoewel het ook anders had kunnen gaan.

ja ook ik heb dat meegemaakt met een zoektocht naar een newfoundander, juist als je dan een poos mee loopt kom je deze dingen toch tegen, een dracht en bevalling is nimmer zonder risico, maar ga niet van het ergste uit de meeste honden is natuurlijk vreugde van het verkrijgen van pups.

Ja die gedachten alleen al

Dat lijkt mij verschrikkelijk als dit gebeurt.

ik heb dat boekje ook rond de werpkist,....tjah dat dat kan gebeuren wist ik wel,denk dat je daar niet te vel bij stil moet staaan.
tuurlijk denk je er wel eens aan..........

Dat is één van de redenen waarom hier ook vaak aangeraden om niet 'zomaar' een nestje te fokken. Er zit een risico in voor je eigen teef. Ik heb het gehoord dat de teef een nest had geworpen en zo'n goede moeder was dat ze zichzelf helemaal verwaarloosde. Ze hebben haar neit meer op kunnen lappen en ze is dan ook overleden. Heel triest, maar het risico is er wel. Daarom is het ook zo belangrijk dat mensen goed nadenken waar ze mee bezig zijn als ze een nestje willen/gaan fokken.

mijn hond was wel 2 x doodziek na haar bevalling,.eerst borstontsteking toen baarmoederontsteking.een nestje is dus zeker niet alleen rozengeur en manenschijn

Wil je nooit meer zo'n topictitel kiezen, ik schrok me kapot en dacht dat ik een verdrietig verhaal zou gaan lezen van iemand wiens hond is overleden tijdens de bevalling.
Het had mij een hartverzakking gescheeld als je had geschreven: 'tijdens bevallen overlijden?'

Ik heb het in de praktijk al een aantal keer gezien, waarvan 1 keer de moederhond een week voor de uitgerekende datum heel ziek werdt en bloed begon te braken zware bloedarmoede had. De oorzaak zijn we nooit te weten gekomen waarschijnlijk ook inwendige bloedingen. Maar ze kwamen bij ons met een doodzieke hond die zo goed als dood nierviel in de behandelkamer. Terwijl er 2 dagen daarvoor nog niets aan de hand was geweest...

Dus het gaat lang niet altijd goed helaas...

Bah! Het zal je maar overkomen.
Het ergste wat ik tot nu toe heb meegemaakt is een compleet nest verliezen aan herpes en dat is me niet in de koude kleren gaan zitte n.
Een kennis van mij is dit jaar bijna haar teefje verloren. Ze had eclampsie en het was echt kantje boord.

Linda

sorry Paulala ik zal de volgende keer een anderen titel geven.
ik weet dat het altijd kan gebeuren maar zitwel heel erg te twijfelen.
maar het lijkt me zo mooi om je eigen hond als moeder tezien
ik denk ook leuk om ze te zien opgroeien nog veel meer reden hoor om nestje te fokken.

Ongeveer 2 jaar geleden heb ik het van redelijk dichtbij nog meegemaakt
Een fokster met een nest mechelaars hier in de omgeving
Dit is haar verhaal:
Zaterdag 10 jan. rond 11:30 uur wordt de eerste pup geboren, nog 5 volgen tot ca. 17:30 uur; tussenstand 3 reutjes en 3 teefjes, mooie donkere levendige pups. Daarna blijft het stil, geen weëen géén pups, Tess oogt bijzonder fit, voedt en verzorgd de pups zoals een goede fokteef zou moeten doen. Zondag besluiten we uiteindelijk tot ingrijpen. Bij de keizersnede bleken er nog 5 pups aanwezig te zijn. Eén daarvan was reeds lange tijd dood en was de oorzaak van de complicatie. Van de overige 4 pups hebben we nog 2 mooie reutjes weten te redden. Eindstand 5 reuen en 3 teefjes, al met al toch nog een mooi nest. Tot maandag ochtend 6:30 uur wanneer we Tess nog rustig de pups zien voeden en schoonlikken lijkt alles goed te verlopen. Als we dan om 8:30 uur wederom bij de kennel komen treffen we haar echter dood aan. Een enorme shock maar tijd om hierbij stil te staan is er nauwelijks. De pups zitten al enkele uren zonder voeding dus we moeten 'alla minute' handelen om deze te redden. De pups met de fles voeden en tegelijk rondbellen met kontakten om een oplossing te vinden. Uiteindelijk hebben we die via Peter Sommers gevonden bij Tini van der Doelen die vrijdag zelf een nest met 2 pups heeft gekregen en bereidt is ons hele nest erbij te plaatsen. De teef accepteert de pups prima en ze zijn bij Tini in goede handen dus er is hoop. Uiteindelijk hebben 3 reutjes en één teefje het overleefd

Bron: Kennel v/d Montferhoeve

ohh verschrikkelijk dat verhaal

Tja,dit is natuurlijk heel erg,als dit gebeurt.

Toch lijkt het mij beter om je op positieve ervaringen te letten,ipv de nare.

Dat noemen wij niechus,wat betekent iets slechts over jezelf afroepen.

Natuurlijk moet je met alles rekening houden,maar deze dingen gebeuren nu helaas eenmaal.

Ga uit van het goede,en laat je niet leiden door angsten,of onzekerheid,daar schiet je niets mee op.

