post puppy depressie

plaats een nieuw onderwerp in het hondenforum meest recente onderwerpen in het hondenforum

Desiree van de Broek (Gast)

Wij Hebben sinds een week een pup in huis. Na lang wachten mocht ze uit het nest. Eindelijk konden we haar ophalen. Ik was er helemaal klaar voor.(alles aangeschaft) Onze vorige hond is 2 jaar geleden overleden dus ik weet wat het is om een hond/pup te hebben. Toen ze eenmaal bij ons was vloog alles me naar de keel, ik kon niet eten en eigenlijk alleen maar janken. De rest van mijn gezin zijn helemaal dol op haar, ze slaapt vanaf dag 1 al de hele nacht door, plast haast niet in huis, eigenlijk de ideale pup maar ik kan alleen maar denken: ze moet weer weg. Krijg geen hap door mijn keel. Wie heeft dit ook meegemaakt? We doen haar niet weg want dan kijken m'n zoons me niet meer aan maar ik hoop dat het gevoel bij mij nog komt. Graag wat tips

Helaas, dit onderwerp staat op slot.

Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "post puppy depressie" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken

honden page profiel delilah, (mede)baasje van drumdelilah, (mede)baasje van drum

honden foto van delilah, (mede)baasje van drum

puppycurcus? en dan lekker samen bezig zijn en dan vooral op een positieve hondenschool :-D

honden page profiel Mirjam en Curly Koda Mirjam en Curly Koda

honden foto van Mirjam en Curly Koda

Misschien moet je jezelf iets meer tijd gunnen om te wennen aan je pup.

honden page profiel anjaanja

honden foto van anja

oh dat is vervelend...
Hoe denk je dat dit komt dan?
Was je zo gek op je vorige hond dat je misschien daardoor met deze wat moeilijker vind om ook zo gek op te worden?
Ik ken dit niet.
In ieder geval veel succes ermee en hoop dat je toch een band op zal kunnen bouwen met je pup.

grtz

honden page profiel Floortje FaunFloortje Faun

honden foto van Floortje Faun

Je bent niet de enige met dit gevoel.
Ik heb het bij een paar kennissen van me ook gezien. Die ene kennis ging elke dag meerdere malen met de nieuwe hond wandelen, maar treurde nog steeds erg om haar vorige hond en kon van die nieuwe hond niets verdragen. Ze zag hem niet graag, wou hem het liefst van al meteen weg doen. Nu, een hele tijd later, merk ik dat ze eindelijk terug over haar vorige hond kan praten (op de één of andere manier kon ze dat niet, omdat ze zichzelf blijkbaar niet toestond te treuren). En nu merk ik ook dat ze de andere hond graag begint te zien.
Ik denk dat dit gevoel normaal is als je het overlijden van je vorige hond nog niet volledig aanvaard hebt. Uiteindelijk neem je alleen maar een nieuwe hond omdat je vorige hondje er niet meer is. Had je het voor het kiezen, zouden hondjes minstens 60 jaar worden en hoefde je nooit afscheid te nemen. Een nieuwe hond zou je dan alleen maar nemen omwille van het plezier van een tweede hond, niet omdat je vorige hondje er nu eenmaal niet meer is. Waarschijnlijk besef je op dit moment heel erg hoe hard je je oude hondje eigenlijk nog mist, meer dan je dacht. En moet je daarom terug door een stukje rouw. Op de momenten dat het verdriet weer extra hard toeslaat, krijg ik ook geen hap door mijn keel.

Vreemd genoeg heb ik iets soortgelijks meegemaakt met mijn paard. Ik kon alleen maar kwaad op haar zijn omdat ze mijn hondje niet was, omdat ik aan haar bijlange zoveel niet heb als aan mijn hondje. Omdat het alleen maar verergerde, heb ik een tijdje haar zoveel mogelijk gemeden. Mijn moeder zorgde toen voor haar.
Nu kan ik het terug aan om met haar bezig te zijn. Nog niet zoals vroeger en die kwaadheid speelt makkelijk terug op telkens ze wat moeilijk is of dingen anders doet dan mijn hondje (hoezeer ik ook besef dat dit niet anders kan). Ik verzorg haar nog steeds niet volledig zelf, maar kan wel terug elke dag met haar wandelen. Nadien borrelt die kwaadheid vaak terug even op, maar het zakt daarna snel. En ik merk dat ik langzaamaan een band met haar begin te krijgen. Dat ik die band voorheen niet had, komt niet omdat ik haar, zoals jij, nog niet lang heb, maar had met gedragsproblemen van haar te maken (nu aangepakt met behulp van een therapeute).

Het enige wat ik je kan aanraden, is het niet te forceren. Ben jij er nog niet klaar voor om met deze hond alles te doen wat je met je vorige hond deed? Vraag dan dat de anderen dit tijdelijk overnemen. Geef jezelf tijd. Zo te horen is het een schat van een hondje, ik denk wel dat het met wat tijd vanzelf in orde zal komen. En sta jezelf toe nog zoveel te huilen voor je oude hondje als je nodig hebt. Dat het al een paar jaar geleden is, speelt geen rol.

Veel stekkte, Floortje.

honden page profiel Silleke PetillekeSilleke Petillekegoedgekeurde fokker

honden foto van Silleke Petilleke

Jeetje,

Ik denk dat er gevoelens bij jou onderdrukt zijn die er nu uit komen.
Het zijn dezelfde symtomen die moeders bij hun baby ervaren.
Nu kan het zijn dat de pup deze gevoelens naar boven haald doordat je ergens bepaalde gevoelens mischien onderdrukt hebt.

Ik denk dat je het beste hulp kunt zoeken bij GGZ of andere instantie, wand ik denk niet dat je hier mee rond moet blijven lopen.
Ik denk niet dat je de oplossing vind in/bij je pup, maar in jezelf.

Heel veel sterkte!

Desiree van de Broek (Gast)

Wat een lieve woorden allemaal, doet wel goed, fijn dat iedereen toch zo positief reageert!!

honden page profiel DobryDobrygoedgekeurde fokker

honden foto van Dobry

Het lijkt me ook het beste dat je voor jezelf zo snel mogelijk hulp gaat zoeken en proberen te accepteren hoe je je voelt.

Bedenk wel dat je pup zich wel welkom en geliefd wil voelen, ze is nog maar een baby en heeft veiligheid en geborgenheid nodig, dus ook al voel jij je op dit moment ellendig, daar hoeft de pup niet de dupe van te worden, dus zou ik toneelspelen en gewoon doen alsof je haar leuk vindt, tenslotte kan zij er niets aan doen en heeft ze recht op de beste en liefdevolle verzorging.

En elk dier is uniek, je vorige hond heeft een plekje in je hart veroverd wat altijd zo zal blijven, hoeveel honden er daarna nog bij jullie komen.

Helaas, dit onderwerp staat op slot.

Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "post puppy depressie" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken

Volgende forumvraag: trekken tijdens wandelen
^