Opvoeden

Hallo,

Ik vraag me even iets af. Het eerste jaar van een pup is iedereen superdruk met opvoeden, rust geven, zindelijk maken nog meer van deze dingen.

Mijn vraag is klopt het volgens jullie dat je het eerste jaar een prima basis legt (als het goed is), maar dat echter problemen pas na een jaar of twee ontstaan? Pas dan ontstaan excessen.

Waarom ligt er zo weinig nadruk op de tweede, volgens mij minstens net zo belangrijke fase in het opvoeden?

In het eerste jaar leg je idd de basis maar het tweede jaar moet je standvastig blijven en laten zien dat de hond nog steeds aan zn regels moet houden ook al is hij puppy af. Ik merk het zelf ook, mijn pitt van 14 maand begint nu weer nieuwe spatjes te krijgen en is me soms weer aan het testen. en kijkend naar haar karakter zal dit in het 3de en 4de jaar niet veranderen

Wij kregen die van ons pas met een jaar, maar wel zodanig "opgevoed" dat we een hele boel in te halen hadden. Nu is ie bijna 2, en gaat 't best goed, maar we blijven wel alert en de puntjes op de i houden. Ik verwacht hier dat we het komende jaar mogen bewijzen dat we consequent kunnen blijven, aangezien het steeds leuker en lolliger wordt bestaat wel het gevaar dat we nonchalant worden. Ik denk dat dat bij velen op de loer ligt.

Nee zo heb ik het helemaal niet ervaren eigenlijk.

Ben ook nog steeds bezig ondanks dat hij al bijna 3 wordt. In het begin train je veel, je hond begeleiden houd nooit op dat duurt z'n hele leven.

Voor mij zit er namelijk een groot verschil in trainen en opvoeden/begeleiden.

Ik heb de ervaring dat tot 18 maanden het investeren is, en als dat goed gebeurt er daarna geen 'excessen' zijn.

Ik merk wel dat verschillende rassen en afhankelijk van de situatie, honden op verschillende leeftijd kunnen puberen of volwassen worden.

Het gaat hier ook best prima, maar ik merk wel dat ik de neiging heb steeds minder consequent te zijn.

Maar ook dat sommige problemen pas na een jaar of zo duidelijk worden.

Je merkt snel genoeg aan je hond wanneer je weer wat consequenter moet worden.

Ze zijn jong en groeien - geestelijk - nog volop. Fases waar je zo stabiel en relaxed mogelijk doorheen moet, even weer wat stapjes terug in verwachtingen en vrijheden.

Na 1 jaar zijn ze echt nog niet klaar met ontwikkelen, geef ze de tijd om uit te groeien

Zal het iets concreter maken:
Nu een van onze honden volwassen is, zie dat ze voor bepaalde dingen angstig wordt. Eerst waren dat mannen en puberjongens. Dat is er inmiddels wel uit wegens een grote aanloop van mensen.

Nu zijn het vreemde honden die binnenkomen. Ze is bang en gaat in de aanval. Als een hond eenmaal de andere hond kent is er niets meer aan de hand. Door haar af te leiden, lekkere dingen te voeren wordt ze afgeleid en dan gaat het wel redelijk. Dus het is nog niet echt een probleem. Het is lastiger om dit te trainen omdat het vraagt om steeds opnieuw onbekende honden uit te nodigen.

Ik denk dat het met de nodige training wel goedkomt. Maar ik denk ook dat wanneer je hier niet goed op reageert, het kan escaleren. De andere hond vindt het alleen maar leuk als er andere honden komen. Die laat zich ook niet beïnvloeden. Buiten trainen is niet nodig, ze is daar met iedereen de beste maatjes. Zolang ze maar niet voor de eerste keer binnen komen. Zelfs honden waar ze net buiten mee heeft lopen stoeien, snauwt ze af als ze binnen komen.

Klopt, maar ik heb een beetje het gevoel dat dit toch wordt onderbelicht.