Vraag maar aan jezelf,wat moet/kan ik ermee,dan kom je al een heel eind.

Succes.

bedankt ik ga voortaan aan meer positieve dingen denken dan aan de negatieve dingen.

De moeder van casper s overeden tijdens de geboorte. De bevalling kwm niet goed op gng uiteindelijk een keizersnee en dat is teveel geworden.

Een nest pups is heel mooi om mee te maken, daar ben ik van overtuigd.
Maar de risico's zijn altijd aanwezig, en er gaat vaak genoeg van alles mis.
Dit zijn overwegingen die je moet maken als je een besluit maakt.

Stel dat er iets mis gaat, kan je daar dan mee omgaan?

De moeder van onze Romeo is overleden toen haar tweede nest pups een week of twee oud was.
Ze kreeg een infectie aan de tepels/melkklieren, en dat is haar dood geworden zo ernstig ziek is ze daarvan geworden.

Zelf heb ik met knaagdieren gefokt (ratten, cavia's, muizen) en ook daar ging er af en toe iets mis.

Het was niet mijn bedoeling om zo negatief te zijne
Maar voor die graag eens zomaar een nestje willen is dit verhaal een van de goede voorbeelden van dat het niet altijd goed gaat
Dit wil overigens niet zeggen dat het vaker fout gaat dan goed.

Bij ons was het nooit de bedoeling om te gaan fokken. We zijn ertoe aangezet door een hele oude keurmeester die me zei dat als je een hond hebt die veel betekenen kan voor het ras (in mijn geval, de fokbasis is erg smal, van het ras zijn er al niet veel, van dit type nog veel minder...) je aan het ras verplicht bent om je hond in te zetten voor de fok. Uiteindelijk, na lang wikken en wegen hebben we dat toch gedaan, maar niet omdat een nestje ons zo leuk leek, puur om het behoud van het type.
Zou ik een ras hebben waar er "genoeg van zijn" en mijn hond niet echt uitzonderlijk goed zou zijn, dan zou ik zelf het er niet voor over hebben om te gaan fokken. Je moet toch elke keer 8 weken vrij nemen, je teefje loopt risico's en het is zo verschrikkelijk veel werk als je het goed wilt doen. Bovendien ken ik het verdriet als het mis gaat...

Ja hoor en nog niet eens altijd in de laatste periode van de dracht.
Een vriendin van mij had haar teefje laten dekken. En het was nog vrij pril toen ze ziek werd. Bloedverlies etc. Naar de da en er was eigenlijk nog niet gelijk een ernstige gedachte, medicijnen mee en het ging niet beter. Teef ging hard achteruit en hups terug naar de dierenarts. Het was kantje boord voor de teef. Er werd uiteraard gekozen voor het redden van de teef dus de baarmoeder met aanwezige vruchten )die zij aan het afstoten was, werd verwijderd.
Dit zou haar tweede en tevens laatste nestje worden. Het eerste nestje was met dezelfde reu.
De nakomenlingen die 2 jaar daarvoor geboren waren zijn allemaal gezonde honden met een geweldig karakter en ook de dracht en geboorte ging toen zonder zorgen. Gelukkig heeft de teef het gered!!

Zo zie je maar dat een nestje willen niet altijd voorspoedig gaat. Het komt vaker voor dan wij weten. Je leest vaak alleen maar de verhalen met een goede afloop. Want broodfokkers of mensen met een gelegenheidsnestje adverteren alleen als ze pups hebben.

Het topic begint met dat je heel graag een nestje van je labrador wilt. Op zich heel begrijpelijk, maar als je het alleen eenmalig wilt, om het eens mee te maken, dan zou ik het zelf helemaal niet doen. Ik zou het alleen doen als je echt een fokplan hebt. Als je bijvoorbeeld shows gelopen hebt met je teefje, gehoord hebt dat je teefje goed genoeg is, maar misschien wat kleine puntjes die nog verbeterd kunnen worden. Aan de hand van die puntjes zoek je er een reu bij. Je hebt dus een beeld voor ogen wat je met je nestje(s) bereiken wilt. Daarna ga je met de volgende generatie verder. Wat is een goede match voor de volgende generatie? Welke lijnen wil ik erin hebben? Ik vind het zelf bijvoorbeeld belangrijk dat kenners van het ras gelijk aan de hond kunnen zien en merken dat het er eentje van mij is. Omdat ik fok op een bepaald karakter / uiterlijk.

Ik zie om me heen heel veel mensen die het een keer mee willen maken. Als je test is daar op zich niks mis mee. Maar al die mensen die ik daarna spreek zeggen allemaal: het was leuk, maar we doen het nóóóóit meer! Dit omdat het toch erg tegen is gevallen. Zo veel werk, dat kan je je amper voorstellen. Daarnaast kan je teefje qua karakter erg veranderen. (Is bij ons ook gebeurd na het laatste nestje en niet in positieve zin!) En je loopt dus altijd risico's.

Dus persoonlijk, als je wilt fokken, zou ik dat alleen doen als je ook een toekomstplanning hebt, als je een doel voor ogen stelt wat je wilt zien in de nakomelingen van je hond. Anders is het heel veel gedoe, alleen voor een ervaring die je mee wilt maken en die niet eens altijd even leuk is.